Αγνή, ταπεινή, υπάκουη

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 

15 Αυγούστου 2023

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεριώτης

Η Υπεραγία Θεοτόκος υπήρξε το σκεύος εκλογής του Τριαδικού Θεού για την ανθρώπινη σωτηρία. Εντός Της σαρκώθηκε εν χρόνω ο Υιός και Λόγος του Θεού, ο άχρονος και αΐδιος Θεός, βάσει του προαιώνιου σχεδίου για την λύτρωση του πεπτωκότος ανθρώπου, ο οποίος, μετά το προπατορικό αμάρτημα, αδυνατούσε να σωθεί με τις δικές του αποκλειστικά δυνάμεις.

Η ενσάρκωση του Υιού και Λόγου του Θεού εν χρόνω και ο καθοριστικής και υψίστης σημασίας ρόλος της Υπεραγίας Θεοτόκου, προαναγγέλθηκε αιώνες πριν, από τους ιερούς συγγραφείς και Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης.

Η Υπεραγία Θεοτόκος, η οποία στέκεται στο υψηλότερο βάθρο της πίστεώς μας, εξ ού και ο όρος «Υπεραγία», είχε τρία βασικά και κορυφαία χαρακτηριστικά: ήταν αγνή, ταπεινή και υπάκουη.

Ήταν αγνή, αειπαρθένος και πριν τη θεία ενσάρκωση, αλλά και μετά, κάτι που ούτε συνέβη, μήτε και θα ξανασυμβεί ποτέ σε καμία γυναίκα στον πλανήτη.

Υπήρξε υπάκουη στο θείο θέλημα, χωρίς δεύτερες σκέψεις και αντιρρήσεις, όχι επειδή της απαγόρευε κανένας να τις έχει, αλλά επειδή έτσι ένιωθε η ίδια στο βάθος της καρδιάς Της και είχε απόλυτη εμπιστοσύνη στο θείο θέλημα. Εξάλλου, ο όρος «υπακοή», που σημαίνει «είμαι υπό την ακοή», δηλαδή έχω την καλή διάθεση και προαίρεση, ελευθέρως να ακούσω, δεν σημαίνει καταναγκασμό, όπως λαθεμένα πιστεύεται, αλλά προϋποθέτει την ελεύθερη, εκ Θεού δοσμένη, ανθρώπινη βούληση.

Άμεσα συνδεδεμένη, τόσο με την αγνότητα όσο και με την υπακοή Της, είναι και η ταπεινοφροσύνη Της. Ήταν εκούσια επιλογή Της να παραμείνει πρόσωπο αφανές, και κατά την διάρκεια της επιγείου ζωής του υιού Της, αλλά και μετά, εντός της πρώτης χριστιανικής κοινότητας των Ιεροσολύμων, όπου και τελείωσε τη σεπτή ζωή Της, σε ηλικία μόλις σαράντα εννιά (49) ετών.

Η στάση Της αυτή δεν υπαγορευόταν από το συναίσθημα της γυναικείας κατωτερότητας, που χαρακτήριζε την εποχή Της. Υπήρξε απότοκο της βαθιάς πίστης Της στο θέλημα του αναστηθέντος και αναληφθέντος Υιού Της, καθώς και της βαθιάς πεποίθησής Της για την αξία της ιερής αποστολής της Εκκλησίας.

Το γεγονός της Κοίμησης και Μετάστασής Της στον ουρανό, που γιορτάζουμε λαμπρά ως «Πάσχα του Καλοκαιριού» στις δεκαπέντε (15) Αυγούστου, δεν αποτελεί ένα γεγονός που εγκλωβίζεται απλά σε ιστορικό πλαίσιο. Έχει υπέρχρονη και σωτηριώδη διάσταση για όλη την ανθρωπότητα, διότι σηματοδοτεί την είσοδο στο αιώνιο και άδυτο φως της θεότητας. Με την Ανάσταση του Υιού Της, αλλά και με την Κοίμηση της Ίδιας, ο θάνατος γίνεται ζωή και όχι θλίψη και σκότος. Ας έχουμε τη μεσιτεία Της ενώπιον της θείας Μεγαλειότητας!