e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2023

Η αχαριστία ως λέπρα


ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής ΙΒ΄ Λουκά, 15 Ιανουαρίου 2023

(Λουκ. ιζ΄ 12-19 )

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεριώτης

Η λέπρα υπήρξε φοβερή και τις πολλές φορές θανατηφόρα ασθένεια, καθώς κατέτρωγε και παραμόρφωνε το ανθρώπινο σώμα και το καθιστούσε αποκρουστικό σε κάθε ανθρώπινο βλέμμα. Ο λεπρός εθεωρείτο ακάθαρτος και εξόριστος της ανθρώπινης κοινωνίας. Δεν είχε δικαίωμα να πλησιάζει τις πόλεις και τα χωριά, αλλά αντίθετα, ο κόσμος τούς πετούσε ένα πιάτο φαγητό, κρατώντας αποστάσεις ασφαλείας. Σε αυτήν την κατάσταση είχαν περιέλθει οι δέκα λεπροί, οι οποίοι, εκλιπαρώντας για το θείο έλεος, έλαβαν την οριστική ίαση.

Όμως η αχαριστία, η οποία δεν αποτελεί σπάνιο φαινόμενο στις ανθρώπινες ψυχές και κοινωνίες, καραδοκεί πάντοτε, σ’ όλες τις εποχές και όλους τους τόπους. Οι εννέα λεπροί έφυγαν κι εξαφανίστηκαν, χωρίς να πουν ούτε ένα, έστω και τυπικό ή ψυχρό, «ευχαριστώ». Παρίσταναν ότι δεν τους συνέβη ποτέ η θεραπεία και ότι ποτέ δεν γνώρισαν τον Χριστό. Προσπέρασαν αδιάφορα και έστρεψαν αλλού το πρόσωπο, χωρίς να αναλογιστούν την πρότερη τραγική θέση τους. Ίσως να αισθάνονταν αντιπάθεια και μίσος ακόμη για τον λυτρωτή τους, διότι συμβαίνει συχνά, από αίσθημα κατωτερότητας, ο ευεργετηθείς να μισεί τον ευεργέτη του. Έτσι, μπορεί να γιατρεύτηκαν από μια οδυνηρή και απεχθή νόσο, ωστόσο υπέκυψαν σε μια πολύ χειρότερη. Αυτήν της αχαριστίας!

Και αν η αχαριστία προς τον συνάνθρωπό μας είναι πράγμα φρικτό, πόσο μάλλον η αχαριστία απέναντι στον δωρεοδότη Θεό και δημιουργό μας. Διότι ο Θεός, ευεργετώντας τον άνθρωπο, δεν το κάνει εξ ανάγκης ούτε προσδοκά οφέλη, όπως κάνουμε εμείς προς τους συνανθρώπους μας. Ο Θεός είναι υπερτέλειος, απαθής κι αυτάρκης και «ου χρείαν έχει» των αγαθών μας. Μάς ευεργετεί μόνο από αγάπη, μόνο για να μάς σώσει και να μας ικανοποιήσει.

Πόσο σκοτάδι, λοιπόν, πρέπει να έχει στην ψυχή του ο αγνώμων άνθρωπος, προς τον δημιουργό του. Πολλές φορές η απλή αγνωμοσύνη δεν μας αρκεί. Το στόμα και η ψυχή μας είναι γεμάτη βλασφημίες και ασέβεια, αμφισβήτηση και χυδαιότητα. Τότε ο άνθρωπος περιέρχεται σε μια κατάσταση, τόσο κατώτερη των ζώων, που ακόμη και το στερέωμα όλο φρίττει!

Ας μην ακολουθήσουμε, λοιπόν, το κατάντημα και τον κατήφορο των εννέα λεπρών, αλλά ας μιμηθούμε την ευσέβεια, την ευγνωμοσύνη και την ταπεινότητα του δέκατου, ο οποίος επέστρεψε και με δάκρυα στα μάτια γονυπετής, ευχαρίστησε εκ βάθους καρδίας τον Σωτήρα Ιησού. 

Δεν υπάρχουν σχόλια: