e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013

Υπό την παντοκρατορική παρουσία του Τιμίου Σταυρού

  Σήμερα το πρωί στο ναό της Φανερωμένης Μπανάτου  
  Φωτογραφίες: Ιωάννης Πορφύριος Καποδίστριας






























































Μέσα σ’ ένα ευωδιαστό περιβάλλον από τις πρασινάδες των βασιλικών, αναδυόταν, σήμερα στο ναό της Φανερωμένης μας, εδώ στο Μπανάτο, η υπέροχη και παντοκρατορική παρουσία του Τιμίου Σταυρού, καθώς εορτάσαμε ευχαριστιακά και κατανυκτικά την Ύψωσή Του. Σημειωτέον, η εορτή αυτή καθιερώθηκε μάλλον από τον ίδιο τον Μεγάλο Κωνσταντίνο, με προτροπή της μητέρας του αγίας Ελένης, αμέσως μετά την εύρεση του Τιμίου Ξύλου στα Ιεροσόλυμα, περί το 330.

Πάμπολλοι ενορίτες μας εκκλησιάστηκαν και μετέλαβαν των Αχράντων Μυστηρίων, αλλά συνάμα δεχθήκαμε ευάριθμους προσκυνητές από τη Νάουσα, οι οποίοι παραθερίζουν αυτές τις μέρες κοντά μας και ήρθαν, όλοι με έκδηλη την μακεδονίτικη ευλάβεια, για να συμμετάσχουν στην Ευχαριστιακή Σύναξή μας.

Ο Εφημέριος π. Παναγιώτης, στην ομιλία του τόνισε χαρακτηριστικά: 
          «Η θωριά του Ξύλου του Σταυρού παρηγορεί και ξεκουράζει τον κάθε κουρασμένο της καθημερινότητας. Σε κάθε φορτίο δυσκολίας μας, ένα ικετευτικό κοίταγμα -αλλά εκ βαθέων μας- προς τον Σταυρό μπορεί να συντελέσει στην αίσια μεταβολή των ψυχοσωματικών πραγμάτων μας. Ατενίζοντάς Τον, “ομολογούμεν την χάριν, κηρύττομεν τον έλεον, ου κρύπτομεν την ευεργεσίαν”, δηλαδή παραδεχόμαστε τα Άχραντα Πάθη του Κυρίου και συνάμα την Ανάστασή Του, υπό την προοπτική της διόδου όλων ημών από την όποια σταυρική εμπειρία μάς επιφυλάσσουν σταθμητοί ή αστάθμητοι παράγοντες τού εν πολλοίς αβίωτου βίου ετούτου. 
          Μάλιστα δε, κάνοντας το σημείο του Σταυρού επί του στήθους μας (ομολογιακή πράξη, την οποία ουδόλως παραλείπουμε), σφραγιζόμαστε -τρόπον τινα- με το αναγνωριστικό σήμα των Χριστιανών. Έτσι, (δια)δηλώνουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι ανήκουμε στην μεγάλη και παγκόσμια και υπερχρονική οικογένεια των Χριστιανών, οι οποίοι είναι / είμαστε πεπεισμένοι ότι η βίωση των αναστάσιμων δωρημάτων πολύ συχνά προϋποθέτει διάβαση (πάσχα, με άλλα λόγια) από τον φρικτό Γολγοθά. 
          Βεβαίως, ας προσέξουμε: δεν πρέπει να επιζητάμε το μαρτύριο “με το στανιό”, δεν διακατεχόμαστε δηλαδή από διαθέσεις “εισπηδητικού μαρτυρίου”, αλλά πιστεύουμε και κηρύττουμε ότι ο Σταυρός μπορεί να καταστεί η σωσίβια λέμβος για την κάθε κλυδωνιζόμενη ψυχή, τον κάθε αποκαμωμένο της σκληρής και βάναυσης εποχής, στην οποία βρεθήκαμε να ζούμε».