Η φωνή του Ιωάννη του Προδρόμου συνεχίζει να στηλιτεύει το κακό κηρύσσοντας μετάνοια

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής  4^ης Ιανουαρίου 2014

(Προ των Φώτων)

(Μαρκ. α΄ 1-8)

Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Αναστάσιος Στεργιώτης

Τον Ιωάννη τον Πρόδρομο προανήγγειλαν οι παλαιοδιαθηκικοί προφήτες και υπήρξε ο συνεκτικός δεσμός μεταξύ Παλαιάς και Καινής Διαθήκης. Ο ίδιος έζησε ασκητικά στην έρημο με φτωχική και απλή ενδυμασία, με λιτή διατροφή, πλούσιος όμως σε θεϊκά χαρίσματα και αρετές. Η φωτεινή καρδιά του ακτινοβολούσε και τα πύρινα λόγια του συγκλόνιζαν όσους έτρεχαν κατά χιλιάδες να τον ακούσουν. Ο ηρωισμός και η αυταπάρνησή του αποτελούσαν και πάντα θα αποτελούν παράδειγμα για όλους τους ανθρώπους. Η παραμονή του σε αυτές τις άγριες, άγονες και αφιλόξενες περιοχές, στις οποίες ακούγονταν μονάχα οι κραυγές των άγριων θηρίων, είχε ένα βαθύ θεολογικό συμβολισμό. Συμβόλιζε την ηθική ερήμωση, την παρακμή και την διαφθορά του τότε κόσμου.

            Η ανθρωπότητα τότε ήταν πλήρως αποστερημένη από την θεία Χάρη. Στις καρδιές των ανθρώπων υπήρχε άγονη έρημος. Απουσίαζαν τα ευγενικά συναισθήματα, οι αγαθές προθέσεις, οι καλές πράξεις. Στα προηγούμενα χρόνια είχαν συκοφαντηθεί, βασανιστεί, λιθοβοληθεί οι απεσταλμένοι του Θεού. Τέσσερις ολόκληρούς αιώνες είχε να εμφανιστεί προφήτης στην Παλαιστίνη. Η φωνή των αγίων ανδρών σίγησε, τσακισμένη από την βία και την ασέβεια των ισχυρών και των πεπλανημένων. Οι άνθρωποι αλληλομισούνταν και αλληλοεξοντώνονταν ωσάν τα άγρια θηρία.

            Στην άνυδρη, λοιπόν, αυτήν έρημο των άνομων συμφερόντων και της ανηθικότητας, η φωνή του Ιωάννη στηλίτευε ανυποχώρητα το κακό και κήρυττε την μετάνοια. Τούς τόνιζε ότι ο Μεσσίας ερχόταν, ότι η βασιλεία των ουρανών ήταν πλέον κοντά, γι' αυτό όφειλαν να φερθούν με δικαιοσύνη και εντιμότητα, να κάνουν καλά έργα και ελεημοσύνες. Ο Λυτρωτής ερχόταν, ο ίδιος ήταν πολύ μικρός -έλεγε- συγκρινόμενος με Αυτόν. Δεν ήταν άξιος ούτε τα υποδήματα να Του λύσει. Ο Ιωάννης βάπτιζε με νερό, ο Ιησούς Χριστός βάπτιζε με Πνεύμα Άγιο. 

          Σήμερα -αιώνες μετά- η φωνή του Κυρίου Ιησού Χριστού δεν περιορίζεται στην Παλαιστίνη. Ακούγεται σε όλα τα πέρατα της οικουμένης. Καθώς, λοιπόν, το Ευαγγέλιο έχει διαδοθεί και εξακολουθεί να διαδίδεται σε όλο και περισσότερο κόσμο, χρειάζεται να αναλογιστούμε, αν είμαστε σε θέση να αξιοποιήσουμε τα διδάγματά του και αν βρίσκουν έδαφος τα θεόπνευστα λόγια του στις καρδιές μας. Ας ευχηθούμε ότι αυτό συμβαίνει, για το δικό μας καλό και την δική μας σωτηρία! Και ας μην ξεχνάμε ότι δεν αρκεί μονάχα να γνωρίζουμε θεωρητικά το θείο θέλημα, χρειάζεται προ πάντων η έμπρακτη εφαρμογή του. Γένοιτο!