Η τίμια και ευσυνείδητη εργασία είναι θεία εντολή και δικό μας καθήκον

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής Α΄ Λουκά

24 Σεπτεμβρίου 2017

(Λουκ. ε΄ 1- 11 )

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Μάταιος υπήρξε ο κόπος των μαθητών-αλιέων. Όσες φορές κι αν έριξαν τα δίχτυα τους, τα ανέσυραν αδειανά. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, μετά την ομιλία Του από το πλοιάριο του Σίμωνα Πέτρου στα συγκεντρωμένα πλήθη, έδωσε εντολή να ξανοιχτούν στην θάλασσα και να ρίξουν εκ νέου τα δίχτυα τους. Όταν τα ανέσυραν ήταν τόσο φορτωμένα, που κόντεψαν να βουλιάξουν τα πλοιάρια από το βάρος.

Η ιστορία αυτή, παρά την απλότητά της, μεταδίδει σ’ εμάς ένα σημαντικό μήνυμα. Κάθε εργασία που πράττουμε, πρέπει να γίνεται κατά Θεόν, με την ευλογία Του και το θέλημά Του.

Η εργασία, η τίμια και ευσυνείδητη, είναι θεία εντολή και δικό μας καθήκον. Μεγάλες μορφές της ιεράς ιστορίας υπήρξαν εργαζόμενοι, και μάλιστα σκληρά, ως χειρώνακτες. Ήδη, στο βιβλίο της Γενέσεως, ο Θεός προστάζει τον Αδάμ να εργάζεται και να φυλάττει τον Παράδεισο. Ο Μωυσής ήταν βοσκός, το ίδιο και ο Δαυίδ, ο Παύλος σκηνοποιός, οι Απόστολοι αλιείς και οι Πατέρες της Εκκλησίας είχαν ασκήσει κι αυτοί εργασίες διάφορες.

Ο ιερός Παύλος λέει: «αυτός που δεν εργάζεται, δεν θα τρώει». Οι οκνηροί παραβαίνουν την θεία εντολή. Μια τίμια εργασία κάνει τον άνθρωπο αυτάρκη, ώστε να μην ζει παρασιτικά και εις βάρος των άλλων. Επίσης, οφείλει από τον καρπό των κόπων του να δίνει και στους έχοντες ανάγκη. Η τίμια εργασία οξύνει το πνεύμα, βοηθάει στη σωματική υγεία, διδάσκει την ευθύνη και το κοινωνικό καθήκον, κάνει πιο θερμή την προσευχή προς τον Θεό, τονώνει την ευσέβεια και την πίστη. Η εργασία, που γίνεται με συμπαραστάτη τον Θεό, είναι ευλογία και θρίαμβος για τον άνθρωπο, όπως και το ψάρεμα της σημερινής ευαγγελικής περικοπής. Πολλές φορές όμως ο Θεός επιτρέπει και αποτυχίες, για να δοκιμάζει την πίστη μας. Αυτές ποτέ δεν πρέπει να μας αποθαρρύνουν, αντίθετα πρέπει να κάνουν πιο θερμή την προσευχή, πιο εδραία και σταθερή την πίστη μας. Πάντοτε πρέπει να έχουμε ως δεδομένο ότι ο Θεός δεν θα μας εγκαταλείψει, αλλά μετά από λίγο θα απολαμβάνουμε την ειρήνη, την χαρά και την ψυχική πρόοδο. Ο άνθρωπος θα πρέπει να αρκείται στα απαραίτητα για την αξιοπρεπή διαβίωσή του. Ο πλούτος δεν θα πρέπει να τον συγκινεί, διότι ούτε τον ακολουθεί μετά θάνατον, αλλά ούτε εν ζωή του εξασφαλίζει την ευτυχία.

Ας πασχίζουμε πάντα, λοιπόν, για τα αγαθά έργα και ας μιμηθούμε την ταπείνωση του Πέτρου, ο οποίος προσκύνησε τον Ιησού συναισθανόμενος την μικρότητά του. Τότε ο Ιησούς θα μας υψώσει και θα μας δοξάσει, όπως έκανε και με αυτόν. Γένοιτο!