e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2019

Η αφροσύνη του πλούτου

ΟΜΙΛΙΑ  ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 
της Κυριακής Θ΄ Λουκά 
17 Νοεμβρίου 2019 
(Λουκ. ιβ΄ 16-21 )

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Ο άφρων (ανόητος) πλούσιος της Παραβολής πίστεψε ότι τα είχε όλα τακτοποιημένα. Είχε μαζέψει τα γεννήματά του και είχε καταστρώσει τα σχέδιά του και επειδή, λόγω της τεράστιας ποσότητάς τους, δεν χωρούσαν στις αποθήκες του, σκέφτηκε να φτιάξει κι άλλες, πολύ πιο μεγάλες. Όταν, τέλος, θα συγκέντρωνε εκεί τα άπειρα υπάρχοντά του, θα έλεγε στον εαυτό του: «Εαυτέ μου, τώρα τρώγε, πίνε και απολάμβανε! Διότι τίποτα δεν μπορεί πλέον να διαταράξει την ησυχία και την ευημερία σου»!
     Το γεγονός ότι κάποιοι πεινούσαν δεν τον απασχολούσε διόλου. Αυτός είχε ήσυχη τη συνείδησή του. Σαν καλός νοικοκύρης που ήταν, κανέναν δεν πείραξε, πάντα την δουλειά του κοιτούσε κι αν κάποιοι δεν ήταν τόσο τυχεροί σαν αυτόν, τόσο το χειρότερο γι’ αυτούς. Προφανώς, θα υπήρξαν στη ζωή τους τεμπέληδες, ανίκανοι και άξιοι της τύχης τους.
     Έτσι όμως σκεπτόμενος, έπαψε να είναι άνθρωπος και υποβίβασε τον εαυτό του σε υλόφρονα υπάνθρωπο. Δηλαδή, νοιαζόταν μόνο για την τροφή, τις απολαύσεις και την παχυλή και ευτελή ύλη. Δεν υπολόγιζε όμως  ένα βασικό και θεμελιώδες πράγμα: ότι δεν ήταν ο ίδιος κύριος της ζωής και του θανάτου του!
     Η ζωή και ο θάνατος κάθε ανθρώπου βρίσκεται στα χέρια του Θεού και κανείς δεν μπορεί να υπογράψει για τον εαυτό του συμφωνητικό μακροζωίας με τον Δημιουργό. Πολύ δε περισσότερο, όταν και ο ίδιος ο υλιστής και άπληστος άνθρωπος φθείρει τον εαυτό του σωματικά και ψυχικά, δουλεύοντας εξοντωτικά, για να αποκτήσει όλο και περισσότερα μάταια πράγματα, μη αρκούμενος στα θεμιτά και αναγκαία. Στο τέλος όμως τί κερδίζει; Μήπως παίρνει τίποτα μαζί του από τα πλούτη και τα αγαθά του; Δυστυχώς, όχι μονάχα δεν τον ακολουθεί τίποτα γήινο στην άλλη ζωή, αλλά χάνει και τον πολυτιμότερο θησαυρό του: Την αθάνατη ψυχή του! Την οποία παραδίδει στις δαιμονικές και μισάνθρωπες δυνάμεις του Κακού. Αυτό σημαίνει, άλλωστε, και η φράση: «την ψυχήν σου απαιτούσιν από σού». Αυτοί που «απαιτούν» την ψυχή του ανόητου πλούσιου είναι τα πνεύματα του πονηρού, τα οποία τον έχουν κυριολεκτικά κερδίσει και υποτάξει.
     Τίποτα, λοιπόν, δεν ωφελεί τον άνθρωπο να κερδίσει όλη τη γη με τα πλούτη και τα αξιώματά της, όταν χάσει την αθάνατη ψυχή του.  Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, ζώντας έναν φιλάνθρωπο, ταπεινό και ευσεβή βίο, να αποφύγουμε την μοίρα του ασεβούς και δυστυχούς αυτού ανθρώπου. Γένοιτο!

Δεν υπάρχουν σχόλια: