Στις 15:30 τοπική ώρα (14:30 ώρα Ελλάδας) άρχισε το κοινό προσκύνημα του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου με τον Πάπα Λέοντα ΙΔ' στον αρχαιολογικό χώρο όπου βρίσκονται τα ερείπια της βασιλικής του Αγίου Νεοφύτου, για να τιμήσουν την 1.700η επέτειο από την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο.
«Επιστρέφουμε σε αυτό λίκνο της χριστιανικής πίστης» είπε στην ομιλία του ο Οικουμενικός Πατριάρχης στέλνοντας παράλληλα ένα μήνυμα ενότητας και νίκης της πίστης και της Αλήθειας.
«Ας ακούσουμε όλες τις φωνές των πιστών για ενότητα», είπε χαρακτηριστικά ο κ.κ. Βαρθολομαίος.
Είμαστε βαθιά συγκινημένοι που όλοι σας ανταποκριθήκατε θετικά στην ταπεινή πρόσκλησή μας να τιμήσουμε με αυτό το κοινό προσκύνημα τη μνήμη και την κληρονομιά της Α’ Οικουμενικής Συνόδου που πραγματοποιήθηκε εδώ, στη Νίκαια, πριν από χίλια επτακόσια χρόνια.
«Παρά τα τόσα που μεσολάβησαν ανά τους αιώνες και όλες τις αναταραχές, τις δυσκολίες και τις διαιρέσεις που έφεραν, προσεγγίζουμε αυτή την ιερή επέτειο με κοινή ευλάβεια και κοινό αίσθημα ελπίδας», είπε ο κ.κ. Βαρθολομαίος, επισημαίνοντας ότι δεν έχουμε συγκεντρωθεί εδώ απλώς για να θυμηθούμε το παρελθόν, αλλά «για να δώσουμε ζωντανή μαρτυρία της ίδιας πίστης που εξέφρασαν οι Πατέρες της Νίκαιας».
«Στη Νίκαια, η ιστορία μαρτυρεί την αιωνιότητα, το γεγονός ότι ο Κύριος και Σωτήρας μας Ιησούς Χριστός είναι αληθινός Θεός από αληθινό Θεό, ομοούσιος τω Πατρί. Ενσωματωμένες στο Σύμβολο της Πίστεως της Νικαίας, αυτές οι εκφράσεις αποστάζουν και παρουσιάζουν σε όλους την πίστη των Αποστόλων», τόνισε.
Ο κ.κ. Βαρθολομαίος τόνισε, μεταξύ άλλων, ότι το Σύμβολο της Πίστεως της Νικαίας λειτουργεί ως σπόρος για ολόκληρη τη χριστιανική ύπαρξη - «δεν είναι σύμβολο του ελάχιστου, αλλά σύμβολο του συνόλου».
Στέλνοντας μήνυμα ενότητας, ο Οικουμενικός Πατριάρχης ανέφερε: «Έχοντας την πίστη της Νικαίας να καίει με θέρμη στις καρδιές μας, "ας τρέξουμε τον αγώνα" της χριστιανικής ενότητας».
Στον λόγο του ο Πάπας Λέων ΙΔ' κάλεσε τους πιστούς να αναλογιστούν, μέσα στις σημερινές προκλήσεις και τις τραγωδίες που πλήττουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός για όλους και προσωπικά για τον καθένα.
Υπενθύμισε ότι το μήνυμα της Συνόδου της Νίκαιας για το «ομοούσιο του Πατρός και του Υιού» αποτελεί κοινό κτήμα και σύνδεσμο των χριστιανών, πρότυπο για θρησκευτικό διάλογο και συμφιλίωση, ώστε να ξεπεραστούν οι διαιρέσεις του παρελθόντος και να ενισχυθεί η χριστιανική μαρτυρία στην εποχή μας.
«Καλούμαστε όλοι να ξεπεράσουμε το σκάνδαλο των διαιρέσεων που δυστυχώς εξακολουθούν να υπάρχουν και να καλλιεργήσουμε την επιθυμία για ενότητα για την οποία ο Κύριος Ιησούς προσευχήθηκε και έδωσε τη ζωή του. Όσο περισσότερο συμφιλιωνόμαστε, τόσο περισσότερο εμείς οι χριστιανοί μπορούμε να δίνουμε αξιόπιστη μαρτυρία για το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, το οποίο είναι μια διακήρυξη ελπίδας για όλους», ανέφερε μεταξύ άλλων.
Ειδική μνεία έκανε ο Πάπας στην ανάγκη παγκόσμιας συμφιλίωσης και αδελφοσύνης, σημειώνοντας ότι η πίστη στον Θεό Πατέρα προϋποθέτει την αναγνώριση όλων των ανθρώπων ως αδελφών, ανεξαρτήτως εθνικότητας ή θρησκείας.
Από τη Νίκαια, ο Πάπας κατήγγειλε τη χρήση της θρησκείας για την αιτιολόγηση του πολέμου, της βίας ή οποιασδήποτε μορφής φονταμενταλισμού ή φανατισμού, τονίζοντας τον ρόλο των θρησκειών ως δυνάμεων ειρήνης, διαλόγου και συνεργασίας.
Ο Πάπας εξέφρασε τις ευχαριστίες του προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο και τους επικεφαλής των Εκκλησιών που συμμετείχαν στον εορτασμό, διατυπώνοντας την ευχή το επετειακό αυτό ορόσημο να αποτελέσει αφετηρία νέων καρπών ενότητας, συμφιλίωσης και ειρήνης για όλη την ανθρωπότητα.
Παρόντες στην κοινή προσευχή ήταν επικεφαλής και εκπρόσωποι άλλων χριστιανικών εκκλησιών και ομολογιών.
Λίγο πριν από το τέλος της σύντομης τελετής ο Οικουμενικός Πατριάρχης και ο Πάπας ανέγνωσαν το «Σύμβολο της Πίστεως», του οποίου η αρχική μορφή συντάχθηκε στην Α' Οικουμενική Σύνοδο το 325 μ.Χ. στη Νίκαια.
* * *
Your Holiness, Your Beatitudes, Your Eminences, Venerable Hierarchs and Clergy, Representatives of Christian Churches, Communions and Organizations throughout the world,
Brothers and sisters in Christ:
‘Behold, how good and how pleasant it is for brethren to dwell together in unity!’ (Psalm 132[133]:1)
We are deeply moved that you have all responded positively to our humble invitation to honor through this joint pilgrimage the memory and legacy of the First Ecumenical Council held here, at Nicaea, seventeen-hundred years ago. Despite so many intervening centuries, and all the upheavals, difficulties, and divisions they have brought, we nevertheless approach this sacred commemoration with shared reverence and a common feeling of hope. For we are gathered here not simply to remember the past. We are here to bear living witness to the same faith expressed by the Fathers of Nicaea. We return to this wellspring of the Christian faith in order to move forward. We refresh ourselves at these inspired waters of rest (Cf. Psalm 22[23]:2), in order to become strong for the tasks that lie ahead. The power of this place does not reside in what passes away, but in what endures forever. In Nicaea, history bore witness to eternity, to the fact that our Lord and Savior Jesus Christ is true God of true God, consubstantial with the Father (ὁμοούσιος τῷ Πατρί). Enshrined in the Nicene Creed, such expressions distill and present to all the faith of the Apostles.
Beloved brothers and sisters in Christ, the name Nicaea derives from the Greek word for victory (νίκη). When the fallen world thinks of victory, it thinks of force and domination. But as Christians, we are ordered to think differently. Our paradoxical sign of victory is the unconquerable sign of the Cross. This is ‘foolishness’ to the nations, a sign of defeat, but for us, it is a supreme manifestation of the wisdom and power of God. We do indeed celebrate victory in this place, but it is a victory not of this world, and ‘not as the world gives’ (cf. John 14:27). The Holy Spirit fittingly chose this place to grant the Church a heavenly and spiritual victory. The Apostle John tells us: ‘this is the victory that has overcome the world – our faith’ (1 John 5:4). As Christians, the Apostolic faith which was expressed at Nicaea is our victory. By this faith the tyranny of sin is abolished in our lives, the bondage of corruption is loosed, and earth is raised to heaven.
The Nicene Creed acts like a seed for the whole of our Christian existence. It is a symbol not of a bare minimum; it is a symbol of the whole. Having the fervor of the faith of Nicaea burning in our hearts, ‘let us run the course’ of Christian unity ‘that is set before us’ (cf. Hebrews 12:1); let us ‘hope to the end for the grace’ that is promised ‘at the revelation of Jesus Christ’ (cf. 1 Peter 1:13); and, finally, ‘let us love one another, that with one mind we may confess: Father, Son, and Holy Spirit, Trinity consubstantial and undivided’.[1] Amen!
1. The Divine Liturgy of St John Chrysostom.
________
Photo: Nikos Papachristou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου