Γράφει ο π. ΡΩΜΑΝΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ
«Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι Κύπριοι Ιεράρχες είναι η σημαντική οικονομική βοήθεια που λαμβάνουν κάποιες Μητροπόλεις από Ρώσους», αυτό είχε σκοπίμως διαρρεύσει η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας Κύπρου μετά τη συνεδρίασή της στις 7 Φεβρουαρίου 2019.
Το υπενθυμίζομε σε όσους προσπαθούν να εξιχνιάσουν τι κρύβεται πίσω από τις "επιφυλάξεις" του χθεσινού Ανακοινωθέντος της Εκκλησίας Κύπρου...
Εγώ θα το πω και αναλαμβάνω και τη σχετική ευθύνη και όποιος θέλει ας με διαψεύσει με στοιχεία. Ε λοιπόν, δεν υπάρχουν "επιφυλάξεις" κανονικού και εκκλησιολογικού περιεχομένου που να δικαιολογούν την αναβολή της τελείας αναγνωρίσεως της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ουκρανίας από την Εκκλησία της Κύπρου!
Η Εκκλησία της Κύπρου γνωρίζει πολύ καλά τις απαντήσεις για όσα δήθεν "επιφυλάσσεται" ή "ερωτά"... Όλα αυτά έχουν διεξοδικώς και αμαχήτως απαντηθεί από τους εγκυροτέρους των Θεολόγων Καθηγητών, κάποιοι εκ των οποίων δίδαξαν στις Θεολογικές Σχολές της Ελλάδος και έδωσαν πτυχία σε αρκετούς από τους σημερινούς Ιεράρχες της Κύπρου... Δεν νοείται ούτε άγνοια Κανονικού Δικαίου ή Εκκλησιαστικής Ιστορίας από Συνοδικούς Ιεράρχες μιας Παλαιφάτου Εκκλησίας. Συνεπώς, και περί του εκκλήτου και περί της αποκαταστάσεως των καθηρημένων και περί του κύρους των χειροτονιών, όλα έχουν ιεροκανονικώς και επαρκέστατα απαντηθεί και τις απαντήσεις τις γνωρίζουν πολύ καλά οι Κύπριοι. Στο κάτω κάτω, εάν αναζητούν ιστορικά προηγούμενα, ας μην κουράζονται πολύ. Ας ανατρέξουν στο σχετικά πρόσφατο παράδειγμα της θεραπείας του Βουλγαρικού Σχίσματος, κατά την οποία όλες οι χειροτονίες που είχαν τελέσει οι καθηρημένοι και αναθεματισμένοι Βούλγαροι Ιεράρχες αναγνωρίστηκαν ως έγκυρες με μόνη την αναγνώριση της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Βουλγαρίας.
Η Εκκλησία της Κύπρου, όπως ήδη το περιγράψαμε με σαφήνεια και επάρκεια, σχολιάζοντας το χθεσινό Ανακοινωθέν, αναγνωρίζει το δίκαιον και ορθόν των Αποφάσεων του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την Εκκλησία της Ουκρανίας, de facto δε ήδη έχει αναγνωρίσει την ύπαρξη και υπόσταση της Εκκλησίας αυτής, η οποία υπάρχει έναντι πάντων με μόνη την έκδοση του σχετικού Τόμου από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Οι Ιεράρχες της Εκκλησίας της Κύπρου, ή κάποιοι εξ αυτών τέλος πάντων για να μην τους αδικούμε όλους, χρειάζονται απλά λίγο χρόνο ακόμη για να επανεξετάσουν μέσα στην αρχιερατική τους καρδιά και συνείδηση τον λόγο του Κυρίου: "Οὐδεὶς οἰκέτης δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ" (Λουκ. ις΄ 13).
Και ο λεβέντης, κατά τον λόγο του Οικουμενικού Πατριάρχου, Αρχιεπίσκοπος Κύπρου προσπαθεί να κρατήσει τις αναγκαίες ισορροπίες, πρωτίστως μέσα στην δική του Σύνοδο, αφού οι ενστάσεις των ρουβλιοφίλων Κυπρίων Επισκόπων είναι κάπως ισχυρές προς το παρόν... Στο τέλος όμως θα επικρατήσει αυτό που και ο ίδιος ο Μακαριώτατος επιθυμεί και το έχει δηλώσει ξεκάθαρα: Την αναγνώριση της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ουκρανίας και την εγγραφή του ονόματος του Μητροπολίτου Κιέβου Επιφανίου στα Δίπτυχα της Αποστολικής και Παλαιφάτου Εκκλησίας της Κύπρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου