Σχόλιο του ΜΑΡΚΟΥ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ στο facebook
Πριν μερικά χρόνια σε ένα χωριό του Μυλοποτάμου, ένας νεαρός, πιωμένος, σε μια εφηβική τρέλα της στιγμής, ξεπέρασε τα όρια μ' ένα πιστόλι κι έχασε τη ζωή του. Στην κηδεία έβλεπα τον Ευγένιο να έχει συνέχεια, όλη την ώρα, μέσα στα χέρια του, σαν σε φτερούγες, τους στραπατσαρισμένους γονείς. Στο σπίτι, στην πομπή, στην εκκλησία, στο κοιμητήριο, όλη μέρα. Στη μέση ο Ευγένιος, δεξιά κι αριστερά του, μέσα στα χέρια του, ο πατέρας και η μάνα.
Από κείνη την ημέρα, κάθε βράδυ, οι χωριανοί βλέπανε το αυτοκίνητό του παρκαρισμένο έξω από το χαροκαμένο σπίτι. Κάθε βράδυ. Μέχρι τα σαράντα... και πιο πέρα. Στο Ρέθυμνο δεν ήξεραν πού πήγαινε κάθε βράδυ, παρά ελάχιστοι.
Όλοι σχεδόν οι Ρεθεμνιώτες έχουν το κινητό του. Και την άδειά του να τον καλέσουν οποιαδήποτε στιγμή. Κανείς που χρειάστηκε να χτυπήσει την πόρτα του δεν έφυγε παραπονεμένος.
Ο λόγος του είτε στην εκκλησία, είτε στα σπίτια, είτε στο δρόμο, στην αγορά πάντοτε άμεσος, ευθύς, παρηγορητικός, υποστηρικτικός, ελπιδοφόρος, χαρούμενος.
Οι Ρεθεμνιώτες είχαν ένα δικό τους άνθρωπο, όχι δεσπότη, αλλά επίσκοπο.
Σήμερα είναι χαρούμενοι, αλλά και με ένα σφίξιμο στην καρδιά.
Προσευχόμαστε να χαρίσει ο Θεός στον Ευγένιο τη δύναμη να δώσει στον κρητικό λαό και από τη νέα του διακονία, ευαγγελική μαρτυρία, γιατί ο λαός αυτός την έχει σήμερα πραγματικά μεγάλη ανάγκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου