e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Σάββατο 28 Απριλίου 2018

Καθήκον του αυθεντικού Χριστιανού, να βοηθά κάθε πάσχοντα συνάνθρωπο

ΟΜΙΛΙΑ  ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 
της Κυριακής του Παραλύτου 
29 Απριλίου 2018 
(Ιωαν. ε΄ 1- 15)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης 

«Άνθρωπον ουκ έχω», αναφώνησε με πικρό παράπονο ο παραλυτικός της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, καθώς η παγερή αδιαφορία των συνανθρώπων του τον εμπόδιζε να επωφεληθεί από την θαυματουργική αναταραχή του ύδατος στην κολυμβήθρα της Βηθεσδά. Και αυτή η φρικτή αδιαφορία τον πλήγωνε περισσότερο και ήταν πολύ πιο επώδυνη ακόμη και από την φοβερή ασθένεια, η οποία τον κρατούσε, δεκαετίες ολόκληρες, καθηλωμένο στο κρεβάτι του πόνου. Αλλά πολύ πιο φρικτό ήταν για τους αδιάφορους συνανθρώπους του, το γεγονός ότι δεν μιμήθηκαν -ως όφειλαν- την θεία ευσπλαχνία.

Ο Κύριος τού δίνει το ύψιστο δώρο της υγείας μαζί με την παρότρυνση: «μηκέτι αμάρτανε», δηλαδή: μην αμαρτήσεις πια. Αυτό αποδεικνύει περίτρανα ότι η πηγή κάθε αρρώστιας και δυστυχίας, ψυχικής και σωματικής, είναι η αμαρτία. Και ίσως γι’ αυτό, πολλές φορές, ο Θεός επιτρέπει τις ταλαιπωρίες και τις θλίψεις. Για να αναλογιστεί ο άνθρωπος την πτώση του και την εσωτερική κατάντια του, έτσι ώστε να μετανοήσει ζητώντας το θείο έλεος.

Στην ανάγκη ο άνθρωπος ζητάει βοήθεια από τους συνανθρώπους του, και, ερχόμενος συχνά αντιμέτωπος με το τείχος της αδιαφορίας τους, στρέφεται στον δωρεοδότη και ζωοδότη Θεό. Αυτός αποτελεί την μοναδική καταφυγή του «εν ημέρα θλίψεως», σύμφωνα με την ρήση του ιερού Ψαλμωδού. Τότε έρχεται η ευλογία του Θεού, η εσωτερική και εξωτερική ειρήνη και η χάρη. Και πολλές φορές χαίρεται η ψυχή, παρόλο που το σώμα ακόμη πάσχει. Ο άνθρωπος τότε, κατά τον Απόστολο Παύλο, «χαίρει εν τοις παθήμασί» του και αναπέμπει ύμνους και δοξολογίες προς τον Θεό. Γίνεται ταπεινόφρων, πλημμυρίζει από κατανόηση, σοφία και σύνεση, δύναμη και αποφασιστικότητα για το Καλό.

Παρά ταύτα, το δικό μας καθήκον -αν θέλουμε να λεγόμαστε πραγματικοί Χριστιανοί και όχι υποκριτές- είναι να βοηθάμε κάθε πάσχοντα αδελφό και συνάνθρωπο. Ο Κύριος λέει: «Ησθένησα και επισκέψασθέ με», αλλά εμείς, δυστυχώς, δεν το πράττουμε. Ακόμη κι αν δεν έχουμε χρήματα, υπάρχουν χιλιάδες άλλοι τρόποι, πνευματικοί και υλικοί, για να προσφέρουμε την πολύτιμη βοήθειά μας. Και ευκαιρίες γι’ αυτό μας δίνονται κάθε μέρα πολλές. Ας αποφύγουμε, λοιπόν,  να μιμηθούμε το βδελυρό παράδειγμα των υποκριτών και ασεβών Φαρισαίων, οι οποίοι όχι μόνο δεν βοηθούσαν, αλλά και δυσαρεστούνταν, όταν έβλεπαν κάτι καλό.

Δεν υπάρχουν σχόλια: