Ο Θεός και στα καλά και στα κακά είναι πάντοτε κοντά μας

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής Γ΄ Λουκά

9 Οκτωβρίου 2016

(Λουκά ζ΄ 11-16 )

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Μεγάλος ο πόνος της δύστυχης χήρας, που έχασε τον μονάκριβο γιο της. Στην τρομερή απώλεια του συζύγου της, που την άφησε έρημη και απροστάτευτη ήλθε να προστεθεί και ο πρόωρος θάνατος του αγαπημένου παιδιού της.

Ο Κύριός μας όμως είδε τον πόνο της, ένιωσε συμπόνια και στοργή για την γυναίκα αυτή και, προτρέποντάς την γλυκά να μην κλαίει, ανάστησε το νεκρό παιδί της. Με ένα απλό «εγέρθητι», που φώναξε ο Κύριος της ζωής και του θανάτου, ο θάνατος εγκατέλειψε το άψυχο σώμα και η ζωή επανήλθε σε αυτό. Η ψυχή του παιδιού ανασύρθηκε από τον κόσμο των πνευμάτων -διότι, ως γνωστόν, οι ψυχές δεν χάνονται- και εισήλθε ξανά στο κορμί του νεανία.

Ο φιλάνθρωπος Κύριος συμπάσχει πάντοτε με τους δυστυχείς και ταλαιπωρημένους ανθρώπους. Ως τέλειος άνθρωπος άφησε πολλές φορές τα δάκρυά του να τρέξουν μπροστά στον ανθρώπινο πόνο. Έκλαψε για τον νεκρό φίλο του Λάζαρο και δεν επέκρινε τις αδελφές του, που τον θρηνούσαν, παρότι εντός ολίγου θα τον ανάσταινε. Δεν κατηγόρησε ποτέ τους ανθρώπους για την λύπη τους, διότι γνώριζε ότι ο θάνατος είναι το πιο λυπηρό γεγονός της ανθρώπινης ύπαρξης. Είναι αυτός που ακυρώνει την γήινη παρουσία του ανθρώπου και, ως προϊόν της προπατορικής αμαρτίας, είναι κάτι το απεχθές και ξένο προς την ανθρώπινη φύση. 

«Τα οψώνια της αμαρτίας θάνατος», κηρύσσει ο Απόστολος Παύλος. Δηλαδή, ο θάνατος είναι η απόρροια της παρακοής και των ανθρώπων. Η λύπη είναι φυσικό επακόλουθο του θανάτου, είναι κάτι το αλληλένδετο με αυτόν. Όμως, ο σωστός Χριστιανός δεν την αφήνει να τον πτοήσει και να τον καταβάλει. Διότι γνωρίζει ότι ο χωρισμός από το αγαπημένο πρόσωπο θα είναι προσωρινός. Γρήγορα και αυτός θα τον συναντήσει στις αγκάλες του Θεού, διότι όλοι οι άνθρωποι προς το ίδιο τέλος βαδίζουν. 

Δεν χρειάζεται, λοιπόν, να απελπιζόμαστε, αλλά να γνωρίζουμε ότι ο Θεός και στα καλά και στα κακά θα είναι πάντοτε κοντά μας. Ποτέ δεν θα μας αφήσει στερημένους των πνευματικών και υλικών δωρεών Του, αλλά θα μας βοηθάει πάντοτε να ακολουθήσουμε τον σωτήριο δρόμο, που θα μας οδηγήσει στη Βασιλεία Του. Ας ευχηθούμε όλοι να την αξιωθούμε. Γένοιτο!