Ο πρώην τυφλός της Ιεριχούς δείχνει τον δρόμο

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ

24^ης Ιανουαρίου 2016

(Λουκ. ιη΄ 35-43)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης 

Ο Θεός δεν επιθυμεί την θλίψη των ανθρώπων, αλλά θέλει να είμαστε χαρούμενοι σε όλη την διάρκεια της επίγειας ζωής μας. Όμως, πολλές φορές η θλίψη αποδεικνύεται απαραίτητη για την πνευματική ζωή μας.

Ο τυφλός της ευαγγελικής περικοπής ίσως έχασε το φως του το γήινο, εξαιτίας του πνευματικού σκοταδιού που υπήρχε μέσα του. Ζούσε αποδιωγμένος και παραμελημένος, αντιμετωπίζοντας την ανθρώπινη αναλγησία και αδιαφορία. Επιπλέον ήταν πτωχός, του έλειπαν τα μέσα συντήρησής του κι έτσι αναγκαζόταν να ζητιανεύει, παρά το ότι αισθανόταν ντροπή και θιγόταν η ανθρώπινη αξιοπρέπειά του.

Η θλίψη όμως αυτή του χάρισε παράλληλα μεγάλες χαρές και πολλούς ανεκτίμητους θησαυρούς: την πίστη, την μετάνοια, τον μέγιστο πόθο να γνωρίσει τον Σωτήρα Χριστό και να φωτιστεί πνευματικά. Με όλη την δύναμη της φωνής του ανακράζει «Ιησού Υιέ Δαυίδ ελέησον με». Η ικεσία του γίνεται δεκτή και το μέγα θαύμα της ολοκληρωτικής θεραπείας του (ψυχικής και σωματικής) συντελείται!

Όμως, κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν να εμποδίσουν την πνευματική αναγέννηση των συνανθρώπων τους, η οποία θα οδηγήσει και στην σωματική θεραπεία τους. Επαινούν την χωρίς Θεό παραστρατημένη κοσμική ζωή, τις αμαρτωλές πράξεις, την φαυλότητα, την ανεντιμότητα. Θέτουν δόλιες παγίδες μεταξύ πιστών συνανθρώπων τους εξυμνώντας την αμαρτία.

Όμως, τί πρέπει να πράξει ο ευσεβής και πιστός άνθρωπος σε τέτοιες περιπτώσεις; Τον δρόμο τον δείχνει ο τυφλός της Ιεριχούς: Δεν έδωσε καμία σημασία στους ασεβείς προπαγανδιστές, αλλά επέδειξε ζέση και αποφασιστικότητα, για να γνωρίσει τον αληθινό Θεό και να σωθεί. Αυτή καλούμεθα κι εμείς να επιδείξουμε, για να αποφύγουμε το ατελείωτο πνευματικό σκοτάδι και την ψυχική τυφλότητα. Γένοιτο!