ΟΜΙΛΙΑ
ΣΤΗΝ
ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
(Σάββατο, 15 Αυγούστου
2015)
Γράφει ο π.
Αναστάσιος Στεργιώτης
Το
σεπτό πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου,
της οποίας την κοίμηση εορτάζει σύμπασα
η Ορθοδοξία, είναι ένα πρόσωπο που
ενέπνεε, εμπνέει και θα εμπνέει κάθε
πιστό επί είκοσι έναν σχεδόν αιώνες. Η
Υπεραγία Θεοτόκος είναι το στήριγμα
και η παρηγοριά όλων των ανθρώπων. Υπήρξε
πρότυπο υπακοής στο θέλημα του Θεού, το
οποίο ουδέποτε αμφισβήτησε, αλλά έγινε
«σκεύος
εκλογής», με
την ενσάρκωση εντός Της, του Υιού και
Λόγου του Θεού. Έτσι η ίδια έγινε ηθελημένα
το μέσο της ανθρώπινης σωτηρίας.
Ο
εκπεσών άνθρωπος σηκώνεται, βγαίνει
πλέον από το σκοτάδι της αμαρτίας, που
επί αιώνες τού σκότιζε τον νου και
δέχεται τα νάματα του Ευαγγελίου, που
ο Υιός της Παρθένου Ιησούς Χριστός έδωσε
ως πολύτιμο δώρο στους ανθρώπους. Βέβαια
το κακό δεν έλειψε ποτέ από την ταραγμένη
ανθρωπότητα και αυτό το αποδεικνύει η
ιστορία, παλιά και νεότερη, αλλά και τα
γεγονότα των ημερών μας. Όμως στο βάθος
της ψυχής των ανθρώπων υπάρχει ριζωμένη
πάντα η ελπίδα και αυτό οφείλεται
αποκλειστικά στις αξίες της Χριστιανικής
Πίστης, των οποίων καταλύτης υπήρξε η
Υπεραγία Θεοτόκος.
Πέρα
από πρότυπο ταπείνωσης και υπακοής, η
Θεοτόκος υπήρξε και πρότυπο μητέρας
και μάλιστα πονεμένης. Είδε τον αγαπημένο
Υιό Της να συκοφαντείται, να βασανίζεται,
να θανατώνεται ατιμωτικά στον Σταυρό.
Ο πόνος, που σπάραξε την καρδιά της,
αποτελεί σημείο αναφοράς και στήριγμα
για κάθε πονεμένη γυναίκα και μητέρα
αυτού του κόσμου.
Εκατομμύρια
μητέρες πάσχουν καθημερινά. Άλλες χάνουν
τα παιδιά τους από βιολογικό πρόωρο
θάνατο, άλλες τα στερούνται λόγω
ξενιτεμού, άλλες πονούν διότι τα βλέπουν
να χαραμίζονται σε κακούς και σκοτεινούς
δρόμους. Όμως ο φάρος που τις φωτίζει
και τις καθοδηγεί είναι η Παναγία, η
προστάτιδα των απανταχού πονεμένων και
μεσίτρια στον Υιό Της για κάθε άνθρωπο.
Η
Θεοτόκος υπήρξε, ακόμη, πρότυπο αρετής
και αγνότητος, κορωνίδα όλων των Δικαίων
και των Αγίων. Μας δίνει, με την πάνσεμνη
και πανάγια ζωή Της, παράδειγμα αξεπέραστο
συμπεριφοράς, ήθους και δικαιοσύνης.
Μας βοηθά να μην απολυτοποιούμε τις
υλικές απολαύσεις και να μην αφήνουμε
να μας κατευθύνει την ζωή το σαρκικό
φρόνημα, γινόμενοι έτσι άνθρωποι
«χοϊκοί». Διδάσκει τις αρετές της
αγνότητας, της παρθενίας, της εγκράτειας,
οι οποίες είναι τόσο απαραίτητες στις
μέρες μας. Αλλά κυρίως με τον σεπτό και
γαλήνιο θάνατό Της, τόσο ταιριαστό με
την αγία ζωή Της, αποτελεί πρότυπο για
το πώς πρέπει να τελειώνει τις μέρες
του ένας αληθινός Χριστιανός. Εορτάζοντας,
λοιπόν, όχι ένα λυπηρό, αλλά ένα άκρως
χαρμόσυνο γεγονός, σ’ αυτό το «Πάσχα
του Καλοκαιριού», όπως έχει χαρακτηριστεί
η εορτή αυτή, ας φροντίσουμε να στηριζόμαστε
πάντα στη μεσιτεία της και να διδασκόμαστε
από την αγία ζωή Της!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου