e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Κυριακή 14 Ιουνίου 2015

Τιμώντας στο Μπανάτο τον Άγιο Λουκά τον Χειρουργό, Αρχιεπίσκοπο Συμφερουπόλεως [φωτολεύκωμα]

Πρωί Κυριακής 14ης Ιουνίου 2015, στον Ναό της Φανερωμένης Μπανάτου. Συλλειτούργησαν ο Εφημέριος π. Παναγιώτης Καποδίστριας και ο νέος Πρεσβύτερος Διονύσιος Πυλαρινός. Ομίλησε για τον Άγιο Λουκά, τον θαυματουργό Αρχιεπίσκοπο Συμφερουπόλεως της Κριμαίας, ο θεολόγος Σταμάτιος Ζούλας. Την ομιλία μπορείτε να αναγνώσετε σε ειδική ανάρτηση ΕΔΩ! Τέλος, έγινε Αρτοκλασία και ευλογήθηκαν Κόλλυβα προς τιμήν του Αγίου. Το ψαλτήρι τίμησε, εκτός των ημετέρων Ιεροψαλτών, ο ιατρός και ψάλτης Χάρης Ρωμανός. Σε όλους διανεμήθηκαν δωρεάν αντίτυπα βιβλιαριδίου για τον τιμώμενο Άγιο των Εκδόσεων Ποταμίτου!












































Οφειλετικός λόγος για τον Αρχιεπίσκοπο Άγιο Λουκά τον Ιατρό

Ομιλία του ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ ΖΟΥΛΑ (Δ.Μ.Σ. Θεολογίας - εκπαιδευτικού)
κατά την Ευχαριστιακή Σύναξη προς τιμήν του Αγίου
στον Ι. Ναό Φανερωμένης Μπανάτου (Κυριακή, 14.6.2015)

«Ανεδείχθης ήλιος, νυκτί βαθεία διωγμού, μακάριε, διό και θάλπος νοητόν το εκ Θεού συ εξέχεας χειμαζομένοις, Λουκά πανσεβάσμιε».
Παναιδεσιμολογιώτατοι, 
αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, 
          πριν τρεις ημέρες η Ορθόδοξη Εκκλησία εόρτασε τη μνήμη ενός πολύ σπουδαίου καινοφανούς αγίου, του Αγίου Λουκά του ιατρού, αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας, τον οποίο τιμά η ενορία μας σήμερα. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο σταυρός, ο διωγμός, η θλίψη, ο πειρασμός, είναι μέσα στην πορεία της Εκκλησίας και του αληθινού Χριστιανού. Δεν υπάρχει ορθόδοξη Εκκλησία που να μην έζησε τον δικό της διωγμό. Αλλά ούτε και άγιος που να μην πέρασε από το δικό του καμίνι των θλίψεων, των διωγμών και των πειρασμών. Αυτές οι δοκιμασίες είναι που εξαγιάζουν το ανθρώπινο και το κάνουν δεκτικό στη Θεία Χάρη και στις ενέργειες του Αγίου Πνεύματος, αρκεί ο δοκιμαζόμενος χριστιανός άνθρωπος να τις αντιμετωπίζει με πίστη, ελπίδα και ταπείνωση.
Ο Άγιος Λουκάς γεννήθηκε το 1877 στο Κέρτς της Κριμαίας. Το κοσμικό του όνομα ήταν Βαλεντίν Φελίξοβιτς Βόινο Γιασενέτσκι. Έγινε γιατρός και παντρεύτηκε τη νοσοκόμα Άννα Βασιλίγιεβνα με την οποία απέκτησαν 4 παιδιά. Σε ηλικία 38 ετών έχασε τη σύζυγό του από φυματίωση. Δεν ξαναπαντρεύτηκε, και επισκεπτόταν τον τάφο της συχνά όταν το επέτρεπαν οι συνθήκες της ταραχώδους ζωής του. Το 1920 εξελέγη καθηγητής της ανατομίας και της χειρουργικής στο Πανεπιστήμιο της Τασκένδης. Σε όλη του τη ζωή ήταν φτωχός, καθώς ο μισθός του ήταν μικρός και μπαινόβγαινε στη φυλακή κυνηγημένος από το άθεο καθεστώς. Όταν δε του προσέφεραν χρήματα οι ασθενείς για κάποια θεραπεία, εκείνος τους έλεγε να τα δώσουν σε άλλους συνανθρώπους τους, που ήξερε ότι ήταν εξαιρετικά φτωχοί και τα είχαν μεγαλύτερη ανάγκη από τον ίδιο. Ως γιατρός δημοσίευσε σαράντα επιστημονικά έργα, ενώ το 1909 ανακάλυψε την μερική και τοπική αναισθησία, εφαρμόζοντας την σε 538 εγχειρήσεις που έκανε ο ίδιος με μεγάλη επιτυχία και αυτά μέχρι τα 33 του χρόνια. Ως γιατρός δούλεψε κάτω από αντίξοες συνθήκες σε διάφορα νοσοκομεία, συνέχιζε τις μελέτες του και τη διδασκαλεία στο πανεπιστήμιο, ενώ επισκεπτόταν τα βράδια ασθενείς στα χωριά, δουλεύοντας ουσιαστικά όλη την ημέρα. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο εξέταζε πάνω από 31000 ασθενείς, ενώ έκανε και πάνω από 300 εγχειρήσεις. Τα βιβλία του ήταν σημαντικά εγχειρίδια για τους φοιτητές και τους μελλοντικούς γιατρούς και συνοδεύονταν από δικά του σκίτσα και φωτογραφίες. Ο ίδιος ήταν και καλός ζωγράφος γι’ αυτό σχεδίαζε με απόλυτη πιστότητα τα διάφορα όργανα του ανθρωπίνου σώματος. Για μία από αυτές τις μελέτες του, για ένα από αυτά τα βιβλία του, το «Δοκίμια για την χειρουργική των πυογόνων λοιμώξεων», τιμήθηκε με το Βραβείο Στάλιν, την κορυφαία διάκριση της προπολεμικής Ρωσίας. Ο ίδιος δεν πήγε να το παραλάβει ποτέ, θάρρος ανήκουστο για την εποχή, ενώ τα χρήματα που το συνόδευαν τα μοίρασε στους φτωχούς. Και μέσα σε όλον αυτόν τον φόρτο εργασίας, και μέσα σε αυτές τις αντίξοες από το καθεστώς συνθήκες, ο Βαλεντίν, μετέπειτα αρχιεπίσκοπος Λουκάς, παρέμεινε πάντοτε πιστός χριστιανός. Δεν έχανε λειτουργία και παρακολουθούσε όρθιος όλες τις παννυχίδες και τους όρθρους, τα Σάββατα, τις Κυριακές και τις ημέρες των εορτών. Στο χειρουργείο είχε πάντα την εικόνα της Παναγίας μπροστά στην οποία προσευχόταν για λίγα λεπτά πριν από κάθε επέμβαση. Έπειτα με ένα βαμβάκι βαμμένο με ιώδιο, έκανε το σημείο του σταυρού στο σώμα του ασθενούς, εκεί που θα γινόταν η τομή. Μόνο μετά από αυτά έπιανε το νυστέρι για να εγχειρήσει. Οι άθεοι συνάδελφοι του τον συνήθισαν και δεν έδιναν σημασία, ενώ οι πιστοί τα έβρισκαν αυτά ως πολύ φυσικά. Το 1920 όμως, μια επιτροπή ελέγχου του νοσοκομείου, έδωσε εντολή να ξεκρεμάσουν την εικόνα της Παναγίας. Τότε ο Άγιος αρνήθηκε να ξαναμπεί στο χειρουργείο. Αρρώστησε όμως η σύζυγος ενός από τα στελέχη του κόμματος και ζητούσε να την εγχειρήσει μόνο ο γιατρός μας. Κι έτσι ο σύζυγος της υποσχέθηκε ότι αν πετύχει η εγχείρηση θα διατάξει να ξαναμπεί η εικόνα στη θέση της, όπερ και εγένετο. Στο Γενισέισκ το 1924 επιχείρησε την πρώτη στον κόσμο μεταμόσχευση νεφρού από ζώο σε άνθρωπο. Ενώ κάποτε αναγκαζόταν, λόγω ελλείψεων, να χειρουργεί με ένα σουγιά και αντί για ράμματα να χρησιμοποιεί τρίχες από τα μαλλιά των ασθενών. Το άγιο του χέρι όμως είχε τέτοιο τάλαντο ακριβείας που μπορούσε με μια κίνηση να κόψει με το νυστέρι, πάνω σε μια στοίβα χαρτιού, όσα φύλλα ήθελε ή μπορούσε να του υποδείξει κάποιος, με μια μόνο κίνηση.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία εκτιμώντας τα προσόντα του, την αγάπη του για τον άνθρωπο και την ακλόνητη πίστη του, το 1921 τον χειροτόνησε ιερέα, δίνοντάς του το όνομα «Λουκάς» και το 1923 τον χειροτόνησε επίσκοπο Τασκένδης. Από τότε συνδύαζε με απόλυτη επιτυχία τα ποιμαντικά και αρχιερατικά του καθήκοντα με τα ιατρικά. Χειρουργούσε καθημερινά και παρέδιδε μαθήματα στην Ιατρική Σχολή, πάντα με το ράσο και το σταυρό του. Από το 1922 και μέχρι την τελευταία του πνοή γνώρισε συλλήψεις, βασανιστήρια, εξορίες και κακουχίες. Φυλακίστηκε και εξορίστηκε συνολικά έντεκα χρόνια. Σε όλο αυτό το διάστημα εξασκούσε την ιατρική βοηθώντας όσους είχαν ανάγκη. Οι λόγοι των διώξεων του ήταν οι γενικοί διωγμοί κατά των ορθοδόξων, αλλά και η ιδιαίτερη άρνηση του επισκόπου Λουκά να υποστηρίξει τη λεγόμενη «Ζωντανή Εκκλησία». Ένα εκκλησιαστικό πραξικόπημα δηλαδή, ένα μόρφωμα του καιρού εκείνου, μέσω του οποίου το σοβιετικό καθεστώς προσπαθούσε να ελέγξει τους πιστούς. Ο επίσκοπος Λουκάς έμεινε πιστός στην κανονική Εκκλησία με αποτέλεσμα να υποστεί αυτές τις διώξεις και τις ταλαιπωρίες οι οποίες κατέστρεψαν την υγεία του κι έτσι τα τελευταία 9 χρόνια της ζωής του ήταν τυφλός από γλαύκωμα. Το 1946 αναβιβάστηκε σε μητροπολίτη της Συμφερουπόλεως, μέχρι το 1961 που κοιμήθηκε. Το 1947 του απαγορεύτηκε να διδάσκει σε φοιτητές, δεν τον καλούσαν σε ιατρικά συμβούλια και τον απέλυσαν από ιατρικό σύμβουλο. Με τη δικαιολογία ότι λόγω φυλακίσεων και εξοριών δεν είχε «καθαρό» παρελθόν, ενώ η βασική αιτία ήταν ότι ως γιατρός, δεν έβγαζε ποτέ το ράσο και τον σταυρό του. Αυτό, η ζωντανή μαρτυρία δηλαδή πίστης και αρχιερατικής ιδιότητας, τους έκαιγε περισσότερο. Παρόλα αυτά συνέχισε να δέχεται στο διαμέρισμα του ασθενείς και κάθε άνθρωπο που χρειαζόταν την βοήθεια του, οι οποίοι συνέρεαν δεκάδες καθημερινά από όλη την Κριμαία.
Τελικά εκοιμήθη στις 11 Ιουνίου του 1961 σε ηλικία 84 ετών, ενώ τα τελευταία χρόνια, λόγω του γλαυκώματος ευλογούσε και μιλούσε προς τους πιστούς συμβουλεύοντας τους για θέματα πίστης, ποιμαντικά αλλά και ζητήματα υγείας. Οι αρχές απαγόρευσαν την εκφορά του σκηνώματος του με τα πόδια από τους κεντρικούς δρόμους της πόλης, πράγμα που προκάλεσε την λαϊκή αγανάκτηση ακόμα και των μη ορθοδόξων. Τελικά οι αρχές αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν και η εκφορά έγινε από την κεντρική λεωφόρο της Συμφερούπολης και διήρκεσε τρεισήμισι ώρες. Την πομπή ακολουθούσε πλήθος κόσμου που φώναζε «κηδεύουμε τον αρχιεπίσκοπο μας», η κυκλοφορία σταμάτησε, ενώ τα μπαλκόνια, οι ταράτσες και τα δένδρα ακόμα ήταν γεμάτα κόσμο που ήθελε να αποχαιρετήσει τον ποιμένα του και τον γιατρό του. Παράλληλα σημειώθηκε ένα παράξενο και θαυμαστό γεγονός. Ένα σμήνος εκατοντάδων περιστεριών, έκανε όλες αυτές τις ώρες κύκλους πάνω από το λείψανο, μέχρις ότου η πομπή έφτασε στο κοιμητήριο. Το Νοέμβριο του 1995 ανακηρύχτηκε άγιος από την Ορθόδοξη Ουκρανική Εκκλησία. Αφού πρώτα, ειδική επιτροπή ασχολήθηκε με τη ζωή, τα έργα και τα θαύματά του, τα οποία καταγράφονταν και μετά τον θάνατό του. Στις 17 Μαρτίου του 1996 έγινε η ανακομιδή των λειψάνων του από τον αρχιεπίσκοπο Λάζαρο, μπροστά σε 40.000 πιστούς. Η καρδιά του αγίου, σύμβολο και φορέας της άπειρης αγάπης του για τον συνάνθρωπο, και τμήματα του εγκεφάλου του, σύμβολο και φορέας της ανθρώπινης αλλά και της κατά Θεόν σοφίας του, βρέθηκαν άφθορα, ενώ παράλληλα μία άρρητη ευωδία εξερχόταν από τα λείψανά του, σημείο της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος. Το ίδιο έτος αποφασίστηκε να διοργανώνεται κάθε χρόνο ιατρικό συνέδριο στη Συμφερούπολη σε συνεργασία της Ιεράς Μητροπόλεως με το κρατικό Πανεπιστήμιο της Κριμαίας προς τιμήν του. Το 1996 ήρθε και η επίσημη ανακήρυξή του από το Πατριαρχείο της Ρωσίας.
Σημεία αγιότητας:
Ο αρχιεπίσκοπος Λουκάς φέρεται από τους πιστούς να εμφάνισε πολλά πνευματικά χαρίσματα όσο ζούσε ακόμα. Υπάρχουν καταγεγραμμένες μαρτυρίες ασθενών, ότι έκανε ορθή διάγνωση της ασθενείας τους με το που τους έβλεπε, ενώ άλλοι γιατροί που τους είχαν εξετάσει τους έβρισκαν υγιείς. Πολλοί έχουν επίσης δηλώσει ότι διαπίστωσαν ότι είχε διορατικό χάρισμα, κι άλλοι ότι τους θεράπευσε με την προσευχή του, ιδίως κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του που δεν έβλεπε πλέον για να χειρουργεί. Προσέφερε αναργύρως τις υπηρεσίες του στον πάσχοντα άνθρωπο. Ακολουθώντας το υπόδειγμα του Θεανθρώπου, όλη του τη ζωή «διήλθεν ευεργετών και Ιώμενος». Ως επίσκοπος έκανε τεράστιο αγώνα να κρατήσει ανοιχτές τις εκκλησίες και η αγάπη του απλού κόσμου, ακόμα και αλλοθρήσκων ή άθεων προς το πρόσωπο του ήταν μεγάλη. Ο Άγιος Αρχιεπίσκοπος Λουκάς έζησε στη χειρότερη περίοδο της νεώτερης ευρωπαϊκής ιστορίας. Μέσα σε ένα καθεστώς εχθρικό προς κάθε θρησκεία αλλά και ελευθερία. Έζησε και πάλεψε σαν ιατρός, απλός πολίτης αλλά και ιερωμένος σε δύο παγκοσμίους πολέμους και δεκάδες κινήματα και επαναστάσεις. Κι όμως σε όλο αυτό το χάος στάθηκε όρθιος απέναντι σε εχθρούς, καταδότες, αστυνομία, τον ίδιο τον Στάλιν. Τα βάσανα που πέρασε θα έπρεπε να τον είχαν σκοτώσει δεκάδες φορές, ενώ η εξουσία με τις δολοπλοκίες της θα έπρεπε να τον είχε εκτελέσει. Το γεγονός της επιβίωσης του και μόνο, θα πρέπει να αποδοθεί σε σωρεία θαυματουργικών επεμβάσεων της Θεοτόκου και του ίδιου του Θεού. Ο άγιος Λουκάς αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο, απόλυτα καταγεγραμμένο. Ελάχιστες φορές, οι θείες ενέργειες κάνουν τόσο εμφανή την παρουσία τους σε έναν άνθρωπο και παραμένουν μαζί του προστατεύοντας τον μέχρι τον φυσικό του θάνατο. Η επιβίωσή του και μόνο αποτελεί κορυφαία απόδειξη της άμεσης σχέσης του με το Θεό. Η Θεία Χάρις συνεχώς παρεμβαίνει και ενεργεί στη ζωή του αρχιεπισκόπου Λουκά. Μισό αιώνα ο Θεός προστατεύει έναν γιατρό που χωρίς καν να το γνωρίζει έμελλε να σώσει χιλιάδες ζωές και να αγιάσει σε εποχές απόλυτου σκότους. Για δεκαετίες ο Θεός τον φωτίζει και τον ενδυναμώνει ψυχικά και πνευματικά. Του χαρίζει πνευματικές δυνάμεις και ιατρικές ικανότητες πολύ πέρα από τα όρια του φυσιολογικού και ταυτόχρονα τον προστατεύει απ’ τις καθημερινές προκλήσεις του άθεου καθεστώτος. Ο ίδιος ο Χριστός, στο πρόσωπο του αγίου Λουκά ευλόγησε και ανύψωσε την επιστήμη και την έρευνα των ανθρώπων, αρκεί αυτή να μένει πάντα συνδεδεμένη με την Πίστη και την εκκλησιαστική ζωή. Ο άγιος Λουκάς συνδύασε τέλεια και σε απόλυτο βαθμό την πίστη με την γνώση και το μυστηριακό βίο με την επιστημονική έρευνα. Άνθρωπος με σπάνια ταλέντα και πνευματικά χαρίσματα, με εκπληκτική επιστημονική κατάρτιση, διακόνησε τον άνθρωπο ως ποιμένας και γιατρός, με αξιοθαύμαστη αυταπάρνηση και αγάπη. Ο Κύριος δέχθηκε όλες τις θυσίες που του προσέφερε και κυρίως το ότι εν τέλει εγκατέλειψε τη χειρουργική για χάρη του θείου κηρύγματος. Δεν σκεφτόταν πια τη δόξα του χειρουργού που σίγουρα του ανήκε. Ο Θεός αύξησε σε μεγάλο βαθμό τη δύναμη και τη σημασία του κηρύγματός του στο όνομα του Ιησού Χριστού. Για την αποφασιστικότητα του να θυσιάσει τα πάντα, δηλαδή προσωπική ζωή, καριέρα, χρήματα, ακαδημαϊκή ή και πολιτική δόξα, προς δόξαν Θεού, του έδωσε και τον τάλαντο του εκκλησιαστικού κηρύγματος, ενώ δεν είχε σπουδάσει θεολογία – ήταν αυτοδίδακτος στην θεολογική επιστήμη, όπως αναφέρει ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του- και οι εννέα τόμοι των εκκλησιαστικών κηρυγμάτων του έχουν αναγνωριστεί από την πνευματική Ακαδημία της Μόσχας ως «εξαιρετικό φαινόμενο στην σύγχρονη εκκλησιαστική ζωή και θεολογία, καθώς και ως θησαυρός ερμηνείας της Αγίας Γραφής». Κι αυτός ο αυτοδίδακτος στη θεολογία εξελέγην μέλος της πνευματικής Ακαδημίας της Μόσχας. Για την Εκκλησία τα κηρύγματα του θα έχουν ακόμη μεγαλύτερη σημασία από ότι τα ιατρικά του Δοκίμια. Ο ίδιος βίωσε άπειρες φορές την παρουσία του Θεού στη Ζωή του. Αισθανόταν την παρουσία Του και επικοινωνούσε μαζί Του στην πνευματική ζωή και στις προσευχές του. Πόσο εκπληκτικά και ξεκάθαρα αποκαλύπτει ο Κύριος ο Θεός το θέλημα Του σε όσους Τον σέβονται και Τον αγαπούν. Γι’ αυτό κι ο Θεός του έδωσε την εντολή «ποίμαινε τα πρόβατά μου, βόσκε τα αρνία μου». Κι από διάσημος χειρουργός έγινε καλός ποιμένας και εν τέλει λαοφιλής Άγιος.
Θα επιθυμούσα όμως να κλείσουμε τη σύντομη αναφορά μας στη μνήμη του, όχι απαριθμώντας κάποια από τα αναρίθμητα θαύματα του που συνεχίζονται σε όσους με πίστη στον Θεό και τον Άγιο επικαλούνται τη βοήθεια του, γιατί ο χώρος και ο χρόνος δεν επαρκούν για «τοιαύτα τέρατα». Θα κλείσει ο ίδιος ο Άγιος, δανείζοντας του εμείς το ρυπαρό και ανάξιο στόμα μας για να διαβάσουμε τις τελευταίες παραινέσεις του, που άφησε προς τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονα του, στην πνευματική του διαθήκη, γιατί περιουσία δεν είχε για να τους αφήσει, παραινέσεις και διαθήκη που κατ’ επέκταση απευθύνεται και σε όλους εμάς, τα πνευματικά του παιδιά, και της παρούσας αλλά και των μελλοντικών γενεών:
«Πιστεύω βαθειά στον Θεό και όλη την ζωή μου την έκτισα πάνω στις εντολές Του. Και σε σας κληροδοτώ όλη τη ζωή σας να την αφιερώσετε στον Θεό και να χτίζετε όλα και πάντα πάνω στις εντολές του Χριστού. Για πολύ καιρό και με μεγάλη επιμονή έπλεα κόντρα στο ρεύμα, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό. Να αποστρέψετε το βλέμμα σας και την καρδιά σας από εκείνη τη μεγάλη πλειοψηφία της ανθρωπότητας, που επιδιώκει όχι τους υψηλούς στόχους, αλλά εκείνους που είναι πιο εύκολο να επιτευχθούν. Να μην προσχωρήσετε σε αυτή τη μεγάλη πλειοψηφία που ζει όχι με το δικό της νου, αλλά με το νου των ηγετών και χτίζει τη ζωή της, όχι με τις ιερές εντολές του Χριστού, αλλά με τις υποδείξεις εκείνων που έχουν εξουσία να καθοδηγούν τους ανθρώπους μόνον εκεί που θέλουν οι ίδιοι, όχι χάρη της βασιλείας των ουρανών, αλλά για χάρη της επίτευξης των αγαθών της επίγειας βασιλείας. Σκοπό της ζωής σας να θέσετε την επιδίωξη της ύψιστης αλήθειας και να μην παρεκκλίνετε απ’ αυτό το δρόμο, αν σας αναγκάσουν να υπηρετήσετε τους σκοπούς της κατώτερης αλήθειας, καταπατώντας την ύψιστη αλήθεια του Χριστού. Να είσαστε έτοιμοι ακόμη και για το μαρτύριο εφ’ όσον πλέετε κόντρα στο ρεύμα, να τηρείτε πλήρη πίστη στους /στις συζύγους σας κλπ… Μιμητές μου γίνεσθε όπως κι εγώ του Αποστόλου Παύλου και να μην εργάζεσθε για την κοιλία σας, αλλά πρώτα από όλα και πάνω από όλα να φροντίζετε εκείνους που δίχως την βοήθεια σας δεν μπορούν να απελευθερωθούν από τη μέγγενη της ανέχειας και του ψέματος. Εάν εκπληρώσετε όλα όσα κληροδοτώ σε σας, θα κατέβει πάνω σας η ευλογία του Θεού σύμφωνα με τα αδιάψευστα λόγια του προφητάνακτος Δαβίδ. ‘’Το δε έλεος του Κυρίου από του αιώνος και έως του αιώνος επί τους φοβουμένους αυτόν και η δικαιοσύνη αυτού επί υιοίς υιών τοις φυλάσσουσι την διαθήκην αυτού και μεμνημένοις των εντολών αυτού του ποιήσαι αυτάς’’ . (Ψαλμ. 102)…». 

Τελειώνοντας, θέλω μόνο να σας δώσω την πληροφορία ότι, επειδή είναι δύσκολο έως αδύνατο για εμάς να βρεθούμε κάποτε στην Κριμαία και να προσκυνήσουμε τον Άγιο, πέραν από τις εικόνες του, που υπάρχουν πλέον σε όλη την Ελλάδα, σπίτι του Αγίου Λουκά του Ιατρού, Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως, που αν προσέξει κανείς θα καταλάβει ότι ο Θεός τον προίκισε με τα ανάλογα προσόντα του Ευαγγελιστή Λουκά (ιατρός, θεολόγος και ζωγράφος), σπίτι του λοιπόν στον ελλαδικό χώρο, θεωρείται η Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Σαγματά, έξω από τη Θήβα. Εκεί υπάρχει παρεκκλήσιο αφιερωμένο στον Άγιο Λουκά με λείψανα του Αγίου και προσωπικά του αντικείμενα, συγκεντρωμένα εκεί με τη φροντίδα του πρώην ηγουμένου της μονής και νυν μητροπολίτου Αργολίδος, πατρός Νεκταρίου Αντωνόπουλου, και που πιστεύω ότι όλοι μας μπορούμε κάποτε να την επισκεφτούμε, αξιώνοντας μας ο άγιος να τον προσκυνήσουμε προς δόξαν Θεού και προσωπική μας ευλογία. Αμήν!

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
* Αρχιμανδρίτη Νεκταρίου Αντωνόπουλου, Αρχιεπίσκοπος Λουκάς Βόινο-Γιασενέτσκι, ένας άγιος ποιμένας και γιατρός χειρουργός (1877-1961), Εκδ. Ακρίτας, Αθήνα 2003.
* Του ιδίου, Συνοδοιπορία με τον Άγιο Λουκά, Εκδ. Πορφύρα 2013.
* Του ιδίου, Αγάπησα το μαρτύριο, Εκδ. Πορφύρα, Αθήνα 2013.
* Αρχιμανδρίτου Διονυσίου Ανθοπούλου, Λόγοι και Ομιλίες του Αγίου Λουκά, Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως του Ιατρού, Εκδ. Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά.
* Του ιδίου, ΔΙΗΓΟΥ ΟΣΑ ΕΠΟΙΗΣΕ ΣΟΙ Ο ΑΓΙΟΣ, Εκδ. Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά.
* Λόγοι και Ομιλίες Αγίου Λουκά, Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη.
* Άγιος Λουκάς ο Ιατρός, έκδοση της Ιεράς Μονής Παντοκράτορα Μελισσοχωρίου.
* Ηλεκτρονική Εγκυκλοπαίδεια Βικιπαίδεια, στο λήμμα «Άγιος Λουκάς Συμφερουπόλεως»

Χειροτονήθηκε Διάκονος ο Κωνσταντίνος Κωστόπουλος

το πρωί της Κυριακής, 14 Ιουνίου 2015, στον Ναό της Αγίας Αναστασίας Περισσού, υιός του πολύτεκνου ιερέως π. Ανδρέου Κωστόπουλου, ο οποίος, με ρίζες ζακυνθινές, υπηρέτησε στη Μητρόπολη Ζακύνθου επί πολλά-πολλά έτη. 


Ο υιός του Κωνσταντίνος, ένας φέρελπις νέος, απόφοιτος της Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Αθηνών, νυμφευμένος προ μισού μηνός, ήδη εισήλθε στο ιερό θυσιαστήριο ως Διάκονος των ιερών Μυστηρίων, δια χειρών του Σεβ. Μητροπολίτου Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας κ. Γαβριήλ, στην Μητρόπολη του οποίου εντάχτηκε ως κληρικός. 

Συγχαίρουμε από τη θέση αυτήν τόσο τον νέο Διάκονο και όλους τους οικείους του, κυρίως δε τον πατριάρχη της Οικογένειας π. Ανδρέα! Ανεπίληπτη και καθαρή ιερωσύνη να διατηρήσει ο π. Κωνσταντίνος, το δε ράσο του να το λιτανεύει ως μαρτυρία Χριστού! 

Σημειωτέον ότι μεταξύ των λειτουργών διακρίνονται οι Ζακύνθιοι Αρχιμανδρίτης Αγαθάγγελος Κόκλας (ιεροκήρυκας Ι. Μ. Ιλίου), Πρωτοπρεσβύτερος Χρήστος Μαρούδας (Εφημέριος Ι. Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αμαρουσίου), Διάκονος Ανδρόνικος Αγαλιανός (εκ της Μονής Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου), ενώ συμπροσευχόμενος παρέστη ο Αρχιμανδρίτης Παντελεήμων Μανουσάκης (Καθηγητής Φιλοσοφίας στο Καθολικό Κολέγιο του Τιμίου Σταυρού Βοστόνης).


















Χοροστασία του Μητροπολίτου Δωδώνης κ. Χρυσοστόμου σήμερα στο Φανάρι

 Κυριακή 14 Ιουνίου 2015 στον Πατριαρχικό Ναό 
Φωτορεπορτάζ: π. Αλέξιος Σαραντόπουλος