ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της Κυριακής του Τυφλού
2 Ιουνίου 2019
(Ιω. θ΄ 1-38)
Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης
Αγαπητοί μου, Χριστός Ανέστη!
Μελετώντας την σημερινή περικοπή, μένει κανείς άναυδος μπροστά στην πονηρία, την αλαζονεία, το θράσος και τον φθόνο των ασεβών Φαρισαίων, των οποίων μοναδικός σκοπός της ζωής τους ήταν να συκοφαντούν τον Θεάνθρωπο Κύριο, καθώς και να διαστρεβλώνουν και να υποτιμούν το έργο Του. Έτσι, αντί να αισθανθούν χαρά και ενθουσιασμό για το μέγα θαύμα της θεραπείας του εκ γενετής τυφλού συνανθρώπου και συμπολίτη τους, αυτοί λυπήθηκαν και άφησαν το σκοτάδι να καλύψει την ψυχή τους.
Παρίσταναν τους σοφούς και τους φωτισμένους, αλλά στην ουσία υπήρξαν άσοφοι και άγευστοι των θείων αληθειών. Και όχι μονάχα αυτό, αλλά έκαναν και ό,τι μπορούσαν για να αποπροσανατολίζουν και να παρασέρνουν τον λαό, για την καθοδήγηση και τον φωτισμό του οποίου ήταν υπεύθυνοι. Γι’ αυτό δεν δίστασαν μπροστά σε τίποτα, προκειμένου να εξοντώσουν τον Κύριο, φτάνοντας ακόμη και στο σημείο να Τον παραδώσουν οι ίδιοι στα χέρια των σταυρωτών Του.
Ο θαρραλέος νέος, ο οποίος είδε το φως του, χάρη στην θεία δύναμη του Κυρίου, αποδείχτηκε πολύ πιο σοφός από αυτούς. Τους κατατρόπωσε και τους αποστόμωσε, λέγοντάς τους ότι αυτός ο οποίος τον θεράπευσε δεν ήταν αγύρτης και απατεώνας, όπως δόλια αυτοί ισχυρίζονταν, διότι -όπως τόνισε- κανέναν άνθρωπο αμαρτωλό δεν ακούει ο Θεός και δεν του δίνει τη δύναμη να θαυματοποιεί.
Έτσι, σε αντίθεση με τους φτωχούς γονείς του, οι οποίοι δείλιασαν μπροστά στο ισχυρό και ασεβές συμβούλιο των Φαρισαίων, πετώντας από πάνω τους την ευθύνη για τα γενόμενα, ο νέος αυτός απάντησε φωτισμένα και θαρραλέα. Γεμάτοι μανία τότε οι Φαρισαίοι τον πέταξαν έξω, δείχνοντας όχι μόνο την ασέβειά τους προς τον Θεό αλλά, και την περιφρόνησή τους στον φτωχό και αναξιοπαθούντα συνάνθρωπό τους. Για όσο καιρό αυτός στερείτο του θείου δώρου της οράσεως, τον αγνοούσαν, ωσάν να μην υπήρχε. Όταν όμως θεραπεύτηκε, τότε ήθελαν να τον χρησιμοποιήσουν ως μέσο της προπαγάνδας τους.
Δυστυχώς, ουδέποτε έλειψαν από τον κόσμο και ουδέποτε θα λείψουν οι ασεβείς Φαρισαίοι. Το μιαρότερο των παθών, κατά τον Μέγα Βασίλειο, δηλαδή το πάθος του φθόνου, βασανίζει πολλούς συνανθρώπους μας. Δεν λείπει από κανένα τομέα της ζωής μας. Εμφανίζεται στην πολιτική, την επαγγελματική ζωή, την Εκκλησία, τις καθημερινές, κοινωνικές και ανθρώπινες σχέσεις. Δεν κάνει καμία διάκριση εποχών, πολιτισμών, κοινωνικών τάξεων και ηλικιών. Γεμίζει τον άνθρωπο με άγχος και τον οδηγεί σε μια καθημερινή επίγεια κόλαση.
Ας μην μιμηθούμε, λοιπόν, όλους αυτούς αλλά, ας επιμείνουμε στο φωτεινό και σωτήριο μονοπάτι του Χριστού. Γένοιτο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου