Μιμητές της καλής προαίρεσης του αρχιτελώνη Ζακχαίου

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 

της Κυριακής ΙΕ΄ Λουκά 

21 Ιανουαρίου 2018 

(Λουκ. ιθ΄ 1-10)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης  
                                                       

Πασίγνωστος υπήρξε ο αρχιτελώνης Ζακχαίος στην πλούσια και πολυπληθή Ιεριχώ. Η υψηλή κρατική και κοινωνική θέση που κατείχε, καθώς και ο πλούτος του, δεν τον άφηναν να περάσει από πουθενά απαρατήρητος. Συναναστρεφόταν επιφανείς και εύπορους πολίτες,  παρακαθόταν σε πλούσια τραπέζια και λαμπρές τελετές και, εν ολίγοις, ζούσε έναν βίο άνετο και πολυτελή. Όμως, κάτι το σημαντικό και απαραίτητο του έλειπε!

Όλα αυτά δεν μπορούσαν να του εξασφαλίσουν ούτε την ευτυχία, μήτε την εσωτερική ψυχική ισορροπία και γαλήνη. Πολλές φορές, ίσως ενδόμυχα, επιθυμούσε να μην τα είχε όλα αυτά, αλλά να είχε περισσότερη χαρά, ειρήνη και ικανοποίηση μέσα του.

Ενώ ταλανιζόταν από τέτοιες βασανιστικές σκέψεις, πληροφορήθηκε ότι ο Ιησούς θα επισκεπτόταν την πόλη του. Τότε κάτι απροσδιόριστο σκίρτησε μέσα του και μια εσωτερική φωνή τον ώθησε να προσπαθήσει με κάθε τρόπο να τον συναντήσει. Και για να τον δει, δεν υπολόγισε τις τυχόν ειρωνείες και τα κοροϊδευτικά σχόλια του κόσμου, όταν τον είδαν να ανεβαίνει πάνω σε μια συκομουριά, ώστε από εκεί να έχει ορατότητα, αφού η επίγεια προσέγγιση, λόγω πολυκοσμίας, ήταν αδύνατη.

Ο παντογνώστης Κύριος όμως γνώριζε τα πάντα αναφορικά με τον Ζακχαίο και τις εσωτερικές ταραχές της ψυχής του, και από πριν είχε προβλέψει αυτή την απεγνωσμένη κίνησή του. Παρόλο που γνώριζε καλά τις αδικίες που είχε διαπράξει κατά αδυνάμων συνανθρώπων του και τον εν γένει αμαρτωλό βίο του, δεν τον περιφρόνησε. Αντίθετα, τον κάλεσε να κατεβεί κάτω και ζήτησε να φιλοξενηθεί στο σπίτι του, παρά τα αρνητικά σχόλια του κόσμου και τη γενική κατακραυγή. Και ο Ζακχαίος, αγνοώντας όλη αυτή την οχλοβοή εναντίον του, στάθηκε ενώπιον του Ιησού και δήλωσε ότι προσφέρει τη μισή περιουσία του στους φτωχούς ενώ υποσχέθηκε να αποκαταστήσει κάθε αδικία που είχε  -κατά το παρελθόν- διαπράξει.

Πόσοι από εμάς, άραγε, όχι μόνο μοιάζουμε στον Ζακχαίο, αλλά με τις καθημερινές μας πράξεις τον ξεπερνάμε σε αμαρτωλότητα και κακία; Πόσες φορές πικραίνουμε και συκοφαντούμε τους συνανθρώπους μας, τους αδικούμε με έργα και με λόγια και τους παραμερίζουμε, για να κυριαρχήσουμε εμείς, ή, λόγω απληστίας και επιδίωξης άνομου υλικού κέρδους, είμαστε διατεθειμένοι να διαπράξουμε κάθε κακό και ανομία; Όλοι, δυστυχώς, βρισκόμαστε υπό τον ζυγό της αμαρτίας, παρότι πολλές φορές θεωρούμε τους εαυτούς μας καθαρούς και επικρίνουμε τους άλλους.

Ας μιμηθούμε, λοιπόν, την αγαθή κατά βάθος ψυχή και την καλή προαίρεση του Ζακχαίου και ας αλλάξουμε ζωή όσο είναι ακόμη καιρός, ώστε να πετύχουμε τη θέωσή μας. Γένοιτο!