e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Σάββατο 29 Μαρτίου 2014

Οι Μητροπολίτες Δωδώνης και Ζακύνθου στην ενθρόνιση του νέου Μητροπολίτου Κίτρους και Κατερίνης κ. Γεωργίου

  Μεσημέρι Σαββάτου, 29ης Μαρτίου 2014, στην ηλιόλουστη Κατερίνη  
Φωτορεπορτάζ: Θωμάς Αναστασιάδης, ειδικά για το Νυχθημερόν

































  ΕΝΘΡΟΝΙΣΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΙΤΡΟΥΣ κ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ  


«Οὐ γάρ ζητῶ τά ὑμῶν, ἀλλ’ ὑμᾶς».


Ἀδελφοί μου κληρικοί καί πνευματικά μου παιδιά,
ὅλοι ἐσεῖς πού ἀποτελεῖτε τό πλήρωμα τῆς τοπικῆς αὐτῆς ἐκκλησίας στήν ἀρχέγονη γῆ τῆς Πιερίας,

Ἡ Χάρις τοῦ Δομήτορος τῆς Ἐκκλησίας μας Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ πρόκρισις τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερωνύμου καί ἡ ὁμόθυμη ψῆφος τῶν Σεβασμιωτάτων Μελῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέ κάλεσαν στή διαποίμανση τῆς ἱστορικῆς αὐτῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐπαρχίας, ἡ ὁποία εἶχε τή δαψιλῆ εὐλογία νά ἁγιασθεῖ ἀπό τή διέλευση καί τή διδασκαλία τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου.

Καί ἤδη, ἀφοῦ τελέστηκε, πρίν ἀπό ἕνα μῆνα κατά τήν ἐκκλησιαστική τάξη, ἡ ἐπισκοπική χειροτονία μου καί ἔδωσα τή νενομισμένη διαβεβαίωσή μου ἐνώπιον τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας, κατά τούς νόμους τῆς Πολιτείας, καί ἀφοῦ τέλεσα σήμερα τό πρωί τό μυστήριο τῆς θείας εὐχαριστίας στήν ἐπί εἴκοσι ἔτη Ἐνορία μου, τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων Βεροίας, ἔφθασα ἐδῶ, στήν Κατερίνη, προκειμένου νά ἐνθρονιστῶ ὡς Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης σας. 

Ζητῶ ταπεινά τήν κατανόηση τῶν συνοδῶν μου, διότι δέν ἐπέλεξα τήν ἄνεση καί τή συντομία τῆς Ἐγνατίας καί τῆς Ἐθνικῆς ὁδοῦ. Προτίμησα νά φθάσω κοντά σας, ἀκολουθώντας τήν «Καρβουνόστρατα» τῶν ἀρχαίων Μακεδόνων καί τή «Βεροιόστρατα» τῶν βυζαντινῶν περιηγητῶν, πού σχεδόν συμπίπτουν μέ τή σημερινή ἐπαρχιακή ὁδό Ἠμαθίας-Πιερίας. Τήν ἴδια, δηλαδή, ὁδό πού βάδισε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος προερχόμενος ἀπό τή Βέροια «ἐπί τήν θάλασσαν». Καί ὅπως Ἐκεῖνος, συνοδευόμενος ἀπό τόν μαθητή του Σωσίπατρο καί ἄλλους εὐγενεῖς Βεροιεῖς καί ἀφοῦ κήρυξε τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ στούς Κολινδρινούς, πορεύθηκε, μέσῳ Μεθώνης, πρός τό ἀρχαῖο λιμάνι τῆς Πύδνας, ἔτσι κι ἐγώ. Ἐπέλεξα τήν ἴδια διαδρομή˙ ὄχι κινούμενος ἀπό τήν αἴσθηση ἑνός ἱεροῦ ρομαντισμοῦ ἤ ἀπό τή διάθεση ἀναζήτησης πνευματικῶν συμβολισμῶν. Συνοδευόμενος κι ἐγώ ἀπό τούς ἀγαπητούς μου Βεροιεῖς, ἐνορίτες, πνευματικά παιδιά καί φίλους, ἔφθασα κοντά σας, προκειμένου, νά δηλώσω τήν προσήλωσή μου στήν Παύλεια ἀποστολή καί νά ἐπαναλάβω τόν λόγο τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου: ἀδελφοί, «οὐ γάρ ζητῶ τά ὑμῶν, ἀλλ’ ὑμᾶς». Αὐτή τήν Καινή Διαθήκη, Διδαχή καί Διαδοχή βιώνουμε σήμερα μέσα στό μυστήριο τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.

Μακαριώτατε Προκαθήμενε τῆς ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίας,
Ἐξοχότατε κ. Ὑπουργέ, 
Σεβασμιώτατοι καί Θεοφιλέστατοι Ἀρχιερεῖς,
Ἐντιμότατοι ἐκπρόσωποι τῶν Τοπικῶν Ἀρχῶν,
Ἐλλογιμότατοι καθηγητές καί ἀγαπητοί μου φοιτητές,
Σεβαστοί πατέρες καί ἀδελφοί μου,

ΑΝΕΡΧΟΜΑΙ σήμερα στόν ἀρχιερατικό αὐτό θρόνο, προκειμένου νά διακονήσω τόν εὐσεβῆ λαό τῆς Πιερίας καί ὄχι γιά νά ἀπολαύσω ὅσα συνεπάγεται ἡ ἰδιότητα τοῦ Μητροπολίτη. Ἔρχομαι σήμερα ὡς ποιμένας τῆς Ἐπαρχίας αὐτῆς, ὑπακούοντας πρόθυμα στήν ἀνεξιχνίαστη βουλή τοῦ Θεοῦ καί στήν ἀπόφαση τῆς Ἐκκλησίας. Ἀρχίζω σήμερα τήν ποιμαντορία μου, χωρίς νά στηρίζομαι σέ προσωπικές ἰκανότητες ἤ ἐπιστημονικές γνώσεις, σέ κοσμικά προσόντα ἤ στή διοικητική ἐμπειρία, πού ἀπέκτησα κατά τήν προηγηθεῖσα ἐκκλησιαστική διακονία μου. Αὐτά εἶναι στοιχεῖα πού συνήθως προσμετρᾶ καί στά ὁποῖα στηρίζεται ἡ κοσμική ἀντίληψη τῆς ζωῆς. Μπορεῖ, βεβαίως, νά συμβάλουν σέ μιά ἐξωτερική, στή λεγόμενη καλή, μαρτυρία τῶν ἐκκλησιαστικῶν ποιμένων, ἀλλά δέν ἀποτελοῦν οὐσιαστικά προσόντα, ὅσο σημαντικά καί ἄν εἶναι. Δέν διαθέτω τίποτε ἄλλο παρά μόνον ἀπορία, δέος καί ἀνάγκη. Τή φοβερή καί μεγάλη ἀνάγκη τοῦ Θεοῦ καί τή βεβαιότητα τῆς παρουσίας τοῦ Παρακλήτου Πνεύματος «λαλοῦν, ἐνεργοῦν, διαιροῦν τά χαρίσματα».

ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΑΙ σέ ὅλους ἐσᾶς, πού σπεύσατε σήμερα νά ἐκδηλώσετε ἐνθουσιωδῶς τά καλά αἰσθήματά σας πρός τόν νέο Ἐπίσκοπο. Εὐχηθεῖτε νά ποιμάνω τό ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ μέ ἀγάπη καί δικαιοσύνη. Εὐχηθεῖτε, ἀκόμη, νά μήν συνεπαρθῶ ἀπό τήν ἔκφραση τῆς ἀγάπης καί τοῦ ἐνθουσιασμοῦ σας. Ἐλπίζω νά ἀνταποδώσω τήν ἀγάπη καί τόν σεβασμό πού δείχνετε πρός τό πρόσωπό μου μέ τή δική μου ἀγάπη. Ὄχι, βέβαια, μέ τήν ἀγάπη ἡ συχνή ἀναφορά τῆς ὁποίας διευκολύνει τίς σκοπιμότητες τῆς διαπραγματευτικῆς ζωῆς. Ἀλλά μέ τήν πατρική καί ἀδελφική ἀγάπη, πού πηγάζει ἀπό τή χριστιανική ζωή καί κρύβει μέσα της τή διάσταση τῆς αἰωνιότητας. Μακάρι ἡ ἀγάπη πρός τό ποίμνιό μου νά γίνει μιά ἐσωτερική θυσία εὐάρεστη στόν Θεό καί ὄχι μιά βολική ἐξαγγελία ἀπό ὑποχρέωση πρός τή σημερινή πληθωρική παρουσία σας.

ΔΗΛΩΝΩ, κατά τήν ἱερή αὐτή στιγμή, ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων, ὅτι τό ποίμνιό μου θά εἶναι πλέον ὁ πυρήνας τῆς ζωῆς μου καί τό ἐπίκεντρο τῶν ἐνδιαφερόντων μου˙ τό ἀντικείμενο τῶν προσευχῶν μου καί τό κριτήριο τῶν ἐπιλογῶν μου˙ τό πλαίσιο τῶν ἐπιδιώξεών μου καί τό περίγραμμα τῆς εὐθύνης μου. Τό ἱερό αὐτό ἔργο, στό ὁποῖο κλήθηκα ἀπό τόν Θεό διά τῆς φωνῆς τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι νά διακονήσω τίς κοινές πνευματικές ἀνάγκες καί τά προβλήματα τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Μητροπόλεως, ἀλλά καί τοῦ κάθε πιστοῦ ἰδιαιτέρως. Θά προσπαθήσω νά ἐκπληρώσω τή διακονία αὐτή εὑρισκόμενος πάντοτε σέ ἐπαφή μέ τό κοινό αἴσθημα τῶν πιστῶν καί τά γενικότερα αἰτήματα τῶν καιρῶν. Κατανοῶ ὅτι γιά νά τό πετύχω αὐτό πρέπει νά προβῶ στήν ἀλλαγή τοῦ τρόπου τῆς σκέψεώς μου καί στή μεταμόρφωση τῆς ζωῆς μου. Ἐπιπλέον δέ νά ἐπανακαθορίσω προτεραιότητες καί νά ἐπαναπροσδιορίσω στόχους. Ἡ παρουσία, ἡ προσευχή καί ἡ ἀγάπη ὅλων σας μεταμορφώνουν τήν ἀμηχανία σέ ἐνθουσιασμό, τή συστολή σέ ἐλπίδα, τόν φόβο σέ πίστη. Γι’ αὐτό καί ὁμολογῶ ὅτι μιά ἀπερίγραπτη χαρά κατακλύζει τόν ἐσωτερικό μου κόσμο, διότι καλοῦμαι νά ἀναλώσω τόν ἑαυτό μου καί νά προσφέρω κάθε ἰκμάδα, κάθε σκέψη, κάθε ὅραμα, κάθε στοιχεῖο τῆς ὑποστάσεώς μου στόν Θεό καί στίς εἰκόνες Του, στά παιδιά Του. 

ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ ὅτι ἡ νέα διακονία μου ξεκινᾶ σέ μιά περίοδο κρίσιμη γιά τήν Ἐκκλησία, τήν πατρίδα μας καί ὁλόκληρο τόν κόσμο. Αὐτονόητα πλέον δέν ὑπάρχουν. Ἡ κοινωνία μας ἀλλάζει ραγδαῖα. Οἱ ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων πληθαίνουν. Αὐξάνουν καί οἱ προσδοκίες τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος ἀπό τούς πνευματικούς πατέρες. Κατανοῶ ὅτι δέν ἀρκεῖ νά καταστῶ ἁπλός λειτουργός καί τελεστής τῶν θαυμασίων τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι χρέος μου νά ἔλθω κοντά σέ ἀνθρώπους, γιά νά τούς ποιμάνω. Δηλαδή νά διακονήσω μέ ὑπευθυνότητα τό ποίμνιο τοῦ Κυρίου σέ καιρούς δυσχείμερους, πλήν ὅμως μέ εὐοίωνα σημεῖα καί προσδοκίες γιά τό αὔριο. Ἀναλογίζομαι τό μεγαλεῖο τῆς ταπεινώσεως τοῦ Κυρίου μας, τό ὕψος τῆς θείας διακονίας, ὅπως μᾶς τό διδάσκει ἡ λειτουργική περίοδος τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς πού διανύουμε. Ἡ κατεύθυνση καί ὁ στόχος τῆς πορείας τῆς Ἐκκλησίας, διαμέσου τοῦ δράματος τῆς ἱστορίας, εἶναι ἡ Ἀνάσταση. Ἀλλά γνωρίζουμε ὅτι φῶς καί ἀγαλλίαση Ἀναστάσεως δέν ὑπάρχουν χωρίς Σταυρό καί Γολγοθᾶ. Ὁ Ἐσταυρωμἐνος Θεός διάκονος τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ ἐπισκοπική διακονία μου λειτουργία τοῦ Θεοῦ. Μαζί μέ τόν Ἀπόστολο Παῦλο, ὁμολογῶ: «Χάριν ἔχω τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ὅτι πιστόν μέ ἠγήσατο, θέμενος εἰς τήν διακονίαν ταύτην». 

ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΩ πόσο λεπτό καί δύσκολο εἶναι τό ἔργο, τό ὁποῖο ἀναλαμβάνω σήμερα. Γνωρίζω καλά τήν ἀνεκτίμητη ἀξία, πού ἔχει ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἡ ψυχή ἔστω κι ἑνός ἀνθρώπου. Συνεπῶς, ἔχω ἀπόλυτη ἐπίγνωση ὅτι γιά τόν κάθε χριστιανό τῆς Ἐπαρχίας μου θά ἀποδώσω λόγο στόν Ἀρχιποίμενα Κύριο. Φιλοδοξία μου εἶναι, μετά ἀπό λίγα ἤ πολλά χρόνια, ὅσα μοῦ δώσει ὁ Θεός, οἱ κάτοικοι τῆς Πιερίας νά μέ θυμοῦνται ὄχι γι’ αὐτό πού ἔκανα, ἀλλά γι’ αὐτό πού ἤμουν. Ἄν καί κατά πόσο θά μέ τιμήσουν, ὅμως, οἱ ἄνθρωποι, αὐτό εἶναι καί ἄγνωστο καί ἀβέβαιο. Τό μόνο βέβαιο εἶναι ὅτι, ἐάν διακονήσω μέ πιστότητα καί αὐταπάρνηση τόν Χριστό καί τήν εἰκόνα Του, τόν ἀνθρωπο, τότε θά μέ τιμήσει ὁ Ἐπουράνιος Πατέρας, κατά τόν ἀδιάψευστο λόγο τοῦ Κυρίου: «ἐάν τις ἐμοί διακονῇ, τιμήσει αὐτόν ὁ Πατήρ». Αὐτή θά εἶναι ἡ βέβαιη καί ὁριστική δικαίωση τῆς διακονίας μου κατά τή φοβερή ἡμέρα τῆς κρίσεως.

ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ εὐτυχής, διότι καλοῦμαι νά διακονήσω γνωστούς ἀνθρώπους. Κατά τά εἴκοσι πέντε χρόνια τῆς ἱερατικῆς μου διακονίας, στήν πλησιόχωρη Θεσσαλονίκη καί τή γειτονική Ἠμαθία, εἶχα τή δυνατότητα νά γνωρίσω τή φιλοτιμία καί τήν εὐσέβεια τῶν κατοίκων τῆς Πιερίας. Στήν εὐσέβεια καί στίς πολλές ἀρετές τῶν μελῶν τῆς τοπικῆς αὐτῆς Ἐκκλησίας ἔρχομαι νά προσθέσω τήν προθυμία μου, ὥστε νά καλλιεργήσουμε καί νά ἀναπτύξουμε ἀπό κοινοῦ τήν ἀφοσίωσή μας πρός τήν Ἐκκλησία, τίς ἱερές παραδόσεις καί τά ἐκκλησιαστικά θέσμια, ὡς θησαυρό τῆς Ὀρθόδοξης πίστεώς μας. Κι αὐτός ὁ θησαυρός δέν ἔχει στατική ἀξία, ἀλλά θεία ἀξία, πνευματική δυναμική, περιέχοντας λόγο ζωῆς καί μεταμορφώσεως. Ὀφείλουμε, λοιπόν, ὅλοι μαζί:
νά ἐργασθοῦμε γιά νά βιώσουμε τήν αὐθεντικότητα τῆς πίστεως καί τῶν τιμίων παραδόσεων τοῦ Γένους μας˙
νά δηλώσουμε τήν εὐεργετική παρουσία τῆς Ἐκκλησίας στή σύγχρονη κοινωνία˙
νά δώσουμε μιά θετική ἀπάντηση στά ἐπείγοντα αἰτήματα τῆς ἐποχῆς μας˙
νά κρατήσουμε ψηλά τά λάβαρα τῶν ἱερῶν ἰδεωδῶν μας, 
προσφέροντας ἔτσι μιά γνήσια μαρτυρία στούς γύρω μας. Ἰδιαίτερα στούς χιλιάδες τουρίστες, ὁμόδοξους ἤ ἀλλόδοξους, οἱ ὁποῖοι κάθε χρόνο κατακλύζουν τόσο τίς Ὀλύμπιες βουνοκορφές ὅσο καί τίς πανέμορφες ἀκτές τῆς Πιερίας. Ὅλοι αὐτοί ἔρχονται καί συμβάλλουν στήν οἰκονομική ἄνθηση τοῦ τόπου. Γιά μᾶς ἀποτελοῦν μιά πρόκληση, καθώς ὀφείλουμε νά τούς καταστήσουμε κοινωνούς τοῦ θησαυροῦ τῆς πίστεώς μας, τῆς δισχιλιετοῦς χριστιανικῆς ἱστορίας τοῦ γένους μας καί τῆς τιμαλφοῦς παρακαταθήκης τῶν πατέρων μας. Διατηρῶ τήν ἐλπίδα ἤ μᾶλλον τή βεβαιότητα ὅτι βαδίζοντας αὐτόν τόν δρόμο τῆς χριστιανικῆς μαρτυρίας, στούς ἐγγύς καί τούς μακράν, θά αἰσθανόμαστε πάντοτε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας. Ἐπιπλέον δέ ψυχική γαλήνη καί ἐσωτερική πληρότητα. 

ΕΛΠΙΖΩ ὅτι στό ποιμαντορικό ἔργο μου θά ἔχω τήν αὐτονόητη συμπαράσταση τοῦ ἱεροῦ κλήρου. Κυρίως τῶν νέων κληρικῶν καί ὅσων χρημάτισαν φοιτητές μου. Ἀκολουθώντας τή λειτουργική παράδοση τῆς πίστεώς μας θά συνεχίσουμε, ἀσφαλῶς, νά φροντίζουμε γιά τήν εὐπρέπεια τῶν Ἱερῶν Ναῶν καί τῆς τελετουργικῆς ἀμφιέσεώς μας, χωρίς ὅμως νά προσηλωνόμαστε στή λαμπρότητά τους. Αὐτή δέν εἶναι δική μας. Εἶναι τοῦ Χριστοῦ. Δικό μας εἶναι μόνο τό μαῦρο λέντιο τῆς ἱερατικῆς διακονίας. Καί μόνο ἀπό τήν εὔορκη, ἀκριβῶς, βίωση τῆς ἱερωσύνης κυοφορεῖται ἡ πνευματική λαμπρότητα καί ἐκφαίνεται στόν κόσμο ἡ βασιλεία τοῦ Κυρίου. Γι’ αὐτό καί δέν θά σταματήσουμε νά ρίχνουμε τά δίχτυα τῶν προσπαθειῶν μας στό πέλαγος τοῦ ἱερατικοῦ καθήκοντος. Κι ὅταν τά δίχτυα εἶναι ἄδεια καί οἱ προσπάθειές μας δέν ἀποδίδουν, δέν θά ἀπογοητευόμαστε. Γνωρίζουμε ὅτι, πέρα ἀπό τή δική μας προσπάθεια, ὑπάρχει ἡ παρουσία καί ἡ ἐπέμβαση τοῦ μεγάλου Ἁλιέως Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος στέκεται ἄγρυπνα στήν παραλία τῆς ποιμαντικῆς μας εὐθύνης. Καί ὅσο κι ἄν κουραζόμαστε, θά ἐπαναλαμβάνουμε τίς προσπάθειες καί θά ἀναπτύσσουμε πρωτοβουλίες μέ πίστη καί ὑπομονή, ὑπακούοντας στόν λόγο τοῦ Κυρίου: «χαλάσατε τά δίκτυα ὑμῶν εἰς ἄγραν». Οὐδέποτε πάντως θά παραιτούμαστε, διότι παραιτοῦνται μόνον οἱ ἄπιστοι, οἱ δειλοί καί οἱ φυγόπονοι. Κι αὐτοί δέν ἔχουν θέση στήν Ἐκκλησία. Διαβεβαιῶ κατηγορηματικά τούς ἱερεῖς, τούς μοναχούς καί τίς μοναχές ὅτι στόν νέο ἐπίσκοπό τους θά ἀναγνωρίσουν τόν στοργικό πατέρα καί τόν πρόθυμο σύμβουλο. Ἐπιπλέον, τόν συνεπῆ τηρητή τῆς ἱεροπρέπειας καί τόν ἄγρυπνο ἐπόπτη τῆς εὔορκης ἐπληρώσεως τῶν ἱερῶν καθηκόντων μας πρός τούς χριστιανούς.

ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ καρδιακή ἀναπέμπω, τήν ἱερή αὐτή στιγμή, πρός τόν Πανάγαθο Θεό, καθότι ἐπευλόγησε τήν παιδική μου κλήση πρός τήν ἱερωσύνη. Ἀξιώθηκα πρό 25ετίας νἀ εἰσέλθω στίς τάξεις τοῦ ἱ. Κλήρου καί σήμερα καθίσταμαι ποιμένας τῆς ἁγιωτάτης αὐτῆς Μητροπόλεως. Συνεπῶς, τήν πρώτη καί μεγαλύτερη εὐχαριστία καί προσκύνηση ἀναπέμπω χρεωστικῶς πρός τόν ἐν Τριάδι Θεό, καθώς εὐδόκησε νά μέ ἐπισκιάσει διά τοῦ ἐλέους Του, νά ἐπιβλέψει σέ μένα τόν ἐλάχιστο καί νά μέ καλέσει στό ποιμαντορικό αὐτό ἔργο.

ΑΦΟΣΙΩΣΗ εἰλικρινῆ ὁμολογῶ καθηκόντως πρός τόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερώνυμο καί πρός τά Σεβασμιώτατα Μέλη τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀναγνωρίζοντας τήν ἀγάπη καί τήν ἐμπιστοσύνη τους, ἀλλά καί τόν κόπο τῆς ἐδῶ ὑψηλῆς καί ἐξαιρετικά τιμητικῆς παρουσίας τους.

ΣΕΒΑΣΜΟ υἱϊκό ἀπευθύνω πρός τόν Παναγιώτατο Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαῖο. Ἀσπάστηκα τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας τήν πατριαρχική του δεξιά καί σήμερα δηλώνω προσήλωση στά θέσμια τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως.

ΕΚΤΙΜΗΣΗ εὐλαβῆ αἰσθάνομαι πρός τούς Μακαριωτάτους Προκαθημένους τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, Πατριάρχες καί Ἀρχιεπισκόπους, πού εὐλόγησαν τή συμμετοχή στήν ἐνθρονιστήρια αὐτή τελετή σεβασμίων καί φίλων Ἀρχιερέων καί ἄλλων κληρικῶν ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη, τήν Ἀφρική, τή Συρία καί τόν Λίβανο, τά Ἱεροσόλυμα, τήν Οὐκρανία, τή Σερβία καί τά Σκόπια, τή Ρουμανία, τή Βουλγαρία, τήν Κύπρο καί τήν Πολωνία.

ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ βαθειά κατακλύζει τήν καρδιά μου γιά τόν Γέροντά μου, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ. Παντελεήμονα, ὁ ὁποῖος μέ περιέβαλλε ἀνέκαθεν μέ τό ἀνύστακτο ἐνδιαφέρον του. Κοντά του διδάχθηκα ὅτι τό μεγαλεῖο τοῦ ἐπισκόπου δέν εἶναι νά προσαγορεύεται δεσπότης, ἀλλά νά μήν αἰσθάνεται καί νά μήν ἐνεργεῖ ὡς δεσπότης. Ἔμαθα ὅτι ὁ ἐπίσκοπος εἶναι δεσπότης, ὅταν αἰσθάνεται καί ἐνεργεῖ ὡς στοργικός πατέρας, ὡς ἁπλός καί καλός ἄνθρωπος καί ὡς διάκονος τῶν πιστῶν, κατά τήν καθημερινή ἄσκηση τῶν ἀρχιερατικῶν καθηκόντων του. 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ἀδελφικές ἐκφράζω πρός τούς κληρικούς τῆς Ἱερᾶς καί Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας, μέ τούς ὁποίους συνεργάστηκα ἐπί δύο δεκαετίες. Ζητῶ ταπεινά συγγνώμη, ἐάν κάποιον παρεπίκρανα κατά τήν ἄσκηση τῶν διοικητικῶν καθηκόντων μου. Εὐχαριστῶ, ἐπίσης, καί τούς συνεργάτες καί ἐνορίτες μου σέ Θεσσαλονίκη καί Βέροια. Κοντά τους εἶδα καί ἔζησα ἀμέτρητες φορές πόσο οἱ ἄνθρωποι λαχταροῦν τό γνήσιο, τό σεμνό, τό μειλίχιο, τό αὐθεντικό. Πόσο ἐνθουσιάζονται, χαίρονται, συγκινοῦνται καί οἰκοδομοῦνται κάθε φορά πού ἔρχονται σέ ἐπαφή μέ τά χαρίσματα αὐτά. Μοῦ ἔμαθαν ὅτι τό στημένο ὕφος ποτέ δέν συγκινεῖ οὔτε ἀναπαύει τίς ψυχές ὅση ἐπιτηδειότητα κι ἄν διαθέτει, ὅσο πλῆρες κι ἄν εἶναι τό μυαλό πού τό διαμορφώνει καί τό ἐλέγχει. 

ΧΑΡΙΤΕΣ ἀξιόχρεες ὀφείλω πρός τόν Τοποτηρητή, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Λαρίσης καί Τυρνάβου κ. Ἰγνάτιο, διότι ἐπέδειξε ζηλευτή ἀκρίβεια, πατρική μέριμνα καί ἀξιομίμητη σοβαρότητα, κατά τήν ὀλιγόμηνη τοποτηρητεία. Ἀναφέρω καθηκόντως καί τούς ἐκλεκτούς συνεργάτες του, διότι μέ τήν ἀφοσιωμένη προθυμία τους συνέβαλαν τόσο στήν καλή λειτουργία τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως ὅσο καί στήν προετοιμασία τῆς ἐνθρονιστήριας αὐτῆς τελετῆς.

ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ τιμῆς τρέφω πρός τόν κ. Ὑπουργό, τούς ἐκπροσώπους τῶν Κυβερνητικῶν, Αὐτοδιοικητικῶν, Στρατιωτικῶν, Ἀστυνομικῶν καί λοιπῶν Ἀρχῶν, τά μέλη τῶν Διοικητικῶν Συμβουλίων καί τῶν Προεδρείων τῶν Μορφωτικῶν Συνδέσμων, τῶν Ἐκπαιδευτικῶν Φορέων, τῶν Πολιτιστικῶν Συλλόγων καί τῶν Θρησκευτικῶν Κοινοτήτων. Τούς εὐχαριστῶ ὅλους γιά τίς θερμές εὐχές, τούς ἀγαθούς λόγους καί τήν ἔκφραση τῆς πολύτιμης φιλίας τους. Εἶμαι πεπεισμένος ὅτι μέ τήν ἀγαστή συνεργασία μας, θά ὑπηρετήσουμε ἀπό κοινοῦ καί μέ ἀποτελεσματικότητα τίς ἀνάγκες τῆς τοπικῆς κοινωνίας, μέσα σέ πνεῦμα ἀμοιβαίου σεβασμοῦ καί ἀνιδιοτέλειας.

ΕΚΤΙΜΗΣΗ ἐγκάρδια δηλώνω πρός τούς συναδέλφους καθηγητές, τό διοικητικό προσωπικό καί τούς φοιτητές μου στήν Ἀνώτατη Ἐκκλησιαστική Ἀκαδημία Θεσσαλονίκης. Κατά τήν εἰκοσαετῆ καθηγεσία μου ἀποτέλεσαν μιά μεγάλη οἰκογένεια, μέσα στήν ὁποία ἔπαθα καί ἔμαθα πολλά. Δίδαξα ἀλλά καί διδάχθηκα ὅτι μέ ὑπομονή καί πραότητα ἀντιμετωπίζεται στή ζωή ἡ ἀδοξία καί ἡ δόξα, ἡ ὑποτίμηση καί ἡ τιμή, ἡ χλεύη καί ὁ κατά συνθήκην ἔπαινος. Ὡς καθηγητής ἔμαθα κοντά στούς φοιτητές μου ὅτι ἡ σύνεση μπορεῖ νά εἶναι ἀθέατη στούς πολλούς, ἀλλά εὐεργετική γιά ὅλους. Ἴσως παρεξηγήσιμη στούς πολλούς, ὅμως θεατή, νοητή καί ἀρεστή στόν Θεό. «Ὁδοί ζωῆς διανοήματα συνετοῦ», ὁρίζει ἡ Ἁγία Γραφή.

ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ἀνυπόκριτη μέ διακατέχει πρός τούς Ἁγιορεῖτες Πατέρες καί πρός ὅλους ὅσοι ἤλθατε ἀπό τήν Ἀθήνα, τή Θεσσαλονίκη, τή Βέροια καί ἀπό ὁπουδήποτε ἀλλοῦ, γιά νά συγχαρεῖτε μαζί μου, νά εὐχηθεῖτε γιά τή νέα διακονία μου καί νά συμμετάσχετε μέ ἐνθουσιασμό στήν ἐνθρόνισή μου. 

ΕΠΙΘΥΜΙΑ μου θά ἦταν, ἀσφαλῶς, νά βρίσκονται σήμερα κοντά μου, συμπροσευχόμενοι καί συμμετέχοντες στήν προσωπική μου χαρά, οἱ ἀείμνηστοι οἰκογενεῖς μου, οἱ γονεῖς μου Χαράλαμπος καί Εἰρήνη καί ὁ ἀδελφός μου Ἰωάννης. Θεωρῶ αὐτονόητο χρέος μου τή διά βίου μνήμη τους, τήν προσευχητική ἀνταπόδοση τῶν θυσιῶν τους, τή μίμηση τῶν καλῶν πράξεών τους. Τούς μνημονεύω δημόσια βαθειά συγκινημένος, μέ τή χριστιανική πεποίθηση τῆς νοερῆς παρουσίας τους. Παρακαλῶ τίς Βεροιώτισες ἐνορίτισσές μου νά συνεχίσουν νά ἀνάβουν τό καντήλι στόν τάφο τῆς μητέρας μου.

ΜΕΤΑΝΟΙΑ εὐλαβῆ ὑποβάλλω πρός τόν προκάτοχό μου, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ. Ἀγαθόνικο, τόν πραγματικά ἀγαθό, τόν λαοφιλῆ καί ἄξιο ποιμένα. Τό παράδειγμα καί ἡ εὐχή του ἄς φωτίζουν τήν ἀρχιερατεία μου. Ἡ φροντίδα καί ὁ σεβασμός μου σταθερά θά συντροφεύουν τό γῆρας του.

ΔΙΑΤΗΡΩ τήν ἐλπίδα, ἤ μάλλον τήν πεποίθηση, ὅτι ἡ ποιμαντορία μου θά ἐνισχύεται ὑποστηρικτικά ἀπό τίς προσευχές ὅλων τῶν παρισταμένων, τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου κ.κ. Ἱερωνύμου καί τῶν Ἁγίων Ἀρχιερέων, τῶν σεβαστῶν πατέρων, τῶν συγγενῶν καί φίλων, τῶν ἐνοριτῶν καί πνευματικῶν παιδιῶν μου, τῶν συναδέλφων καί φοιτητῶν μου. Θά εἶμαι εὐτυχής, ἐάν τουλάχιστον ἐσεῖς, πού γεμίσατε ἀσφυκτικά τόν Καθεδρικό αὐτό Ναό καί τούς γύρω χώρους, καθώς καί ὅσοι συμμετέχετε διά τῶν ραδιοφωνικῶν, τηλεοπτικῶν καί διαδικτυακῶν συχνοτήτων, οἱ μέν κληρικοί μέ μνημονεύετε στήν προσκομιδή κάθε φορά πού λειτουργεῖτε, οἱ ὑπόλοιποι δέ μέ θυμᾶστε στίς προσευχές σας.

Ἀδελφοί,
«῾Η χάρις τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ [καί Πατρός] καὶ ἡ κοινωνία τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος [εἴη] μετὰ πάντων ὑμῶν· ἀμήν.».


[Ευκαιρίας δοθείσης από την ανωτέρω φωτο-ανταπόκριση του φίλου αναγνώστη και συνεργάτη μας κ. Θωμά Αναστασιάδη, οφείλω να ευχαριστήσω τον νέο Μητροπολίτη Κίτρους και Κατερίνης κ. Γεώργιο, ότι με τίμησε με τις προσκλήσεις των Τελετών επί τη χαροποιώ Ενθρονίσει του στην περίοπτη αρχιερατική αξία της Εκκλησίας, η οποία παροικεί στην όμορφη Κατερίνη. Λόγοι ανεξάρτητοι της θελήσεώς μου δεν επέτρεψαν να παραστώ και να τιμήσω εκ του σύνεγγυς τον πολυαγαπητό και πολυσέβαστο φίλο, Ιεράρχη πλέον της Εκκλησίας μας! Και από αυτήν εδώ την θέση πάντως του εύχομαι από βάθους καρδίας να έχει ανέφελες αρχιερατικές ημέρες, λαμπρυνόμενες από τις αειφεγγείς λάμψεις της του Κυρίου Αναστάσεως! 
π. Π. Κ.]

Αυτός μεριμνά ακόμη και για τα πουλιά του ουρανού και για τα χόρτα του αγρού

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ  
της Κυριακής 30ής Μαρτίου 2014 
Δ’ ΝΗΣΤΕΙΩΝ 
(Εβρ. στ΄ 13-20)

Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Αναστάσιος Στεργιώτης

Όταν βρισκόμαστε σε δύσκολη θέση, κάθε βοήθεια και παρηγοριά είναι ευχάριστη για εμάς. Μας δίνει θάρρος και μας αναπαύει. Πόσο μάλλον όταν προέρχονται από τον ίδιο τον Θεό.
Ο Θεός ήδη από τα πανάρχαια χρόνια πραγματοποιούσε πάντοτε τις υποσχέσεις Του. Όπως το υποσχέθηκε, έδωσε τέκνο στον προχωρημένης ηλικίας Αβραάμ από το γένος του οποίου θα προερχόταν ο Λυτρωτής του κόσμου.
Οδήγησε τους απογόνους του στη «γη της Επαγγελίας» και τους αύξησε πληθυσμιακά, για να γίνουν ισχυροί  και κυρίαρχοι. Οδήγησε  τον λαό στην ελευθερία από την δουλεία, με επικεφαλής τον Μωϋσή κι έστειλε Βασιλείς, Αρχιερείς, Κριτές και Προφήτες, για να τον καθοδηγήσουν  στον δρόμο του Θεού και της Αρετής.
Το ίδιο κι εμείς, λοιπόν, πρέπει πάντα να στηριζόμαστε στον Θεό και να ελπίζουμε σ’ Αυτόν. Χρειάζεται να μετέχουμε των Θείων Μυστηρίων και των αγαθών έργων και να μη μεριμνάμε μόνο για τις υλικές  ανάγκες μας,  αλλά κυρίως για τις πνευματικές.
Αν ρίξουμε το βάρος στην πνευματική μας τελειοποίηση, τότε και οι υλικές ανάγκες μας θα ικανοποιηθούν από τον Θεό (Ματθ. στ΄, 33). Γιατί Αυτός μεριμνά ακόμη και για τα πουλιά του ουρανού και για τα χόρτα του αγρού.
         Ο Κύριός μας, στην επί του όρους ομιλία Του, υποσχέθηκε την Βασιλεία του Θεού στους πτωχούς, στους ταπεινούς, στους βασανισμένους και αδικημένους, στους  καθαρούς στην καρδιά. Όλοι αυτοί θα δικαιωθούν, παρά τις αδικίες που υφίστανται από κακούς και ασεβείς ανθρώπους.
         Το ίδιο θα συμβεί και σ’εμάς, εάν ακολουθήσουμε τον δρόμο του  Θεού. Γένοιτο!

Στην περίπυστη Παναγία τη Σκοπιώτισσα για τους Δ΄ Χαιρετισμούς

 Απομεσήμερο Παρασκευής 28ης Μαρτίου 2014 επί του όρους Σκοπός της Ζακύνθου 
Καλλιτεχνική φωτογράφιση: Κώστας Τουρίκης








































Η δ΄ στάση των Χαιρετισμών στη Φανερωμένη Μπανάτου [+video]

  Βράδυ Παρασκευής, 28ης Μαρτίου 2014  




































Στο ναό της Φανερωμένης συνάχτηκαν το βράδυ της Παρασκευής, 28ης Μαρτίου 2014, οι ενορίτες του Μπανάτου, για να τιμήσουν για μιαν ακόμη φορά την Παναγία, απευθύνοντάς Της χαιρετιστήριους - προσευχητικούς στίχους, αριστουργήματα της Βυζαντινής Ποίησης! 

Στην ομιλία του ο Εφημέριος π. Παναγιώτης αναφέρθηκε στο γιατί χρειαζόμαστε οι άνθρωποι την ειδική μεσιτεία της Θεοτόκου προς τον Θεό. Μεταξύ άλλων τόνισε χαρακτηριστικά: 
     "Όντας άπειρο το θείον και ακατάληπτο, ο άνθρωπος δεν δύναται να προσπελάσει την φθαρτότητα και την αδυναμία της φύσης του και να αποκτήσει πρόσβαση στον Θεό. Χρειάζεται έναν μεσίτη, ώστε να εισηγηθεί υπέρ του ανθρώπινου γένους ενώπιον του θρόνου της Θείας Μεγαλειότητας. Το πρόσωπο αυτό δεν είναι άλλο από τη Μητέρα του Θεού, η οποία έχει και θα έχει διηνεκώς παρρησία μπροστά στον Υιό Της. Αξίζει, λοιπόν, να Την γεραίρουμε και να Της αποδίδουμε πάσα δόξα, τιμή και προσκύνηση, διότι αποτελεί τον εμπεπιστευμένο άνθρωπό μας στην ουράνια πατρίδα"!