ΟΜΙΛΙΑ
ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της Κυριακής Ε΄ Λουκά
30 Οκτωβρίου 2016
(Λουκά
ιστ΄ 19-31 )
Γράφει
ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης
Αλαζόνας
και φιλήδονος υπήρξε ο πλούσιος της
περικοπής. Τίποτε δεν του έλειπε! Δεν
υπολόγιζε τους φτωχούς και αγνοούσε
την ανέχειά τους. Καθημερινά διασκέδαζε
ντυμένος με πολυτελή ενδύματα, φορώντας
βαρύτιμα κοσμήματα, περιβαλλόμενος από
σκλάβους αλλά και κόλακες. Οι μουσικές
και τα τραγούδια, που ακούγονταν από τα
πολυτελή ανάκτορά του, αποτελούσαν
πρόκληση για κάθε περίοικο στερούμενο
τις ανέσεις αυτές.
Αυτός
που τις στερείτο πιο πολύ ήταν ο
ρακένδυτος, πληγωμένος και πεινασμένος
Λάζαρος, ο οποίος περίμενε στα σκαλοπάτια
του πλούσιου να χορτάσει την πείνα του
από τα κόκαλα και τα ξεροκόμματα, που
οι υπηρέτες έριχναν στους σκύλους.
Ευτυχής
λοιπόν ο πλούσιος, δυστυχής ο Λάζαρος,
φαινομενικά για τον κόσμο αυτό. Όμως,
μετά θάνατον, τα πράγματα άλλαξαν. Οι
καταστάσεις και οι συνθήκες ανατράπηκαν.
Ο πλούσιος απέθανε και ετάφη, δηλαδή
έφυγε από
τον
κόσμο, χωρίς κανείς να τον πονά πραγματικά.
Κι ενώ στην άλλη ζωή ο Λάζαρος βρισκόταν
πανευτυχής μέσα στις αγκάλες του Θεού,
ο πλούσιος καιγόταν στις αιώνιες φωτιές
της πνευματικής κόλασης κι όσο κι αν
παρακαλούσε, η θέση του παρέμενε
αμετάβλητη. Όχι μόνον αυτό, αλλά ούτε
και τη δυνατότητα να ειδοποιήσει τους
ζώντες δικούς του, ώστε ν’ αλλάξουν ζωή
δεν είχε.
Παράδειγμα
φοβερό η παραβολή αυτή για τον καθένα
μας. Πολλές φορές βλέπουμε καθημερινά
τον πλούτο να είναι προϊόν αδικιών και
καταχρήσεων και να συγκεντρώνεται στα
χέρια λίγων, οι οποίοι νομίζουν ότι τα
χρήματα τούς δίνουν αξία. Η ζωή τους
γίνεται αμαρτωλή και ασεβής, είναι
αδίστακτοι και αλύγιστοι στον ανθρώπινο
πόνο που τους περιβάλλει, αποκτούν
εξουσία κι έχουν τον νόμο με το μέρος
τους. Πολλοί φτωχοί άνθρωποι τους
ζηλεύουν και επιθυμούν να τους μοιάσουν,
χωρίς να συναισθάνονται το σύντομο της
ζωής.
Ο
πραγματικός Χριστιανός όμως πάντοτε
ζει από τον τίμιο κόπο του και ζητάει
«τον άρτον τον επιούσιον» από τον Θεό,
χωρίς να έλκεται από τα περιττά και τα
μάταια. Πρώτα επιδιώκει τη Βασιλεία του
Θεού, είναι αυτάρκης και αγαπά τους
συνανθρώπους του, αποφεύγοντας την
απληστία και την αδικία των πλουσίων.
Αυτό,
λοιπόν, το παράδειγμα οφείλουμε να
ακολουθήσουμε, για να μην έχουμε την
τύχη του ασεβούς πλουσίου. Γένοιτο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου