Συνεχίζονται καθ' όλες τις ημέρες και του φετινού Δεκαπενταύγουστου οι τελέσεις του Παρακλητικού Κανόνα προς την Παναγία, σε όλα τα σπίτια των Ζακυνθινών, σύμφωνα με πολλή παλαιή - πατροπαράδοτη συνήθεια.
Τούτο συμβαίνει και στην δική μας Ενορία. Κατά το έθιμο λοιπόν, επισκέπτεται ο Εφημέριος τα σπιτικά των Ενοριτών κι εκεί, με την παρουσία της Οικογένειας και μπροστά στα εικονίσματα, τελεί την Παράκληση (δηλαδή μια πεντάλεπτη περίληψη του Μικρού Παρακλητικού Κανόνα) για την καλή υγεία των οικείων, των συγγενών και των φίλων τους (αλλά και των εχθρών, όπως χαρακτηριστικά επιθυμεί να δέεται μια καλή Μπανατιώτισσα).
Στη συνέχεια, ως πνευματικός πατέρας έχει ο ιερέας μια πρώτης τάξεως ποιμαντική ευκαιρία να βρεθεί πολύ κοντά και να συνομιλήσει για όλα τα θέματα με τους ενορίτες του, μεταξύ καφέ και γλυκίσματος ενδεχομένως. Εκεί ακούει, συμβουλεύει, συμπαρίσταται σ' έκτακτες χρείες κατά το δυνατόν ή και εξομολογεί τους ηλικιωμένους και τους κατάκοιτους. Ούτως ή άλλως είναι σημαντικό, ότι βλέπει επιτόπου τις ανάγκες και χαρτογραφεί τις συνθήκες βιοτής του κόσμου του σε όλα τα επίπεδα.
4 σχόλια:
Και στην Κέρκυρα ισχύει το έθιμο χρόνια τώρα και είναι πολύ σημαντικό. Εκτός απο την ευλογία, η προσωπική σχέση είναι άκρως απαραίτητη.
Αυτή η αμεσότητα του ελληνικού τρόπου ζωής είναι όντως ψυχοσωτήρια. Στις πόλεις, και μάλιστα στη Διασπορά, με τις τεράστιες αποστάσεις, αυτά τα έχουμε χάσει!
@ Αναΐς,
Ώστε κι εσείς πράττετε το ίδιο!!! Ναι, παιδί μου! Επτανήσιοι!!!!!
@ Αναστάσιε,
Καμιά φορά και η αμεσότητα είναι προβληματική...
Κάποτε ισχύει και το λαϊκό "Αλάργα, αλάργα το φιλί, για νάχει νοστιμάδα"...
Λέω τώρα...
Δημοσίευση σχολίου