Γράφει από τη Μελβούρνη η ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΜΟΥΣΟΥΡΑ ΤΣΟΥΚΑΛΑ
Μολονότι έχουν ήδη περάσει τρεις εβδομάδες από την ημέρα που γύρισα από την πατρίδα στην... πατρίδα, εν τούτοις ακόμα δεν έχω προσαρμοστεί και βρίσκομαι διαρκώς σε μια υπερδιέγερση, ένα άγχος, νιώθω σαν να μην ανήκω πουθενά...
Παράξενο και κάθε άλλο παρά ευχάριστο συναίσθημα, διακατέχομαι από μια ανησυχία. Ξυπνάω ακόμα τις νύχτες και για μια φευγαλέα στιγμή δεν είμαι σίγουρη αν είμαι εδώ ή εκεί. Όταν συνειδητοποιώ την πραγματικότητα, τότε τα αισθήματα μπερδεύονται και δεν είμαι απόλυτα σίγουρη, αν χαίρομαι που είμαι εδώ ή που δεν είμαι πια εκεί... Συναισθήματα που μπορούν ίσως να κατανοήσουν απόλυτα μόνον όσοι βιώνουν ζωή σε ξένη γη και καρδιά / σκέψη στην πατρίδα! Με προσπάθεια ανοίγω διάπλατα τα μάτια, ώστε να προσανατολισθώ και να αποκτήσω αίσθηση του περιβάλλοντος, εδώ που βρίσκομαι.
Στον απόηχο, λοιπόν, των μοναδικών και υπέροχων αναμνήσεων πια, που κουβάλησα μαζί μου, προσπαθώ να συγκεντρωθώ και να επικοινωνήσω μαζί σας, για να μοιραστώ κάποιες από αυτές τις νοσταλγικές αναμνήσεις από το πρόσφατο ταξίδι μου στην πατρίδα και ιδιαίτερα στην πολυαγαπημένη μου Ζάκυνθο!
Για πρώτη φορά, στα τόσα μου ταξίδια, είχα τη χαρά και την τύχη να περάσω έναν ολόκληρο μήνα στο Νησί μας!!! Κοντά σε ανθρώπους της καρδιάς μου, τους συγγενείς μου, καθώς και πολυπληθείς καλούς συγχωριανούς και αγαπημένους φίλους!!!
Μα δεν ήταν μόνο αυτό. Αξιώθηκα κι άλλες χαρές, βίωσα κι άλλες στιγμές που δεν τις περίμενα!
Μολονότι ο Εκδοτικός Οίκος Περίπλους, που εξέδωσε το βιβλίο μου «Του Φιόρου και του Μισεμού», είχε προγραμματίσει την παρουσίαση ενόσω θα ήμουν εκεί, στον ιστορικό Λόφο του Στράνη για τις 21 Ιουλίου το βράδυ και η Δημαρχία Ζακύνθου είχε θέσει υπό την αιγίδα της την παρουσίαση, εντάσσοντας την μέσα στις πολιτιστικές / πνευματικές εκδηλώσεις για το Καλοκαίρι του 2013 στη Ζάκυνθο, ομολογώ ότι δεν περίμενα να βιώσω τόση αγάπη και εκτίμηση από όλους, κι ήταν πολλοί(!), που με τίμησαν με την παρουσία τους! Συγγενείς, φίλοι, γνωστοί, συμμαθητές και συμμαθήτριές μου από την τότε 8η Γυμνασίου Ζακύνθου, όπου με τους περισσότερους είχαμε να συναντηθούμε 55 χρόνια, από την τελευταία μέρα της σχολικής χρονιάς 1958 που αποφοιτήσαμε! Κάποιοι από αυτούς ήλθαν και από άλλα μέρη, εκτός Ζακύνθου!
Τρεις αξιόλογες Κυρίες, Ζακύνθιες όλες, μίλησαν για τη γραφή μου, η Κατερίνα Δεμέτη, η Φραντζέσκα Κολυβά και η Μαρία Ρουκανά-Αμπελά. Η δε υπέροχη Λετίσια Μουστάκη απέδωσε θαυμάσια απόσπασμα από το διήγημα: «Νικολής ο Χαμωλόης»! Και οι Τραγουδιστάδες τση Ζάκυθος, ευγενώς προσφερθέντες, ομόρφυναν κι έδωσαν αίγλη στην εκδήλωση! Τους ευχαριστώ όλους και όλες!
Μα δεν ήταν μόνο αυτές οι χαρές! Ο αγαπητότατος και πάντα δραστήριος π. Παναγιώτης Καποδίστριας, φρόντισε ώστε να βιώσω παρόμοιες στιγμές στο αγαπημένο χωριό, το Μπανάτο! Εκεί που πρωταντίκρισα το φως, εκεί που πήρα τα πρώτα δειλά βήματα, εκεί που ακόμα ζουν ή μαζεύονται το Καλοκαίρι πολλοί αγαπημένοι, εκεί που κοιμούνται γονείς, παππούδες, θείοι και άλλοι πολλοί!
Έτσι, στο πλαίσιο των δράσεων του Μορφωτικού Κέντρου Λόγου «Αληθώς», οργάνωσε μια πολύ ωραία τιμητική εκδήλωση για μένα στην εκκλησία της Φανερωμένης, στην οποία μάλιστα παρευρέθηκε ο πολύ αγαπητός και Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ζακύνθου κ. κ. Διονύσιος και μέσα σε μια κατάμεστη εκκλησία, από αγαπημένους συγγενείς, φίλους και συγχωριανούς, αφού μίλησαν για μένα και τη γραφή μου, μου πρόσφεραν Τιμητική Πλακέτα και Τιμητικό Δίπλωμα! Δεν ντρέπομαι να ομολογήσω πως έτρεμα από συγκίνηση εσωτερικά κι εξωτερικά και με το ζόρι συγκρατούσα τα δάκρυα που επέμεναν... να κυλήσουν! Αφιέρωσα το Τιμητικό Δίπλωμα στη μνήμη των γονιών μου, διότι σε Αυτούς ανήκει!
Αργότερα, δίπλα, στην οικία της Κυρά Δέσποινας, Μητέρας του πατρός Παναγιώτη, προσφέρθηκε καφές και αναψυκτικά, αλλά και τα ωραία εδέσματα που είχε ετοιμάσει η πρεσβυτέρα Φωτεινή, μια και συνέπεσε με το 5ετές Μνημόσυνο στη μνήμη του Πατέρα του π. Παναγιώτη! Η συγκίνηση περίσσεψε όταν οι καλλίφωνοι και μελωδικοί ψαλτάδες, μαζί και ο Σεβασμιότατος κι ο π. Παναγιώτης, μου αφιέρωσαν το υπέροχα μελοποιημένο από τον Δημήτρη Λάγιο ποίημα του Κάλβου «Ω, φιλτάτη πατρίς»!!!
Πώς να χωρέσει τόση τιμή και τόσες συγκινήσεις η ψυχή! Ας είναι όλοι ευλογημένοι! Πολύ ταπεινά ευχαριστώ όλους και τον καθένα χωριστά, γι’ αυτή τη μεγάλη τιμή που αξιώθηκα στο χωριό μου το ίδιο! Ιδιαίτερα τον πρωτεργάτη π. Παναγιώτη! Να είσαι πάντα καλά και να συνεχίσεις τις αξιόλογες δραστηριότητες σου!
Έφυγα πλούσια, πολύ πλούσια, χάρη σε όλους εσάς που με περιβάλατε με τόση αγάπη και εκτίμηση! Πήρα μαζί μου θύμησες, που θα με συντροφεύουν και θα με παρηγορούν στις δύσκολες στιγμές μου, για το υπόλοιπο της ζωής μου!
Σας έχω όλους στην καρδιά μου και μου λείπετε, μου λείπετε πολύ! Πάντα θα μου λείπετε...
Με την αγάπη μου σε όλους,
δ.μ.τ.
10 σχόλια:
Διονυσία μη λυπάσαι!
Σε νοιώθουμε κοντά μας και νομίζω και εσύ μας νοιώθεις! Επικοινωνούμε με την ψυχή .Να είσαι πάντα καλά, να μας αγαπάς και να σε αγαπάμε!
Και θα ξανάρθεις το ξέρω!
"Πάλι με χρόνους, με καιρούς πάλι δικά μας θάναι"! Οπότε μην πικραίνεσαι! Σε αγαπάμε όλοι! Είναι σα να μην έφυγες! Ίσως (ή μάλλον είμαι βέβαιος προς τούτο) βοηθάει καταλυτικά η σύγχρονη τεχνολογία, η οποία μηδενίζει τις αποστάσεις!
Όπως είπα και στην παρουσίαση του βιβλίου σου, Διονυσία μου, "η ονειρεμένη πατρίδα μας δεν έχει χωρικά σύνορα. Ενυπάρχει μέσα μας, είτε κατοικούμε στη Ζάκυνθο είτε κατοικούμε στη Μελβούρνη, και η οικογένειά μας είναι πάντα κοντά μας, είτε ζει στο ίδιο σπίτι μαζί μας, είτε στη γειτονική πόλη και η εστία μας είναι εκεί που καίει η φωτιά της καρδιάς μας". Γι' αυτό κι εσύ δεν έφυγες από εδώ, αλλά θα είσαι κοντά μας, ακριβή φίλη και παντοτινή συνοδοιπόρος.
Μαρία μου, όπως και να το δεις, πάντα υπάρχει λύπη όταν αποχωρίζεσαι, για πολλοστή φορά(!) τόσους αγαπημένους! Κι εγώ σας αγαπώ και σας σκέφτομαι!!! δ.μ.τ.
Αγαπητότατε π.Παναγιώτη, σ΄ευχαριστώ για τα ενθαρρυντικά σου λόγια! Βοηθούν ιδιαίτερα στις δύσκολες ώρες...Έτσι νιώθω κι εγώ...σαν να μην έφυγα...Μα, δεν έφυγα ποτέ! Η σκέψη κι η καρδιά ΠΑΝΤΑ εκεί!!!δ.μ.τ.
Αγαπημένη και γλυκιά Κατερίνα, Ναι, δεν έχει χωρικά σύνορα η ονειρεμένη πατρίδα μας...Μα όταν λαχταράς να δεις, να αγγίξεις αγαπημένα σου άτομα...όταν τόσα ευχάριστα ή θλιμένα συμβαίνουν κι εσύ ΔΕΝ βρίσκεσαι δίπλα να τα μοιραστείς, να αγκαλιάσεις...να σε αγκαλιάσουν, έτσι για στήριξη...να νιώσεις την επαφή ακόμα κι όταν φεύγει απ΄ τη ζωή αγαπημένο σου άτομο...όπως και να το κάνεις είναι δύσκολα, πολύ δύσκολα! Ακριβοί κι αγαπημένοι μου φίλοι όλοι σας αγαπώ!!!! δ.μ.τ.
Αγαπημένη μου Διονυσία,
Τα θερμά μου συγχαρητήρια για την μεγάλη επιτυχία του βιβλίου σου!!!!
Εγώ πάντως χάρηκα που γύρισες πίσω στη δεύτερη μας πατρίδα.
Το γνωρίζεις πολύ καλά πως η απουσία σου είχε εγίνε αισθητή σε όλους μας, φίλους σου και γνωστούς.
Σε περιμένανε με αγωνία να γυρίσεις πίσω. Χαίρομε δε ιδιαίτερά που έχεις φέρει μαζί σου πολλές καινούργιες εμπειρίες και αξέχαστες στιγμές από αυτές τις διακοπές.
Εύχομαι να είναι γρήγορη η προσγείωση,,,,,,,, συνεχίζοντας τον εδώ καθημερινό αγώνα!!!!
Καλωσόρισες!!!!!!
Μάγδα με αγάπη
Μάγδα μου αγαπημένη, σ΄ ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια σου, για την αγάπη σου, για τη στήριξη σου όλα αυτά τα χρόνια!!! Γεγονός, ότι και μένα μου λείψατε!!! Δημιουργεί όμορφο συναίσθημα η σκέψη ότι φεύγεις για λίγο και...λείπεις τόσο πολύ από τόσους πολλούς!!!!
Να είσαι/στε όλοι καλά και η καρδιά...έχει απεριόριστο χώρο...τόσο που χωράνε όλοι...και οι εκεί και οι εδώ!!!!
Διονυσία μου ,πόσο χαίρομαι που διαβάζω αυτό σου το άρθρο! Δεν ήξερα ότι ήλθες στην πατρίδα ,(απείχα λίγο το καλοκαίρι απο το διαδύκτιο)χαίρομαι πάρα πολύ για όλα αυτά τα ωραία που έζησες στο νησί σου ! Τα διάβασα και ένοιωσα σαν να ήμουν και εγώ εκεί! Μπράβο σε εσένα για όλη σου την παρουσία στα γράμματα ,αλλά και ένα μεγάλο μπράβο στους συμπατριώτες σου που σου΄δωσανε αυτήν την χαρά!Νάσαι γερή να μας ξαναρθεις!
Ειρήνη μου, όντως, αξιώθηκα μετά από 5 ολόκληρα χρόνια(!) να επισκεφτώ τηνα γαπημένη μου πατρίδα και ιδιαίτερα, τη λατρευτή μου Ζάκυνθο που κρατεί για μένα, ακόμα και σήμερα μετά από 53 ολόκληρα χρόνια απουσίας, ό,τι ιερό και όσιο έχω!!! Όντως, αξιώθηκα μεγάλες τιμές από όλους μου τους συμπατριώτες..., αλλά κι από το γενέθλιο τόπο μου όπου με πρωτοβουλία του εκλεκτού φίλου π. Παναγιώτη, με συμμετοχή του Σεβασμιωτάτου Ζακύνθου και παρουσία πολλών αγαπημένων συγγενών, φίλων και συγχωριανών, με τίμησαν σε ειδική εκδήλωση! Ας είναι όλοι πάντα καλά! Έφυγα, όπως θα διαπίστωσες, με τις καλύτερες εντυπώσεις και με...αγιάτρευτη νοσταλγία!!!! Σε ευχαριστώ καλή μου Ειρήνη, πιστή αναγνώστρια!!!!! δ.μ.τ.
Δημοσίευση σχολίου