Τιμιώτατοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Μετά τριήμερον δημιουργικήν πνευματικήν ἐργασίαν, περιεκτικάς εἰσηγήσεις καί γόνιμον διάλογον, δοξάζοντες τόν Θεόν τῆς ἀγάπης καί τῆς σοφίας, κατακλείομεν αἰσίως τήν παροῦσαν Σύναξιν τῆς Ἱεραρχίας τοῦ Θρόνου.
Ἐκφράζομεν ὁλοκαρδίους εὐχαριστίας πρός πάντας ὑμᾶς, τούς τιμιωτάτους καί ἀγαπητούς ἀδελφούς, διά τήν συμμετοχήν εἰς τήν Σύναξιν, τήν ὁποίαν προφρόνως ἀφιερώσατε εἰς τήν τριακοστήν ἐπέτειον τῆς ἀναρρήσεως τῆς ἡμῶν Μετριότητος εἰς τόν Ἀποστολικόν καί Πατριαρχικόν Θρόνον τῆς Κωνσταντινουπολίτιδος Ἐκκλησίας. Ὑμνοῦμεν καί δοξολογοῦμεν τόν φιλάνθρωπον Δοτῆρα παντός ἀγαθοῦ δι᾿ ὅσα ἐχαρίσατο ἡμῖν, θεραπεύων τά ἀσθενῆ καί ἀναπληρῶν τά ἐλλείποντα. Δύο φράσεις ἐκφράζουν ὅλον τό εἶναι μας, τό μέγεθος τῆς θείας δωρεᾶς καί τό βάθος τῆς εὐγνωμοσύνης μας: Τό Παύλειον «Τί δέ ἔχεις ὅ οὐκ ἔλαβες;» (Α’ Κορ. δ’, 7) καί τό τοῦ Χρυσορρήμονος «Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν».