Η χαρά των Μυροφόρων

[Εικαστικό σχόλιο: Μπάμπης Πυλαρινός]

Η χριστιανική ζωή είναι μια συνεχής προσπάθεια και αγώνας, σύμφωνα με τους όρους που θέσπισε ο ίδιος ο Χριστός, με τελικό "έπαθλο" την αιώνια βασιλεία Του.

Αυτός ο πνευματικός αγώνας έχει πολλές δυσκολίες για τον κάθε χριστιανό. Το μεγαλύτερο εμπόδιο στην καθημερινή προσπάθεια που καταβάλλει, είναι το "εγώ" του, το οποίο προσπαθεί να το μετατρέψει στο "εμείς", σύμφωνα με την εντολή του Χριστού: "αγαπάτε αλλήλους".

Η δυσκολία του πνευματικού αγώνα μετριάζεται με τα παραδείγματα της ζωής των Αγίων, παροτρύνοντας έτσι τον χριστιανό να συνεχίσει την προσπάθειά του με θάρρος και πίστη, ότι θα τα καταφέρει.

Η ζωή των Μυροφόρων γυναικών αποτελεί ένα από τα κορυφαία πρότυπα χριστιανικής ζωής για όλους τους χριστιανούς.

Η χαρά των Μυροφόρων είναι η παρακαταθήκη ζωής που άφησαν για εμάς τους χριστιανούς.

Εμείς, ως χριστιανοί, αν προσπαθήσουμε να νιώσουμε εσωτερικά, το πως ένιωθαν οι Μυροφόρες, θα μας αποκαλυφθεί το μεγαλείο της αυθεντικής χριστιανικής ζωής, τον τρόπο, πως να ζήσουμε και τι θα αποκομίσουμε στο τέλος.

Ας προσπαθήσουμε να νιώσουμε τις Μυροφόρες:

• την σιωπή τους, ακολουθώντας και βλέποντας σιωπηλά τον Χριστό.

• την αγάπη τους για τον Διδάσκαλο, που Τον ακολούθησαν, αψηφώντας τον φόβο, μέχρι και τον Σταυρό.

• τον πόνο τους, βλέποντάς Τον καρφωμένο επάνω στον Σταυρό.

• το βουβό κλάμα τους, όταν τον έβαζαν στον Τάφο.

• την αγωνία τους, όταν πήγαιναν στον σφραγισμένο Τάφο, "λίαν πρωί", να Τον αλείψουν με μύρα.

• την έκπληξή τους, όταν αντίκρισαν τον Άγγελο στο κενό μνημείο.

• την απορία τους, όταν τις ρώτησε ο Άγγελος "τι ζητείτε..;"

• την απρόσμενη χαρά τους, όταν τους είπε: "ουκ έστιν ώδε αλλ' ηγέρθη!"

• το άγχος της Μυροφόρου, όταν Τον αντίκρισε, θεωρώντας Τον ως κηπουρό.

• την στιγμή που άκουσε για πρώτη φορά από τον Ίδιο, μετά την ανάστασή Του, το όνομά της: "Μαρία".

• την πνιγμένη, από κορυφαία αισθήματα χαράς και αγαλλίασης, φωνή της, όταν κατάφερε να βρει την δύναμη να Του φώναξει: "Ραββουνί!"

Αυτή είναι η εμπειρία ζωής που μας παρέδωσαν οι Μυροφόρες γυναίκες. Μέσα από την απλότητα, την αγωνία και  τον πόνο που πέρασαν, ήρθε η χαρά της Αναστάστεως να σκεπάσει τα πάντα, γεμίζοντας την ζωή τους αγαλλίαση και φως. Ανταμείφθηκαν με την χαρά, την οποία κανείς δεν μπορεί να τους την πάρει, γιατί αναστήθηκε ο Χριστός, ο Διδάσκαλός τους.

Αυτήν την χαρά των Μυροφόρων, την χαρά της Αναστάσεως, την χαρά που μυρίζει άνοιξη, την χαρά που φωτίζει με αναστάσιμο φως, την χαρά που πηγάζει από το κενό μνημείο, την χαρά που μας δωρίζει ο Χριστός, να κρατήσουμε στην ζωή μας.

Ο πνευματικός μας αγώνας αποκτά νόημα, ομορφαίνει, συνεχίζοντας την προσπάθεια, για να κερδίσουμε το έπαθλο του αγώνα,  την βασιλεία των ουρανών.

Χριστός ανέστη!

+αρχ. Βαρθολομαίος, Καθηγούμενος της Ι. Μ. του Εσφιγμένου