ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΜΥΡΝΗΣ (†1922), ποίημα Μητροπολίτου Πατρῶν Νικοδήμου (Βαλληνδρᾶ), πρωτοδημοσιεύθηκε στό Περιοδικό ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ 1993, 1-15 Απριλίου, τεύχος 6.
Τιμιώτατοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί Ἀρχιερεῖς,
Ὁσιολογιώτατε Ἀρχιμανδρῖτα κ. Γεώργιε, ἐκπρόσωπε τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου,
Ἐλλογιμώτατε κύριε Πρύτανι τοῦ Πανεπιστημίου Κύπρου,
Ἐλλογιμώτατε κύριε Πρόεδρε τοῦ Συμβουλίου τοῦ Πανεπιστημίου,
Ἐλλογιμώτατε κύριε Κοσμῆτορ τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς,
Ἐλλογιμώτατοι Καθηγηταί,
Η αναγόρευση του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου σε Επίτιμο Διδάκτορα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κύπρου πραγματοποιήθηκε σήμερα, Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2022, το πρωί στο Φανάρι, γεγονός που χαρακτηρίζεται πολύ σημαντικό.
“Ἐγὼ τὰ στίγματα τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ ἐν τῷ σώματί μου βαστάζω” (Γαλ. 6,17)
“Αρκετὰ ἔχω πάθει γιὰ τὸν Κύριο ᾿Ιησοῦ, ὅπως δείχνουν τὰ σημάδια στὸ σῶμα μου”
Το να πάθεις για κάποιον άλλο θεωρείται απόδειξη αγάπης, κάποτε μεγάλης. Συνήθως παθαίνουμε από τον άλλο, όταν κάνουμε λανθασμένες επιλογές, όταν επενδύουμε σε πρόσωπα τα οποία δεν είναι στην πραγματικότητα έτοιμα να μας αποδεχτούν, ούτε μας ταιριάζουν. Όπως και να το δούμε, δεν ταιριάζουμε όλοι με άλλους. Κάποτε η ανάγκη μας να υπερνικήσουμε την μοναξιά, μας οδηγεί να εμπιστευθούμε και να την πάθουμε. Αλλά το να πάθουμε για κάποιο πρόσωπο που αγαπούμε είναι εκλογή που μέσα στην λύπη, κρύβει χαρά.
Του π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΜΠΟΚΟΥ
Γιατί ὁ κόσμος δὲν ἔγινε ἀκόμα χριστιανικός; Πέρασαν 2.000 χρόνια ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ μόλις καὶ μετὰ βίας οἱ Χριστιανοὶ εἶναι μόνο τὸ ἕνα τρίτο τοῦ παγκόσμιου πληθυσμοῦ. Ποῦ ὀφείλεται αὐτό; Σὲ μᾶς τοὺς Χριστιανούς. Ἂν καὶ ἔχουμε ἐπιφορτιστεῖ νὰ κηρύξουμε τὸ Εὐαγγέλιο «εἰς πάντα τὰ ἔθνη», τὸ κάνουμε μὲ λάθος τρόπο. Βάζοντας τὶς δικές μας προϋποθέσεις καὶ ὄχι αὐτὲς ποὺ θέλει ὁ Χριστός. Πῶς ἐνήργησε ὁ Χριστὸς καὶ πῶς ἐνεργοῦμε ἐμεῖς;
Του ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού
Ανάμεσα στη χορεία των αγίων της Εκκλησίας μας υπάρχουν και πολλοί βασιλείς, αυτοκράτορες και μέλη των ανακτόρων, οι οποίοι δεν αλλοτριώθηκαν από την εξουσία. Ενέταξαν την εγκόσμια δόξα στη δόξα του Θεού και στη διακονία της Εκκλησίας. Γι’ αυτό και ανακηρύχτηκαν άγιοι για την προσφορά τους στο εκκλησιαστικό σώμα. Μια από αυτούς υπήρξε και η αγία Πουλχερία, η ευσεβής Αυγούστα του Βυζαντίου.
