e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2014

Μια ακόμα επιστροφή

Γράφει η ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΜΟΥΣΟΥΡΑ-ΤΣΟΥΚΑΛΑ από τη Μελβούρνη 

...Πιο νωρίς ήλθε ο Σεπτέμβρης και χαθήκαμε... Κάπως έτσι νιώθω, φίλες και φίλοι, πως «χαθήκαμε» κάπως νωρίς. Πριν ακόμα έλθει ο Σεπτέμβρης, στις 31 Αυγούστου, έφυγα από το Νησί το πολυαγαπημένο και τρεις μέρες αργότερα, το οριστικό φευγιό για εκεί που καλεί η πραγματικότητα! Σαν όλα τα όμορφα όνειρα, ένα ακόμα όνειρο, αυτό μιας ακόμα προσωρινής επιστροφής, έφτασε στο τέλος του.
Δεν είναι εύκολες οι στιγμές που φεύγεις, όταν αρχίζεις να χαιρετάς (αποχαιρετάς) αγαπημένα σου άτομα, ανθρώπους που για χρόνια κλείνεις με τόση αγάπη στην καρδιά σου κι ελλοχεύει πάντα η σκέψη και ο κίνδυνος ότι πιθανόν τους βλέπεις για στερνή φορά... Κι έγινε τόσες φορές αυτό, πώς να το παραβλέψεις;
Όμως, έφυγα γεμάτη, πολύ γεμάτη από υπέροχες εμπειρίες και βιώματα! Καινούρια πρόσωπα στη ζωή μου, καινούριοι φίλοι, εκλεκτοί και διαλεκτοί όσο και οι παλιοί!
Όπως γνωρίζετε, ίσως, οι περισσότεροι, κύριος λόγος αυτού του ταξιδιού, εκτός φυσικά από το σμίξιμο με δικούς και φίλους, η παρουσίαση δύο βιβλίων μου, Εκδόσεις Περίπλους. Το ένα, με τίτλο «Γνεφολογήματα», είναι όλες αυτές οι «κουβεντούλες» που για χρόνια τώρα κάνουμε εδώ μαζί! Γιατί, όταν απευθύνομαι σ’ εσάς, είναι σα να συνομιλώ μαζί σας! Σα να βρίσκομαι στη γειτονιά και να τα λέμε, στην αυλή του σπιτιού μας, έτσι όπως σμίγαμε και τα λέγαμε παλιά! Τότε, που δεν είχαμε μεγάλα σπίτια, ούτε ακριβά σαλόνια. Που μας έφτανε να μοιραστούμε έναν πάγκο, άντε με κουρελού επάνω, μαζί με άλλους, που δεν περιμέναμε τραταρίσματα, το πολύ ένα φρεσκοκομμένο σταφύλι το Καλοκαίρι ή ένα πορτοκάλι στα τέσσερα το Χειμώνα!
Φυσικά, τίποτα από όλα αυτά δε θα είχε γίνει, αν ο αγαπητότατος π. Παναγιώτης, πρωτοπόρος σε όλα, δεν είχε ιδρύσει το e-περιοδικό Στον ίσκιο του Ήσκιου και αυτό εδώ το θεματικό ένθετό του, το Νυχθημερόν, όπου με τίμησε με την εμπιστοσύνη του, ζητώντας μου να κρατώ την παρούσα στήλη πριν από χρόνια! Να τον έχει καλά ο Θεός και να του δίνει κουράγιο και δύναμη να συνεχίζει το θεάρεστο έργο του, ποικιλοτρόπως! Αυτά, λοιπόν, τα κείμενα από εδώ, αποτελούν το περιεχόμενο του βιβλίου «Γνεφολογήματα»!
Το δεύτερο, με τίτλο «Δύο στεφάνια κι ένα δαχτυλίδι», περιέχει 12 διηγήματα. Είμαι σίγουρη, βασιζόμενη στα δικά σας σχόλια, όσοι πήρατε και διαβάσατε/διαβάζετε τα βιβλία, θα βρείτε κάπου, κάτι από εσάς εκεί μέσα. Κάποιο σημείο που σας αγγίζει ιδιαίτερα, ή κάτι με το οποίο, ίσως, ταυτίζεστε!
Χάρηκα ιδιαίτερα, που είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω την πρώτη Παράκληση του Δεκαπενταύγουστου στη Φανερωμένη Μπανάτου από τον π. Παναγιώτη και τους ψαλτάδες του χωριού μας, όπου είχα και τη μεγάλη χαρά να συναντηθώ εκεί με παλιά κι αγαπημένη συμμαθήτρια, που είχαμε να ανταμώσουμε πάνω από μισό αιώνα!
Επίσης, αξιώθηκα, μετά από πολλές δεκαετίες, να παρευρεθώ στο Πανηγύρι του Χωριού μας! Να νιώσω την ιερή κατάνυξη που ένιωθα πάντα όταν έβγαινε «το Κόνισμα»! Να ακολουθήσω τη Λιτανεία, μαζί με συγγενείς και φίλους, που δεν είχα την ευκαιρία να τους δω! Και αργά το βράδυ, να ξαναφέρω στο νου παλιές όμορφες μέρες, όπου κοριτσόπουλο, χόρευα εκεί, φυσικά μόνο με το θείο μου τον Τιμόθεο, κι αν έκανε την κουτουράδα κάνα παιδί χωριανό να με ζητήσει να χορέψουμε, έπρεπε να περάσει από... ιερά εξέταση από τους μπαρμπάδες μου, πριν του πούνε, αν το έλεγαν σπανίως, το ναι! Είπαμε, άλλα χρόνια, άλλες εποχές, άλλα ήθη και έθιμα!
Μεγάλη χαρά και ικανοποίηση και το ότι ήμουν εκεί στο πανηγύρι του Αγίου μας!!! Δέος και κατάνυξη ιερή! Και πριν από του Αγίου, αξιώθηκα επιτέλους(!), χάρη σε καλούς φίλους, να μεταβώ στην Σκοπιώτισσα, πάνω στο Σκοπό, ανήμερα της Παναγίας, που δεν είχα πάει ποτέ, όπου παρακολούθησα τη θεία λειτουργία και τη λιτάνευση της Εικόνας, χάρηκα τη ζεστασιά του κόσμου, κι ήταν πολύς, τους άρτους που οι περισσότεροι έφεραν και μοίραζαν στο εκκλησίασμα και οπωσδήποτε τη μοναδική θέα από εκεί πάνω! Μόνο που αρνήθηκα να πιαστώ από το σχοινί, (που ήταν δεμένο σε... ασφαλαχτούς), και ν’ ανέβω τα τελευταία 50 περίπου μέτρα στην τούρλα του Σκοπού!
Φυσικά, μολονότι πολύ θα το επιθυμούσα, δεν μπόρεσα να παρευρίσκομαι στα δύο επόμενα πανηγύρια, αυτό του Γαϊτανιού, αλλά κυρίως τση Σπηλούλας! Ποιος ξέρει, όμως, μπορεί του χρόνου, τον μεθεπόμενο... Όσο ζω ελπίζω, γιατί η Ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία!
Τώρα πια, πίσω στη ρουτίνα μου! Σήμερα, ξαναγύρισα στη δουλειά, που ομολογώ, μου έλειψε! Μου έλειψαν οι συνάδελφοι, φίλοι και συνεργάτες, οι απλοί άνθρωποι, οι ασθενείς μου, που με καλοδέχτηκαν με πολλή αγάπη! Και η ζωή συνεχίζεται...
Με την αγάπη μου σε όλους, 
δ.μ.τ.