Ο ποιητής Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός στο Βανάτο Ζακύνθου (27.7.2001)

Αναθυμάται και γράφει ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας 

Αυτές τις ημέρες γίνεται λόγος για έναν σπουδαίο Ιεράρχη του Οικουμενικού Θρόνου, τον Σεβ. Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας Στυλιανό, ευκαιρίας δοθείσης από την χθεσινή αναγόρευσή του σε Επίτιμο Διδάκτορα του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Κρήτης. Εκεί ο τιμηθείς, μη δυνάμενος να παραστεί αυτοπροσώπως για λόγους υγείας, παρουσίασε βιντεοσκοπημένη την διάλεξή του, με θέμα "Ποίηση και Προσευχή"! [Βλ. σχετικά εδώ]. Σημειωτέον ότι ο Αρχιεπίσκοπος κ. Στυλιανός, είναι -για μένα- ο σημαντικότερος ποιητής της Ελληνικής Διασποράς, κυκλοφορώντας τις ποιητικές συλλογές του με το λογοτεχνικό όνομα Σ. Σ. Χαρκιανάκης! 

Υπό αυτή την ιδιότητά του και έχοντας κι εγώ το... μικρόβιο της ποιήσεως, διατηρούμε από πολλών ετών αλληλογραφία και ανταλλαγή βιβλίων. Ο Αρχιεπίσκοπος με αντιμετώπιζε πάντοτε -άκουσον, άκουσον!- ώς ίσον του. Τούτο βεβαίως αποτελεί διακριτικό των μεγάλων και ακομπλεξάριστων προσωπικοτήτων! Σχεδόν κάθε χρόνο λάμβανα την φρέσκια ποιητική παραγωγή του με θερμή πάντοτε αφιέρωση (αλλά και διάφορα θεολογικά πονήματά του), ενώ στην περίπτωση των δικών μου πτωχο-ποιημάτων λάμβανα ενθουσιαστικές συγχαρητήριες επιστολές! Εσχάτως έχουμε χαθεί, εξαιτίας μάλλον των προβλημάτων της υγείας του, παρότι από πλευράς μου δεν παραλείπω να του αποστείλω ό,τι νεότερο διαθέτω! 

Το καλοκαίρι του 2001 ο Σεβ. Στυλιανός βρέθηκε στην Ζάκυνθο και είχε την ευγενική επιθυμία να μου αφιερώσει μιαν ολόκληρη μέρα. Ήταν η 27η Ιουλίου και τον ξενάγησα -κατά την θέλησή του- σε όλους τους τόπους του νησιού μας, οι οποίοι σχετίζονται με την Ποίηση και δη του Διονυσίου Σολωμού, όπως π.χ. το Μαυσωλείο Σολωμού και Κάλβου (επιμένοντας να παρατηρεί τα σολωμικά χειρόγραφα), τον Λόφο του Στράνη (όπου γράφτηκε ο "Ύμνος εις την Ελευθερίαν"), τον Άι Λύπιο (όπου εκτυλίσσεται το δραματικό ποιητικό πεζό του Σολωμού "Η Γυναίκα της Ζάκυνθος") και αλλού. 

Το μεσημέρι καταλήξαμε στο σπίτι μου, εδώ στο Μπανάτο της Ζακύνθου, όπου ευλόγησε την οικογένειά μας, μη κρύβοντας χαρά μεγάλη, ότι βρέθηκε ανάμεσά μας! Από εκείνες τις υπέροχες στιγμές, πλάι στον Αρχιεπίσκοπο Ποιητή, προέρχονται οι δημοσιευόμενες σήμερα εδώ φωτο-αναμνήσεις!

Τότε και ως απόρροια του γόνιμου εκείνου συγχνοτισμού και μάλιστα υπό τον περιρρέοντα σολωμικό ήσκιο, προέκυψαν και οι ακόλουθοι στίχοι μου -τους οποίους μάλιστα του προσέφερα διά ζώσης κατά την αναχώρησή του- εναποτυπωμένοι οριστικά πλέον στο βιβλίο μου "Της αγάπης μέγας χορηγός" (2003, σελ. 48). Το μεταφέρω ευθύς κατωτέρω: 

ΑΡΤΥΜΑΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

Στον Σ. Σ. Χαρκιανάκη

Πολύ το λίγο

το σοφόν

το πίσω απ' τα λεχθέντα

αρτύματα καλοκαιριού

προσχήματα σχημάτων

σε τόπον άτοπο λοιπόν

με τα νερά του μέσα νου

εκτάκτως ψυχωμένα

με φυλλωσιές πασίφιλες

και φίδια δοτικά

διαβάζοντας από κοινού

χειρόγραφα πολιορκημένα

ώσπου

η ανδρεία της ελιάς

του περναριού η θηλύτης

μας πήρε και μας σήκωσε

στο υπερώο των Λέξεων

εκεί

όπου ανέκαθεν μιλιέται η Ωραιότης

κι ο Χρόνος απειρίζεται.

(27-29.7.2001)