Με κατάνυξη τιμήθηκαν σήμερα το πρωί στον εορτάζοντα ναό της Φανερωμένης Μπανάτου τα σεπτά Εισόδια της Θεομήτορος.
Ανέκαθεν οι ενορίτες μας τιμούν την μεγάλη αυτή εορτή της Ορθοδοξίας, αναγνωρίζοντας στη Μισοσπορίτισσα ή, αλλιώς, Κυρία των Αγγέλων, τη στοργική μάνα και το ασφαλές καταφύγιό τους.
Νωρίς, στον Όρθρο, ακούστηκαν οι Καταβασίες των Χριστουγέννων, ενώ οι καμπάνες προανήγγειλαν κι αυτές τον Ερχόμενο προς Σάρκωσιν Υιό και Λόγο του Θεού.
Τα ψάλματα των Εισοδίων αποδόθηκαν κατά το ζακύνθιο μουσικό ύφος, που τόσο αρέσει στους ντόπιους, προκαλώντας τους μάλιστα σε συμμετοχή εν χορώ.
Στο κήρυγμά του ο Εφημέριός μας αναφέρθηκε στη σημασία των Εισοδίων για τη σωτηρία του ανθρώπινου γένους. "Αυτό το ιστορικό γεγονός" είπε "αποτελεί προαναγγελία της Θείας Γέννας και είναι ένα από τα στάδια του σχεδίου της θείας οικονομίας. Η πανάχραντη Κόρη της Ναζαρέτ προετοιμάζεται, ώστε εν καιρώ να χωρέσει τον Αχώρητο, καθιστάμενη δοχείο Χάριτος και δεξαμενή του Ζωντανού Νερού".
Τιμή σε προσωπικότητες της Ενορίας
Στο πλαίσιο των εορτασμών για τα 500 χρόνια Ιστορίας της Ενορίας μας (1510-2010), εκ μέρους του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου αποδόθηκε τιμή σε δύο σημαντικά πρόσωπα της Ενορίας του Μπανάτου, με την απονομή αναμνηστικών χρυσών στεφανιών.
Ο πρώτος που τιμήθηκε, ήταν ο κ. Παύλος Π. Δρογγίτης και δι' αυτού όλη η Οικογένειά του. Δικαιολογώντας την απόφαση ο Εφημέριος αναφέρθηκε στη μακρά, μακρότατη, συνεργασία του με τον τιμώμενο, ο οποίος, συνεπικουρούμενος από όλα τα μέλη της Οικογένειάς του, υπηρέτησε με ανιδιοτέλεια και αυταπάρνηση, τόσον ως πιστός Εκκλησιαστικός Σύμβουλος, όσο και σε όποια χειρωνακτική εργασία στους ναούς του Μπανάτου ή φιλανθρωπική δράση στην κοινωνία της Ενορίας χρειάσθηκε επί τρεις ολόκληρες δεκαετίες, πάντα με ευγένεια, χαμόγελο, χιούμορ και διάθεση προσφοράς!
Ο δεύτερος που τιμήθηκε, ήταν ο ευγενικός ιερέας Οικονόμος Ιωάννης Ζαρκάδης, γόνος του Μπανάτου και Εφημέριος μέχρι πρότινος των μικρών γειτονικών Ενοριών Χουρχουλιδίου και Κουκουναρίας. Ο π. Ιωάννης διακρίθηκε πάντα για την καλοσύνη και την ταπεινοφροσύνη του. Χειροτονήθηκε Διάκονος τον Ιανουάριο του 1977 και Πρεσβύτερος τον Μάρτιο του ίδιου έτους από τον τότε τοποτηρητή της Μητρόπολης Ζακύνθου μακαριστό Μητροπολίτη Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου Παύλο Σοφό. Τώρα εφησυχάζει κι εκκλησιάζεται συχνά-πυκνά στους ναούς του γενέθλιου χωριού μας. Παροιμιώδες έχει μείνει ότι, όταν πριν μερικά χρόνια (2004) ο Σεβ. Μητροπολίτης Ζακύνθου κ.κ. Χρυσόστομος, εκτιμώντας τον πολύ, θέλησε να τού απονείμει το οφίκιο του Σταυροφόρου, ο παπα Γιάννης αρνήθηκε ευγενικά, μη θεωρώντας τον εαυτό του ικανό για τέτοια χάρη, ο δε Μητροπολίτης εξέφρασε δημόσια τον θαυμασμό του γι' αυτό.
Φωτογραφίες: Βαλάντης Δρογγίτης
8 σχόλια:
Και του χρόνου να έχετε υγεία να γιορτάσετε ξανά.
Συγχαρητήρια στα δύο, άξια, τιμώμενα μέλη της Ενορίας μας. Χαίρομαι ιδιαίτερα αγαπητέ π.Π. που επιλέξατε να τιμήσετε δύο απλούς αλλά άξιους ανθρώπους!!! Συνήθως, τιμώνται οι...μεγάλοι και οι τρανοί, κι όμως, οι μικροί κι ασήμαντοι είναι που τις περισσότερες φορές αξίζουν αυτές τις τιμές!
Με πολλή αγάπη,
δ.μ.τ.
ΚΑΛΗΜΕΡΙΖΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ. ΤΙ ΚΡΙΜΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑ ΝΑ ΠΑΡΑΒΡΕΘΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΛΛΑ ΕΥΤYΧΩΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΑΔΥΚΤΙΟ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΗΣ ΩΡΕΕΣ ΚΑΙ ΣΙΓΚΙΝHΤΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΔHΜIΟΥΡΓEIΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ ΣΥΓΧΑΡΗΤHΡΙΑ!!!!"
Χρόνια πολλά και του χρόνου.
Η επιλογή σας ήταν εξαιρετική. Οι αξίες πρέπει να αναγνωρίζονται,να επιβραυέβονται και να είναι παραδείγματα προς μίμηση.
Συγκινητικές εικόνες-στιγμές!! Θα έδινα τα πάντα να είμαι παρών, έστω από μία γωνιά να το ζήσω..
Δεν πάει πολύ καιρός από όταν μου γράψατε πως "είναι ανάγκη να εμπεδώνουμε την Απουσία απ' τον καιρό της Παρουσίας κιόλας".. τότε που η Απουσία έτεινε να γίνει παρούσα στη ζωή μου.. και σχεδόν δυο χρόνια μετά -Παρών- ο παρολίγο Απών, να βραβέυεται για τα αυτονόητα, τα δυσκολονόητα όμως στους καιρούς μας!!
Πρώτος εγώ αυτός που παρασυρμένος απο τα "μεγάλα", τα λαμπερά και τα ευκολοξεθώριαστα χρυσάφια(!) απόδοκίμασα την κίνησή του που σήμερα εσείς αφορμώμενος βραβεύσατε.. τάχα για να έχω κληρονομιά το χρυσό του σταυρό.. λες και ο ξύλινος σταυρός στην τσέπη του ράσου του ήταν ελαφρύς και λίγος..
Ευχαριστώ!!
@ Ντανιέλ,
Γιορτάζοντας εδώ στον τόπο μας, ο νους μας πάντα είναι κοντά σε εσάς τους απόδημους. Να είσθε καλά εκεί στη Μελβούρνη, να υγιαίνετε και να δημιουργείτε!
Εμείς τιμάμε συνήθως τους μικρούς Μεγάλους! Αυτούς που εγκοσμιώνουν το Πολύ και το Απλό του Θεού!
@ Σούλα, τι να σού κάμω;
Συνήθως στα ωραία είσαι άουτ. Μιαν άλλη φορά ίσως... Μάλλον τότε που θα δοθούν τα πιστοποιητικά φοίτησης στο Τμήμα Πληροφορικής!!!
Με το καλό!
@ Μαρίνο,
Καλημέρα! Ναι, σε όλους άρεσε η επιλογή των τιμηθέντων!!!
Ήδη -όπως θα έχεις δει σε παλαιότερες δημοσιεύσεις μας- προηγήθηκαν μερικοί άλλοι που στηρίζουν έργοις την Ενορία από πολλών ετών:
α) Το ζεύγος Τάκη και Αντωνίας Στραβοπόδη, ως Μεγάλοι Ευεργέτες, για την οικοδόμηση ολόκληρου ναού,
β) Το ζεύγος Τάση και Στέλλας Στραβοπόδη, για την πλήρη αφοσίωση επί 30ετία και την οικοδόμηση του μικρού ευκτηρίου οίκου της παλιάς Βλαχέραινας και
γ) τον εικαστικό Διονύση Πάλμα για την τέλεια από καλλιτεχνικής απόψεως εργασία στην Παναγούλα.
Καλέ μου Μπλου,
Ναι, το σκεφτόμουν κι εγώ εκείνη την ωραία ώρα! Όμως οι φωτογραφίες μιλούν και διηγούνται την εν απλότητι μεγαλειώδη στιγμή της οφειλόμενης τιμής!
Ίσως επειδή (προσωπικά μιλώντας) βιώνω την Απουσία ως καθημερινό κελί εγκαταβίωσης, μπορώ να ορώμαι το μυστικό δέον των πραγμάτων. Εάν αυτό δε συμβαίνει, η ζωή και η καθημερινότητά της θα είναι ψευτο-φυτο-ζωή, δίχως τό άρωμα του Επέκεινα.
Εάν πίσω από τα δεδομένα διακρίνεις τη Χάρη και τη Χαρά που εκπέμπουν, τότε μάλλον θ' ακούσεις και τη φωνή των πραγμάτων κραταιή να σε καλεί, σταχυολογώντας μεγαλείο μες από τα μικρά και ταλαιπωρημένα του βιοτικού γίγνεσθαι.
Ο έχων ώτα (υπ)ακούειν, ακουέτω! Και ο νοών (υπο)νοείτω!
Δημοσίευση σχολίου