e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2015

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης στη Θεσσαλονίκη (1-4.10.2015) | Η άφιξη, οι πρώτες δηλώσεις + video


Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολη Θεσσαλονίκης μὲ μεγάλη χαρὰ ἀνακοινώνει πρὸς τὸ χριστεπώνυμο Πλήρωμα ὅτι ὁ Παναγιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ῥώμης καὶ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος θὰ ἐπισκεφθῇ τὴν ἁγιοτόκο πόλη μας ἀπὸ 1ης ἕως 4ης Ὀκτωβρίου 2015, μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἑορτῆς τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Ἱερομάρτυρος Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου, πολιούχου Ἀθηνῶν καὶ προστάτου τῶν Νομικῶν καὶ τῶν Δικηγόρων τῆς χώρας μας.

Τὸν Παναγιώτατο Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη ἔχει προσκαλέσει στὴν Θεσσαλονίκη ὁ Δικηγορικὸς Σύλλογος τῆς πόλεώς μας μὲ τὴν συνεργασία τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας καὶ τὴν εὐλογία τοῦ Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ἀνθίμου, ὁ ὁποῖος διεβίβασε τὴν σχετικὴ πρόσκληση στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, μέσῳ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, μὲ τὴν συμμετοχὴ ἱεραρχῶν, ἱερέων καὶ διακόνων θὰ προστῇ τῆς Θείας Λειτουργίας, στὸν Ἱερὸ Καθεδρικὸ Ναὸ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας Θεσσαλονίκης, τὸ Σάββατο 3 Ὀκτωβρίου, (7.30 μὲ 11 τὸ πρωΐ), γιὰ τὴν ἑορτὴ τοῦ ἁγίου Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου.

Προσκαλοῦνται ὅλοι νὰ μετάσχουν στὸ σημαντικὸ αὐτὸ γεγονὸς τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας.

ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ 
Εικόνες από την άφιξη Βαρθολομαίου











Η καπελότριτσα

Γράφει η ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΜΟΥΣΟΥΡΑ από τη Μελβούρνη

[Ζακυνθινοί του προηγούμενου αιώνα. Φωτό από το Αρχείο του Σπύρου Αγγελόπουλου]
Κι άλλη φορά, μιλήσαμε από εδώ για έναν πολύ ενδιαφέροντα παλιό Ζακυνθινό, το Γερασιμάκη τον Πιλάλη, «τον προχωρημένο», όπως τον ονόμασα τότε, γιατί -όπως αποδείχτηκε- ήταν όντως πολύ πιο μπροστά από τους καιρούς του, αφού πουλούσε οικόπεδα στο... Φεγγάρι! Μιλάμε για εποχή που όχι στο φεγγάρι δεν είχε πατήσει ανθρώπινο πόδι ή πουθενά στο διάστημα, αλλά για να πάνε τα σαπιοκάραβα Άνδρος, Κωστάκης Τόγιας και άλλα που έκαναν το δρομολόγιο Ζάκυνθος-Πειραιάς ή Ζάκυνθος Πάτρα ήθελαν περίπου όσες ώρες κάνει τώρα το αεροπλάνο Ελλάδα-Μελβούρνη!

Για να σκαλίσω τη μνήμη των τακτικών αναγνωστών, αλλά και για να ενημερωθούν οι όχι και τόσο τακτικοί ή καινούριοι αναγνώστες, ας ξαναπούμε λίγα πράγματα για αυτόν.

Τον θυμάμαι πάρα πολύ καλά. Μέτριο ανάστημα, ούτε παχύς μήτε αδύνατος, θα λέγαμε κανονικός ή μέτριος και στο βάρος και στο ύψος, ανάλογα φυσικά με τα κριτήρια κάθε εποχής. Γιατί τότε, ήταν μεγάλο κουσούρι να είναι κανείς πολύ αδύνατος ή υπερβολικά ψηλός κι αν πεις για γυναίκα και δη ανύπαντρη, άσε. Ξερακιανή τη λέγανε, χτικιάρα τη λέγανε, κοκαλιάρα τη λέγανε, ξεγκλωτη τη λέγανε, ιδιαίτερα αν ήταν και λίγο πάνω από 1.65 περίπου που εθεωρείτο ιδανικό κατά κάποιον τρόπο  ύψος για τη γυναίκα, ούτως ώστε όσο κοντός και να είναι ο άνδρας να έδειχνε ψηλότερος. Βάρδα μην ήταν και... μαυριδερή, τουτέστιν μελαχρινή και με σταράτη επιδερμίδα, κακά μαντάτα σας λέω! Η «ιδανική» κοπέλα, έπρεπε να είναι μέτριου αναστήματος, γεματούλα με καμπύλες, ροδομάγουλη κι όχι... χτικιάρα και οπωσδήποτε να έχει μακριά μαλλιά!

Όμως, με το φίλο μας το Γερασιμάκη τον Πιλάλη θα ασχοληθούμε σήμερα κι όχι με την «ιδανική» εμφανισιακά γυναίκα της εποχής! Ήταν Ράφτης και μαζί με τον αδελφό του, διατηρούσαν ραφείο στη χώρα, επί της σημερινής Αλεξάνδρου Ρώμα, κάπου μεταξύ Ανάληψης και Διοικητηρίου, μάλλον πιο κοντά προς το Διοικητήριο, οπωσδήποτε, στην μετασεισμική χώρα.

Ήταν καλός τεχνίτης και πολύ δημοφιλής. Άσε που οι Ζακυνθινοί τον «δουλεύανε» κιόλας για τη «μούρλια που τον έδερνε», να πιστεύει ότι μια μέρα ο άνθρωπος θα φτάσει στο φεγγάρι όπου σίγουρα υπάρχει ζωή. Πήγαιναν σκόπιμα στο ραφείο ακόμα κι αν δεν είχαν ιδιαίτερο λόγο, πότε γιατί ξηλώθηκε το ρεβέρ του παντελονιού τους, πότε γιατί πάχυναν και το παντελόνι ήθελε άνοιγμα, πιο αραιά για να παραγγείλουν καινούριο κουστούμι κι άλλοτε πάλι, παράγγελναν καφεδάκια και πιάνανε την πάρλα. Τους  άρεσε πολύ να τον «κουρδίζουν» και να παίρνει φόρα εκείνος! Σε αυτές τις στιγμές, το κουβεντολόι ατελείωτο με το ανεξάντλητο θέμα περί οικοπέδων στο φεγγάρι και περνούσαν πολύ ωραία.

Είχε πάντα ένα σοβαρό ύφος, ιδιαίτερα όταν μιλούσε για την επιχείρηση, φεγγαροοικόπεδα! Επειδή το πίστευε ο ίδιος, μιλούσε με πάθος, άλλαζε ακόμα κι ο ήχος της φωνής του, μιλούσε ολόκληρος όχι μόνο τα χείλη! Έτσι αυτοχρίστηκε Μέγας Κτηματομεσίτης κι άρχισε τις διαπραγματεύσεις και τα παζαρέματα για τα  οικόπεδα στο φεγγάρι!  Όταν τελείωνε τη δουλειά του στο ραφείο ή όταν ήταν στις καλές του ο αδελφός του και δεν τον απόπαιρνε, τα παρατούσε όλα σε αυτόν κι εκείνος, έπαιρνε την ομπρέλα του, απαραίτητο αξεσουάρ γιατί πίστευε έδινε βαρύτητα σε όλο του το παρουσιαστικό και προσπαθούσε να δείχνει όσο πιο επιβλητικός γινόταν, φορούσε απαραιτήτως το καπέλο του, ποτέ ξεσκούφωτος, έπαιρνε μια τσάντα που κατάφερε να αγοράσει όπου έβαζε μέσα χαρτιά, μελάνι και κονδυλοφόρο, στυπόχαρτο και όλα τα συναφή ώστε τα «Συμβόλαια» για τα οικόπεδα να γίνονταν σωστά και τυπικά και ξεκινούσε σοβαρός-σοβαρός να προωθεί τις πωλήσεις! Τον είχαν πάρει τόσο «στο ψιλό» οι Ζακυνθινοί που ψόφαγαν για μάντσιες, όπου πολλοί του έδιναν και μια μικρή προκαταβολή για την αγορά!!! Σοβαρός-σοβαρός ο Γερασιμάκης ο Πιλάλης, έδειχνε σχέδια που είχε ήδη φτιάξει ώστε να επιλέξουν και να ξέρουν τι αγοράζουν, τους έδινε και απόδειξη γιατί όλα κι όλα αλλά ήταν πολύ έντιμος στις συναλλαγές του!

Εκτός από ράφτης, όμως, είχε κι άλλη τέχνη. Ήταν Πιλοποιός! Έφτιαχνε πολύ ωραία καπέλα και διόρθωνε αυτά που χρειάζονταν διόρθωμα. Εποχές που άνδρας, αλλά και οι περισσότερες γυναίκες και της μεσαίας τάξης όχι μόνο το αρχοντολόι, σπάνια κυκλοφορούσαν δημοσίως με το κεφάλι τους ακάλυπτο οι μεν χωρικές φορούσαν μαντίλι οι δε άλλες, καπέλο! Εποχές, που ο άνθρωπος ΔΕΝ πέταγε τίποτα, όλα τα διόρθωναν, υπήρχαν μαστόροι κι τεχνίτες για όλες τις δουλειές. Άπαξ και αγοράζανε κάτι κι εκείνο πάντα με δυσκολία, δεν ήταν εύκολο να αντικατασταθεί αν χαλούσε, έτσι το επιδιόρθωναν όχι μία αλλά πολλές φορές! Ένα καπέλο δεν ήταν μικρή υπόθεση ώστε να το πετάς και να αγοράζεις καινούριο, κάθε άλλο! Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι η  πλειοψηφία των ανδρών μπορεί να αγόραζε καινούριο καπέλο 3, 4 το πολύ φορές κατά τη διάρκεια της ζωής τους!

Ο Γερασιμάκης λοιπόν, γνωστός και για την τέχνη του στα καπέλα! Με τον καιρό, κάπου άρχισε να ξεφτάει κάπως το θέμα των φεγγαροοικοπέδων και δεν έδιναν πλέον πολλή σημασία οι Ζακυνθινοί. Όμως, τους έλειπε το πείραγμα και τα καλαμπούρια κι έπρεπε να σκαρφιστούν κάτι άλλο. Μια μέρα η παρέα των χασομέρηδων, έσπαγαν το μυαλό τους να σκεφτούν τι να σκαρώσουν για να κουρδίζουν το Γερασιμάκη. Ειπώθηκαν  διάφορα από τους παρευρισκόμενους στη σύναξη μα κανένα δεν τους γέμιζε το μάτι. Μέχρι που ο Γιώργης, πετάχτηκε ενθουσιασμένος και λέει, εύρηκα τι θα κάνουμε. Αφού ανακοίνωσε το σχέδιο του, συμφώνησαν όλοι ότι καλό ήταν! Βρήκαν 5-6 άτομα από μακρινή συνοικία της χώρας που δεν πολυκυκλοφορούσαν στο κέντρο και δεν ήταν πολύ γνωστοί αλλά και ούτε στο Γερασιμάκη τον Πιλάλη είχαν πάει ποτέ για τίποτα. Καλοστεκούμενοι οικονομικά η παλιοπαρέα, τους μίλησαν, τους μύησαν στο μυστικό, τους έδωσαν λίγα χρήματα και η συμφωνία ήταν πως θα πάνε όχι όλοι μαζί, αλλά από ένας σήμερα δυο μεθαύριο και θα παραγγείλουν καπέλα και τρίτσες. Ένας από όλους, όμως, θα έφτανε τυχαία όταν ήταν εκεί δύο από τους άλλους για πρόβα και θα παράγγελνε καπέλο κι εκείνος. Με τη διαφορά, εκείνος προσποιούμενος οικονομική δυσχέρεια, θα παράγγελνε... καπελότριτσα! Κάτι που να μπορεί να το φοράει Χειμώνα, αλλά και  Καλοκαίρι.

Χάρηκε ιδιαίτερα με την καινούρια πελατεία ο Πιλοποιός! Σοβαρός-σοβαρός ο πελάτης, εξήγησε στον Γερασιμάκη τι ακριβώς ήθελε! Έβαλαν τα γέλια οι δυο άλλοι πελάτες, τυχαία μπαίνουν άλλα τρία άτομα στο Ραφείο εκείνη την ώρα για δοκιμή σε παντελόνι κλπ, ακούγοντας την ασυνήθιστη  παραγγελία, μπαίνουν στην κουβέντα, λες κι ήταν συνεννοημένοι, κουρδίζουν το Γερασιμάκη πως όσο καλός τεχνίτης και να ισχυρίζεται πως είναι, αδύνατο να φτιάξει κάτι τέτοιο. Πικάρεται ο Γερασιμάκης, αλλά όντας πολύ πράος δεν χάνει τον αυτοέλεγχο και την ψυχραιμία του γυρίζει στον περίεργο πελάτη και του λέει, ευχαρίστως θα πάρει την παραγγελία του και θα του φτιάξει ακριβώς αυτό που ζητάει μόνο να του δώσει δύο-τρεις εβδομάδες χρόνο, γιατί πνίγεται στη δουλειά τώρα! Οι άλλοι αλληλοκοιτάζονται με τρόπο και απορία!

Καταθέτει ο πελάτης την προκαταβολή που του ζήτησε ο Γερασιμάκης και φεύγει αρκετά προβληματισμένος γιατί άλλα περίμενε κι αυτός κι η μαντσιαδόρικη παρέα κι άλλα βρήκε μπροστά του! Επικρατούσε μεγάλη αναστάτωση μεταξύ όλων και πολύ μεγάλη περιέργεια για το πώς θα γλιστρούσε από την παγίδα που του έστησαν. Ο πολυμήχανος και εύστροφος Γερασιμάκης, όμως, δεν κατέθεσε τα όπλα. Δεν θα γινόταν ρεζίλι για να τον κοροϊδεύουν περισσότερο από ό,τι τον κορόιδευαν για τα οικόπεδα. Γιατί όλα κι όλα, δεν ήταν χαζός, καταλάβαινε πολλά αλλά ήταν σίγουρος ότι δεν έπεφτε έξω στις εκτιμήσεις του!

Μια δυο εβδομάδες αργότερα ειδοποιεί τον καινούριο πελάτη ότι το καπέλο του είναι έτοιμο και να πάει να το πάρει! Τρέχει αυτός και ειδοποιεί τους άλλους που ειδοποίησαν και αυτούς που τους είχαν αναθέσει τη... δουλειά, περίεργοι σε αφάνταστο βαθμό όλοι να δουν τι έκαμε ο Γερασιμάκης! Πάει πρώτα ο πελάτης και σιγά-σιγά, δήθεν τυχαία, μαζεύτηκαν και οι άλλοι. Απτόητος ο Πιλοποιός μας, με όλη τη σοβαρότητα που απαιτούσε η περίσταση κι αποφασισμένος να δώσει ένα καλό μάθημα σε όλους αυτούς, ξετυλίγει με προσοχή το καπέλο, το βγάζει από το κουτί και το παραδίνει στον πελάτη! Άνοιξαν όλοι ένα στόμα δυο πήχες... και το Ααααα αντήχησε πολύ μακριά! Έμειναν απορημένοι μην πιστεύοντας σε αυτό που έβλεπαν! Φυσικά ο Γερασιμάκης ο Πιλάλης, αρνήθηκε ασυζητητί να φανερώσει το «επαγγελματικό» μυστικό! Έτριβε τα χέρια,  γελούσαν και τα μουστάκια που δεν είχε! Όχι τι νόμιζαν δηλαδή πως θα εύρισκαν άλλη αφορμή τώρα για να τον κογιονάρουν; Αρκετά! Μωρέ τους έβαλε γυαλιά αυτός, έτσι για να μάθουν!

Τελικά, αυτό που σοφίστηκε και έκανε ήταν το εξής: Έφτιαξε ένα καπέλο στα μέτρα του πελάτη σε ουδέτερο χρώμα. Μετά, πήρε στουπέτσι (μιαν άσπρη σκόνη σαν ασβέστης που την διάλυαν στο νερό  ώστε να γίνει ένα παχύρρευστο  μείγμα που με αυτό έβαφαν τα άσπρα παπούτσια), κατόπιν πήρε μαύρο βερνίκι και... επί το έργον! Τουτέστιν, χώρισε το καπέλο οριζοντίως στη μέση με ένα μολύβι και το μισό το έβαψε άσπρο με το στουπέτσι για το Καλοκαίρι και το άλλο μισό μαύρο για το Χειμώνα! Έτσι όπως φοριόταν, το μπροστινό ταίριαζε πάντα με την εποχή!

Αυτός ήταν ο Γερασιμάκης ο Πιλάλης!

Και μια προσθήκη στο κείμενο: Σήμερα, 29 Σεπτεμβρίου, όπου γράφτηκε το κείμενο,  αν ζούσε ο ήρωάς μας, θα πανηγύριζε, αφού ενημερωθήκαμε ότι στον Άρη, βρέθηκε αλμυρό νερό!!! Χρυσές δουλειές θα έκανε ως Μεγαλομεσίτης οικοπέδων! Αναπαύσου εν ειρήνη Γερασιμάκη Πιλάλη. Σήμερα πια κανείς δεν θα σε ειρωνευόταν αν πουλούσες οικόπεδα στο Φεγγάρι!

δ.μ.