e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Τετάρτη 11 Μαρτίου 2015

Στιγμές από την αποψινή Προηγιασμένη Λειτουργία στην Αγία Φωτεινή Σμύρνης

Εσπέρας Τετάρτης 11ης Μαρτίου 2015, από τον Αρχιμανδρίτη Κύριλλο Συκή 














Πώς η εκπομπή "Χαμηλή πτήση" του Ionian Channel κάλυψε την Δ7 δράση του "Αληθώς" [video]



Αποτυπώνοντας την Αξιοπρέπεια στην Ακτή Ελεφαντοστού, πλάι στους Ορθόδοξους Ιεραπόστολους και τους Γιατρούς Καρδιάς

Εισαγωγή του δημοσιογράφου ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ στην παρουσίαση του ταξιδιού του,
κατά την 7η σύναξη του δ΄ κύκλου δράσεων του Κέντρου Λόγου Μπανάτου «Αληθώς»,
την Κυριακή της Ορθοδοξίας, 1η Μαρτίου 2015


Ένας κόσμος που σε φιλοξενεί, σε γυρίζει στα μέρη του και κυρίως στα προβλήματά του, πάνω απ' όλα είναι αξιοπρεπής. Κι εσύ από την πλευρά σου, κάθε δουλειά που τη βλέπεις με σοβαρότητα, τη στηρίζεις στην δική σου αξιοπρέπεια και ως επαγγελματίας, τη σέβεσαι, δεν την σπαταλάς και δεν καταχράσαι την ευγένεια του άλλου. Τότε τα πράγματα, ακόμη και κάτω από δύσκολες συνθήκες, γίνονται πολύ εύκολα.

Ταξιδεύω στην Αφρική εδώ και τριάντα χρόνια. Το πρώτο μου ταξίδι ήταν στην Αιθιοπία, κατά το μακρινό πλέον 1985. Μόλις πριν λίγες ημέρες (Φεβρουάριο του 2015) επέστρεψα από την Ακτή Ελεφαντοστού. Τριάντα χρόνια Αφρική, βόρεια και υποσαχάρια. Η ματιά ενός δημοσιογράφου, στην πραγματικά ξεχωριστή αυτή ήπειρο, θα είναι πάντα διαφορετική και διαφοροποιημένη. Όχι επειδή τα πράγματα δεν αλλάζουν, μα γιατί κάθε φορά το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον εστιάζεται σε γεγονότα και εικόνες της τρέχουσας ειδησεογραφίας, που αφήνουν στην άκρη την πραγματική αξία αυτού του ιστορικά ενδιαφέροντος τόπου. Όσο η πίεση των γεγονότων χαλαρώνει την ασφυκτική ανάγκη του ρεπορτάζ ή της έρευνας, τόσο ο χρόνος στην Αφρική, γίνεται πολυτιμότερος. Τούτη την τελευταία φορά, είχα την ευκαιρία ν’ απολαύσω την ελευθερία του χρόνου και των επιλογών μου.

Η Ακτή Ελεφαντοστού, όπως και οι περισσότερες χώρες της υποσαχάριας Αφρικής, ελευθερώθηκε από τον ζυγό των αποικιοκρατών, το 1960. Οι Ευρωπαίοι όμως δεν «έφυγαν» ποτέ από τις, επί αιώνες, κατακτημένες χώρες. Με εμφυλίους, δικτατορίες, ξεσηκωμούς και αμφισβητήσεις εκλογικών αποτελεσμάτων, κρατούσαν και κρατούν τις χώρες αυτές, υπόδουλες. Όσοι κατάφεραν να κυβερνήσουν, ήταν πάντοτε εξαρτημένοι από τους ηγεμόνες (κυρίως Γάλλους και Εγγλέζους), οι οποίοι ήθελαν και κατάφερναν να έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στην οικονομία, το εμπόριο αλλά και τις καθημερινές ανάγκες των κατοίκων.

Οι ανάγκες που δημιουργήθηκαν στην ύπαιθρο, μετά την «απεξάρτηση» από τις μονοκαλλιέργειες, οδήγησαν πολλούς ντόπιους στα μεγάλα αστικά κέντρα, όπου και λόγω των πολεμικών συνθηκών που επικρατούσαν, αναγκάστηκαν να διαβιώσουν σε «γκέτο». Ως αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής υπήρξε η ερήμωση, αλλά κυρίως η περαιτέρω φτώχεια των χωρικών. Παράλληλα, αφημένοι στην τύχη τους και τις ακραίες καιρικές συνθήκες, οι επαρχιώτες ανέπτυξαν όλα τα ακραία επίσης, τοπικά «θρησκευτικά» φαινόμενα (μαύρη μαγεία, λατρεία αφανισμού των αλμπίνων κλπ).

Οι συνθήκες υγιεινής, από ανύπαρκτες έως υποτυπώδεις, «σακάτεψαν» όλες τις ηλικίες κι έτσι η εικόνα της ενδοχώρας μοιάζουν και είναι σήμερα πιο τραγικές από ποτέ. Στα τριάντα χρόνια που επισκέπτομαι την μαύρη ήπειρο, παρατηρώ μία εκ διαμέτρου αντίθετη πορεία των αστικών κέντρων με την επαρχία. Η προσπάθειά μου ήταν και παραμένει, να σταθώ στο πλευρό των αφημένων στην τύχη τους επαρχιωτών. Έχοντας πάντοτε ως γνώμονα την αξιοπρέπειά τους, την φιλοξενία και τον χαρωπό χαρακτήρα τους, πιστεύω ότι «ακόμα και μία φωτογραφία είναι πράξη πολιτικής και ουσιαστικής βοήθειας». Έστω κι ένας αναγνώστης να προβληματιστεί και άρα να σκεφτεί, ή πολύ περισσότερο να βοηθήσει, θα είναι τεράστιο κέρδος και δικαίωση.

Με αγάπη και πίστη, σας ευχαριστώ.










Σχόλιο του Γιώργου Βλαντή για την "Ιερατική Ποίηση"

Βράδυ 10ης Μαρτίου 2015 




Στο θέατρο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης (Μασσαλίας 22, Αθήνα) έλαβε χώρα σήμερα μια θαυμάσια εκδήλωση αφιερωμένη στην ιερατική ποίηση, βασισμένη στις μελοποιήσεις ποιημάτων Ορθοδόξων κληρικών από σύγχρονους Έλληνες συνθέτες. Μακριά από την εκκωφαντική κλαρινορθοδοξία, αλλά και από τη φασκιωμένη στην επιτήδευση βία των κουλτουριάρηδων, η εκδήλωση τούτη έντυσε μουσικά ποιητικό λόγο καίριο, ο οποίος καθρεφτίζει αψιμυθίωτο ένα αίτημα αυθεντικότητας, ενίοτε μελαγχολικό, κάποτε ευγενώς καταγγελτικό, σίγουρα όμως θετικό και πάντοτε απαλλαγμένο από το περιττόν της μεγαλοστομίας. 

Συγχαρητήρια στον Παναγιώτη Ανδριόπουλο για το στήσιμο, την απαγγελία, τις εκτελέσεις σε βυζαντινό μέλος, αλλά και στις τρεις εξαίρετες Κυρίες: στη Βίκυ Στυλιανού που έπαιξε πιάνο, στη μέτζο σοπράνο Μαργαρίτα Συγγενιώτου και στη σοπράνο Δάφνη Πανουργιά. Η βραδιά έκλεισε με ένα τέχνημα που έστειλε από τη Ζάκυνθο την ώρα της εκδήλωσης ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας (κατά τη γνώμη μου ένας από τους καλύτερους ποιητές που διαθέτει η Ελλάδα σήμερα) και το οποίο διαβάστηκε ως ζεστός επίλογος. Και εις άλλα!

--------------------------
Ο Γιώργος Βλαντής είναι επιστημονικός συνεργάτης του Τμήματος Ορθόδοξης Θεολογίας του Πανεπιστημίου του Μονάχου και της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου.