Από τον Ιωάννη Καραμήτρο, θεολόγο.
Σήμερα (9.9.2021), που η Ορθόδοξη Εκκλησία μας εορτάζει τη σύναξη ενός ιερού και αγίου ζεύγους, των αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, την ίδια αυτή μέρα η τοπική μας Εκκλησία και όλοι εμείς προσήλθαμε σε μία άλλη – πένθιμη σύναξη, προκειμένου να αποδώσουμε τον τελευταίο ασπασμό και να προπέμψουμε στις ουράνιες και αιώνιες μονές ένα άλλο ευλαβές, πιστό και αγαπητό ζεύγος τον Βασίλειο και την Ευδοξία Στεργιούλη.
Την ύστατη αυτή ώρα εκ μέρους των συναδέλφων Θεολόγων του τοπικού Παραρτήματος, των συνεργατών, αλλά και εκ μέρους του προέδρου της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων, νοιώθω την ανάγκη και το χρέος να απευθύνω έναν σύντομο αποχαιρετιστήριο λόγο και να πω δυο λόγια για τη ζωή και την προσφορά των προσφιλών κεκοιμημένων μας στην τοπική Κοινωνία και Εκκλησία.
Λένε οι άνθρωποι ότι τα αγαπημένα ζευγάρια πάνε παντού μαζί και ότι δεν χωρίζουν ποτέ. Εσάς, αγαπητέ μου Πρόεδρε και αγαπητή μας κυρία Σούλα, δεν στάθηκε ικανός, δεν μπόρεσε να σας χωρίσει ούτε και ο θάνατος. Και όπως επί της γης ζήσατε μαζί και αγαπημένα όλα τα χρόνια της συζυγίας σας, έτσι σήμερα πάλι μαζί πορεύεστε το ταξίδι προς την αιωνιότητα.
Η κοινή σας πορεία υπήρξε μια θαυμαστή και υποδειγματική πορεία, συζυγία και οικογένεια. Γεννήσατε τέκνα και τα αναθρέψατε «εν παιδείᾳ και νουθεσίᾳ Κυρίου» και σας αξίωσε ο Θεός να δείτε το σπιτικό σας γεμάτο εγγόνια «ὡς νεόφυτα ἐλαιῶν κύκλῳ τῆς τραπέζης σας».
Αντιμετωπίσατε με υπομονή τις δυσκολίες της ζωής και τελευταία την ασθένειά σας, χωρίς να γογγύσετε. Φροντίσατε έγκαιρα και τακτοποιηθήκατε πνευματικά, ζητήσατε συγγνώμη από τα παιδιά σας για την ταλαιπωρία και τους δώσατε την ευχή σας, όσο είχατε τη δυνατότητα επικοινωνίας μαζί τους.
Σήμερα δεν πενθούν μόνο τα σαρκικά σας παιδιά, αλλά πενθεί ολόκληρη η πόλη. Πενθούν οι φυλακές, οι ψυχιατρικές κλινικές, οι στέγες γερόντων και τά άλλα ιδρύματα, τα οποία ενισχύατε τακτικά με ιματισμό και άλλα είδη πρώτης ανάγκης. Πενθεί ο θεολογικός κόσμος, πενθεί η εκπαίδευση, πενθούν φτωχικά Μοναστήρια της Πατρίδας μας και Μητροπόλεις του εξωτερικού, τις οποίες ενισχύατε απλόχερα μέσω της εξωτερικής Ιεραποστολής. Συμπολίτες μας, κατά τη διάρκεια της νοσηλείας σας που δε γνώριζαν την απουσία σας, έφερναν και άφηναν έξω από το σπίτι σας ενδύματα και υποδήματα για τους φυλακισμένους και διάφορα είδη για τα άλλα ιδρύματα.
Αναφερόμενος στην πολυαγαπητό και πολυσέβαστό μου Πρόεδρο θα ήθελα να προσθέσω στην αγάπη σας πως, ο Βασίλειος Στεργιούλης μεγάλωσε ορφανός στα χρόνια της κατοχής και του εμφυλίου πολέμου και σπούδασε την ιερή επιστήμη της Θεολογίας από θείο ζήλο και πόθο. Άριστος μαθητής, μπορούσε να σπουδάσει όποια άλλη επιστήμη. Προτίμησε την Θεολογία, γιατί αυτή γέμιζε την καρδιά του και την υπηρέτησε ευδοκίμως και επαξίως μέχρι την τελευταία του αναπνοή.
Διορίστηκε στην Μέση Εκπαίδευση το 1966 και υπηρέτησε ως Θεολόγος καθηγητής σε διάφορα σχολεία της πόλης και του νομού και ως διευθυντής σε Γυμνάσια και Λύκεια της πόλης και της επαρχίας. Αγαπούσε τους μαθητές του σαν να ήταν δικά του παιδιά και απολάμβανε της εκτίμησης συναδέλφων και μαθητών. Την αγάπη του προς τους μαθητές εισέπραττε καθημερινά στις εξόδους του για δουλειές στο κέντρο της πόλης, αλλά και πρόσφατα τα παιδιά του από γιατρό του Νοσοκομείου, ο οποίος τους είπε έχουμε χρέος να κάνουμε ότι μπορούμε για τον πατέρα σας και για έναν επιπλέον λόγο, για μένα ήταν ο Γυμνασιάρχης μου.
Παράλληλα με τα διδακτικά του καθήκοντα ασχολήθηκε με το κήρυγμα και τη συγγραφή. Εκφώνησε ομιλίες και έδωσε διαλέξεις σε διάφορες πόλεις, ενώ συμμετείχε με εισηγήσεις του σε πανελλήνια επιστημονικά συνέδρια.
Διετέλεσε για πολλά χρόνια πρόεδρος και ψυχή του Παραρτήματος Λαρίσης της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων, την οποία καταξίωσε στην τοπική κοινωνία και την ανέδειξε ως την πιο δραστήρια και ζωντανή επιστημονική ένωση του Νομού. Αγωνίστηκε για τον χαρακτήρα και το περιεχόμενο του Μαθήματος των Θρησκευτικών, όσο κανείς άλλος, με την διοργάνωση επιστημονικών και ενημερωτικών ημερίδων, με υπομνήματα, άρθρα, επιστολές και με την αποτύπωση των σκέψεών του για το μάθημα στο βιβλίο του: «Τα Θρησκευτικά. Μάθημα ζωής, αγωγή ψυχής».
Το συγγραφικό του έργο πλουσιότατο. Αναφέρεται σε θεολογικά, εθνικά, ιστορικά, παιδαγωγικά θέματα και οδοιπορικά. Εραστής της Αγιορείτικης μοναστικής και ασκητικής ζωής, αποτύπωσε την αγάπη του αυτή σε δύο συγγράμματα, τα οποία μεταφράστηκαν στη ρωσική και τη φλαμανδική γλώσσα και κυκλοφόρησαν στη Ρωσία και το Βέλγιο αντίστοιχα. Πλούσια και πάντα επίκαιρη η αρθρογραφία του στον ημερήσιο τοπικό τύπο και σε άλλα εκκλησιαστικά περιοδικά έντυπα και ηλεκτρονικά υπό τον τίτλο «επίκαιρες σκέψεις». Τελευταίο του έργο «Το Ουράνιο δείπνο», βιβλίο αφιερωμένο στη θεία Λειτουργία και την θεία Ευχαριστία, το οποίο δεν πρόλαβε να δει δημοσιευμένο.
Πολυτάλαντη προσωπικότητα με πολυσχιδή προσφορά στην Πατρίδα και την τοπική κοινωνία. Ευρυμαθής και αγωνιστής, ευγενικός και προσηνής, άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στα εκκλησιαστικά, εκπαιδευτικά, εθνικά, ιστορικά και κοινωνικά πράγματα του τόπου. Μας κατέλειπε σπουδαία κληρονομιά και αξιομίμητο παράδειγμα. Άνθρωπος της προσφοράς και της θυσίας. Είχε πάνω του μια πνευματική αρχοντιά, που δεν την συναντάς εύκολα σήμερα. Από το πλαίσιο των ενδιαφερόντων του δεν έλειπε η Εξωτερική Ιεραποστολή, την οποία διακόνησε και από τη θέση του προέδρου του Συλλόγου Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής Λαρίσης «Ο Απ. Βαρνάβας».
Πριν μερικά χρόνια σε μια συζήτηση συνάδελφος των θετικών επιστημών μου είχε πει. «Αν ποτέ ανακηρυχθεί κάποιος καθηγητής Άγιος αυτός θα πρέπει να είναι ο Στεργιούλης». Δε γνωρίζω τα κριτήρια αγιότητας του συναδέλφου. Αυτά είναι υπόθεση του Θεού. Εκείνο όμως που μπορώ να πω σήμερα είναι ότι σε όλη του τη ζωή υπήρξε πιστός και αγωνιστής που βίωνε στην καθημερινή του ζωή τις αλήθειες του Ευαγγελίου, χωρίς να προσβάλλει και να υποτιμά κανέναν.
Μακρόθυμος και ανεξίκακος. Από το κρεβάτι του Νοσοκομείου ζήτησε συγγνώμη από πρόσωπο που τον είχε στενοχωρήσει με τη συμπεριφορά του και παρακάλεσε να του μεταφέρουν ότι τον συγχωρεί. Για το πρόσωπό του ισχύει ο ευαγγελικός λόγος του Κυρίου που είπε για τον Ναθαναήλ· «Ἴδε ἀληθῶς Ἰσραηλίτης, ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστι».
Ο Βασίλειος Στεργιούλης υπήρξε ένα μεγάλο κεφάλαιο για τη Λάρισα και αφήνει ανεξίτηλη τη σφραγίδα του.
Πολυσέβαστε και αγαπητέ μου Πρόεδρε,
Ευτυχείς και ευγνώμονες όλοι όσοι σε γνωρίσαμε, συναναστραφήκαμε και μαθητεύσαμε κοντά σου. Κατώδυνοι την ψυχή σε αποχαιρετούμε. Τον πόνο όμως και την οδύνη του αποχωρισμού απαλύνει και μετριάζει η ελπίδα της Αναστάσεως και της συναντήσεώς μας και η πεποίθηση ότι τόσο εσύ όσο και η αγαπητή μας κ. Σούλα θα βρείτε παρρησία ενώπιον του Κυρίου. Σε παρακαλούμε να πρεσβεύεις στον Κύριο και στην Υπερευλογημένη Μητέρα Του για την Πατρίδα μας, για την Ορθοδοξία μας, για τα παιδιά και τα εγγόνια σου, για τους συναδέλφους και τους μαθητές σου, για την πόλη μας και για τον κόσμο όλο. Είθε ο Κύριος της ζωής και του θανάτου να σας κατατάξει μετά δικαίων και εν χώρα ζώντων. Καλόν Παράδεισο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου