Κείμενο: π. ΚΩΝ. Ν. ΚΑΛΛΙΑΝΟΣ
Τὰ σημάδια του τὰ ἀφήνει πάντοτε ὁ χρόνος. Κι εἶναι σημαδια ποὺ ἀνοίγουν στοχασμοὺς καὶ ξαναγυρίζουν ἀναπολήσεις. Καί, μάλιστα, ἀναπολήσεις προσώπων τρισόλβιων καὶ μοναδικῶν, τὰ ὁποῖα ὁριοθέτησαν τὸν βίο καὶ τὸν εὐεργέτησαν μὲ τὴν παρουσία καὶ τὴ συνδρομή τους. Ὅπως τὸ πρόσωπο τὸ τίμιο καὶ πανευλαβὲς τῆς Μάνας. Τῆς Μάνας, ποὺ μᾶς ἀποχαιρέτισε σὰν σήμερα πρὶν ἀπὸ ἕντεκα χρόνια τέτοια μέρα. Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς. Στὶς 26 τοῦ Φεβρουαρίου μηνὸς, τοῦ σωτηρίου ἔτους 2012.
Εἴχαμε πανηγυρίσει τὸν Ἅγιό μας Ρηγῖνο τὴν προηγουμένη καὶ μαζὶ Του, τὴ σεπτὴ χορεία πάντων τῶν ἀσκήσει διαλαψάντων ἁγίων Πατέρων καὶ Μητέρων κι ἡ εὐωδιὰ τῆς Γιορτῆς ἁπλώνονταν ἀκόμα στὸ νησί.
Τὸ πρωΐ τῆς Κυριακῆς λειτουργήσαμε ἐνθυμούμενοι τῆς ἐκ τοῦ Παραδείσου τῆς τρυφῆς ἐξώσεως τοῦ Προπάτορος Ἀδάμ κι ἑτοιμαζόμασταν γιὰ τὸν πρῶτο Κατανυκτικὸ Ἑσπερινό. Τὸν Ἑσπερινὸ τῆς συγχωρήσεως, ὅταν συνέβη ἡ κοίμησή της, μὲ ἥσυχο καὶ ἥρεμο τρόπο, λὲς καὶ βιαζόταν νὰ προλάβει κάτι. Τἰ ἄραγε; Μήπως γιὰ νὰ λάβει κι ἡ ἴδια τὴ συγχώρεση ἀπὸ τὸν Παλαιὸν τὼν Ἡμερῶν Κύριο, μήπως γιατὶ τὴν καλοῦσαν ὁ Πατέρας κι οἱ γονιοί της; Τὴν καλοῦσαν γιὰ νὰ συνεορτάσουν τὴν ἔλευση τῆς Μ. Σαρακοστῆς, ποὺ τὴν σέβονταν μὲ ἰδιαίτερο τρόπο καὶ οὐσιαστικὴ εὐλάβεια;
Ἔξω ἀκούγονταν τὰ τραγούδια κι οἱ χοροὶ τῶν καρναβαλικῶν ἑορταστῶν κι ἐμεῖς ἑτοιμάζαμε τὴν ἄλλη γιορτή, ἐκείνη τῆς εὐπρεπίσεως τοῦ σκήνους της, μὲ σιωπή καὶ συστολή, γιατὶ αὐτὸ τὸ σῶμα εἶχε πολὺ παιδευτεῖ στὴν ἐπίγεια ζωή του κι εἶχε ὑπομείνει πολλὲς δοκιμασίες, περιφρονήσεις καὶ μοναξιὰ καλογερική.
Μέχρι ποὺ νύχτωσε κι ἀγρίεψε ὁ καιρὸς μὲ δυνατὴ βροχὴ κι ἀγέρα. Ὅλα τώρα ἡσύχασαν γύρω καὶ τὸ μόνο ποὺ ἀπόμεινε ἦταν τὸ κροτάλισμα τοῦ ἀνεμόβροχου πάνω στὰ σκοτεινὰ τὰ τζάμια. Κι ἐμεῖς μόνοι μας ἀγρυπνούσαμε σιμὰ στὸ λείψανο, ποὺ ἔμοιαζε μὲ ἄνθρωπο ποὺ κοιμᾶται καὶ ξαποσταίνει. Δὲν ἦταν βαρετὴ ἡ ἀγρυπνία, γιατὶ ξέραμε ὅτι μᾶς συντρόφευαν κι ἄλλες ψυχὲς ποὺ θὰ φάνηκαν σιμά της, μᾶς συντρόφευε τὸ μεγάλο ρολόι τῆς γειτονικῆς ἐκκλησιᾶς, ποὺ μᾶς θύμιζε τὶς ὧρες, τὰ μισάωρα καὶ μαζὶ μὲ αὐτὰ καὶ τὸ χρόνο ποὺ κυλοῦσε ἀπτόητος, ἀσταμάτητος, καθορισμένος πάντα, παραμερίζοντας τὴ νύχτα, ἕως ὅτου φέξει κι ἑτοιμαστοῦμε γιὰ τὰ τῆς κηδείας καὶ τῆς μετεπειτα ταφῆς. Γκριζόμαυρος ὁ οὐρανός καὶ τὸ ἀπέναντι πέλαγο φορωμένο λευκὰ κύμματα. Κι ἦταν Καθαρά Δευτέρα, Ημέρα γιορτῆς κι αὐτὴ γιὰ κάποιους, ὅμως τὰ πράγματα ταχτοποιήθηκαν μέχρι τὴ γειτονικὴ Φανερωμένη, ὅπου ἐψάλη ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία τῇ παρουσία ὅμως τῶν ἀδελφῶν καὶ συλλειτουργῶν, ἀκόμη κι ἀπὸ τὴ Γλώσσα, τὸ Κλῆμα, τὸ Λουτράκι μὲ τὴν ἐπίβλεψη τοῦ Ἁγίου Άρχιερατικοῦ τῆς Σκοπέλου-Ἁλοννήσου, ο οποίος ἐξεφώνησε καὶ τὸν ἔνθερμον κι ἀληθῆ λὀγο του εἰς τὴν μακαρίᾳ τῇ λήξει Γερόντισσα Μαγδαληνὴ.
Ἦταν πιὰ σχεδὸν ἀπόβραδο, γκρίζο καὶ στολισμένο μὲ λεπτὲς ψιχάλες βροχῆς, «ὅτε ἐν τῷ τάφῳ τῷ κενῷ» ἐναπετέθη τὸ λείψανο, καθ’ ὅτι «γῆ εἶ καὶ εἰς γῆν ἀπελεύση».
Ἀπὸ μακρυὰ ἀκούονταν ὁ πένθιμος ἦχος τῆς καμπάνας, ποὺ καλοῦσε τοὺς πιστοὺς στὸ πρῶτο Μέγα Άπόδειπνον, ὅπου καὶ θὰ ψαλεῖ καὶ ἡ πρώτη στάσις τοῦ Μεγάλου κι εὐκατάνυκτου Κανόνος μὲ ἀπαρχὴ σὲ κάθε τροπάριο τό, «ἐλέησόν με ὁ Θεός, ἐλέησόν με».
Όπως καὶ τὴν κοιμηθεῖσαν καί ἡμᾶς τοὺς ἐπιλοιπομένους.
Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς 26 Φεβρουαρίου 2023, σὲ ὥρα ἀπόβραδη
π. κ.ν.κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου