[Ο μακαριστός Μητροπολίτης από Ζακύνθου Αττικής Παντελεήμων ο Μπεζενίτης (1938-2.7.2014), ανέλαβε την διαποίμανση της χηρευούσης Μητροπόλεως Ζακύνθου τον Σεπτέμβριο του 1977 και την ολοκλήρωσε το 1994. Κατά συνέπειαν, η πρώτη Πασχαλινή Εγκύκλιος του νέου Ποιμενάρχου απεστάλη προς τον Κλήρο και τον Λαό της Μητροπόλεώς του, το 1978.
Χάριν των αναγνωστών μας, ψηφιοποιήσαμε το πασχαλινό εκείνο κείμενο και το πρωτοδημοσιεύουμε διαδικτυακά ακολούθως, επισημαίνοντας ότι ο Μακαριστός Ιεράρχης διακρινόταν για την ευφράδεια και καθαρότητα του θεολογικού λόγου του, καθώς επίσης την κηρυγματική δεινότητά του. Αιωνία η μνήμη του!]
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ
Πάσχα 1978
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ υπ' αριθμ. 6
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
Προς
τον Ιερόν Κλήρον και τον ευσεβή λαόν της Ιεράς Μητροπόλεως Ζακύνθου
Αδελφοί μου,
Για μιαν ακόμη φορά στη ζωή μας ακούσαμε τις αναστάσιμες καμπάνες να διαλαλούν τη νίκη του Χριστού εναντίον του θανάτου. Εκατομμύρια στόματα σήμερα, από τη μια άκρη της γης ώς την άλλη, ψάλλουν χαρμόσυνα και μαζί θριαμβευτικά το "Χριστός Ανέστη". Η φύσις ολόκληρη ντυμένη στα ωραιότερα χρώματα, επαναλαμβάνει με τους γλυκύτερους ήχους την αγγελική διαβεβαίωση: "Ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε".
Μέσα σ' αυτή την ατμόσφαιρα της χαράς η Εκκλησία μάς καλεί και πάλι να σταθούμε εκστατικοί μπροστά στο συγκλονιστικότερο γεγονός της Ιστορίας, να ανοίξωμε τις ψυχές μας και να δεχθούμε μέσα μας το φως και την ελπίδα που πηγάζουν από την Ανάσταση του Χριστού.
Τούτη η αναστάσιμη ελπίδα προσφέρει μήνυμα αισιοδοξίας στον σημερινό πληγωμένο και απελπισμένο άνθρωπο και αποβαίνει, ιδιαίτερα για την εποχή μας -εποχή κρίσιμη και πικρή- αληθινό "λύτρον λύπης", που ελευθερώνει από το καταλυτικό άγχος, την αγωνία και την αβεβαιότητα.
Η ελπίδα που πηγάζει από την Ανάσταση του Χριστού δεν αναφέρεται απλώς σε μια "διάβαση" από τον πόνο στη χαρά. Το περιεχόμενό της είναι κυρίως εσχατολογικό. Αναφέρεται στην "διάβαση" από τον θάνατο στη ζωή, από τη φθορά στην αφθαρσία, από τον χρόνο στην αιωνιότητα.
Αφ' ότου ο Χριστός πήρε την ανθρώπινη φύσι και την ανάστησε, ο θάνατος έχασε την καταλυτική δύναμί του. Ο τάφος έγινε για τον άνθρωπο η πύλη που οδηγεί στην αληθινή ζωή. Δεν είναι το τέρμα. Είναι ξεκίνημα. "Δει γαρ το φθαρτόν τούτο ενδύσασθαι αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδύσασθαι αθανασίαν", γράφει ο Απόστολος Παύλος και ερωτά θριαμβευτικά: "Πού σου, θάνατε, το κέντρον; Πού σου, άδη, το νίκος;" Το θριαμβευτικό τούτο ερώτημα επαναλαμβάνει ο Ιερός Χρυσόστομος στον θαυμάσιο "Κατηχητικό" λόγο του, που διαβάζεται στο τέλος της αναστάσιμης Λειτουργίας, και δίνει ο ίδιος την απάντηση: "Ανέστη Χριστός, και συ καταβέβλησαι".
Ο θάνατος, για τον άνθρωπο, έχει δυο διαστάσεις: Την υλική και την πνευματική. Βιολογικός θάνατος είναι ο χωρισμός της ψυχής από το σώμα. Πνευματικός θάνατος είναι ο χωρισμός της ψυχής από τον Θεό. Αιτία του πρώτου είναι η φυσική φθορά του σώματος. Αιτία του δεύτερου είναι η αμαρτία.
Ο Χριστός με την Ανάστασή Του κατάργησε όχι μόνο τον βιολογικό αλλά και τον πνευματικό θάνατο. Με τον θάνατό του ενέκρωσε την αμαρτία που κρατούσε σκλάβο τον άνθρωπο και με την Ανάστασή Του μάς ελευθέρωσε και μας οδήγησε σε μια καινούργια ζωή. Τούτη η απελευθέρωσις, η λύτρωσις, όπως λέγεται στη θεολογική γλώσσα, είναι καρπός της θεϊκής αγάπης για τους αμαρτωλούς. "Ο Θεός", σημειώνει ο Απόστολος, "πλούσιος ών εν ελέει, διά την πολλήν αγάπην αυτού ήν ηγάπησεν ημάς και όντας ημάς νεκρούς τοις παραπτώμασι συνεζωποίησε τω Χριστώ".
Η καινούργια ζωή της "εν Χριστώ" ελευθερίας αρχίζει για τον άνθρωπο με το Βάπτισμα, που δεν είναι παρά η μυστηριακή συμμετοχή μας στον θάνατο και στην Ανάσταση του Χριστού. Όμως και μετά το Βάπτισμα γονατίζομε στη λάσπη. Κάνομε λάθη. Παρασυρόμαστε από το κακό. Κάθε πτώσις, που μας απομακρύνει από τον Θεό, είναι ένας θάνατος για μάς και ταυτόχρονα μια ευκαιρία αναστάσεως. Η μετάνοια είναι τώρα ο τρόπος και το μέσον να ζήσωμε την Ανάσταση του Χριστού, σαν δική μας εσωτερική αναγέννηση και επανασύνδεση με τον Θεό. Τούτη η μετάνοια στηρίζεται στη βεβαιότητα ότι η Θεϊκή αγάπη είναι ανεξάντλητη και ξεπερνά ακόμα και τις εγκληματικώτερες ανθρώπινες πτώσεις - "Μηδείς οδυρέσθω πταίσματα, συγγνώμη γαρ εκ του τάφου ανέτειλε", σημειώνει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Έτσι κάθε φορά που διορθώνοντας τά λάθη μας αρχίζουμε μια καινούργια ζωή, ανταποκρινόμαστε σ' αυτή τη θεϊκή αγάπη και μετέχομε βιωματικά στο θαύμα της Αναστάσεως του Χριστού. Ανασταινόμαστε.
Αδελφοί μου, μέσα στη λαμπρότητα της σημερινής "εορτής των εορτών" η Εκκλησία μάς καλεί ν' αναστηθούμε μαζί με τον Χριστό και να γίνωμε "μάρτυρες της Αναστάσεως". Χιλιάδες νεκροί γύρω μας, άνθρωποι πονεμένοι, αδικημένοι, απελπισμένοι, αμαρτωλοί, περιμένουν από την δική μας πίστη, από την δική μας ελπίδα, από την δική μας αγάπη, με μια λέξη, από την δική μας μετάνοια, να βεβαιωθούν ότι ο Χριστός "ηγέρθη όντως".
Ας γίνωμε, λοιπόν, όλοι, ο Κλήρος και ο Λαός, "υιοί Αναστάσεως" και ας σαλπίσωμε με τη ζωή μας στο σύγχρονο κόσμο και στον σημερινό άνθρωπο το μεγάλο μήνυμα:
"Χ ρ ι σ τ ό ς Α ν έ σ τ η"!
Ταπεινός ευχέτης όλων σας προς τον Κύριον
+ ο Ζακύνθου Παντελεήμων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου