e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Τρίτη 9 Ιουλίου 2013

Λεπτομέρειες ζακυνθινού μπαρόκ






Η εκκλησιαστική ξυλογλυπτική στη Ζάκυνθο θεραπεύτηκε διαιώνια από σημαντικούς Καλλιτέχνες. Οι σπουδαίοι αυτοί μαστόροι αντλούσαν την τεχνοτροπία και τα θέματά τους από ιταλικά ή φλαμανδικά πρότυπα, σχέδια των οποίων διοχετεύονταν στη Ζάκυνθο κατά την διάρκεια της Βενετικής Κυριαρχίας και την όσμωση των πολιτισμών που άφευκτα συνέβη τότε. Από τον 17ο αιώνα κι εδώθε μνημονεύονται μάλιστα ορισμένα ονόματα πολύ σημαντικών ξυλογλυπτών, οι οποίοι δημιούργησαν στο νησί μας: Ιάκωβος Γουδέλης, Τζουάνες Μοσκέτης, Άντζολος Μοσκέτης, Μανιός Μαγγανάρης, Νικόλαος Βιδάλες, Ιωάννης Καταιβάτης, Διονύσιος Αντωνίου Τορτορέλης (μάστορας του τέμπλου της Παναγούλας μας), Αντώνιος Κεφαλονίτης ή Κουρελής, Αναστάσιος Διον. Βλάχος (μάστορας του αρχιερατικού θρόνου της Παναγούλας μας), Νικόλαος Διον. Ανδραβιδιώτης, οι σημερινοί Αδελφοί Τσουκαλά και πλείστοι άλλοι. [Περισσότερα και αναλυτικότερα στοιχεία για το θέμα, βλ. στο, Ντίνου Κονόμου, Ζάκυνθος Πεντακόσια Χρόνια (1478-1978), τ. 5 (τεύχ. 2), Αθήνα 1989, σ. 43-75].

Εννοείται, ότι και στις εκκλησίες του Μπανάτου υπάρχουν ενδιαφέροντα έργα τέχνης καμωμένα σύμφωνα με το λεγόμενο "ζακυνθινό μπαρόκ". Από αυτόν τον πλούτο ερανιζόμαστε παραπάνω ορισμένες λεπτομέρειες.

Στην φωτογραφία 1, η επίστεψη της Καθέδρας της Φανερωμένης. Στη φωτό 2, το Αρτοφόριο της Φανερωμένης. Στη φωτό 3, η επίστεψη της Καθέδρας της Παναγούλας, στις φωτό 4 και 5, λεπτομέρεις από το Αρτοφόριο της Παναγούλας.

Μέχρι τις ημέρες μας ιστορήθηκαν νεότερα έργα ξυλογλυπτικής από τους Αδελφούς Διονύσιο και Γεώργιο Τσουκαλά, ιδιαίτερα στον ναό της Παναγούλας, ο οποίος είναι νεότατος κι έχρηζε καλλιτεχνικής επένδυσης στο εσωτερικό του.