e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2019

Γιατί η Ρωσική Εκκλησία έχει ξεστρατίσει από την απλανή οδό των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας

Γράφει ο π. ΡΩΜΑΝΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ

Στην ομιλία του μετά το πέρας του Εσπερινού του Σαββάτου 16 Φεβρουαρίου 2019 στο Φανάρι, ο Οικουμενικός Πατριάρχης, με αφορμή και την παροχή Αυτοκεφαλίας στην Εκκλησία της Ουκρανίας, είπε μεταξύ άλλων: «Εδώ είναι το Ιερόν μας Κέντρον, εδώ είναι το σημείον αναφοράς όλων των Ορθοδόξων και ιδιαιτέρως ημών των Ελλήνων Ορθοδόξων. Έχουμε το Κέντρον μας, έχουμε την Κιβωτόν της σωτηρίας, έχουμε ό,τι ιερότερον και πολυτιμότερον θα μπορούσε να μας χαρίσει ο Θεός. Και Αυτός εχάρισε εις το Γένος μας, σε εμάς τους Έλληνας Ορθοδόξους εχάρισε την ηγεσίαν της Ορθοδοξίας. Και με αυτό το υψηλό αίσθημα ευθύνης πράττομε ό,τι πράττομε και κατευθύνουμε τα διορθόδοξα πράγματα, ό,τι και αν λένε και ό,τι και αν πράττουν οι φίλοι μας και οι εχθροί μας, ανεπηρέαστοι από όλα αυτά, έχοντας βαθειά τη συναίσθηση του χρέους, με το οποίον επεφόρτισε η Ιστορία την Ρωμιοσύνην, το Κέντρον που βρίσκεται πάντοτε εδώ, στην Κωνσταντινούπολη».

Οι αναφορές αυτές του Παναγιωτάτου δεν έγιναν ούτε «τυχαία» ούτε «κατά λάθος», ούτε φυσικά σηματοδοτούν μία ξαφνική «εθνικιστική» έξαρση ή κάτι άλλο παρεμφερές, όπως κακεντρεχώς και ανιστόρητα σχολιάζουν ορισμένοι. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης ουσιαστικά προέβαλε, για να το αντιληφθούν όλοι, ότι το Ουκρανικό Ζήτημα δεν είναι παρά μια αφορμή, ένα σύμπτωμα μόνον της διαχρονικής αρνητικής πολιτικής της Ρωσικής Εκκλησίας έναντι του Οικουμενικού Θρόνου. Όλα ξεκινούν από την ασεβή και αντίθεη επιδίωξη της Μοσχοβίας, εδώ και αιώνες, «να γίνει Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη», για να το πούμε με απλά λόγια. Δηλαδή, καταπατώντας όλες τις Οικουμενικές Συνόδους, όλους τους Ιερούς Κανόνες, ολάκερη τη δισχιλιετή Ιερά Παράδοση της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, οι ιθύνοντες της Ρωσικής Εκκλησίας επιχειρούν, εδώ και πέντε περίπου αιώνες (οπωσδήποτε μετά την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως), με κάθε δόλιο και ασεβές μέσο, στα πλαίσια του ιδεολογήματος της «Τρίτης Ρώμης», να υπονομεύσουν τον Ιερό και Θεοΐδρυτο Θεσμό του Οικουμενικού Θρόνου και να επιβάλουν την δική τους αυτόκλητη και ανίερη ηγεσία στην Εκκλησία. Και λέγω ανίερη, διότι ό,τι δεν προέρχεται από το Θέλημα του Θεού, αλλά επιχειρείται να επιβληθεί στην Εκκλησία με αθέμιτα κοσμικά μέσα, είναι ανίερο, αντίχριστο, δαιμονιώδες.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος το διετύπωσε με ένα υπέροχο και αδιαμφισβήτητο τρόπο ως εξής: «Κατά συνέπεια οἱ θεωρίες περί Τρίτης Ρώμης εἶναι ἀπαράδεκτες ἀπό κάθε πλευρᾶς. Ἄν αὐτό κατανοηθῆ, τότε πιθανόν νά λυθοῦν καί ἄλλες κατά καιρούς ἀναφυόμενες διενέξεις. Ὅποιος ὑπονομεύει τόν ἱερό θεσμό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, μέ ὁποιονδήποτε τρόπο, ὁ ὁποῖος θεσμός καθιερώθηκε ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα στίς Οἰκουμενικές Συνόδους, αὐτός θά ἀποτύχη σέ ὅλους τούς χρόνους καί σέ ὅλα τά ἐπίπεδα. Γιατί δέν πρέπει νά ὑπερβαίνουμε τά ὅρια «ἅ ἔθεντο οἱ Πατέρες ἡμῶν» (Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιεροθέου, Ὑπάρχει «Τρίτη Ρώμη»;).

Επειδή όμως κάποιοι μπορούν να ισχυρισθούν ότι τα παραπάνω προέρχονται από Έλληνες και συνεπώς έχουν σχετική αξία, ευθύς αμέσως θα παραθέσουμε χαρακτηριστικό απόσπασμα από τη χειρόγραφη «Θεολογική Διαθήκη» («богословском завещании») του μεγάλου Ρώσου Θεολόγου της Διασποράς, του αοιδίμου Πρωθιερέως Γεωργίου Φλωρόφσκυ, ο οποίος, έχοντας εκ των έσω επίγνωση της δυτικόστροφης εκτροπής που υπέστη η ρωσική θεολογία, κυρίως μετά τον 17ο αιώνα -με σκοπό να αμφισβητηθεί το κύρος και η διαχρονικότητα της Ελληνικής Πατερικής Θεολογίας, αυτής δηλαδή που θεμελίωσε τα δόγματα και την απλανή διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας από την πρώτη στιγμή μέχρι και τουλάχιστον τον Μέγα Φώτιο- γράφει:

«Спасение пришло от иудеев и рас- пространилось по миру в греческих категориях. Быть христианином — значит быть греком, так как нашим основным авторитетом является греческая кни- га — Новый Завет. Христианская весть навсегда выражена в греческих катего- риях. Это не было прямолинейным [blunt] принятием эллинизма как такового, но расчленением эллинизма. Старый эллинизм должен был умереть, но новый был по-прежнему выражен по-гречески: христианский эллинизм нашей догма- тики, от Нового Завета до Григория Паламы, и даже до настоящего времени. Я лично готов защищать этот тезис на двух различных фронтах: против недавно возникшего возрождения гебраизма и против всех попыток переформулировать догматы в категориях современной философии, будь то германской, датской или французской (Гегель, Хайдеггер, Кьеркегор, Бергсон, Т. де Шарден) и всей так называемой славянской ментальности».

(Μετάφραση με την επιμέλεια του φίλου Al Anopatis«Η σωτηρία προήλθε από τους Εβραίους και εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο με ελληνικές κατηγορίες. Το να είσαι Χριστιανός σημαίνει να είσαι Έλληνας, αφού η κύρια αυθεντία μας είναι το ελληνικό βιβλίο, η Καινή Διαθήκη. Το μήνυμα του Χριστιανισμού εκφράστηκε και θα εκφράζεται πάντοτε με ελληνικές κατηγορίες. Αυτό δεν ήταν μια απευθείας, χοντροκομμένη, αποδοχή του αρχαίου Ελληνισμού, αλλά η αποσυναρμολόγηση του Ελληνισμού. Ο παλαιός Ελληνισμός θα έπρεπε να είχε πεθάνει, αλλά ο καινούριος πάλι εκφράστηκε στα Ελληνικά: Ο Χριστιανικός Ελληνισμός της δικής μας δογματικής από την Καινή Διαθήκη μέχρι το Γρηγόριο τον Παλαμά και ακόμη έως τις ημέρες μας. Είμαι προσωπικά έτοιμος να υποστηρίξω αυτήν την αρχή σε δύο διαφορετικά μέτωπα: ενάντια στην πρόσφατη αναβίωση του εβραϊσμού και ενάντια σε κάθε προσπάθεια να ξαναπούμε τα δόγματα με κατηγορίες της σύγχρονης φιλοσοφίας, είτε γερμανικής, είτε δανέζικης, είτε γαλλικής (Hegel, Heidegger, Kierkegaard, Bergson, T. de Sharden), και ενάντια σε ολόκληρη τη λεγόμενη σλαβική πνευματικότητα». 

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο μεγάλος Έλληνας Θεολόγος, Πρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης Ρωμανίδης, στο βιβλίο του «ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ της ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» σημειώνει: «Υπό την επίδρασιν των Δυτικών φαίνεται ότι πρώτον οι Ρώσσοι εδέχθησαν την ιδέαν περί λήξεως της ελληνόφωνης πατερικής περιόδου. Μετά την εν Ρωσσία επικράτησιν κατά τον ΙΖ' και ΙΗ' αιώνα της λατινικής γλώσσης, ως γλώσσης της ρωσσικής θεολογίας, εκαλλιεργήθη η παράδοσις των Δυτικών περί της καταπτώσεως της ελληνόφωνης θεολογίας. Φαίνεται ότι ταύτην την δήθεν παρακμήν συνεδίαζον οι Ρώσσοι με ιστορικά γεγονότα ως η ψευδοένωσις της Φλωρεντίας του 1439 και με την ιδέαν ότι οι κατ' εξοχήν φύλακες της Ορθοδοξίας εγένοντο οι Ρώσσοι μετά την άλωσιν της Κωνσταντινουπόλεως».

Μπορούμε λοιπόν να κατανοήσουμε γιατί κατά τους τελευταίους πέντε περίπου αιώνες η Ρωσική Εκκλησία έχει ξεστρατίσει τόσο επικίνδυνα από την απλανή οδό των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας, των Ελλήνων Πατέρων της Εκκλησίας. Όπως το έχουμε ξαναγράψει, οι Μοσχοβίτες δεν συμμετείχαν στους πόνους και στους αγώνες της πρώτης χιλιετίας της Εκκλησίας, κατά την οποία, με επίκεντρο τη Ρωμιοσύνη, τον Χριστιανικό Ελληνισμό, σύμφωνα με τον Φλωρόφσκυ, αποκρυσταλλώθηκαν άπαξ διά παντός τα δόγματα και η διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Τα παρέλαβαν έτοιμα, μασημένη παιδική τροφή, γάλα μητρικό από τους μαζούς της Μητρός αυτών και ημών Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως. Και ενώ κανονικά θα έπρεπε να είναι εσαεί ευγνώμονα τέκνα της στοργικής αυτής Μάνας, που τους ανακάλεσε από τα σκοτάδια της βαρβαρικής και παγανιστικής ειδωλομανίας προς το Φως του Χριστού και τη δυνατότητα της αιωνίου ζωής, εκείνοι, κατά τους τελευταίους αιώνες, έχοντας διαστραφεί από την εισβολή του δυτικού φραγκικού πνεύματος στη ρωσική θεολογία και διανόηση, κατέστησαν οι μεγαλύτεροι πολέμιοι της Μητρός τους, οι πλέον ειδεχθείς και θεήλατοι πατραλοίες, από τους οποίους δυστυχώς εμπνεύστηκαν και καθοδηγήθηκαν σε παρόμοιες αποστατικές συμπεριφορές και άλλοι λαοί, τέκνα του Οικουμενικού Θρόνου, όπως λ.χ. οι Βούλγαροι (βλέπε Βουλγαρικό Σχίσμα, Βουλγαρική Εξαρχία).

Αναγκαία λοιπόν, περισσότερο παρά ποτέ, η επανατοποθέτηση των πραγμάτων από τον Οικουμενικό Πατριάρχη στην ορθή εκκλησιολογική, ιστορική και ιεροκανονική τους διάσταση, την οποία, η ακριβοπληρωμένη και επιτήδεια μοσχοβίτικη προπαγάνδα, δίκην ψευδοχρίστων και ψευδοπροφητών, έχει διαστρέψει σε τέτοιο βαθμό, «ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς» (πρβλ. Ματθ. κδ΄ 24).

Παρουσίαση του Αφιερωματικού Τόμου «Η Κυρά των Αθηνών και Καλλιμάρτυς του Γένους»



Ρεπορτάζ: Μάκης Αδαμόπουλος
Φωτογραφίες: Χρήστος Μπόνης

Παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου πραγματοποιήθηκε το απόγευμα στην αίθουσα της Παλαιάς Βουλής η επίσημη παρουσίαση του Αφιερωματικού Τόμου προς τιμήν της Αγίας Φιλοθέης, ημέρα κατά την οποία η Εκκλησία τιμά τη μνήμη της Αγίας.

Την εκδήλωση διοργάνωσε η Βιβλιοθήκη της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, ενώ παρέστησαν, επίσης, Αρχιερείς, ακαδημαϊκοί, πολιτευτές, κλήρος και λαός.
Τον Αρχιεπίσκοπο συνόδευε ο Πρωτοσύγκελλος της Αρχιεπισκοπής Επίσκοπος Θεσπιών κ. Συμεών, ο οποίος μεταφέροντας τον χαιρετισμό του Αρχιπεικσόπου τόνισε ότι «η σημερινή εκδήλωση είναι μία ψηφίδα σε ένα μωσαϊκό ευγνωμοσύνης, αγάπης και ευχαριστίας προς την ευεργέτιδα της Αθήνας και της πατρίδας, προς την Κυρά μας, την Αγία Φιλοθέη. Όλο το έργο το οποίο επιτελεί η Ιερά Αρχιεπισκοπή δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας βηματισμός στα χνάρια της Αγίας Φιλοθέης». Αναφέρθηκε, ακόμη, στις δομές της Αρχιεπισκοπής, αλλά και στο κοινωνικό έργο της τονίζοντας πως «όλα αυτά ακολουθούν την παρακαταθήκη αγάπης θυσίας και προσφοράς της Αγίας προς όλους τους ανθρώπους ανεξαιρέτως».

Στην συνέχεια χαιρετισμό απηύθυνε ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών Μελέτιος-Αθανάσιος Δημόπουλος, ενώ τον συντονισμό είχε ο Δρ. Σεβαστιανός Ανδρεάδης, Γενικός Διευθυντής του Κέντρου Παιδείας, Εθελοντισμού και Πολιτισμού της Αρχιεπισκοπής.

Αμέσως μετά ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος, επίτιμος διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, μίλησε με θέμα που αφορά στην κενωτική δόξα της Εκκλησίας κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, ενώ έκανε αναφορά και στο ποιητικό εγκώμιο του Μακαριωτάτου προς την Αγία που περιέχεται στο προλογικό σημείωμα του Τόμου.
Κατόπιν, ο τόμος με τίτλο "Η Κυρά των Αθηνών και Καλλιμάρτυς του Γένους. Η συμβολή της Αγίας Φιλοθέης στην πνευματική αφύπνιση του ελληνικού λαού" παρουσιάστηκε από τον Γενικό Διευθυντή του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εκκλησίας κ. Αλέξανδρο Κατσιάρα.

Ο αφιερωματικός αυτός τόμος περιέχει τα πρακτικά της Επιστημονικής Ημερίδας που διεξήχθη στις 17 Φεβρουαρίου του 2017 στη Μεγάλη Αίθουσα του Πανεπιστημίου Αθηνών, υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Η εκδήλωση αποτέλεσε το επιστέγασμα μιας προσπάθειας που τέθηκε προ διετίας υπό την αιγίδα της Προεδρίας της Δημοκρατίας και αποτελεί σημείο αναφοράς για τη συνεργασία της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών με την Πολιτεία και το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Την εκδήλωση επένδυσε μουσικά η χορωδία Ψαλτών του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Στο τέλος της εκδήλωσης τον Τόμο ενεχείρισε στον Αρχιεπίσκοπο ο Διευθυντής της Βιβλιοθήκης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών Δρ Σεβαστιανός Ανδρεάδης.















Αρχιεπισκοπική Λειτουργία προς τιμήν της Αγίας Φιλοθέης της Αθηναίας


Ρεπορτάζ: Μάκης Αδαμόπουλος 
Φωτογραφίες: Αρχιεπισκοπή - Χρήστος Μπόνης

Να αυξήσει τα τάλαντά του και να τα εναποθέσει στην Αγία Τράπεζα για το κοινό καλό κάλεσε κατά την χειροτονία του σε Πρεσβύτερο τον π. Ισίδωρο Κάτσο ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος. 

Ο Αρχιεπίσκοπος τέλεσε το πρωί το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών με αφορμή την εορτή της προστάτιδας της πόλης Αγίας Φιλοθέης. Συλλειτούργησαν ο Μητροπολίτης Θερμοπυλών κ. Ιωάννης και ο Επίσκοπος Θεσπιών κ. Συμεών, Πρωτοσύγκελλος της Αρχιεπισκοπής, ενώ τελέσθηκε και η χειροτονία του π. Ισιδώρου από Διάκονο σε Πρεσβύτερο. 

Ο π. Ισίδωρος ευχαρίστησε τον Αρχιεπίσκοπο, τους κατά σάρκα γονείς του, αλλά και τον πνευματικό του πατέρα Αρχιμανδρίτη Βαρθολομαίο Αντωνίου για την στήριξή τους και την αγάπη τους. Κατόπιν, ο Αρχιεπίσκοπος κάλεσε τον νεοχειροτονηθέντα να αυξήσει τα τάλαντά του και να τα εναποθέσει στην Αγία Τράπεζα για το κοινό καλό. Ανέφερε, επίσης, ότι αρκετοί πιστοί ζητούν από τους Αρχιερείς να αποστέλλουν στην ενορία τους καλούς ιερείς, σημειώνοντας ότι οι καλοί ιερείς προετοιμάζονται από την οικογένεια ή ακόμη και το σχολείο, φέρνοντας για παράδειγμα πως κάποια παιδιά σκεπτόμενα την ενδεχόμενη αντίδραση των συμμαθητών τους αρνούνται να αποκαλύψουν στο σχολείο ότι όταν μεγαλώσουν ήθελαν να γίνουν ιερείς .

Ο Αρχιεπίσκοπος έκανε λόγο, επίσης, για ανάγκη συνεργασία και ενότητας, ενώ απευθυνόμενος προς τον π. Ισίδωρο επεσήμανε ότι «καλείσαι να γίνει ένα λιθαράκι σε μία δύσκολη ώρα για την ζωή της Εκκλησίας». 

Συμπλήρωσε, ακόμη, ότι οι ίδιοι που σήμερα θα τον συγχαρούν μπορεί οι ίδιοι αύριο να τον λιθοβολήσουν, αλλά αυτό δεν θα πρέπει να τον απογοητεύει διότι θα βρίσκει παρηγοριά στην Αγία Τράπεζα.

Λίγο πριν το τέλος της θείας λειτουργίας ο Αρχιεπίσκοπος έδωσε στον νεοχειροτονηθέντα το οφίκκιο του Αρχιμανδρίτη.

Αμέσως μετά, πραγματοποιήθηκε η λιτάνευση του ιερού σκηνώματος της Αγίας Φιλοθέης όπου με πομπή η φιλαρμονική του Δήμου Αθηναίων ο Επίσκοπος Θεσπιών, κληρικοί και λαϊκοί κατευθύνθηκαν προς το πατρικό σπίτι της Αγίας Φιλοθέης και στην συνέχεια στην Αρχιεπισκοπή, όπου ανέπεμψαν δεήσεις. 























Συνεδρίαση της Ειδικής Επιτροπής για τη μελέτη θεμάτων κοινού ενδιαφέροντος Εκκλησίας και Πολιτείας στο Συνοδικό Μέγαρο


Στη σημερινή (19-2-2019) συνεδρίαση της «Ειδικής Επιτροπής διά την μελέτην θεμάτων κοινού ενδιαφέροντος Εκκλησίας και Πολιτείας», η οποία πραγματοποιήθηκε στα Γραφεία της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπό την Προεδρίαν του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιεροθέου, προσήλθαν και ο Υπουργός Παιδείας, Έρευνας καί Θρησκευμάτων κ. Κωνσταντίνος Γαβρόγλου, ο Γενικός Γραμματέας της Κυβέρνησης Καθηγητής κ. Ακρίτας Καϊδατζής, ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας Καθηγητής κ. Ηλίας Γεωργαντάς και ο Γενικός Γραμματέας Θρησκευμάτων κ. Γεώργιος Καλαντζής.

Κατά την συνάντηση έγινε αναφορά στο προτεινόμενο Πλαίσιο Συμφωνίας Πολιτείας - Εκκλησίας, το οποίο παρεδόθη στην Επιτροπή μας κατά την προηγούμενη συνάντηση της 12-2-2019 στο Υπουργείο Παιδείας.

Ως Επιτροπή, κινηθήκαμε με βάση την Απόφαση της Ιεραρχίας της 16ης Νοεμβρίου 2018, η οποία οριοθέτησε το έργο μας, ενώ λάβαμε υπ' όψη μας, τόσο το από 12-2-2019 Κοινό Ανακοινωθέν των δύο Αντιπροσωπειών, του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, όπου, κατά το Κοινό Ανακοινωθέν, «διαπιστώθηκε η απόλυτη σύμπνοια και ταύτιση απόψεων των δύο Εκκλησιών τόσο επί των προτάσεων αναθεωρήσεως του Συντάγματος όσο και επί της διατηρήσεως του ισχύοντος καθεστώτος μισθοδοσίας του Ορθοδόξου Ιερού Κλήρου», όσο και την σχετική απόφαση του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος (Ι.Σ.Κ.Ε.)

Επειδή το Προτεινόμενο Πλαίσιο προβλέπει την αλλαγή του Φορέως Μισθοδοσίας, κάτι το οποίο υπερβαίνει την εντολή που έδωσε στην Επιτροπή μας η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας, ενημερώσαμε την Επιτροπή της Πολιτείας ότι θα αποστείλουμε έγγραφο στην Διαρκή Ιερά Σύνοδο, με το οποίο η Επιτροπή μας θα εκθέτει τις απόψεις της επί των προτεινομένων καί θα ενημερώνει για το επιτελεσθέν μέχρι σήμερα έργο της.

Συνεπώς, εναπόκειται στην Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας, ως το μόνο αρμόδιο όργανο, να λάβει τις δέουσες Αποφάσεις.
Εκ της Επιτροπής








Εκκλησία της Κύπρου: Δεν υπάρχουν κανονικές "επιφυλάξεις". Υπάρχουν μη εκκλησιολογικές "δεσμεύσεις"...


Γράφει ο π. ΡΩΜΑΝΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ

«Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι Κύπριοι Ιεράρχες είναι η σημαντική οικονομική βοήθεια που λαμβάνουν κάποιες Μητροπόλεις από Ρώσους», αυτό είχε σκοπίμως διαρρεύσει η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας Κύπρου μετά τη συνεδρίασή της στις 7 Φεβρουαρίου 2019.

Το υπενθυμίζομε σε όσους προσπαθούν να εξιχνιάσουν τι κρύβεται πίσω από τις "επιφυλάξεις" του χθεσινού Ανακοινωθέντος της Εκκλησίας Κύπρου...

Εγώ θα το πω και αναλαμβάνω και τη σχετική ευθύνη και όποιος θέλει ας με διαψεύσει με στοιχεία. Ε λοιπόν, δεν υπάρχουν "επιφυλάξεις" κανονικού και εκκλησιολογικού περιεχομένου που να δικαιολογούν την αναβολή της τελείας αναγνωρίσεως της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ουκρανίας από την Εκκλησία της Κύπρου!

Η Εκκλησία της Κύπρου γνωρίζει πολύ καλά τις απαντήσεις για όσα δήθεν "επιφυλάσσεται" ή "ερωτά"... Όλα αυτά έχουν διεξοδικώς και αμαχήτως απαντηθεί από τους εγκυροτέρους των Θεολόγων Καθηγητών, κάποιοι εκ των οποίων δίδαξαν στις Θεολογικές Σχολές της Ελλάδος και έδωσαν πτυχία σε αρκετούς από τους σημερινούς Ιεράρχες της Κύπρου... Δεν νοείται ούτε άγνοια Κανονικού Δικαίου ή Εκκλησιαστικής Ιστορίας από Συνοδικούς Ιεράρχες μιας Παλαιφάτου Εκκλησίας. Συνεπώς, και περί του εκκλήτου και περί της αποκαταστάσεως των καθηρημένων και περί του κύρους των χειροτονιών, όλα έχουν ιεροκανονικώς και επαρκέστατα απαντηθεί και τις απαντήσεις τις γνωρίζουν πολύ καλά οι Κύπριοι. Στο κάτω κάτω, εάν αναζητούν ιστορικά προηγούμενα, ας μην κουράζονται πολύ. Ας ανατρέξουν στο σχετικά πρόσφατο παράδειγμα της θεραπείας του Βουλγαρικού Σχίσματος, κατά την οποία όλες οι χειροτονίες που είχαν τελέσει οι καθηρημένοι και αναθεματισμένοι Βούλγαροι Ιεράρχες αναγνωρίστηκαν ως έγκυρες με μόνη την αναγνώριση της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Βουλγαρίας.

Η Εκκλησία της Κύπρου, όπως ήδη το περιγράψαμε με σαφήνεια και επάρκεια, σχολιάζοντας το χθεσινό Ανακοινωθέν, αναγνωρίζει το δίκαιον και ορθόν των Αποφάσεων του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την Εκκλησία της Ουκρανίας, de facto δε ήδη έχει αναγνωρίσει την ύπαρξη και υπόσταση της Εκκλησίας αυτής, η οποία υπάρχει έναντι πάντων με μόνη την έκδοση του σχετικού Τόμου από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Οι Ιεράρχες της Εκκλησίας της Κύπρου, ή κάποιοι εξ αυτών τέλος πάντων για να μην τους αδικούμε όλους, χρειάζονται απλά λίγο χρόνο ακόμη για να επανεξετάσουν μέσα στην αρχιερατική τους καρδιά και συνείδηση τον λόγο του Κυρίου: "Οὐδεὶς οἰκέτης δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ" (Λουκ. ις΄ 13).

Και ο λεβέντης, κατά τον λόγο του Οικουμενικού Πατριάρχου, Αρχιεπίσκοπος Κύπρου προσπαθεί να κρατήσει τις αναγκαίες ισορροπίες, πρωτίστως μέσα στην δική του Σύνοδο, αφού οι ενστάσεις των ρουβλιοφίλων Κυπρίων Επισκόπων είναι κάπως ισχυρές προς το παρόν... Στο τέλος όμως θα επικρατήσει αυτό που και ο ίδιος ο Μακαριώτατος επιθυμεί και το έχει δηλώσει ξεκάθαρα: Την αναγνώριση της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ουκρανίας και την εγγραφή του ονόματος του Μητροπολίτου Κιέβου Επιφανίου στα Δίπτυχα της Αποστολικής και Παλαιφάτου Εκκλησίας της Κύπρου.

Η Κύπρος αναγνωρίζει την ύπαρξη της νέας Εκκλησίας στην Ουκρανία και θεωρεί ότι πλέον η Εκκλησία αυτή δεν υπάγεται στο Πατριαρχείο Μόσχας


Γράφει ο π. ΡΩΜΑΝΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ

Πολλά συμπεράσματα μπορούν να βγουν από το Ανακοινωθέν της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας Κύπρου σχετικά με το Ουκρανικό Ζήτημα. Διαβάσετέ το ολόκληρο εδώ: orthodoxia.info.

Οι επιπόλαιοι και οι ηθελημένα ανόητοι, που βλέπουν τα της Εκκλησίας πράγματα με «ποδοσφαιρική-οπαδική» λογική, βιάστηκαν να πουν ότι η Εκκλησία της Κύπρου τάχα «δεν αναγνώρισε» τις Αποφάσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την Ουκρανία, συνεπώς το Φανάρι υπέστη... «ήττα»... Ναι, καλά... Ας γυρίσουν πλευρό, διότι το Ανακοινωθέν της Εκκλησίας Κύπρου είναι ένας ύμνος προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο, του οποίου αναγνωρίζει και διακηρύσσει απερίφραστα τον Πρώτο και ρυθμιστικό ρόλο στις υποθέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Αυτό δηλαδή που κατεξοχήν αρνούνται οι Μοσχοβίτες, οι οποίοι έχουν απαλείψει από την επίσημη ορολογία τους ακόμη και τον τίτλο «Οικουμενικό» για το Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως. Αποδομεί επομένως την καρδιά όλης της μοσχοβίτικης ιδεολογίας περί «Τρίτης Ρώμης» και περί εκπτώσεως του Οικουμενικού Πατριαρχείου από την πρώτη και ρυθμιστική θέση που πάντοτε είχε και εξακολουθεί να έχει στα της Ορθοδοξίας πράγματα. Άρα, συνιστά μια ιστορική ομολογία-επαναβεβαίωση του αδιάπτωτου και αναλλοίωτου ρόλου του Οικουμενικού Πατριαρχείου από μια Παλαίφατη Εκκλησία των Οικουμενικών Συνόδων.

Ταυτόχρονα, το Ανακοινωθέν, στα υπ’ αριθμόν 1 έως 5 σημεία του, δίδει ηχηρά ραπίσματα στη Μόσχα και σε όσα αυτή έχει κατά καιρούς πράξει υπονομεύοντας την ενότητα και την ευστάθεια της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ξεκάθαρες τοποθετήσεις κατά της πολιτικής της Ρωσικής Εκκλησίας, τόσο στην Ουκρανία, όσο και στα λοιπά διορθόδοξα πράγματα, με αποκορύφωμα την υπονόμευση από τη Μόσχα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Σαφέστατα δε, καταδικάζεται με έντονο τρόπο η απόφαση της Μόσχας για διακοπή κοινωνίας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο: «Πόσο ἀκροβατοῦμε περὶ τὴν πίστιν ὅταν διακόπτουμε τὴν Εὐχαριστιακὴ κοινωνία μεταξὺ τῶν Ἐκκλησιῶν μας; Εἶναι δυνατὸ μία ἐκκλησιαστικὴ ἐντολὴ νὰ ἀκυρώνει τὴν ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σὲ ναοὺς ποὺ λειτουργοῦν ὑπὸ τὴν δικαιοδοσία ἄλλης Ἐκκλησίας;» και «Ἡ διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου ἑνὸς Προκαθημένου ἀπὸ ἄλλη Ἐκκλησία, γιὰ ὁποιοδήποτε διοικητικὸ ἢ δικαιοδοσιακὸ λόγο, δὲν μαρτυρεῖ τὸ ὀρθόδοξο ἦθος τῆς ταπείνωσης»

Το πλέον σημαντικό όμως, που αφορά ειδικά στο Ουκρανικό, καταγράφεται ήδη στο πρώτο σημείο του Ανακοινωθέντος της Κύπρου και αποτελεί ευθεία αναίρεση της σχετικής μοσχοβίτικης επιχειρηματολογίας: «1. Κάθε ἔθνος δικαιοῦται, μὲ τὴν ἀπόκτηση τῆς ἐθνικῆς του ἀνεξαρτησίας, νὰ ἐπιζητήσει καὶ τὴν ἐκκλησιαστική του αὐτοκεφαλία. Κατοχυρώνεται τοῦτο καὶ ἀπὸ τοὺς ἱεροὺς κανόνες. (Εἴωθε τὰ ἐκκλησιαστικὰ συμμεταβάλεσθαι τοῖς πολιτικοῖς.)»

Το κρίσιμο ζήτημα, τελικά, είναι εάν από το Ανακοινωθέν της Εκκλησίας Κύπρου προκύπτει, έστω και έμμεσα, αναγνώριση ή μη της νέας Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ουκρανίας ή αν η Κύπρος, όπως λ.χ. η Σερβία μέχρι στιγμής, πιστεύει ότι δεν υπάρχει καμία νέα Εκκλησία και ότι η μόνη Κανονική Εκκλησία στην Ουκρανία είναι του Πατριαρχείου Μόσχας, υπό τον Ονούφριο. Εδώ είναι όλο το «ζουμί» και παρακαλώ πολύ να διαβαστεί με ιδιαίτερη προσοχή η προτελευταία παράγραφος του Ανακοινωθέντος, που έχει ως εξής: «Μὰ καὶ στὴν περίπτωση τῆς ἐπίτευξης τῆς ἑνότητας γύρω ἀπὸ τὴ νέα Ἡγεσία, θὰ πρέπει καὶ πάλιν τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο νὰ βρεῖ τρόπο καθησύχασης τῆς συνείδησης τῶν πιστῶν γιὰ τὴν ἐγκυρότητα τῆς χειροτονίας καὶ τῶν μυστηρίων ποὺ τελοῦνται ἀπὸ τὴν Ἡγεσία αὐτή. Κι ἀκόμα, ἀντιλαμβανόμενο τὴν εὐαισθησία τοῦ Ρωσσικοῦ λαοῦ, ὡς πρὸς τὸν χῶρο στὸν ὁποῖο ἐβαπτίσθησαν οἱ πρόγονοί του, νὰ μεριμνήσει γιὰ τὴν κατοχύρωση μιᾶς σχετικῆς δικαιοδοσίας του ἐκεῖ.»

Αφενός, το Ανακοινωθέν αναγνωρίζει σαφώς την ύπαρξη «νέας Ηγεσίας» στην Εκκλησία της Ουκρανίας. Δηλαδή τον Μακαριώτατο Μητροπολίτη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας κ. Επιφάνιο, ο οποίος έλαβε τον Τόμο της Αυτοκεφαλίας από τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Αναφέρεται στο ευκτέον, κατά πρώτον από τον ίδιον τον Οικουμενικό Πατριάρχη, δηλαδή την επίτευξη «τῆς ἑνότητας γύρω ἀπὸ τὴ νέα Ἡγεσία», δεν αμφισβητεί όμως την ύπαρξη της Ηγεσίας αυτής ως ένα εκκλησιαστικό πλέον γεγονός, που έχει λάβει την υπόσταση και το κύρος του από την έκδοση και επίδοση σε αυτήν του Τόμου της Αυτοκεφαλίας.

Αφετέρου, και εδώ οι βόρειοι αδελφοί μας ας διαβάσουν πολύ προσεκτικότερα και με ταπείνωση, το Ανακοινωθέν αναγνωρίζει ότι πλέον η Εκκλησία της Ουκρανίας δεν τελεί, και δεν μπορεί να τελεί, καθολικά υπό τη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου της Μόσχας. Αυτό το νόημα έχει η προτροπή-έκκληση για την αναγνώριση μιας «σχετικής δικαιοδοσίας» του Μοσχοβίτικου Πατριαρχείου στην Ουκρανία (περίπου κάτι σαν το μοντέλο της Εσθονίας), για λόγους καθαρά ιστορικούς και συναισθηματικούς, δηλαδή λόγω της ευαισθησίας «τοῦ Ρωσσικοῦ λαοῦ, ὡς πρὸς τὸν χῶρο στὸν ὁποῖο ἐβαπτίσθησαν οἱ πρόγονοί του»...

Άλλωστε αυτό το έχει πράξει ήδη το Ουκρανικό Κοινοβούλιο με την απόφασή του ότι αναγνωρίζει ως Τοπική Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας αυτήν που έλαβε τον Τόμο από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, μετονομάζοντας ταυτόχρονα την υπό τον Ονούφριο Εκκλησία ως «Ρωσική Εκκλησία εν Ουκρανία». Αναγνώρισε δηλαδή το δικαίωμα «σχετικής δικαιοδοσίας» του Πατριαρχείου Μόσχας σε όσους πολίτες της Ουκρανίας επιθυμούν να εξακολουθήσουν να υπάγονται σε αυτό.

Τα παραπάνω επιβεβαιώνονται και από το κατεξοχήν ρωσικό πρακτορείο στην Ελλάδα, το sputniknews.gr, το οποίο δημοσιεύει το ρεπορτάζ για το Ανακοινωθέν της Εκκλησίας Κύπρου με τον χαρακτηριστικό τίτλο: “Εκκλησία της Κύπρου: Η Ρωσία θα πρέπει να έχει μία «σχετική δικαιοδοσία» στην Ουκρανία”. Δηλαδή, όχι μόνο δεν... πανηγυρίζουν ότι τάχα η Εκκλησία της Κύπρου δεν αναγνωρίζει την Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας, αλλά προβάλλουν αυτό που αποτελεί πλέον το έσχατο αμυντικό ανάχωμα της Μοσχοβίτικης Εκκλησίας, δηλαδή το δικαίωμά τους να έχουν και αυτή μια «σχετική δικαιοδοσία» στην Ουκρανία. Ο όρος «σχετική δικαιοδοσία» είναι εκκλησιολογικά σαφής και αντιδιαστέλλεται προς τον όρο «καθολική» ή «απόλυτη δικαιοδοσία», η οποία πλέον υπάρχει και αναγνωρίζεται μόνο για την υπό τον Μητροπολίτη Κιέβου Επιφάνιο Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας.

Υπάρχουν και άλλοι παράμετροι του Ανακοινωθέντος της Εκκλησίας Κύπρου που αξίζουν προσοχής και αναφοράς, αλλά ήδη το κείμενο αυτό έχει μακρύνει αρκετά. Για να προλάβουμε πάντως το οποιοδήποτε αρνητικό σχόλιο, οφείλομε να επισημάνομε ότι η Εκκλησία της Κύπρου δεν θέτει σε αμφισβήτηση την κανονικότητα της αποκατάστασης του Φιλαρέτου και των λοιπών πρώην σχισματικών και καθηρημένων. Απλά, και είναι πολύ λογικό, ζητά από το Οικουμενικό Πατριαρχείο «νὰ βρεῖ τρόπο καθησύχασης τῆς συνείδησης τῶν πιστῶν γιὰ τὴν ἐγκυρότητα τῆς χειροτονίας καὶ τῶν μυστηρίων» που τελούνται από τους αποκατασταθέντας αυτούς κληρικούς.


Φρονώ, ότι δεν θα υπήρχε καλύτερη ευκαιρία για το Οικουμενικό Πατριαρχείο ώστε να φέρει επιτέλους στη δημοσιότητα τις αναλυτικές μελέτες και το ιστορικό αυτών των υποθέσεων που έχουν από καιρό συνταχθεί, αφού πλέον, ακόμη και στην Εκκλησία, κάποια πράγματα δεν είναι, όπως θα έπρεπε, αυτονόητα. Και λέγω αυτονόητα, διότι θα μπορούσαν όλοι, όσοι θέτουν σήμερα ερωτήματα και προβάλλουν αμφιβολίες, να ανατρέξουν στο ιστορικό της θεραπείας του Βουλγαρικού Σχίσματος, όταν και τότε όλοι οι σχισματικοί, αναθεματισμένοι και καθαιρεμένοι Ιεράρχες της Βουλγαρικής Εκκλησίας αποκαταστάθηκαν στην κανονικότητα και αναγνωρίστηκαν όλες οι χειροτονίες τους, με μόνη τη σχετική απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την αναγνώριση της Αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας αυτής...

Εξεδήμησε προς Κύριον ο Μητροπολίτης Γλυφάδας Παύλος


Κατά τις πρώτες πρωινές ώρες της σήμερον, 19ης Φεβρουαρίου 2019, εξεδήμησε προς Κύριον ο Μητροπολίτης Γλυφάδας, Ελληνικού Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης Παύλος. 

Ευχόμαστε ο Κύριος της Ζωής και του Θανάτου να κατατάξει την ψυχή του εν χώρα ζώντων! Αιωνία η μνήμη αυτού!

Ο κατά κόσμον Ευστράτιος Σπ. Τσαούσογλου γεννήθηκε το 1943 στην Ερμούπολη της Σύρου, καταγόμενος από πατρός εκ Σμύρνης. Υπήρξε πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και τελειόφοιτος της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. 
     Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στις Ηνωμένες Πολιτείες του Παγκόσμιου Συμβουλίου Εκκλησιών στην Ποιμαντική, Κοινωνιολογία και Ψυχολογία για νέους. Ήταν γνώστης της αγγλικής γλώσσας. Υπήρξε υπότροφος του ελληνικού κράτους στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και της Βιομηχανίας "Γιώτης". 
     Χειροτονήθηκε Διάκονος το 1966 και Πρεσβύτερος το 1969. Στις 11 Οκτωβρίου 2002, εξελέγη από την Ιεραρχία της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος Μητροπολίτης Γλυφάδας, χειροτονήθηκε στις 14 του ίδιου μηνός και ενθρονίσθηκε την 1η Δεκεμβρίου 2002.

Συνοπτικές δραστηριότητες του εκλιπόντος
  • Ιεροκήρυξ Μητροπόλεως Νικοπόλεως και Πρεβέζης (1966-1970), Πανελληνίου Ιερού Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας Τήνου (1970-1976), Μητροπόλεως Νίκαιας (1976-1988), Αρχιεπισκοπής Αθηνών (1988-2001).
  • Διευθυντής Οικοτροφείου Ανωτέρας Εκκλησιαστικής Σχολής Αθηνών (1988-1999).
  • Καθηγούμενος Μονής Ασωμάτων Πετράκη, μετά από εκλογή (15.05.1999-).
  • Καθηγητής Ανωτέρου Ιερατικού Φροντιστηρίου Τήνου (1970-1973).
  • Καθηγητής Μέσης Εκκλησιαστικής Σχολής Τήνου (1971-1973).
  • Καθηγητής σε Ιδιωτικό Νυχτερινό Γυμνάσιο Ι. Μητροπόλεως Νικαίας "Οι 3 Ιεράρχαι" (1976-1980).
  • Πνευματικός Μέσης Εκκλησιαστικής Σχολής Τήνου (1973-1976).
  • Πνευματικός Μονής Κεχροβουνίου Τήνου (1977-1988).
  • Εθελοντής υπεύθυνος, από την Εκκλησία και το Υπουργείο Δικαιοσύνης στις Φυλακές Κορυδαλλού και πιο συγκεκριμένα στο Σωφρονιστικό Κατάστημα Ανηλίκων Κορυδαλλού και στο Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Αυλώνος.
  • Εθελοντής υπεύθυνος παραγωγός εκπομπής στον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος με θέμα φυλακαί - κρατούμενοι - νοσοκομεία και με τίτλο "Η αγάπη στην πράξη".
  • Ιεραποστολή στην Αφρική για 48 φορές, στη Ζιμπάμπουε, στην Μοζαμβίκη, στη Νότια Αφρική και στο Μπουρούντι, στις ελληνικές κοινότητες οι οποίες υστερούν σε εφημέριους (1988-1999).
  • Ποιμαντική - λατρευτική διακονία στον Σύλλογο Αναπήρων "Βηθεσδά".
  • Ποιμαντική - λατρευτική διακονία στον Σύλλογο "Ορθόδοξη Πορεία" (1996-).
  • Ποιμαντική μέριμνα σε οικογένειες πολυτέκνων κρατουμένων και αποφυλακισμένων (1977-).
  • Μέριμνα εξοπλισμού Ναών και Παρεκκλησίων στη Ζιμπάμπουε, στην Μοζαμβίκη, στην Πολωνία, στην Γερμανία, στις Φυλακές Κορυδαλλού και στην Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών και στην Νέα Κηφισιά (1977-1999). 
  • Πρόεδρος του Ε.Ε.Σ., μετά από απόφαση του Πρωτοδικείου, το 2013.
  • Ανάπτυξη ποιμαντικής μέριμνας ασθενών, με επίκεντρο το Ασκληπιείο Βούλας.
  • Αποπεράτωση και εξωραϊσμός των Ναών της Μητροπόλεως Γλυφάδας.
  • Δημιουργία Κειμηλιαρχείου της Μητροπόλεως Γλυφάδας για την φύλαξη και ανάδειξη κειμηλίων και εκκλησιαστικών αντικειμένων του Μητροπολίτου Παύλου, των Ναών της Μητροπόλεως καθώς και πιστών. Μεταξύ αυτών και ένα ευαγγέλιο κι ένας αρχιερατικός σάκος του Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης.
  • Ανάδειξη της μνήμης του Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης στη Μητρόπολη, με καθιέρωση Παρεκκλησίου στον Ναό Αγ. Νικολάου Γλυφάδας, την ιστόρηση εικόνων και τοιχογραφιών σε πολλούς ναούς, τις διάφορες επετειακές τιμητικές εκδηλώσεις καθώς και την ανέγερση ανδριάντα του αγίου στο προαύλιο του Ναού Αγ. Τριάδος Γλυφάδας.