Ό,τι προσφέρουμε στον συνάνθρωπο δεν το χάνουμε, αλλά το κερδίζουμε πολλαπλάσιο

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής 27^ης Οκτωβρίου 2013

(Β΄ Κορ. 9, 6 - 11)

Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Αναστάσιος Στεργιώτης

Όταν ο Απόστολος Παύλος πραγματοποιούσε την αποστολική περιοδεία του, πείνα ταλαιπωρούσε τους Χριστιανούς της Ιερουσαλήμ. Με αφορμή αυτές τις δύσκολες στιγμές ο Παύλος παρακινεί τους Χριστιανούς να δείξουν έμπρακτη αγάπη, φιλανθρωπία και αλληλεγγύη. Γι’ αυτόν τον σκοπό οργάνωσε και έρανο, την περίφημη «λογία».

            Παραγγέλλει εδώ στους πιστούς να συνεισφέρουν με προθυμία και αγάπη, διότι η θλίψη των αδελφών είναι και δική μας θλίψη, η δε χαρά τους είναι και δική μας χαρά. Αναφέρει μάλιστα ένα παράδειγμα από τον καθημερινό γεωργικό βίο. Ένας γεωργός –λέει– που σπέρνει τσιγκούνικα το χωράφι του, ρίχνει δηλαδή λίγο σπόρο, θα θερίσει και λίγο σιτάρι, θα έχει μικρή και φτωχή συγκομιδή. Αντίθετα, αυτός που το σπέρνει απλόχερα θα ’χει πλούσια σοδειά και το σιτάρι που θα αποκομίσει και θα θερίσει θα είναι πολύ περισσότερο από όσο έσπειρε.

            Το ίδιο συμβαίνει και με κάθε Χριστιανό. Όταν ένας Χριστιανός δίνει κάτι, φαίνεται σαν να το χάνει. Στην πραγματικότητα όμως το κερδίζει πλουσιότερο και πολλαπλάσιο, τόσο στην παρούσα ζωή, όσο κυρίως στην μέλλουσα.

            Ο προφητάναξ Δαυίδ αναφέρει ότι η αρετή της αγαθοεργίας μένει στον αιώνα. Όλα αυτά, βέβαια, με μια προϋπόθεση: Ό,τι δίνει ο καθένας μας, θα το προσφέρει με όλη του την καρδιά και χωρίς βαρυγκώμιες και πιέσεις. Ο πιστός, που δίνει ελεημοσύνη, για να αρέσει στους άλλους και να μην παρεξηγηθεί από κάποιους αδελφούς και ανωτέρους του, λειτουργεί κάτω από ηθική πίεση. Μια τέτοια όμως ελεημοσύνη δεν γίνεται δεκτή από τον Θεό, διότι δεν την πραγματοποιεί ευχάριστα και με την καρδιά του. Μόνον η ελεημοσύνη, που γίνεται με χαρά και από καρδίας, είναι αρεστή στον Κύριο. Ο ίδιος είναι εκείνος που μας παρέχει τα μέσα, για να κάνουμε ελεημοσύνη. Δίνει πλούσιες τις δωρεές του, άφθονο τον σπόρο στον καλό γεωργό της παραβολής.

            Ο Παύλος εύχεται, ο Θεός να ευεργετεί με πλούσια υλικά αγαθά τους πιστούς, αλλά να πολλαπλασιαστούν παράλληλα και τα καλά τους έργα. Πολλοί σήμερα, άνθρωποι πονηροί, υποστηρίζουν ότι ο πληθυσμός της γης είναι πολύς και δεν επαρκούν τα αγαθά για να τον θρέψουν. Αυτό το έλεγαν και σε περασμένες εποχές, όταν ο πληθυσμός της γης ήταν πολύ λιγότερος. Τούτο είναι ένα μεγάλο ψέμα. Αν υπήρχε στην καρδιά μας η αγάπη, η αγαθή διάθεση και η προθυμία να βοηθήσουμε τους άλλους, δεν θα υπήρχε πεινασμένος και φτωχός πάνω στη γη. Ποτέ δεν έλειψαν τα μέσα συντήρησης των ανθρώπων, ένα μόνον έλειψε και εξακολουθεί να λείπει: Η αγάπη για τον άνθρωπο και η προθυμία για τα καλά έργα. Τα καλά έργα δεν τα έκανε ο Θεός κατορθωτά μόνο για τους πλούσιους, αλλά και για τους φτωχούς. Πιο πολύ επαίνεσε το δίλεπτο της χήρας, παρά τις εισφορές των ευπόρων.

            Ο καθένας μας, λοιπόν, ανάλογα με ό,τι έχει, ας προσφέρει στον στερούμενο, με αγάπη και προθυμία. Με το χαμόγελο της χαράς και της καλοσύνης. «Ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός» (Β΄ Κορ. 9, 7).