ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της Κυριακής Ε΄ Λουκά
4 Νοεμβρίου 2018
(Λουκ. ιστ΄ 19-31)
Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης
Τα πλούτη και η τρυφηλή αμαρτωλή ζωή δεν υπήρξαν αρκετά για να σώσουν τον ασεβή πλούσιο της παραβολής, όταν -μετά θάνατον- βρέθηκε να υποφέρει μέσα στην γέεννα του πυρός και την αιώνια κόλαση. Η πικρή αργοπορημένη μετάνοιά του σε τίποτα δεν μπορούσε, πλέον, να τον ωφελήσει και τίποτα δεν ήταν ικανή ν’ αλλάξει ή να διορθώσει. Και τούτο διότι επέλεξε, κατά την διάρκεια της σύντομης και πεπερασμένης ζωής του, να διώξει μακριά την χάρη του Θεού, έχοντας ένα μόνο ιδανικό: την απόλαυση και τον πλούτο.
Τα μόνα τα οποία τον ενδιέφεραν ήταν τα πολυτελή ενδύματα, τα πλούσια συμπόσια, οι ακολασίες συντροφιά με ψεύτικους φίλους και οι πολυτελείς κατοικίες. Περιστοιχιζόταν από ομάδες δούλων, στους οποίους συμπεριφερόταν με σκαιότητα, σκληρότητα και υπεροψία.
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο συμπεριφέρθηκε και στον ρακένδυτο, πάμφτωχο και άρρωστο Λάζαρο, ο οποίος τον εκλιπαρούσε για ένα ψίχουλο από το τραπέζι του και μόνον οι σκύλοι τού έδειχναν αγάπη και ευσπλαχνία, γλείφοντας τις ματωμένες πληγές του.
Όμως, σε αντίθεση με τον πλούσιο, ο φτωχός Λάζαρος (του οποίου το όνομα μονάχα αναφέρεται στην παραβολή, ενώ ο πλούσιος είναι ανώνυμος ως μη έχων προσωπικότητα) οδηγήθηκε στις αγκάλες του Αβραάμ και στην ευδαιμονία του Παραδείσου.
Ας μην διώξουμε, λοιπόν, μακριά μας την χάρη του Θεού, έχοντας ως στόχο μονάχα τις γήινες απολαύσεις και ας μην ζηλεύουμε αυτούς που έχουν πλούτη, θέλοντας να τους μοιάσουμε. Ο πλούτος οδηγεί ήδη από αυτή τη ζωή σε τραγωδίες: ψυχικές αγωνίες και τύψεις, εγκλήματα, αδικίες, πλεονεξίες, αναταραχές, πολέμους και σκληρότητα. Καλόν είναι να επιθυμούμε τον «άρτον ημών τον επιούσιον» και να μοχθούμε τίμια για την αξιοπρεπή διαβίωσή μας, ελεώντας τους συνανθρώπους μας, γιατί τότε μόνο και εμείς θα ελεηθούμε από τον φιλάνθρωπο Κύριο και Θεό μας. Γένοιτο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου