Πρωί 18ης Ιανουαρίου 2015, στον Ναό της Φανερωμένης Μπανάτου εν Ζακύνθω
Σύμφωνα με τα εξαγγελθέντα, η σημερινή Κυριακή μας, στον ναό της Φανερωμένης μας, εδώ στο Μπανάτο, αφιερώθηκε -πλην των Αγίων Πατριαρχών Αθανασίου και Κυρίλλου- στον μόλις ανακηρυχθέντα Όσιο της Εκκλησίας μας Παΐσιο τον Αγιορείτη.
Πλάι στον Εφημέριο π. Παναγιώτη Καποδίστρια, έλαβε μέρος ο Διάκονος Παναγιώτης Παράσχης, ενώ έψαλαν οι Ψάλτες μας Δημήτρης Κάνδηλας και Βαλάντης Δρογγίτης.
Στο τέλος της θείας Λειτουργίας έγινε Αρτοκλασία και ευλογήθηκαν τα Κόλλυβα του Αγίου, τα οποία φιλοτέχνησε η Πρεσβυτέρα Φωτεινή. Νωρίτερα, στην επίκαιρη ομιλία του ο Εφημέριος αναφέρθηκε στο πώς η Ορθόδοξη Εκκλησία ανακηρύσσει τους Αγίους της. Ολόκληρη την ομιλία μπορείτε να αναγνώσετε ΕΔΩ!
2 σχόλια:
"οδόν αρίστην προς τον Ουρανό την Ταπείνωση, διά της οποίας διαφοροποιούμαστε από τον μισόκαλο Διάβολο, ο οποίος -ως γνωστόν- όλα μπορεί να είναι και να γίνει, εκτός από ταπεινός, εξαιτίας της ασυγχώρητης μονιμότητάς του πλέον στον θανάσιμο εγωισμό του"
Δώστε σημασία στα παραπάνω,μεγάλη αλήθεια κρύβουν τα λόγια αυτά. Ο Πονηρός Διάβολος λέει Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, αφού το παραδέχεται όμως δεν λέει Ελέησον ημάς Κύριε! Δεν μπορεί να ταπεινωθεί γιατί έχει υπερηφάνεια! Στην ταπείνωση θα τον περάσουμε αδελφοί μου.
Ευχαριστούμε Πάτερ για τη δημοσίευση όλου του κειμένου, πολύ χρήσιμο και μας θυμίζει για ακόμα μια φορά πως η σωτηρία εξαρτάται από εμάς και όχι από τους άλλους, τον "κακό" γείτονα ή γειτόνισσα. Εμείς θα απολογηθούμε για τον εαυτό μας όχι για τους άλλους. Εύκολα λέμε για τους άλλους, δύσκολο να πάμε να καταγγείλουμε τον εαυτό μας σε έναν Πνευματικό Πατέρα, διά του μυστηρίου της Μετανοίας πρώτα, της Εξομολογήσεως μετά και της Θείας Κοινωνίας μετά, όπως Ορθόδοξα και σωστά ισχύει!
.. και ένα ποιήμα που βρήκα στο Internet..
" Τη αυτή ημέρα..... Παισίου του Αγειορείτου" (ποίημα Σελίμου Β. Παναγιώτου)
Στα μέσα του καλοκαιριού στις δώδεκα Ιουλίου
τη μνήμη εορτάζουμε νεοφανούς Αγίου.
Φαράσσων θείο γέννημα, βλαστός καππαδοκίας
αστέρας του αιώνα μας, άνθος της Εκκλησίας.
Τον βάπτισε ο χατζαφεντής, του δωκε τ 'ονομα του
καλόγηρο τον άφησε στη στράτα τη δικιά του.
Κι η προφητεία έλαμψε του Οσίου Αρσενίου
για την πορεία του κλινού γέροντος Παισίου.
Στης Παναγούδας τη σιγή σε ταπεινό κελλάκι
ασκήθηκε ως μναχος με το κομπσχοινακι.
Μορφή γλυκιά, ασκητική, δοχείο αγιοσύνης
παράδειγμα των ασκητών, στύλος της σοφροσύνης.
Το ιλαρό του πρόσωπο και το χαμόγελο του
είτε πιστό ειτ άθεο τον έκανε δικό του.
Ολιμερίς προσηύχετο για όλους τους ανθρώπους
κι ο Κυριος τον αντάμειψε για τους επίγειους κοπους.
Θαυμάτων χάρη του δωκε, ασθένειες να γιατρεύει
παρηγορίας δωρεά, τις θλίψεις να ημερεύει.
Και χάρισμα προφητικό επήρε απ το Χριστό μας
για την αγάπη που έτρεφε προς το φτωχό λαό μας.
Στα λόγια του αναπαύθηκαν πλήθη εχόντων χρεία
να λάβουν απ το γέροντα ουράνια ευλογία.
Τον εαυτό του παίδευε για κάθε αδελφο του
γιατι σ εκείνον έβλεπε τον Κύριο και Θεό του.
Ακόμη και στον κράββατο του πόνου δε λιγούσε
με υπομονή, αγόγγυστα το τέλος καρτερούσε.
Και τώρα στο Φιλάνθρωπο έχοντας παρρησία
υπερ ημών δεόμενος προσφέρει ικεσία.
Για αυτό κι εμείς στον τάφο του με πίστη προσκυνούμε
κεράκι του ανάβουμε και τον παρακαλουμε!
Δημοσίευση σχολίου