e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014

Ολόκληρη η Χριστουγεννιάτικη Εκδήλωση του Κέντρου Λόγου "Αληθώς" σε 5 videos

 Βράδυ Κυριακής, 21ης Δεκεμβρίου 2014, στον Ναό της Παναγούλας Μπανάτου 












Θυρανοίξια Ναού Ι. Τριών Ιεραρχών Mingowi, Malawi

22 Δεκεμβρίου 2014, από τον Σεβ. Μητροπολίτη Ζάμπιας και Μαλάουι κ. Ιωακείμ 




















Χριστουγεννιάτικη Εκδήλωση του Πολιτιστικού Συλλόγου "Η Δερματούσα" στον Ναό του Αγίου Νικολάου Τραγακίου


 Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Τραγακίου "Η Δερματούσα" διοργανώνει Χριστουγεννιάτικη Εκδήλωση, με τίτλο "Μέγα και παράδοξον θαύμα...", την ερχόμενη Κυριακή, 28η Δεκεμβρίου 2014, στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Τραγακίου Ζακύνθου, στις 7 το βράδυ.
Ομιλητής θα είναι ο Αρχιμανδρίτης Αναστάσιος Στεργιώτης
Συμμετέχει η Μαθητική Μαντολινάτα - Χορωδία Ζακύνθου

Το Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα του Μητροπολίτου Ζακύνθου κ. Διονυσίου Δ΄ [κείμενο + video]

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ Δ΄
ΧΑΡΙΤΙ ΚΑΙ ΕΛΕΕΙ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ


Πρός τό Τίμιο Πρεσβυτέριο, τίς Μοναστικές Ἀδελφότητες
καί τόν Εὐσεβέστατο Λαό τῆς ἐν Ζακύνθῳ Ἐκκλησίας

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά και περιπόθητα, 
«Τ πρ τν αἰώνων κ Πατρς γεννηθντι ἀῤῥεστως Υἱῷ,
κα
π' σχτων κ Παρθνου σαρκωθντι σπρως,
Χριστ
τ Θε βοσωμεν·
νυψσας τ κρας μν, γιος εἶ Κριε»
.
Βαδίζοντας μέσα στον χρόνο η Χριστιανοσύνη γιορτάζει σήμερα ξανά τα Χριστούγεννα, δηλαδή την ημέρα την σπουδαία και πανσεβάσμια, κατά την οποίαν ο ίδιος ο Θεός, από υπερβάλλουσα αγάπη προς τον άνθρωπο, έλαβε «δούλου μορφήν εν ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος».
Όμως αυτή η εορτή για μερικούς σημαίνει απλώς ένα δέντρο με φωτάκια, αγορά και διανομή κάποιων δώρων, απόδραση από το άγχος ή ξεκούραση, ενώ γι’ άλλους έναν εκκλησιασμό, μιαν εθιμική συμμετοχή στα χριστουγεννιάτικα λειτουργικά δρώμενα. Παρά ταύτα, όλοι συναντώνται σ’ ένα σημείο: Στην ομολογία ότι τα Χριστούγεννα είναι ημέρα αγάπης, κατά την οποίαν ο ατομικισμός και η καλοπέραση υποχωρούν μπροστά στον αλτρουισμό και την προσφορά στον συνάνθρωπο, τον αναξιοπαθούντα κι εμπερίστατο. Αυτό ακριβώς συνιστά και το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων! Αυτό αποτελεί και το ευαγγελικό πνεύμα, που πρέπει να διέπει τις σχέσεις των ανθρώπων καθ’ όλες τις ημέρες του χρόνου, έτσι που να είναι όλες Χριστούγεννα!
Η διαπίστωση όλων μας όμως είναι ότι αυτό το χριστουγεννιάτικο πνεύμα ελλείπει από τους ανθρώπους, με αποτέλεσμα η δυστυχία, το δάκρυ και ο αναστεναγμός να είναι οι αχώριστοι σύντροφοί τους. Δεν πιστεύω ότι θέλουμε πειστήρια για όλα αυτά. Τα μέσα μαζικής ενημερώσεως το βεβαιώνουν, περιγράφοντας και παρουσιάζοντας φρικτές εικόνες, που ασφαλώς δεν μπορεί να χαρακτηρίζουν μια κοινωνία, της οποίας τα βήματα κατευθύνει η αγάπη του Χριστού. Η έλλειψη της Αγάπης αυτής είναι και η κατεξοχήν αιτία τής απουσίας τής ειρήνης από τη γη μας. Της ειρήνης, την οποία προφήτεψαν οι άγγελοι του ουρανού την νύχτα της Γεννήσεως του Κυρίου, ψάλλοντας το υπέροχο εκείνο «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία». Έτσι, το θεοδώρητο αγαθό της Ειρήνης συνεχίζει να παραμένει στον χώρο του πόθου, της νοσταλγίας και της αναζητήσεως. Και συνήθως συμβαίνει όλοι να την αναζητάμε, έξω όμως από τον εαυτό μας: Στις διασκέψεις, τις ειρηνιστικές εκδηλώσεις, τις συνθήκες και σε διάφορες άλλες πηγές. Γι’ αυτό και συνεχίζονται -ατυχώς- οι κοινωνικές αναστατώσεις, οι τόσοι και τόσοι ανθρωποκτόνοι και αδελφοκτόνοι πόλεμοι τριγύρω μας...

Αγαπητοί συνεορταστές,
Ενώπιον αυτής της οικτρής καταστάσεως, διερωτάται κανείς: Θα συνεχίσει η ανθρωπότητα να ζει και να συμπεριφέρεται χωρίς Αγάπη και Ειρήνη; Δεν θα αποφασίσει επιτέλους να υλοποιήσει αυτά τα δύο μηνύματα της Αγίας Φάτνης; Ας ελπίσουμε και ας ευχηθούμε ότι κάποτε θα φερθεί λογικά. Άλλωστε, είναι για το δικό της και μόνον καλό!
Με αυτές τις σύντομες σκέψεις Σάς ασπάζομαι όλους εορτίως, ευχόμενος από καρδίας ψυχοσωματική υγεία και ευστάθεια εν Χριστώ Γεννηθέντι! 

Ο Μητροπολίτης
+ο Ζακύνθου Διονύσιος 


Η Πατριαρχική Απόδειξη για τα Χριστούγεννα 2014

Ἀριθμ. Πρωτ. 1377

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΟΙΣ

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ,
ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΧΑΡΙΝ, ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

* * *

Ἀδελφοὶ καὶ Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

«Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν, ἀπαντήσατε!»

Ἐφάνη ἐπὶ τῆς γῆς ὁ τέλειος ἄνθρωπος καὶ δι᾿ αὐτοῦ τοῦ τρόπου ἐφανερώθη ἡ ἀσύλληπτος ἀξία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου. Oἱ σύγχρονοι ἄνθρωποι ἰδιαιτέρως ζῶμεν τὴν μεταπτωτικὴν κατάστασιν, κατὰ τὴν ὁποίαν καθημερινῶς διαπιστώνομεν μετὰ τοῦ βαθέως στενoχωρημένου Ψαλμῳδοῦ ὅτι «πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν, οὐκ ἔστι ποιῶν χρηστότητα, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός» (Ψαλμ. ΙΓ΄ 3 - Ρωμ. γ΄ 12-13). 

Δὲν ἠδύνατο ἀσφαλῶς ὁ ἄνθρωπος πρὸ τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Χριστοῦ νὰ φαντασθῇ τὸ ἀρχαῖον κάλλος καὶ τὴν ἀσύλληπτον ἀξίαν τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, διότι μετὰ τὴν πτῶσιν ὁ ἄνθρωπος ἠσθένησε καὶ ἠλλοιώθη. Μόνον οἱ πολὺ φωτισμένοι ἄνθρωποι διῃσθάνθησαν καὶ πρὸ Χριστοῦ τὴν ἀξίαν τοῦ προσώπου καθ᾿ ἑαυτὸ καὶ εἰς τὴν ἀπορίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους «τί ἐστιν ἄνθρωπος, ὅτι μιμνήσκῃ αὐτοῦ;» (Ψαλμ. Η΄ 5), ἐδογμάτισαν θεοπρεπῶς: «ἠλάττωσας αὐτὸν βραχύ τι παρ᾿ ἀγγέλους, δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφάνωσας αὐτὸν» (ἐ.ἄ. 6).

Αὐτὸ τὸ ὁποῖον διῃσθάνθησαν καὶ διεκήρυξαν πρὸ δύο καὶ ἡμισείας χιλιετηρίδων οἱ φωτισμένοι ἀπὸ τὸν Θεὸν ἄνθρωποι, ἐπανέλαβεν Ἰησοῦς Χριστὸς ὁ Θεάνθρωπος καί, ἔκτοτε, ἐπαναλαμβάνουν κατ᾿ ἔτος ἀρκεταὶ διακηρύξεις κρατῶν, κυβερνήσεων καὶ κοινωνικῶν ὁμάδων καὶ διεθνεῖς συμβάσεις περὶ τοῦ σεβασμοῦ τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καὶ τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου. 

Ἐν τούτοις, ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας βλέπομεν καθημερινῶς τὸν χείριστον ἐξευτελισμὸν τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, τὴν ἀτίμωσιν καὶ τὸν διασυρμὸν αὐτοῦ. Ὀφείλομεν, λοιπόν, ἐὰν θέλωμεν νὰ εἴμεθα ἄξιοι τῆς δόξης καὶ τιμῆς διὰ τῆς ὁποίας περιέβαλε τὸ πρόσωπόν μας ὁ «δι᾿ ἡμᾶς καθ᾿ ἡμᾶς γενόμενος» Δημιουργὸς μας, νὰ ἐμβαθύνωμεν εἰς τὴν ἔννοιαν αὐτῆς τῆς δόξης καὶ τιμῆς καὶ ἐμπνεόμενοι ἀπὸ αὐτὴν νὰ ἐνεργήσωμεν ὅ,τι καλλίτερον δυνάμεθα διὰ νὰ παύσῃ ἡ ἐσχάτως διογκουμένη ἐξευτελιστικὴ διὰ τὸ ἀνθρώπινον πρόσωπον συμπεριφορά. Ἡ ἀστάθεια, ἡ ὁποία ἀπειλεῖ σύνολον τὸ ἀνθρώπινον γένος, ἔχει κύρια χαρακτηριστικὰ τὴν ἀπουσίαν ἠθικῆς, τὴν ἔλλειψιν γνησίου καὶ φωτεινοῦ πνεύματος, καί, γενικώτερον, τὴν ἀπανθρωπίαν, τὴν ἐπικράτησιν ἐπὶ τοῦ ἄλλου, ἢ καλλίτερον τὸν ἀφανισμὸν τοῦ μὴ συμφωνοῦντος μὲ ἡμᾶς, τὴν ἀγνόησιν τῆς ἐπιδημησάσης εἰς τὴν γῆν «οὐρανῶν εὐσπλαγχνίας». 

Παρακολουθοῦμεν ἔκπληκτοι τὸ ἐπαναλαμβανόμενον συνεχῶς «δρᾶμα τῆς Βηθλεέμ». Διότι περὶ δράματος πρόκειται καὶ ὄχι περὶ χαρμοσύνου γεγονότος, ἐφ᾿ ὅσον ἀγνοεῖται ὁ σπαργανούμενος ἐν φάτνῃ τῇ οὐσίᾳ ἀφανὴς Θεάνθρωπος, καὶ τὸ δημιούργημά του, ὁ ἄνθρωπος δὲν ἀντιμετωπίζεται ὡς εἰκὼν τοῦ Θεοῦ, ἀλλ᾿ ὑπολογίζεται ὡς εἰκὼν τοῦ «πολιτισμένου κόσμου».

Ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας καὶ ἡ θεολογία της διδάσκουν ὅτι τόσον ὁ ζῶν ἄνθρωπος ὅσον καὶ τὸ νεκρὸν ἀνθρώπινον σῶμα ἀξιοῦνται τοῦ ἀναλόγου σεβασμοῦ, διότι ἐγένοντο σκήνωμα τοῦ πνεύματος τοῦ ἀνθρωπίνου, τὸ ὁποῖον ἐξῆλθεν ἐκ τῆς πνοῆς τοῦ Θεοῦ τετιμημένον καὶ καλὸν λίαν. Ὅθεν, διὰ νὰ μὴ καταντήσῃ ἡ κοινωνία μας, «ὁ ἄνθρωπος διὰ τὸν ἄνθρωπον λύκος», κατὰ τὸ ἀρχαῖον λόγιον, ὀφείλομεν ὅλοι νὰ ἐντείνωμεν τὰς προσπαθείας μας διὰ τὴν ἀποφυγὴν τῆς ἐπεκτάσεως καὶ διὰ τὸν ἐκμηδενισμὸν τῶν ἐσχάτως πολλαπλασιαζομένων ῥαγδαίως περιπτώσεων ἐξευτελιστικῆς συμπεριφορᾶς προσώπων πρὸς πρόσωπα καὶ ὠργανωμένων ὁμάδων πρὸς ἄλλας ὁμάδας.

Μετὰ πολλῆς συνοχῆς καρδίας καὶ βαθείας θλίψεως τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον καὶ ἡ ἡμετέρα Μετριότης παρακολουθοῦμεν τὰ ὁσημέραι ὀγκούμενα κύματα ταῦτα βίας καὶ βαρβαρότητος, τὰ ὁποῖα ἐξακολουθοῦν νὰ μαστίζουν διαφόρους περιοχὰς τοῦ πλανήτου μας, καὶ ἰδιαιτέρως τὴν Μέσην Ἀνατολήν, καὶ μάλιστα τοὺς γηγενεῖς ἐκεῖ χριστιανούς, μὲ προσχήματα συχνάκις θρησκευτικά.

Δὲν θὰ παύσωμεν δὲ νὰ διακηρύττωμεν ἀπὸ τοῦ Ἱεροῦ τούτου Κέντρου τῆς Ὀρθοδοξίας πρὸς πάντας, τοὺς ἀδελφοὺς Προκαθημένους τῶν Ὀρθοδόξων καὶ τῶν λοιπῶν Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν, τοὺς ἐκπροσώπους τῶν Θρησκειῶν, τοὺς Ἀρχηγοὺς Κρατῶν, πρὸς πάντα ἄνθρωπον καλῆς θελήσεως, μάλιστα δὲ πρὸς τοὺς κατόπιν ὑποκινήσεων ἤ μὴ θέτοντας τὴν ἰδίαν ζωὴν αὐτῶν εἰς κίνδυνον διὰ νὰ ἀφαιρέσουν ἀνθρωπίνους ζωὰς συνανθρώπους - δημιουργήματα καὶ αὐτὰ τοῦ Θεοῦ-, καὶ πρὸς πᾶσαν κατεύθυνσιν, ὅτι οὐδεμία εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρξῃ μορφὴ ἀληθοῦς καὶ γνησίας θρησκευτικότητος ἢ πνευματικότητος ἄνευ ἀγάπης πρὸς τὸ ἀνθρώπινον πρόσωπον.

Οἱοδήτι ἰδεολογικόν, κοινωνικὸν ἢ θρησκευτικὸν μόρφωμα περιφρονεῖ τὸν κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ πλασθέντα ἄνθρωπον καὶ διδάσκει ἢ ἐπιτρέπει τὸν μαζικὸν θάνατον συνανθρώπων μας, μάλιστα δὲ μὲ βάναυσον καὶ πρωτόγονον τρόπον,  οὐδεμίαν ἀσφαλῶς ἔχει σχέσιν μὲ τὸν Θεὸν τῆς ἀγάπης.

Στρέφοντες, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα, τοὺς ὀφθαλμούς μας εἰς τὸ παγκόσμιον γίγνεσθαι, ἀποστρέφομεν τὸ πρόσωπόν μας ἐκ τῶν θλιβερῶν γεγονότων μισαλλοδοξίας καὶ ἐχθρότητος, τὰ ὁποῖα μαστίζουν τὴν ἀνθρωπότητα μέχρι σήμερον καὶ φθάνουν πλέον, διὰ τῶν συγχρόνων μέσων γενικῆς ἐπικοινωνίας, εὐχερέστερον εἰς τὰς ἀκοὰς καὶ τὴν ὅρασίν μας καὶ προκαλοῦν τρόμον διὰ τὰ ἐπερχόμενα δεινά, καὶ προβάλλομεν τὴν ἰσχυρὰν κληρονομίαν-ἀντιβίωσιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς θεραπείαν τῶν διαφόρων ἀπογοητεύσεων καὶ βαρβαροτήτων. Ἡ ἀντιβίωσις καὶ τὸ ἀντίδοτον εἰς τὴν σύγχρονον αὐτὴν βίαν εἶναι ὄχι τὰ «σκῆπτρα καὶ οἱ θρόνοι» ἀλλὰ ἡ καταπλήξασα τοὺς μάγους καὶ τὸν κόσμον «ἐσχάτη πτωχεία» τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἐνεργεῖ πάντοτε ὡς αὐτοαγάπη. Αὐτὴ εἶναι ἡ μυστικὴ δύναμις τοῦ Θεοῦ, ἡ μυστικὴ δύναμις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ μυστικὴ δύναμις τοῦ γένους τῶν χριστιανῶν. Ἡ δύναμις ἡ ὁποία νικᾷ καὶ ὑπερβαίνει διὰ τῆς ἀγάπης τὴν κάθε εἴδους βίαν καὶ τὰς ἐπαναστάσεις τῆς ἀνθρωπίνης σαρκός.

Οὕτως ἀποτιμῶντες κατὰ τὰ ἐφετεινὰ Χριστούγεννα τὴν κατάστασιν τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων, εὐχόμεθα ὅπως βιώσωμεν οἱ πάντες τὴν χαρὰν τοῦ ἀπολύτου σεβασμοῦ τῆς ἀξίας τοῦ προσώπου, τοῦ συνανθρώπου, καὶ τὴν παῦσιν τῆς πτωτικῆς βίας, τὴν νίκην ἐπὶ τῆς ὁποίας διὰ τῆς ἀγάπης δηλοῖ ὁ σάρκα λαβὼν «Πατὴρ καὶ Ἄρχων τοῦ μέλλοντος αἰῶνος, ὁ καλούμενος μεγάλης Βουλῆς Ἄγγελος• οὗτος ἰσχυρὸς Θεός ἐστι καὶ κρατῶν ἐξουσίᾳ τῆς κτίσεως». 

Αὐτοῦ τοῦ τεχθέντος καὶ ἐνανθρωπήσαντος Κυρίου τῆς δόξης, τῆς εἰρήνης καὶ τῆς ἀγάπης ἡ Χάρις καὶ τὸ ἄπειρον Ἔλεος καὶ ἡ εὐδοκία εἴησαν μετὰ πάντων.

Χριστούγεννα ,βιδ΄
+ Ὁ Κωνσταντινουπόλεως
διάπυρος πρὸς Θεὸν εὐχέτης πάντων ὑμῶν.

Το Χριστουγεννιάτικο "Αληθώς" στο dogma.gr


Την εκδήλωση του Κέντρου Λόγου Μπανάτου ΑΛΗΘΩΣ για τα Χριστούγεννα παρουσίασε το Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων ΔΟΓΜΑ. Μπορείτε να δείτε την δημοσίευση κάνοντας κλικ ΕΔΩ! Ευχαριστούμε τους υπεύθυνους για την ενασχόληση μαζί μας!

Το Χριστουγεννιάτικο "Αληθώς" στο poimin.gr


Την εκδήλωση του Κέντρου Λόγου Μπανάτου ΑΛΗΘΩΣ για τα Χριστούγεννα παρουσίασε ο νέος εκκλησιαστικός ιστότοπος ΠΟΙΜΗΝ. Μπορείτε να δείτε την δημοσίευση κάνοντας κλικ ΕΔΩ! Ευχαριστούμε τους υπεύθυνους για την ενασχόληση μαζί μας!

Οι διάδοχοι των τριών Μάγων έναντι των διαδόχων του Ηρώδη

Ομιλία του Σεβ. Μητροπολίτου Ζακύνθου κ. Διονυσίου Δ΄ στο Δ5 «Αληθώς»

Τίμιο Πρεσβυτέριο,
Κύριε Δήμαρχε και λοιποί Αγαπητοί Άρχοντες,
Κυρίες και κύριοι,
Φίλες και φίλοι του «Αληθώς»,
Με την καλή ευκαιρία της επικείμενης μεγάλης γιορτής της ευσεβείας μας, αυτής των Χριστουγέννων, σας απευθύνω κατ’ αρχήν θερμό χριστουγεννιάτικο χαιρετισμό, ευχόμενος και προσευχόμενος, ο Χριστός μας να είναι χειραγωγός στον αγώνα της ζωής όλων μας, το δε φως της φάτνης Του να οδηγεί τα βήματά μας στον δρόμο των αιωνίων προσταγμάτων Του.
          Επειδή οι επετειακές μνήμες των μεγάλων και θαυμάσιων γεγονότων της επίγειας ζωής του Κυρίου προσφέρονται, όχι μόνον για ανταλλαγή ευχών και πανηγυρισμούς, αλλά και ως πηγές για άντληση διδαγμάτων για χριστιανικά βιώματα, θα αναφερθούμε σε δύο γεγονότα, τα οποία είναι συνδεδεμένα με την θεία Γέννηση.
Είναι οι δύο αναζητήσεις του Θείου Βρέφους. Η μία των Μάγων και η άλλη του βασιλιά Ηρώδη. Οι Μάγοι ζητούσαν να μάθουν «ποῦ ἐστίν ὁ τεχθείς Βασιλεύς των Ἰουδαίων», ο μεγάλος Αναμενόμενος των αιώνων, με σκοπό να τον προσκυνήσουν και να του προσφέρουν τα δώρα τους. Ο Ηρώδης «ἐπυνθάνετο ποῦ ὁ Χριστός γεννᾶται», διότι «ἐζήτει τήν ψυχήν τοῦ παιδίου τοῦ ἀπολέσαι αὐτήν». Πρόκειται για δύο αναζητήσεις, που συνεχίζονται μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία.
Ψυχές κουρασμένες από την συνεχή οδοιπορία, μέσα σε πνευματική ξηρασία του σύγχρονου δυσχερούς βίου, διψασμένες για αγάπη και δικαιοσύνη, για γαλήνη και χαρά, αναζητούν τον Χριστό και τρέχουν «ὡς ἡ διψασμένη δαυϊτική ἔλαφος ἐπί τάς πηγάς τῶν ὑδάτων», για να Τον βρούν. Ακούνε τη φωνή Του: «Δεῦτε πρός με πάντες, οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς» και παίρνουν δύναμη. Πού όμως τον βρίσκουν; Μήπως στην ταπεινή σπηλιά μέσα στην αχυρένια φάτνη; Όχι, βέβαια. Τον συναντούν στο Άγιο Ευαγγέλιό Του, στο ιερό Θυσιαστήριο, στο προσκεφάλι του αρρώστου, στο σπίτι του πόνου, στο τραπέζι του φτωχού. Ακόμη, τον συναντούν μέσα στις φυλακές να παραμυθεί τους φυλακισμένους, στις πολλές και διάφορες εστίες της αμαρτίας να νουθετεί και να σώζει τους παραστρατημένους. Και στη σωτήρια αυτή συνάντηση γεμίζουν το είναι τους με την αγάπη Του και Του δίνουν την καρδιά τους. Αυτοί, μακριά από αλλοιώσεις και μεταβολές, μακριά από κάθε πνευματική και ηθική σύγχυση και με το οδηγητικό Φως του Χριστού στο χέρι, γίνονται, οι αληθινοί φωτοδότες της ανθρωπότητος. Στ’ αλήθεια, είναι οι πραγματικοί μιμητές των Μάγων.
Δυστυχώς, όμως, υπάρχει και μια άλλη μερίδα ανθρώπων, οι οποίοι είναι άξιοι διάδοχοι του Ηρώδη. Ποιοι είναι; Τους ξέρετε αναμφίβολα: είναι όσοι αγνοούν την δισχιλιετή παρουσία του Χριστού στην οικουμένη, που περιφρονούν, απορρίπτουν την σωτήρια διδασκαλία Του και επιδιώκουν με κάθε τρόπο να σβήσουν το όνομά Του από το λεξιλόγιο. Είναι αυτοί που θέλουν να ξεριζώσουν από τις καρδιές των Χριστιανών την Πίστη και την Αγάπη και να τους κάνουν να δεχθούν νέες ιδέες ανατρεπτικές του κύρους των αξιών της πραγματικής Ζωής. Ξεχνούν όμως ότι ο Χριστός, ούτε όταν περιφρονείται φεύγει, μήτε όταν διώκεται οπισθοχωρεί, ούτε όταν αγνοείται απρακτεί, αλλά είναι πάντα παρών και μένει και ενεργεί. Ποτέ δεν θα σταματήσει με την διδασκαλία Του, που είναι Φως, να εξημερώνει τα ήθη, να διαμορφώνει τη νομοθεσία των κρατών, να διακηρύσσει τα δίκαια της ανθρώπινης προσωπικότητος και να μεταποιεί την αγάπη σε έργο.
Αγαπητοί Πατέρες και θιασώτες του «Αληθώς»,
πολλές ιστορικές αλλαγές και εξελίξεις πραγματοποιούνται στην εποχή μας. Δυστυχώς όμως οι περισσότερες συμβαίνουν χωρίς την παρουσία του Χριστού. Δεν γίνονται, όπως θα έπρεπε, δέκτες των μηνυμάτων της Αγίας Φάτνης, ούτε και καταυγάζονται από το Φως Της, που οδηγεί τον άνθρωπο στη ζωή της Θυσίας και της Αγάπης, στον άνθρωπο που είναι η εικόνα του Θεού και στο Θεό που είναι ο σκοπός του ανθρώπου.
Θα πρέπει ο κόσμος να καταλάβει πως χωρίς τον Χριστό δεν μπορεί να επιτύχει αυτό που θέλει και επιθυμεί, καλό και αγαθό. Δεν μπορεί να συνεχίσει να κρατάει τ’ αυτιά του κλεισμένα στην διακήρυξη του Χριστού «χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθαι ποιεῖν οὐδέν».
Κλείνω αυτές τις ταπεινές –πλην εόρτιες– σκέψεις προς την αγάπη Σας, όχι με λόγους δικούς μου, αλλά με χαρμόσυνους για το μέγα Γεγονός της θείας Γέννας, όπως –μεταξύ πολλών άλλων– έχουν καταγραφεί από τον Μεγάλο όντως εκκλησιαστικό Πατέρα Άγιο Αθανάσιο:
«Όπως ακριβώς ένας μεγάλος βασιλιάς εισέρχεται σε μια μεγάλη πόλη και βρίσκει κατάλυμα σ΄ ένα από τα σπίτια της˙ τότε, όλη αυτή η πόλη αξιώνεται μεγάλης τιμής. Κανένας εχθρός πλέον ή ληστής δεν κάνει επιδρομή εναντίον της να την καταστρέψει˙ απολαμβάνει κάθε φροντίδα, διότι σε μία κατοικία της έμεινε ο βασιλιάς. Έτσι παρόμοια συνέβη με το βασιλέα όλου του κόσμου (το Θεό).
Διότι, όταν ο Υιός ήλθε στο δικό μας κόσμο και ενοίκησε σ’ ένα σώμα όμοιο με τα δικά μας, στο εξής έπαψε κάθε επιβουλή των εχθρών εναντίον των ανθρώπων και εξαφανίστηκε η φθορά του θανάτου, που είχε ισχύ εναντίον τους από τον παλιό καιρό. Διότι, θα πήγαινε σίγουρα χαμένο το ανθρώπινο γένος, αν δεν ερχόταν ο Κύριος και σωτήρας Ιησούς, ο Υιός του Θεού, με σκοπό να πεθάνει.
          Αυτό το μεγάλο έργο άρμοζε πράγματι και στην αγαθοσύνη του Θεού. Διότι, αν, για παράδειγμα, ένας βασιλιάς κατασκευάσει μια οικία ή πόλη, αυτή δεν την εγκαταλείπει όταν, εξαιτίας της αμέλειας των κατοίκων της, την πολιορκούν ληστές˙ την διεκδικεί και τη σώζει σαν δικό του έργο, χωρίς να κοιτάζει την αδιαφορία των κατοίκων αλλά μόνο το δικό του καθήκον. Πολύ περισσότερο, ο Θεός Λόγος του πανάγαθου Πατέρα δεν εγκατέλειψε το δημιούργημά του, το γένος των ανθρώπων, όταν αυτό βάδιζε προς τη φθορά. Αλλά, με την προσφορά του δικού του σώματος, εξαφάνισε τον επερχόμενο θάνατο˙ διόρθωσε με τη διδασκαλία του την αμέλεια των ανθρώπων και κατάφερε με τη δύναμή του να επιτελέσει όλα τα ανθρώπινα.»
Ταύτα επεξηγεί συνοπτικώς για την ενανθρώπιση του Θείου Λόγου ο πολύς και Μέγας Αθανάσιος, εμείς δε, κατακλείομε επευχόμενοι να βιώσουμε Άγιο Δωδεκαήμερο, το δε επί θύραις Νέο Έτος να αποβεί σωτήριο για τον καθένα και για όλους μαζί.