Βλέπουμε ή δεν βλέπουμε;

Γράφει ο Σωτήριος Θεολόγου, Μεταπτυχιακός Φοιτητής Θεολογίας Α.Π.Θ.

Χριστός Ανέστη!

Μέσα στο κλίμα της αναστάσιμης περιόδου, οδεύουμε προς τη μεγάλη εορτή της Πεντηκοστής. Την προσεχή Πέμπτη «τὴν Ἀνάληψιν ἑορτάζομεν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ». Γίνεται η Ανάληψη του Κυρίου στους ουρανούς για να αποστείλει το Άγιο Πνεύμα σε όλους εμάς.

Η Ανάσταση του Χριστού μάς χάρισε φως παντού. Ψάλαμε το βράδυ της Αναστάσεως: «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καὶ γῆ, καὶ τὰ καταχθόνια». Όλη η επίγεια και η επουράνια κτίση πλημμύρισε με το φως της Αναστάσεως.

Θα πρέπει, λοιπόν, να αναρωτηθούμε: εμείς ζούμε μέσα στο φως της Αναστάσεως; Η ζωή μας είναι φωτισμένη με το «φῶς τὸ ἀληθινὸν»;

Σε αυτό το ερώτημα, μάς βοηθάει σήμερα η Εκκλησία. Έχουμε φως ή σκοτάδι; Βλέπουμε ή δεν βλέπουμε; Ας μην βιαστούμε να απαντήσουμε σ’ αυτή την ερώτηση. Μπορεί να έχουμε τα ανθρώπινα μάτια, όμως μπορεί να μην βλέπουμε. Και το αντίθετο· μπορεί να μην έχουμε τα μάτια, να βλέπουμε όμως καλύτερα από αυτούς που βλέπουν.

Σήμερα, λοιπόν, έρχεται ο Χριστός για να συναντήσει έναν άνθρωπο του περιθωρίου. Έναν άνθρωπο, τον οποίο η κοινωνία τον έβαλε στο περιθώριο. Γεννήθηκε χωρίς να μπορεί να βλέπει τον επίγειο κόσμο· τους γονείς, τους ανθρώπους, τη φύση.

Αυτός ο τυφλός άνθρωπος θεραπεύτηκε από το Χριστό και είχε την ύψιστη τιμή και ευλογία, ο πρώτος άνθρωπος που θα δει να είναι ο Χριστός, ο Θεός. Η κοινωνία, εκείνη την εποχή, είχε το στερεότυπο ότι «τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἢ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἵνα τυφλὸς γεννηθῇ;». Και ο Χριστός απαντάει: «οὔτε οὗτος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλ᾿ ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ».

Βλέπουμε ότι η ασθένεια, εκείνη την εποχή -και όχι μόνο- συνδέεται με την τιμωρία του Θεού για κάποια αμαρτία των ανθρώπων. Μπορεί να πέρασαν τα χρόνια, η ίδια αντίληψη επικρατεί, ακόμα, και στις μέρες μας. Πόσοι από εμάς νομίζουμε ότι κάποιοι άνθρωποι αρρωσταίνουν εξαιτίας των αμαρτιών τους; Και έρχεται ο Χριστός για να διαλύσει και να ισοπεδώσει και αυτή την αντίληψη.

Ο Θεός, όμως, δεν είναι τιμωρός ούτε εκδικητικός. Ίσως κάποιοι να θέλουν να παρουσιάζουν έναν τέτοιο Θεό, όμως ο Θεός είναι μόνο αγάπη και ελευθερία. Αν ήταν ο Θεός τιμωρός, όλοι μας, μηδενός εξαιρουμένου, θα ήμασταν τυφλοί, κωφοί και ανάπηροι.

Ο Θεός κάνει τον τυφλό καλά, όμως «τυφλοί» παραμένουν οι θρησκευτικοί άρχοντες, οι οποίοι αμφισβητούν την ίαση του ανθρώπου. Δεν μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν ότι αυτός ο άνθρωπος του περιθωρίου μπορούσε να έχει πάρει τόση ευλογία και χάρη από το Θεό, ώστε να γίνει και καλά.

Ο άνθρωπος που έγινε καλά τους έλεγε ότι αυτός ο άνθρωπος (δηλ. ο Χριστός) με βρήκε τυφλό και μου χάρισε το φως. Οι θρησκευτικοί ηγέτες βάζουν πιο πάνω το νόμο από την αγάπη και τονίζουν ότι ο Χριστός έκανε πηλό την ημέρα του Σαββάτου, η οποία ήταν ημέρα αργίας. Βάζουν το Σάββατο πιο πάνω από την αγάπη. Κρύβονται πίσω από το νόμο, γιατί δεν έχουν αγάπη να δείξουν στον άνθρωπο. Αυτόν τον άνθρωπο, που οι ίδιοι έθεσαν στο περιθώριο.

Ο τυφλός υποστηρίζει την αλήθεια και βλέπουμε ότι μένει μόνος του απέναντι σε όλους· ακόμα και στους ίδιους τους γονείς του. Πηγαίνουν οι Φαρισαίοι για να ρωτήσουν τι συνέβη στους γονείς του και εκείνοι απαντούν: «αὐτὸς ἡλικίαν ἔχει, αὐτὸν ἐρωτήσατε». Βγάζουν την ουρά απ’ έξω, θα λέγαμε σήμερα, για να μην κατηγορηθούν από τον κόσμο.

Φοβούνται το τι θα πει ο κόσμος και ξεχνάνε το παιδί τους. Βάζουν πιο πάνω το συμφέρον και θυμούνται την ηλικία του ανθρώπου ότι είναι ώριμος για να απαντήσει στην ερώτηση. Άραγε, και για άλλα θέματα θα είχαν την ίδια άποψη οι γονείς του;

Συναντάει για δεύτερη φορά το Χριστό και τον ρωτάει αν πιστεύει στο Θεό. Ο πρώην τυφλός απορημένος ρωτάει ποιος είναι για να πιστέψω. «καὶ ἑώρακας αὐτὸν καὶ ὁ λαλῶν μετὰ σοῦ ἐκεῖνός ἐστιν», λέει ο Χριστός. Για να αποκριθεί ο άνθρωπος: «πιστεύω, Κύριε».

Ας έρθουμε στο σήμερα. Εμείς σε ποιο μέρος βρισκόμαστε; Με την τυπολατρία, με τα κοινωνικά στερεότυπα ή με το φως του τυφλού, ο οποίος ομολογεί και πιστεύει στο Χριστό για τη μεγάλη ευεργεσία που του έκανε στη ζωή του;

Πολλές φορές ερχόμαστε αντιμέτωποι και προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε την τυπολατρία και τα κοινωνικά δεδομένα της κάθε εποχής. Εμείς, ας προσπαθήσουμε, ενάντια σε όλα αυτά, να γίνουμε άνθρωποι του φωτός, άνθρωποι της Αναστάσεως, άνθρωποι του Χριστού για να φωτίσουμε και τον κόσμο. Να δώσουμε το φως και να πολεμήσουμε το σκοτάδι.