Και το Πατριαρχείο όμως πρέπει να κατανοήσει πως επ’ ουδενί δεν το ευνοεί μια πληγωμένη και ηττημένη τοπική Εκκλησία. Και για αυτό, το επόμενο διάστημα θα πρέπει να κάνει εκείνες τις κινήσεις για ηρεμία και καταλλαγή!
«Κάπου χτυπάνε καμπάνες για μας, καμπάνες λύπης και όχι χαράς!». Το θυμάστε το λαϊκό τραγούδι περασμένων δεκαετιών που το σιγοτραγουδούσαμε στα νιάτα μας; Ε αυτό το άσμα μου ήλθε αυτόματα στο μυαλό όταν έφτασαν το πρωί τα χαμπέρια από την Πόλη όπου η Σύνοδος του Πατριαρχείου ουσιαστικά έπαυσε τον Μητροπολίτη Λάμπης και άνοιξε το δρόμο της έλευσης στην Κρήτη της Εξαρχίας και κατουσίαν έβαλε υπό τη σκέπη της την εκλογή των δύο νέων Μητροπολιτών στις χηρεύουσες Μητροπόλεις του νησιού.
Η αβελτηρία και η αδυναμία λήψης απόφασης εν τέλει, εκ του αποτελέσματος, που αντιμετώπισε η Τοπική Εκκλησία την υπόθεση της εκλογής του νέου Μητροπολίτη Κυδωνίας, δυστυχώς άφησε το αποτύπωμα της.
Φάνηκε πως δεν είχαν συνειδητοποιήσει το μέγεθος του προβλήματος που είχε δημιουργηθεί μεταξύ της κρητικής ιεραρχίας και του Πατριαρχείου κι έφεραν αυτό το πρωτοφανές άδειασμα της Κρητικής Εκκλησίας από το Πατριαρχείο. Αυτή η ενέργεια του Πατριάρχη ουσιαστικά προϊδεάζει πως πίσω απ’ αυτή την απόφαση κρύβεται ίσως και η άρση του ημιαυτόνομου της τοπικής Εκκλησίας.
Ο χρόνος πάντα δεν είναι σύμμαχος. Είχαμε γράψει προ μηνών και συγκεκριμένα στις 6 Σεπτεμβρίου πως η Εκκλησία της Κρήτης είχε μια μοναδική ευκαιρία να ξεπεράσει αυτή την κρίση: να προχωρήσει άμεσα σε εκλογή νέου Μητροπολίτη.
Πολύ σωστά στην αρχή αυτής της κρίσης η Εκκλησία μας βλέποντας τη μεθόδευση της πολιτείας να καταργεί το μεταθετό και να αλλοιώνει το χαρακτήρα του ημιαυτόνομου της και θέλοντας να εμποδίσει την εκλογή του Αμφιλόχιου ως νέου Μητροπολίτη Κυδωνίας, αντέδρασε και έβαλε ορθώς το θεσμικό πλαίσιο δείχνοντας και την ενόχληση της. Αλλά ως εκεί!
Έπρεπε να κατανοήσει πως δεν την βόλευε η καθυστέρηση και πως η μη εκλογή στις 31 Οκτωβρίου νέου Μητροπολίτη, απέναντι στη διάθεση του Οικουμενικού Πατριαρχείου να λύσει το γόρδιο δεσμό. Ειδικά και με τα όσα συνέβαιναν εκείνο το διάστημα με την εμπλοκή ιεραρχών στο σκάνδαλο με την εκκλησιαστική περιουσία στα Χανιά, ήταν κάτι παραπάνω από λάθος. Και τώρα το πληρώνει ! Προτίμησε να πετάξει τη μπάλα στην εξέδρα, να παίξει με τις αντοχές του Βαρθολομαίου, αλλά απεδείχθη εκ του αποτελέσματος πως δεν ήξερε που έφτανε το μπόι της και η ασκιανάδα της!
Αποτέλεσμα, να υποστεί μια δεινή ήττα ! Κι όλα αυτά, από ένα σημείο και μετά για ποιο λόγο; Για ένα γινάτι; Για το πείσμα ενός Ιεράρχη που επειδή δεν ικανοποιήθηκε η επιθυμία του να μετατεθεί στη γειτονική Μητρόπολη έπρεπε να σύρει την εκκλησία σε αυτή την κατάσταση που όμοια της δεν έχουμε ξαναδεί; Δυστυχώς το αποτέλεσμα δεν την δικαιώνει και τώρα θα πρέπει να διαχειριστεί μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Όμως θα πρέπει να κατανοήσει και το Πατριαρχείο πως επ’ ουδενί δεν το ευνοεί μια πληγωμένη και ηττημένη τοπική Εκκλησία. Και για αυτό, το επόμενο διάστημα θα πρέπει να κάνει εκείνες τις κινήσεις για ηρεμία και καταλλαγή! Ας τις περιμένουμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου