e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Πέμπτη 1 Αυγούστου 2019

Παρακλητικός Κανόνας στην Παναγία τη Φανερωμένη εν Βανάτω Ζακύνθου


Δειλινό Πέμπτης, 1ης Αυγούστου 2019, στο Ναό της Φανερωμένης Μπανάτου, εψάλη ο πρώτος Παρακλητικός προς την Υπεραγία Θεοτόκο. Τον λειτουργό Εφημέριο πλαισίωσαν ιεροψαλτικώς οι κ.κ. Δημήτριος Κάνδηλας, Σταμάτιος Ζούλας και Ιωάννης Καραβάνης. Ο κ. Ζούλας μάλιστα ομίλησε εμπνευσμένα προς το εκκλησίασμα.
[Φωτογραφίες: Ιωάννης Πορφύριος Καποδίστριας]
























Μικρή Παράκληση προς την Παναγία από τον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών [1.8.2019, πλήρες video]


Εσπέρας 1ης Αυγούστου 2019, στον ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών, εψάλη ο πρώτος Παρακλητικός Κανών προς την Υπεραγία Θεοτόκο. 
Μεταδόθηκε απευθείας από το διαδικτυακό κανάλι ECCLESIA TV του Γιώργου Αρβανίτη.


Επίσκεψη επίσημης αντιπροσωπείας της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ουκρανίας στη Βόρειο Ελλάδα


Με την ευλογία του Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Κιέβου και πάσης Ουκρανίας κ. Επιφανίου, στις 25 και 26 Ιουλίου 2019, πραγματοποιήθηκε επίσκεψη επίσημης αντιπροσωπείας της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας στην Ελληνική Δημοκρατία. Η αντιπροσωπεία αποτελούνταν από τον Αρχιεπίσκοπο Τσερνιβτσί και Χοτίν κ. Γερμανό, τον προϊστάμενο του Ιερού Ναού Ζωοδόχου Πηγής του Κιέβου, Πρωθιερέα Βαλέριο Σεμάντσο και τον προϊστάμενο του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου της Μπογιάρκα, Πρωθιερέα Βασίλειο Λίλο. Οι εκπρόσωποι του ουκρανικού κλήρου επισκέφτηκαν την πρωτεύουσα της Βόρειας Ελλάδος, την Θεσσαλονίκη. Στις 25 Ιουλίου 2019 τελέστηκε η Θεία Λειτουργία στην Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Βλατάδων του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ο Ηγούμενος της οποίας είναι ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αμορίου κ. Νικηφόρος.

Η εν λόγω Μονή ιδρύθηκε τον 14ο αιώνα από τους μαθητές του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά. Σύμφωνα με την Παράδοση ακριβώς εκεί βρισκόταν «η οικία του Ιάσωνος», ενός από τους Εβδομήκοντα Αποστόλους, συγγενή του αποστόλου Παύλου, ο οποίος βρήκε εκεί καταφύγιο από τους Ιουδαίους (Πραξ. ιζ΄ 5-7). Στη Λειτουργία στη Μονή των Βλατάδων ήταν παρόντες οι εκπρόσωποι του Προξενείου της Ουκρανίας στη Θεσσαλονίκη και Ουκρανοί που διαμένουν στην Ελλάδα. Στη Λειτουργία προεξήρχε ο Αρχιεπίσκοπος Τσερνιβτσί και Χοτίν κ. Γερμανός.

Μετά από τη Θεία Λειτουργία πραγματοποιήθηκε συνάντηση με το Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβα (Οικουμενικό Πατριαρχείο/Εκκλησία της Ελλάδος) στην έδρα του. Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας συζητήθηκαν θέματα σχετικά με την αναγνώριση της τοπικής μας Εκκλησίας από το πλήρωμα της οικουμενικής Ορθοδοξίας. Στη συνέχεια η αντιπροσωπεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας είχε συνάντηση με τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμο, ο οποίος έχει τον αρχαίο τίτλο «Παναγιώτατος» λόγω της μεγάλης σημασίας του εξαρχάτου της Θεσσαλονίκης στο αρχαίο Βυζάντιο. Κατά την διάρκεια της συνομιλίας ο Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος επιβεβαίωσε τους εκπροσώπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας ότι θα συνεχίσει να υποστηρίζει την θετική λύση του «ουκρανικού ζητήματος».

Με την ευλογία του Μητροπολίτη της Θεσσαλονίκης ο κλήρος μας επισκέφθηκε τον Ιερό Ναό του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Θεσσαλονικέως, όπου προσκύνησαν τα ιερά λείψανα του ιατρού και θαυματουργού Αγίου.

Στον τάφο του αοιδίμου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος του Β΄ οι Ουκρανοί κληρικοί τέλεσαν Ιερό Τρισάγιο. Έπειτα η αντιπροσωπεία από την Ουκρανία επισκέφτηκε τον Ιερό Ναό της Αγίας Σοφίας. Το βράδυ της ίδιας ημέρας η αντιπροσωπεία της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας μετέβη στην Ιερά Μητρόπολη Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς (Οικουμενικό Πατριαρχείο/Εκκλησία της Ελλάδος), όπου, κατόπιν προσκλήσεως του οικείου Μητροπολίτου κ. Ιουστίνου συμμετείχε στον Εσπερινό της εορτής της Αγίας Οσιοπαρθενομάρτυρος Παρασκευής (η Καλαμαριά είναι προάστιο της Θεσσαλονίκης). Μετά την ακολουθία του Εσπερινού ο Μητροπολίτης κ. Ιουστίνος προσκάλεσε την αντιπροσωπεία σε δείπνο, όπου επίσης συζητήθηκαν θέματα της εκκλησιαστικής ζωής.

Στις 26 Ιουλίου 2019 η αντιπροσωπεία της  Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας επισκέφθηκε την Ιερά Μητρόπολη Λαγκαδά, στον Καθεδρικό Ναό της οποίας, στην πόλη του Λαγκαδά, φυλάσσονται ιερά λείψανα της Αγίας Οσιοπαρθενομάρτυρος Παρασκευής. Εκεί πραγματοποιήθηκε Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο με Αρχιερείς και κληρικούς του Οικουμενικού Πατριαρχείου και των Εκκλησιών Ελλάδος και Ουκρανίας. Η Αγία Παρασκευή είναι η ουράνια προστάτις αυτής της πόλεως γι’ αυτό η εορτή αυτή είναι ταυτόχρονα και η εορτή της πόλεως του Λαγκαδά. Ο προεξάρχων της Θείας Λειτουργίας ήταν ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων. Συλλειτούργησαν επίσης ο Μητροπολίτης Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ. Ιωάννης, ο Μητροπολίτης Άρτης κ. Καλλίνικος, ο Μητροπολίτης Τρίκκης και Σταγών κ. Χρυσόστομος (οι Μητροπόλεις Άρτης και Τρίκκης ανήκουν αποκλειστικά στη δικαιοδοσία της Εκκλησίας της Ελλάδος, σε διάκριση από τις λεγόμενες Νέες Χώρες), ο Ιεράρχης της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας, Αρχιεπίσκοπος Τσερνοβτσί και Χοτίν κ. Γερμανός και άλλοι.
  
Μεταξύ πολλών εκκλησιαζομένων ήταν παρών και ο Πρόξενος της Ουκρανίας στην Θεσσαλονίκη κ. Αλέξανδρος Βορόνιν, ο Δήμαρχος Λαγκαδά κ. Χαράλαμπος Αϊβαζίδης, εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ανώτατοι Έλληνες αξιωματικοί, τοπικοί κοινωνικοί παράγοντες.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαγκαδά κ. Ιωάννης στην ομιλία του μετά τη Θεία Λειτουργία τόνισε ότι είναι μεγάλη τιμή για τον ίδιο να συλλειτουργεί με Ιεράρχη από την Εκκλησία της Ουκρανίας. Από την πλευρά τους οι εκπρόσωποι της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας ευχαρίστησαν τους Σεβασμιωτάτους Αρχιερείς και τους Έλληνες αξιωματούχους για τη θερμή υποδοχή και για την κοινή προσευχή.

Σύμφωνα με πληροφορίες από Δελτίο Τύπου της Μητροπόλεως Κιέβου της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας




























































Παράκληση προς την Παναγία εν Φαναρίω [πλήρες video] + άλλες ειδήσεις 1ης Αυγούστου 2019

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ 
Ἐκκλησιαστικαί Εἰδήσεις 



Τό ἑσπέρας τῆς 1ης ἀρξαμένου μηνός Αὐγούστου, ὁ Πατριάρχης ἐχοροστάτησεν ἐν τῷ Π. Πατριαρχικῷ Ναῷ, κατά τήν Ἱεράν Ἀκολουθίαν τοῦ Α´ Παρακλητικοῦ Κανόνος πρός τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον. 
*** 
Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἐδέξατο εἰς ἀκρόασιν: 
- Τόν Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτην κ. Εὐάγριον Κουτούζην, Ἡγούμενον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Βουνοῦ Πέρθης, ἐξ Αὐστραλίας. 
-  Τόν Ἐντιμ. κ. Eduard Slootweg, Γεν. Διευθυντήν τοῦ Μεταφραστικοῦ Γραφείου τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου διά τήν ὁλλανδικήν γλῶσσαν, πραγματοποιοῦντα ἰδιωτικήν ἐπίσκεψιν εἰς τά Πατριαρχεῖα. 
- Τόν Ἐντιμ. κ. Manuel Glynias, Προγραμματιστήν, μετά τῆς συζύγου αὐτοῦ Εὐγεν. κ. Linda, Ἀσφαλιστικῆς Συμβούλου, καί τοῦ υἱοῦ αὐτῶν κ. Joseph, ὑποψηφίου Διδάκτορος Βυζαντινολογίας, ἐξ Ἀμερικῆς. 
- Τόν Ἐντιμ. κ. Παναγιώτην Χατζηδανιήλ, φοιτητήν Θεολογίας, ἐκ Θεσσαλονίκης. 
- Τήν Εὐγεν. κ. Δήμητρα Μιχοπούλου, ἐκ τοῦ ἐν Σύδνεϋ Αὐστραλίας Ἑλληνικοῦ Κέντρου Προνοίας.

«Ιστορία της Εκκλησίας της Ρωσίας, η θεωρία της Τρίτης Ρώμης»


Του Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. ΙΕΡΟΘΕΟΥ

Μέ ἀφορμή τό Οὐκρανικό ζήτημα πού μᾶς ἀπασχολεῖ τά τελευταῖα χρόνια, θέλησα νά διαβάσω κάποια ἐπιστημονικά κείμενα καί νά μάθω κάτι περισσότερο ἀπό ὅσα γνώριζα γιά τήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας καί τήν περίφημη θεωρία τῆς «Τρίτης Ρώμης».

Στήν ἀναζήτησή μου αὐτή βρῆκα τήν μεταπτυχιακή ἐργασία τοῦ Ἀναστασίου-Ἰωάννη Λάλλου μέ τίτλο «Ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, ἡ θεωρία τῆς Τρίτης Ρώμης» (Θεσσαλονίκη 2016), ἡ ὁποία ὑποβλήθηκε στό Πανεπιστήμιο τῆς Μακεδονίας καί συγκεκριμένα στό Τμῆμα Βαλκανικῶν, Σλαβικῶν καί Ἀνατολικῶν Σπουδῶν, στήν γενικότερη προοπτική τῶν «σπουδῶν στίς Γλῶσσες καί τόν πολιτισμό τῶν Χωρῶν τῆς Ν.Α. Εὐρώπης».

Πρόκειται γιά μιά ἐργασία πού εἶναι ἀποτέλεσμα ἔρευνας μέ διερεύνηση τῶν πηγῶν, καθώς ἐπίσης καί τῆς ὑπάρχουσας βιβλιογραφίας, ἀπό τήν ὁποία ἀντλῆται τό σημαντικό αὐτό ὑλικό καί προσφέρονται πληροφορίες τόσο γιά τήν ἱστορία τῆς Ρωσίας, ὅσο καί γιά τήν θεωρία τῆς «Τρίτης Ρώμης» πού ἄρχισε τόν 15ο αἰώνα καί ἀναπτύχθηκε κυρίως ἀπό τόν 16ο αἰώνα μέχρι τίς ἡμέρες μας.

Τήν μεταπτυχιακή αὐτή μελέτη ἐπέβλεψε ὁ καθηγητής Κωνσταντῖνος Νιχωρίτης καί τήν ἀξιολόγησαν ὁ Ἀναπληρωτής καθηγητής Σταῦρος Καμαρούδης καί ὁ Ἐπίκουρος καθηγητής Κυπριανός Σούτσιου.

Στήν συνέχεια θά κάνω μιά σύντομη παρουσίαση αὐτῆς τῆς μελέτης, διότι δέν γνωρίζω ἄν ἔχη ἀκόμη ἐκδοθῆ τύποις, ὥστε ὁ ἀναγνώστης νά λάβη μιά εἰκόνα τοῦ θέματος αὐτοῦ, ἀκριβῶς γιατί πρόκειται γιά θέμα πολύ ἐπίκαιρο μέ ὅσα ἔγιναν καί γίνονται σχετικά μέ τήν αὐτοκεφαλία πού χορήγησε τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο στήν Οὐκρανία, γιά τό ὁποῖο ἀντιδρᾶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Μόσχας.

1. Τά περιεχόμενα τῆς μεταπτυχιακῆς ἐργασίας

Μετά τά εἰσαγωγικά τό ὅλο θέμα διαρθρώνεται σέ τέσσερα κεφάλαια.

Τό πρῶτο κεφάλαιο μέ τίτλο «Ἱστορικό πλαίσιο-ἱστορική Ἀναδρομή» κάνει λόγο γιά τήν «προέλευση καί τήν ἐπέκταση τῶν Ρώσων» ἀπό τόν 5ο καί 6ο αἰώνα μ. Χ. κυρίως μέ κέντρο τό Κίεβο.

Τό δεύτερο κεφάλαιο μέ τίτλο «Ἐθνική καί Ἐκκλησιαστική ἱστορία τῆς Ρωσίας» παρουσιάζει τά ἱστορικά γεγονότα ἀπό τήν βάπτιση τῶν Ρώσων μέχρι τήν ἵδρυση τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας, δηλαδή ἐξετάζει τό χρονικό διάστημα ἀπό τό ἔτος 989 μέχρι τό 1589. Οἱ ἐπί μέρους ἑνότητες αὐτοῦ τοῦ κεφαλαίου εἶναι χαρακτηριστικές: «Ἀπό τοῦ βαπτίσματος τῶν Ρώσων μέχρι τῆς Μογγολικῆς Κατακτήσεως (989-1240)»· «Ἡ Ἡγεμονία τοῦ Κιέβου»· «Τό Βάπτισμα τῶν Ρώσων (988-989) –ὁ ἅγιος ἰσαπόστολος Βλαδίμηρος ὁ Μέγας (1015)»· «Ἀπό τόν Μέγα Βλαδίμηρο (1015) στήν Ταταρική Κατάκτηση (1240)· «Ἡ Ἄνοδος τοῦ Βλαδιμήρ»· «Οἱ μητροπολίτες Κιέβου καί πάσης Ρωσίας»· «Μοναχισμός-Ἡ Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου-Οἱ Ὅσιοι Ἀντώνιος καί Θεοδόσιος»· «Ἀπό τῆς Μογγολικῆς κατακτήσεως τῆς Ρωσίας μέχρι τῆς διαιρέσεως τῆς Μητροπόλεως τῆς Ρωσίας (1240-1462)-Κυριαρχία τῶν Τατάρων»· «Ἀπό τῆς διαιρέσεως τῆς Μητροπόλεως τῆς Ρωσίας μέχρι τῆς ἱδρύσεως τοῦ Πατριαρχείου (1462-1589)»· «Τό Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας».

Τό τρίτο κεφάλαιο ἔχει τίτλο «Ἐκκλησιαστική ἱστορία τῆς Ρωσίας: Περίοδος ἀναδιοργανώσεως-Διοικητική Αὐτονομία καί ἡ θεωρία τῆς Τρίτης Ρώμης».Ὑποδιαιρεῖται στίς ἑξῆς ἑνότητες: «Ἀπό τή Ρώμη στήν Νέα Ρώμη»· «Πρίν τήν πτώση»· «Περί τῆς θεωρίας τῆς Τρίτης Ρώμης»· «Ἡ Μητρόπολη Μόσχας καί ἡ ἀναδιοργάνωση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας»· «Ἱεραρχία καί Ἱεράρχες»· «Ὁ Κλῆρος»· «Μάξιμος ὁ Γραικός ὁ φωτιστής τῶν Ρώσων»· «Μάξιμος ὁ Γραικός ὡς Ἐκκλησιαστικός Μεταρρυθμιστής»· «Ἡ ἐπίδραση τοῦ Ἁγίου Ὄρους στόν πνευματικό βίο τῶν Σλάβων».

Τό τέταρτο κεφάλαιο ἔχει τίτλο «Ἡ ἀρχή, ἡ πορεία καί τό τέλος τῆς ‘’περί Τρίτης Ρώμης’’ θεωρίας -ἀναγωγή στό σήμερα». Ὑποδιαιρεῖται στίς ἀκόλουθες ἑνότητες: «Ἡ ἀρχή, ἡ πορεία καί τό τέλος τῆς ‘’περί Τρίτης Ρώμης’’ θεωρίας-ἀναγωγή στό σήμερα»· «Ἡ θεωρία τοῦ Πανσλαβισμοῦ καί ὁ Σλάβικος Ἐθνοφυλετισμός»· «Ἡ γεωπολιτική τῆς πνευματικότητας, ἡ διπλωματία τῆς πίστης καί ἡ ἐλπίδα τῆς Τρίτης Ρώμης»· «Ἡ προοπτική τῆς Θεωρίας τῆς Τρίτης Ρώμης καί οἱ πολιτικές ἐπιπτώσεις της»· «Τό περιεχόμενο τῆς Θεωρίας τῆς Τρίτης Ρώμης καί οἱ ἐπιπτώσεις του»• «Συμπερασματικά περί Τρίτης Ρώμης».

Στό τέλος παρατίθεται ἡ ἑλληνόγλωσση καί ἡ ξενόγλωσση βιβλιογραφία πού χρησιμοποίησε ὁ ἐρευνητής γιά τήν ἀνάπτυξη τοῦ θέματός του, καθώς ἐπίσης παρατίθεται καί ἕνας χρονολογικός πίνακας τῶν βασικῶν γεγονότων τῆς ἱστορίας τῆς Ρωσίας, ὅπως καί ἕνας κατάλογος χαρτῶν καί εἰκόνων σχετικά μέ τό διερευνώμενο θέμα.

Παρέθεσα τά κεφάλαια καί τίς ὑποενότητές τους, καίτοι μπορεῖ νά φαίνεται ὡς κουραστικό, γιά νά γίνη ἀντιληπτό καί μέ μιά πρόχειρη καί γρήγορη ματιά ὅτι στήν μεταπτυχιακή αὐτή ἐργασία παρουσιάζεται συνοπτικά ἡ ἐθνική, πολιτική καί ἐκκλησιαστική ἱστορία τῶν Ρώσων ἀπό τόν 5ο καί 6ο αἰώνα μ.Χ. μέχρι τίς ἡμέρες μας, καθώς ἐπίσης παρουσιάζεται καί ἡ ἀνάπτυξη καί καλλιέργεια τῆς θεωρίας περί τῆς «Τρίτης Ρώμης».

Ἔτσι θά κατανοηθῆ ὅτι ἡ θεωρία περί τῆς «Τρίτης Ρώμης» εἶναι ἡ θρυαλίδα πού σιγοκαίει στό βάθος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας καί ὑπονομεύει τό κανονικό σύστημα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πού ἀποφασίστηκε ἀπό τούς Πατέρες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί βεβαίως καί τήν Πρωτοκαθεδρία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Ὁ ἀναγνώστης μελετώντας τήν ἐργασία αὐτή ἀποκτᾶ πλήρη εἰκόνα τῆς ἱστορίας τῆς Ρωσίας, ἐθνικῆς καί ἐκκλησιαστικῆς, καί τίς ἐπιπτώσεις της στήν σύγχρονη ἐκκλησιαστική κατάσταση.


ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ


ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΗ ΔΙΑΤΡΙΒΗ ΤΟΥ κ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΛΑΛΛΟΥ, ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ:



«Είπεν ο Κύριος τω Κυρίω μου» ή περί κυρίων (;) και Κυρίου ο λόγος

Γράφει ο π. ΡΩΜΑΝΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ 



Ποτέ δεν πίστευα ότι θα ερχόταν η ημέρα που όλα τα «ουαί» αυτής της Ευαγγελικής περικοπής* θα απευθύνονταν τέλεια σε μια μόνο περίπτωση, όπως είναι αυτή που αναδείχθηκε από το εκκλησιαστικό ζήτημα της κανονικής απονομής καθεστώτος εσωτερικής αυτοτέλειας, δηλαδή αυτοκεφαλίας, στην Εκκλησία της Ουκρανίας. Και αναφέρομαι προφανώς στην τελευταία συνέντευξη του Σεβ. Μητροπολίτου Μαυροβουνίου κ. Αμφιλοχίου της Εκκλησίας της Σερβίας, την οποία παρεχώρησε στο επίσημο Ρωσικό Πρακτορείο TASS.

1. Αλήθεια, Σεβασμιώτατε, δεν σας επηρέασε στη συνείδηση το γράμμα που λάβατε από τους δύο Ουκρανούς δημοσιογράφους; Δεν αισθανθήκατε ντροπή για όλη αυτή την αποκάλυψη;

2. Φέρεται να είστε ένας από τους πιο πνευματικούς αρχιερείς της Εκκλησίας Σερβίας. Και απορώ: πνευματικότητα χωρίς Εκκλησιολογία υπάρχει; Για μένα, όχι!

3. Προφανώς το 1879 προηγείται, κατά τα μαθηματικά του αγίου Μαυροβουνίου, του 1453… Διότι προηγήθηκε, όπως φαίνεται, η Αυτοκεφαλία της Σερβίας της άλωσης της Πόλης και άρα έγινε μέσα στην «Κωνσταντίνεια περίοδό» της! Τι άλλο θα διαβάσουμε, αδελφοί;

3. Τέτοια διαστροφή της Αλήθειας δεν έχω συναντήσει ξανά. Εσείς ήσαστε, Σεβασμιώτατε, εκείνος ο οποίος μείνατε δέκα μήνες σχεδόν κοντά στον Όσιο Παΐσιο; Αυτά σας δίδαξε; Αν του διαβάζατε τη συνεντευξή σας αυτή θα συμφωνούσε; Δεν τον ντρέπεσθε; Ή μήπως χρειαζόσαστε το πρόσωπο του μόνο για να καλλιεργήσετε το προφίλ του στάρετς μέσα στην τοπική σας Εκκλησία; Θα μου πείτε ότι η αιδώς για να υπάρχει, πρέπει να υπάρχουν και αξίες και ιδανικά στον άνθρωπο, όχι να έχουν κατατεθεί όλα στο Χρηματιστήριο της ζωής...

4. Ήθελα να ασχοληθώ με τη νοσηρή και άκρως αυθαίρετη και ανυπόστατη και ευφάνταστη εκκλησιολογία που θέλετε να λανσάρετε, αλλά δεν το κάνω διότι δεν θα δώσω υπόσταση σε κάτι που από την πρώτη κιόλας ανάγνωση φαίνεται το σαθρό και το ελεεινό του.

5. Δεν σας βολεύει ένας Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο Οποίος διεκδικεί με τόση τόλμη τις ευθύνες του Θρόνου Του, ε; Σας άρεσε να είναι ένας συγκαταβατικός, χλιαρός, να βάζει όλους τους Ορθόδοξους αδιάκριτα σε ένα τραπέζι σαν προτεσταντική Συνομοσπονδία Εκκλησιών. Τώρα που, μετά το απόστημα της Ουκρανίας, αποκαλύφθηκαν όλων των καρδιών οι διαλογισμοί, σας ενοχλούν τα βήματα και οι ενέργειες του γενναίου αυτού Πατριάρχου! Προφανώς! Διότι τον θέλατε να καθεύδει, να άγεται από μια ψευτοευγένεια και να σας κάνει τα χατίρια στα διορθόδοξα. Είναι καλός και αναγκαίος ο Οικουμενικός Πατριάρχης όταν μας γράφει γράμματα προς τον Πρόεδρο του Μαυροβουνίου για τα εκκλησιαστικά μας ζητήματα εκεί, αλλά όταν φέρεται στο πλαίσιο των ιστορικών και κανονικών ευθυνών Του, «μας χαλάει τη σούπα»! Ε! Εμείς αυτόν τον Πατριάρχη θέλουμε! Τον επόμενον τοις ηρώοις και αγίοις Προκατόχοις Αυτού και όχι τον γλυκανάλατο που επιχειρούσατε με μεθόδους δόλιες να παρουσιάσετε!

6. Είναι σκέτη απαγοήτευση όλη η συνέντευξη. Ήταν πνευματικός σας πάππος ο Άγιος Νικόλαος Αχρίδος; Αυτά έλεγε για την Κωνσταντινούπολη; Επιτέλους μη γίνεστε τόσο φερέφωνα άλλων, σας μειώνει πολύ.

7. Αποκαλύψτε σε όλο τον ελληνικό λαό ότι εσείς πρώτοι αποκαλείτε διαχρονικά την Εκκλησία των Σκοπίων ως «Μακεδονική» και το κράτος τους ως «Μακεδονία»! Και τώρα συνεργάζεστε με όλες τις δυνάμεις εναντίον της συνθήκης που δίνει ένα όνομα, προφανώς διότι δεν επιθυμείτε να μπει στη σφαίρα του δυτικού κόσμου αλλά να παραμείνει ένα προτεκτοράτο του πανσλαβισμού! Και οι αφελείς συμπατριώτες μου θαυμάζουν τη φιλία των Σέρβων... και θεωρούν εχθρούς τους Σκοπιανούς από άγνοια και ημιμάθεια αλλά και από όλη αυτή την προπαγάνδα.

Σας επαναλαμβάνω, Σεβασμιώτατε, τους λόγους του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου προς εσάς τον ίδιο: «Δεν είσαι μοναχός; Θα κάνεις, λοιπόν, υπακοή. Τόσο ανυπάκουος Μαυροβούνιος είσαι; Εδώ ο Μπαγιούμ μου είναι πιο υπάκουος από εσένα»…

Σας ενοχλεί που ο Κωνσταντινουπόλεως ήταν, είναι και θα είναι η ορατή Κεφαλή των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών με ό,τι αυτό συνεπάγεται! Αυτό είναι το πρόβλημά σας. Ούτε οι αναχειροτονίες, ούτε τα άκυρα Μυστήρια ούτε τίποτε άλλο! Όλα είναι υποκρισία. Σας πειράζει! Θέλετε τον Θρόνο αυτό εξουθενωμένο. Όμως πίσω από αυτό τον Θρόνο δείτε εκείνον του Δικαίου Κριτού. Κι αν δεν πιστεύετε σε κάτι άλλο, τουλάχιστον πιστέψτε σε αυτόν τον Θρόνο, μπροστά στον οποίο όλα θα υπάρχουν τα αγαθά εκτός από το Έλεος. «Ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ἀπολοῦνται πάντες οἱ διαλογισμοὶ αὐτῶν» (πρβλ. Ψαλμ. 145, 4).

Τελικά, Σεβασμιώτατε, τί υμίν δοκεί περί του Κωνσταντινουπόλεως Θρόνου; Τίνος υιός εστι; Και συνεχίζω παραφράζοντας... Λέγουσιν αυτώ· των άλλων Εκκλησιών αν μη και της Ιεροσολύμων. Λέγει αυτοίς· Πώς ουν Αντιοχείας Ιωακείμ και Ιεροσολύμων Σωφρόνιος εν Αγίω Πνεύματι διακελεύουσιν, εν έτει 1590 (!!!) τον Μόσχας «ίνα ως κεφαλήν και αρχήν έχη αυτός τον Αποστολικόν Θρόνον της του Κωνσταντινουπόλεως, ως και οι άλλοι Πατριάρχαι»; Ει ουν Ιεροσόλυμα καλούν αυτόν Κεφαλή, πώς υιός αυτών εστι;
«Καὶ οὐδεὶς ἐδύνατο αὐτῷ ἀποκριθῆναι λόγον, οὐδὲ ἐτόλμησέ τις ἀπ’ ἐκείνης τῆς ἡμέρας ἐπερωτῆσαι αὐτὸν οὐκέτι» (Ματθ. κβ΄ 46)...

Με πολύ σεβασμό και θλίψη
Αρχιμανδρίτης Ρωμανός Αναστασιάδης


*   «Συνηγμένων δὲ τῶν Φαρισαίων ἐπηρώτησεν αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς  λέγων· Τί ὑμῖν δοκεῖ περὶ τοῦ Χριστοῦ; τίνος υἱός ἐστι; λέγουσιν αὐτῷ· Τοῦ Δαυῒδ.  λέγει αὐτοῖς· Πῶς οὖν Δαυῒδ ἐν Πνεύματι Κύριον καλεῖ αὐτὸν λέγων, εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου, κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου;  εἰ οὖν Δαυῒδ καλεῖ αὐτὸν Κύριον, πῶς υἱὸς αὐτοῦ ἐστι; καὶ οὐδεὶς ἐδύνατο αὐτῷ ἀποκριθῆναι λόγον, οὐδὲ ἐτόλμησέ τις ἀπ’ ἐκείνης τῆς ἡμέρας ἐπερωτῆσαι αὐτὸν οὐκέτι. Τότε ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησε τοῖς ὄχλοις καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ  λέγων· Ἐπὶ τῆς Μωσέως καθέδρας ἐκάθισαν οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι. πάντα οὖν ὅσα ἐὰν εἴπωσιν ὑμῖν τηρεῖν, τηρεῖτε καὶ ποιεῖτε, κατὰ δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν μὴ ποιεῖτε· λέγουσι γὰρ, καὶ οὐ ποιοῦσι.  δεσμεύουσιν γὰρ φορτία βαρέα καὶ ἐπιτιθέασιν ἐπὶ τοὺς ὤμους τῶν ἀνθρώπων, τῷ δὲ δακτύλῳ αὐτῶν οὐ θέλουσι κινῆσαι αὐτά.  πάντα δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν ποιοῦσι πρὸς τὸ θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις, πλατύνουσι γὰρ τὰ φυλακτήρια αὐτῶν καὶ μεγαλύνουσι τὰ κράσπεδα τῶν ἰματίων αὐτῶν,  φιλοῦσι δὲ τὴν πρωτοκλισίαν ἐν τοῖς δείπνοις καὶ τὰς πρωτοκαθεδρίας ἐν ταῖς συναγωγαῖς  καὶ τοὺς ἀσπασμοὺς ἐν ταῖς ἀγοραῖς καὶ καλεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων, ῥαββὶ ῥαββί.  ὑμεῖς δὲ μὴ κληθῆτε ῥαββί· εἷς γάρ ὑμῶν ἐστιν ὁ διδάσκαλος, ὁ Χριστός· πάντες δὲ ὑμεῖς ἀδελφοί ἐστε.  καὶ πατέρα μὴ καλέσητε ὑμῶν ἐπὶ τῆς γῆς· εἷς γάρ ἐστιν ὁ πατὴρ ὑμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς.  μηδὲ κληθῆτε καθηγηταί· εἷς γάρ ὑμῶν ἐστιν ὁ καθηγητὴς, ὁ Χριστός.  ὁ δὲ μείζων ὑμῶν ἔσται ὑμῶν διάκονος.  ὅστις δὲ ὑψώσει ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, καὶ ὅστις ταπεινώσει ἑαυτὸν ὑψωθήσεται.  Οὐαὶ δὲ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι κατεσθίετε τὰς οἰκίας τῶν χηρῶν καὶ προφάσει μακρὰ προσευχόμενοι· διὰ τοῦτο λήψεσθε περισσότερον κρίμα.  Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι κλείετε τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων· ὑμεῖς γὰρ οὐκ εἰσέρχεσθε, οὐδὲ τοὺς εἰσερχομένους ἀφίετε εἰσελθεῖν.  Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι περιάγετε τὴν θάλασσαν καὶ τὴν ξηρὰν ποιῆσαι ἕνα προσήλυτον, καὶ ὅταν γένηται, ποιεῖτε αὐτὸν υἱὸν γεέννης διπλότερον ὑμῶν.  Οὐαὶ ὑμῖν, ὁδηγοὶ τυφλοὶ, οἱ λέγοντες· ὃς ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ ναῷ, οὐδέν ἐστιν, ὃς δ’ ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ χρυσῷ τοῦ ναοῦ ὀφείλει.  μωροὶ καὶ τυφλοί! τίς γὰρ μείζων ἐστίν, ὁ χρυσὸς ἢ ὁ ναὸς ὁ ἁγιάζων τὸν χρυσόν;  καί· ὃς ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ θυσιαστηρίῳ, οὐδέν ἐστιν, ὃς δ’ ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ δώρῳ τῷ ἐπάνω αὐτοῦ, ὀφείλει.  μωροὶ καὶ τυφλοί! τί γὰρ μεῖζον, τὸ δῶρον ἢ τὸ θυσιαστήριον τὸ ἁγιάζον τὸ δῶρον;  ὁ οὖν ὀμόσας ἐν τῷ θυσιαστηρίῳ ὀμνύει ἐν αὐτῷ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ἐπάνω αὐτοῦ· καὶ ὁ ὀμόσας ἐν τῷ ναῷ ὀμνύει ἐν αὐτῷ καὶ ἐν τῷ κατοικήσαντι αὐτόν·  καὶ ὁ ὀμόσας ἐν τῷ οὐρανῷ ὀμνύει ἐν τῷ θρόνῳ τοῦ Θεοῦ καὶ ἐν τῷ καθημένῳ ἐπάνω αὐτοῦ.  Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι ἀποδεκατοῦτε τὸ ἡδύοσμον καὶ τὸ ἄνηθον καὶ τὸ κύμινον, καὶ ἀφήκατε τὰ βαρύτερα τοῦ νόμου, τὴν κρίσιν καὶ τὸν ἔλεον καὶ τὴν πίστιν· ταῦτα δὲ ἔδει ποιῆσαι κἀκεῖνα μὴ ἀφιέναι.  ὁδηγοὶ τυφλοί, οἱ διυλίζοντες τὸν κώνωπα, τὴν δὲ κάμηλον καταπίνοντες!  Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι καθαρίζετε τὸ ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ἐξ ἁρπαγῆς καὶ ἀδικίας.  Φαρισαῖε τυφλέ, καθάρισον πρῶτον τὸ ἐντὸς τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἵνα γένηται καὶ τὸ ἐκτὸς αὐτῶν καθαρόν.  Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οἵτινες ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας.  οὕτω καὶ ὑμεῖς ἔξωθεν μὲν φαίνεσθε τοῖς ἀνθρώποις δίκαιοι, ἔσωθεν δέ μεστοὶ ἐστε ὑποκρίσεως καὶ ἀνομίας.  Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι οἰκοδομεῖτε τοὺς τάφους τῶν προφητῶν καὶ κοσμεῖτε τὰ μνημεῖα τῶν δικαίων,  καὶ λέγετε· εἰ ἦμεν ἐν ταῖς ἡμέραις τῶν πατέρων ἡμῶν, οὐκ ἂν ἦμεν κοινωνοὶ αὐτῶν ἐν τῷ αἵματι τῶν προφητῶν.  ὥστε μαρτυρεῖτε ἑαυτοῖς ὅτι υἱοί ἐστε τῶν φονευσάντων τοὺς προφήτας.  καὶ ὑμεῖς πληρώσατε τὸ μέτρον τῶν πατέρων ὑμῶν.  ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν! πῶς φύγητε ἀπὸ τῆς κρίσεως τῆς γεέννης;  διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω πρὸς ὑμᾶς προφήτας καὶ σοφοὺς καὶ γραμματεῖς, καὶ ἐξ αὐτῶν ἀποκτενεῖτε καὶ σταυρώσετε, καὶ ἐξ αὐτῶν μαστιγώσετε ἐν ταῖς συναγωγαῖς ὑμῶν καὶ διώξετε ἀπὸ πόλεως εἰς πόλιν,  ὅπως ἔλθῃ ἐφ’ ὑμᾶς πᾶν αἷμα δίκαιον ἐκχυνόμενον ἐπὶ τῆς γῆς ἀπὸ τοῦ αἵματος Ἄβελ τοῦ δικαίου ἕως τοῦ αἵματος Ζαχαρίου υἱοῦ Βαραχίου, ὃν ἐφονεύσατε μεταξὺ τοῦ ναοῦ καὶ τοῦ θυσιαστηρίου.  ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἥξει ταῦτα πάντα ἐπὶ τὴν γενεὰν ταύτην.  Ἱερουσαλὴμ Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτέννουσα τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν! ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τὰ τέκνα σου ὃν τρόπον ὄρνις ἐπισυνάγει τὰ νοσσία ἑαυτῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας, καὶ οὐκ ἠθελήσατε.  ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος.  λέγω γὰρ ὑμῖν, οὐ μή με ἴδητε ἀπ’ ἄρτι ἕως ἂν εἴπητε, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου» (Ματθ. κβ΄ 41 - κγ΄ 39).

Η Παναγιά


Έφθασε ο Αύγουστος, ο μήνας της Παναγιάς, Άρχισαν και οι παρακλήσεις στο όνομά Της.

Καθημερινά μέσα από τους ύμνους της ακολουθίας του Παρακλητικού κανόνα, η Παναγιά δέχεται την αγωνία, τον πόνο, την ικεσία του απελπισμένου ανθρώπου.

«Πολλοῖς συνεχόμενοις πειρασμοῖς, πρὸς Σὲ καταφεύγω, σωτηρίαν ἐπιζητῶν», της φωνάζουμε, γιατί το πλήθος των πειρασμών μας πνίγει και Αυτή είναι η μόνη ελπίδα και η εγγυήτρια της σωτηρίας μας.

«Προστασίαν και σκέπην, ζωής έμής τίθημι»... Με απόλυτη εμπιστοσύνη την βάζουμε Κυβερνήτη στην ζωή μας, για να μας οδηγήσει στο λιμάνι Της, που είναι η μητρική, γεμάτη αγάπη, αγκαλιά της, η οποία προστατεύει και σκεπάζει.

«Εν κλίνη νυν ασθενών κατάκειμαι, καί ουκ έστιν ίασις τή σαρκί μου». Βλέπουμε και αισθανόμαστε την ασθένεια της ψυχής και του σώματός μας και καταλαβαίνουμε την αδυναμία μας. Η μόνη καταφυγή είναι η Παναγία και της φωνάζουμε να μας σηκώσει από την οδυνηρή κλίνη της ασθενείας μας.

Ζυμωμένοι είναι όλοι οι ύμνοι με τον πόνο, την ικεσία και την ευχαριστία μας προς Αυτήν. Είναι η ελάχιστη προσφορά μας στην απέραντη αγάπη Της. Είναι η αναγνώριση της στοργής και παραμυθίας στο πρόσωπό Της, «Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς», όλης της ανθρωπότητος.

Της εμπιστευόμαστε τον πόνο και την ασθένειά μας στα πανάχραντα χέρια Της, γιατί ξέρουμε ότι Αυτή θα μετατρέψει την λύπη σε χαρά και την ασθένεια σε υγεία.

Αυτήν την περίοδο, λοιπόν, ας ετοιμαστούμε καταλλήλως να εορτάσουμε την Κοίμησή Της. Ας τρέξουμε κοντά Της ως «Απόστολοι εκ περάτων». Μας περιμένει σαν φιλόστοργη μάνα να μαζευτούμε γύρω από την νεκρική κλίνη Της, να μας δώσει την ευλογία Της και να μας εγγυηθεί πάλι, η Ίδια, την μεσιτεία Της!

Καλό δεκαπενταύγουστο!

+αρχ. Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ι. Μ. Εσφιγμένου