e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Σάββατο 10 Αυγούστου 2019

Όσο υπάρχουν άνθρωποι στερούμενοι βασικών αγαθών, δεν δικαιούμαστε να λεγόμαστε Χριστιανοί

ΟΜΙΛΙΑ  ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 
της Κυριακής Η΄ Ματθαίου 
11 Αυγούστου 2019
(Ματθ. ιδ΄ 14-22 )

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης 


Άνθρωποι ακραίοι και φανατικοί όλων των εποχών, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι είναι πιστοί και ευσεβείς χριστιανοί τείνουν πολλές φορές να περιφρονούν -υποκριτικά- τα υλικά αγαθά, θεωρώντας τα δήθεν κατώτερα και διαβολικά. Ξεχνούν τη μεγάλη αλήθεια ότι τα πάντα προέρχονται από τον πανάγαθο και παντοδύναμο Θεό και δεν θα τα έδινε, αν τα θεωρούσε βλαβερά για εμάς.
     Την κατάφαση του Θεού και στα υλικά αγαθά καταδεικνύει περίτρανα το περιστατικό του πολλαπλασιασμού των άρτων και των ιχθύων. Ο Κύριος, βλέποντας όλον αυτόν τον λαό των χιλιάδων ανθρώπων να αποζητούν σαν διψασμένα ελάφια να δροσιστούν από τα νάματα των λόγων Του, ένιωσε ευσπλαχνία και έλεος γι’ αυτούς. Θέλησε να βοηθήσει και να σώσει τα πεπλανημένα και εγκαταλελειμμένα  πρόβατα, τα οποία οι τότε πνευματικοί ηγέτες, τα είχαν αφήσει στην τύχη τους. Οι Φαρισαίοι και οι άλλοι θρησκευτικοί άρχοντες, ενδιαφέρονταν μονάχα για να τους εκμεταλλεύονται, φορτώνοντάς τους δυσβάστακτα φορτία.
     Ο Κύριός μας, όμως, μερίμνησε γι’ αυτόν τον λαό, τόσο υλικά όσο και πνευματικά. Η μακριά αλυσίδα των θαυμάτων, αλλά και όλων των ιερών πράξεων και λόγων Του, το αποδεικνύουν περίτρανα αυτό. Εκεί εντάσσεται και το μέγιστο θαύμα του πολλαπλασιασμού των ιχθύων και των άρτων, ώστε χορτασθούν χιλιάδες ανθρώπων. Το θαύμα αυτό όμως έχει βαθύτατη σημασία και πολλές προεκτάσεις, οι οποίες αφορούν όλους μας. Με αυτό το θαύμα, ο Κύριός μας περνά το μήνυμα σε όλους τους ανθρώπους, όλων των αιώνων και των εθνών, να φροντίσουν να γίνουν μιμητές Του. Διότι ποτέ δεν έλειψαν από τις ανθρώπινες κοινωνίες οι πάσχοντες, οι πεινασμένοι, οι αδικημένοι, οι κατατρεγμένοι, οι ορφανοί και οι ανέστιοι. Όσο κι αν οι κοινωνίες έχουν «προοδεύσει» σήμερα, η δυστυχία δεν θα πάψει ποτέ να υπάρχει.
     Ο καθένας, λοιπόν, οφείλει να δίνει, έστω και μέρος από τα λίγα τα οποία έχει. Όπως ακριβώς έκαναν και οι Άγιοι Απόστολοι, οι οποίοι έδωσαν τα λίγα τρόφιμα που διέθεταν, ώστε, δια του πολλαπλασιασμού τους, ο Κύριος να θρέψει όλον τον συγκεντρωμένο λαό.
     Τα καλά έργα της αγάπης δεν προόρισε ο Θεός μονάχα για τους πλουσίους, αλλά για κάθε άνθρωπο. Όσο υπάρχουν άνθρωποι στερούμενοι άρτου, στέγης και ιατρικής βοήθειας πάνω στη γη και δεν πασχίζουμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό, δεν δικαιούμαστε να ονομαζόμαστε Χριστιανοί.
     Ο Κύριος θα μπορούσε, εν τη παντοδυναμία Του, να λύσει για μια στιγμή όλα τα προβλήματα της γης, αλλά αυτό το άφησε σ’ εμάς, ώστε να τον μιμηθούμε και να ασκηθούμε στα θεάρεστα έργα της αγάπης. Διαφορετικά δεν έχουμε καμία θέση δίπλα του. Μη Γένοιτο! 

Η γοητεία της συμπτωματικής εικόνας [Έκθεση Φωτογραφίας "Αληθώς": "δέκα συν δέκα"]

 Εισαγωγή στην Έκθεση Φωτογραφίας του Μορφωτικού Κέντρου Λόγου «Αληθώς» (9-15.8.2019) 
Βιβλιοθήκη Ενορίας Μπανάτου, 9 Αυγούστου 2019

Λουκία Καποδίστρια

Στην εποχή που η ευκολία της αποτύπωσης της φωτοστιγμής μάς έχει όλους μετατρέψει σε επίδοξους φωτογράφους, καθώς με περισσή ευκολία δεν αφήνουμε στιγμή να περάσει αφυλάκιστη στα pixel της οθόνης των smart phone μας, η Έκθεση Φωτογραφίας της νεοσύστατης Βιβλιοθήκης της Ενορίας Βανάτου, ως διεύρυνση της δράσης του Μορφωτικού Κέντρου Λόγου «ΑΛΗΘΩΣ» και σε εικαστικό επίπεδο, θα μπορούσε να θεωρηθεί ανώφελη.
     Κι όμως! Αυτή ακριβώς η ευκολία της φωτογραφικής αποτύπωσης είναι που κάνει ξεχωριστή την απόφαση για την παρουσίαση της δουλειάς της Λουκίας Καποδίστρια και της Καλλιόπης Ζιάκα και νοηματοδοτεί την έναρξη των δράσεων του «ΑΛΗΘΩΣ», ανοίγοντας τις θύρες του στην παραμυθητική σφαίρα της  Τέχνης.
     Και ο λόγος δεν έγκειται απλά στην γοητεία της συμπτωματικής εικόνας που αποτυπώνεται με το φακό τους από μια γωνία απροσδόκητη. Έγκειται κυρίως στην ενεργοποίηση του βλέμματος του θεατή  να αναζητήσει τον κρυμμένο κώδικα μέσα σε κάθε μία,  να προσπαθήσει να τον αποκωδικοποιήσει και να εμβαθύνει μέσα του.

Κοινή συνισταμένη: η επιλογή θεμάτων από τα ταξίδια τους σε διαφορετικές χώρες – πόλεις. Ωστόσο και οι δύο δεν επιλέγουν την τουριστική προσέγγιση της θέασης του τόπου που επισκέπτονται.

Λουκία Καποδίστρια, Παρίσι, 2017.

Φωτογραφίζουν την ατμόσφαιρά του, το πνεύμα του και προσπαθούν να μας διηγηθούν ιστορίες, που είτε βρίσκονται μπροστά στα μάτια τους είτε ενεργοποιούν τη φαντασία τους. Επιλέγοντας όμως να αποτυπώσουν τις συγκεκριμένες εικόνες, επιλέγουν παράλληλα να αποτυπώσουν και αυτό που είναι απόν.
Είναι αυτό που «βλέπει» ο κάθε ταξιδιώτης όταν επισκέπτεται την Ανδαλουσία, τη Βιέννη, την Αθήνα ή τη Ζάκυνθο. Δεν κατέχει όμως τα εκφραστικά μέσα να το αποτυπώσει.
     Τα έργα και των δύο το επιτυγχάνουν.
     Έτσι η συναισθηματική τοπιογραφία των εικόνων τους μας κάνει να χαιρόμαστε για «το  προχώρεμα του κορμιού επάνω απ’ την ανάγλυφη τούτη ταινία που είναι το έδαφος», όπως λέει ο Δημήτρης Πικιώνης, και «το πνεύμα μας ευφραίνεται από τους άπειρους συνδυασμούς των τριών διαστάσεων του Χώρου, που μας συντυχαίνουν και αλλάζουν στο κάθε βήμα ένα γύρω μας, και που το πέρασμα ακόμα ενός σύννεφου ψηλά εις τον ουρανό είναι ικανό να τους μεταβάλλει».

Καλλιόπη Ζιάκα, Αθήνα, 2016.

Και ακολουθώντας τις συμπτωματικές εικόνες της Καλλιόπης και της Λουκίας, «προσπερνούμε δίπλα σε τούτο το βράχο, τον κορμό του δέντρου ή κάτω από τούτο το θύσανο της φυλλωσιάς του. Ανεβαίνουμε, κατεβαίνουμε μαζί με το έδαφος, απάνω εις τα κυρτώματά του, τους γήλοφους, τα όρη ή βαθιά μέσα στις κοιλάδες. Χαιρόμαστε την επίπεδη έκταση της πεδιάδος, μετρούμε τη γη με τον κόπο του κορμιού μας...»

Οι φωτογραφικές ιστορίες των δύο καλλιτεχνών κατευθύνουν την όρασή μας έτσι ώστε να δούμε τα καθημερινά πράγματα που μας περιβάλλουν, μέσα από τον δικό τους καλλιτεχνικά δομημένο τρόπο.
     Μέσα από την μαθητεία τους στον φωτογραφικό τομέα του Πολιτιστικού Ομίλου Φοιτητών του Πανεπιστημίου Αθηνών (Π.Ο.Φ.Π.Α.), καταθέτουν την αγάπη για τον περιβάλλοντα χώρο τον οποίο ενοικούν ή προσωρινά επισκέπτονται και μας διηγούνται τις ιστορίες τους, που εκτυλίσσονται μέσα σε μνημεία, σε μουσεία, σε λεωφορεία, σε αμμουδιές, σε χωράφια, στην τσιμεντένια πόλη.
     Και είναι ιστορίες ανθρώπων, ζώων, αγαλμάτων, σκιών και συμβόλων.

Καλλιόπη Ζιάκα

Η συνέκθεσή τους στην νεοσύστατη Βιβλιοθήκη της Ενορίας Βανάτου, εκτός από τη δροσιά της νεανικής ματιάς, που εμβαπτίζει το νέο αυτό χώρο σε κολυμπήθρα καλλιτεχνικής έκφρασης ταλαντούχων νέων παιδιών, μας γεμίζει αισιοδοξία για την πορεία του εγχειρήματος, και ανοίγει το δρόμο και για άλλες πολλά υποσχόμενες συνεκθέσεις τους στον χώρο της Τέχνης της Φωτογραφίας.
Κατερίνα Δεμέτη*
Αύγουστος 2019

₁. Δημήτρη Πικιώνη, Κείμενα, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, Αθήνα, 1987,.«Συναισθηματική Τοπιογραφία», σ.73

* Η Κατερίνα Δεμέτη είναι Διευθύντρια του Μουσείου Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων

Ετήσιο Μνημόσυνο του μακαριστού Μητροπολίτου Θεοδωρουπόλεως Γερμανού στο Φανάρι


Ετήσιο Τρισαρχιερατικό Μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του αειμνήστου Μητροπολίτου Θεοδωρουπόλεως κυρού Γερμανού, στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό, σήμερα Σάββατο, 10 Αυγούστου 2019. Προεξήρχε ο Σεβ. Μητροπολίτης Γέρων Δέρκων Απόστολος και συμμετείχαν οι Σεβ. Μητροπολίτες Καλλιουπόλεως και Μαδύτου Στέφανος και Σηλυβρίας Μάξιμος.