ΑΙΓΑΙΟ 1
Πουθενὰ στὴ γῆ
οἱ Ἄγγελοι δὲ νιώθουν πιὸ οἰκεῖα
ἀπ’ τοῦ Αἰγαίου τὰ νερὰ τὰ γαλανά,
ὅπου μέρα καὶ νύχτα
ἐνθουσιῶντες φτερουγίζουνε,
καὶ στάζουν οἱ φτεροῦγες τους
δρόσο καὶ μύρο πελαγίσιο,
σμαραγδένιο, αὐθεντικὰ ἑλληνικό!
Πουθενὰ δὲν εἶναι ἀληθινότερη
ἡ ἀφρόλουστη Γοργόνα
ἡ ἀδερφὴ τοῦ Μεγαλέξανδρου,
ποὺ δὲν κουράζεται νὰ σταματᾶ
μπρατσέρες, μπρίκια, τρεχαντήρια,
σκοῦνες, καἵκια κι ὅλων τῶν λογιῶν
τὰ μεγαλόπρεπα ἰστιοφόρα,
καὶ νὰ ρωτᾶ τοὺς ἁρμυροψημένους
καπέτανιους
ἄν ζῆ ὁ Βασιλεὺς Ἀλέξανδρος!
Πουθενὰ δὲν εἶναι τὰ δελφίνια
πιὸ μαργιόλικα καὶ φιλικά,
πιὸ νόστιμη ἡ κακαβιά,
ἡ μαριδούλα καὶ τὀ ἡλιόκαυτο χταπόδι,
τῇ συνοδείᾳ οὔζου ποὺ μοσχοβολᾶ γλυκάνισο!
Πουθενὰ ὁ μπάλος, ὁ ἴσος, ὁ συρτὸς
κ’ ἡ σούστα ἡ νησιώτικη
δὲν ἔχουνε τὴ λεβεντιὰ ποὺ ἔχουνε στὴ Νιό,
στὴν Πάρο, τὴ Φολέγανδρο,
τὴν Ἀμοργό, τὴ Σίκινο,
τὴ Νάξο καὶ τὰ ἄλλα τὰ Κυκλαδονήσια!
Πουθενὰ δὲν εἶναι πιὸ γλυκὰ
τὰ πανηγύρια τοῦ καλοκαιριοῦ,
πιὸ ἔμορφες τῆς Παναγίας οἱ εἰκόνες,
πιὸ εὐωδιαστὸ τὸ μοσχολίβανο,
μίγμα μαστίχας χιώτικης,
βασιλικοῦ, πευκόμυρου καὶ ἀμπερόριζας!
Αἰγαῖο!
Ἕνας περουζὲς ἀτίμητος,
ἀφροδροσόλουστη σμαράγδινη μαγεία,
ἡλιοπλημμύρα χάριτος φωτὸς ἰωνικοῦ!
Αἰγαῖο τοῦ φωτὸς καὶ τῆς χαρᾶς,
Αἰγαῖο τῆς δροσιᾶς,
Αἰγαῖο τῆς εἰρήνης!
Σητεία, 21-7-2019
* * *
ΑΙΓΑΙΟ 2
Ἀφαίρεσε τὰ ὁλόασπρα ἐκκλησάκια
μὲ τοὺς οὐρανόχρωμους κουμπέδες
ἀπὸ τὰ θαλασσοφίλητα νησιὰ τοῦ Αἰγαίου.
Βγάλ’ τὰ ψηλόλιγνα καμπαναριὰ
μὲ τοὺς κομψοὺς σταυροὺς
καὶ τὶς πολλὰ ἐνοχλητικὲς
γιὰ τοὺς ξενύχτηδες τῶν κλάμπς
καὶ τῶν μπὶτς πάρτις
λυγηρόφωνες καμπάνες.
Κατέβασε τὶς γαλανόλευκες σημαῖες
ἀπὸ τὶς ἀντένες τῶν ἰστιοφόρων,
ἀπὸ τὰ καραβοκυρόσπιτα,
καὶ ἀπὸ τὶς ψαράδικες ταβέρνες.
Σβῆσε τὸ ὄνομα τῆς Παναγιᾶς
καὶ τ’ Ἅη Νικόλα
ἀπὸ τὶς μάσκες καὶ τὶς πρύμες
τῶν καϊκιῶν καὶ τῶν τρεχαντηριῶν.
Σταμάτα τοῦ Δεκαπενταύγουστου τὰ πανηγύρια
μὲ τς ἀνθοστόλιστες εἰκόνες,
τοὺς ἄρτους, τὰ μελισσοκέρια,
τὸ ροδόσταμο στὰ ραντιστήρια
καὶ τὸ λιβάνι πλούσιο σὲ θυμιατήρια πήλινα,
ἀπὸ παράθυρα ὀρθάνοιχτα
καὶ καταστόλιστα μὲ σταυροκοπήματα,
μ’ ἄσπρες κουρτίνες καὶ χαμόγελα.
Κι ἔλα κατόπιν νὰ μοῦ πεῖς
τί ἀπομένει, ἄν ἀπομένει,
ἀπὸ τὴ μαγεία τοῦ Αἰγαίου,
ἀπὸ τὸ μῦθο τῶν Ἑλληνικῶν Νησιῶν,
ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν Ἑλλάδα!
Σητεία, 21-7-2019
* * *
ΝΕΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ
Βούλιαξε ὁ θυμώδης Ποσειδώνας
στὸν πόντο μέσα τὸν μελαμβαθῆ.
Καταποντίστηκε κι αὐτός,
κ’ ἡ τρίαινα, καὶ οἱ κυκλοθυμίες του!
Καὶ ἀναδύθηκε ὁ καλόγνωμος
ὁ Ἅη Νικόλας, ἡ εἰκόνα τῆς πραότητος,
ὁ γλυκασμὸς τῶν γεμιτζήδων,
ἡ ἄγκυρα τς ἐλπίδας τῶν θαλασσανθρώπων!
Ἔφυγε ἀπὸ τὴν πίσω πόρτα
κουρασμένος ὁ γερο-Ἀσκληπιός,
κ’ ἦρθε στὸ πόδι του
ὁ νιὸς ὁ ὄμορφος τῆς Νικομήδειας,
ὁ μεγαλώνυμος Παντελεήμων,
ἄμισθος ἰατρὸς ἀσθενειῶν καὶ πόνων.
Ἔσβησ’ ὁ Φοῖβος ὁ Ἀπόλλωνας·
χάθηκε τὸ χρυσό του ἅρμα!
γιὰ πάντα ἔδυσε ἡ ὀμορφιά του!
Ἦρθ’ ὁ Ἠλίας, ὁ σεβάσμιος Θεσβίτης,
μὲ ἅρμα τέθριππο,
οὐράνιος καὶ πύρινος ἁμαξηλάτης,
τὸν Ἥλιο μὲ δύναμη καὶ ζῆλο
προφητεύων τῆς Δικαιοσύνης.
Χάθηκε ἀπὸ τὸ προσκήνιο
ἡ ὀμβριμόθυμη Παλλάδα Ἀθηνᾶ,
μὲ τὴν κασσίδα της,
τὸ δόρυ καὶ τὴν κουκουβάγια,
κ’ ἦρθε στὸ κέντρο τῆς ζωῆς
ἡ Ἄχραντος κι Ἀμίαντος Παρθένος,
ἡ Μάνα τοῦ Φωτός,
ἡ Ὁδηγήτρια,
μὲ τὸ σεμνὸ τριάστερο μαφόρι Της
καὶ τὸν Μονογενῆ Υἱό,
τὴν ἐνυπόστατη Σοφία τοῦ Θεοῦ,
στὴν ἀγαπόθερμη πλατειὰ ἀγκαλιά Της.
Στὰ ἄγρια φαράγγια τοῦ Ὀλύμπου,
τ’ ἀπότομα καὶ τὰ πολυκρημνώδη,
τσακίστηκε ὁ Νεφεληγερέτης Ζεύς,
θῦμα τῶν ἴδιων του τῶν κεραυνῶν
καὶ τῆς ἀκάθεκτης γεροντικῆς
ἀμφιλαφοῦς ἀκολασίας του.
Καὶ τώρα,
τὰ πάντα πεπλήρωται φωτός,
οὐρανός τε καὶ γῆ καὶ τὰ καταχθόνια!
Ἦρθ’ ὁ Χριστός,
ὁ ταπεινός, ὁ πρᾶος,
μὲ ὅλη Του τὴ σπλαχνικότητα,
γεμᾶτος ἱλασμὸ καὶ ἔλεος κι ἀγάπη!
Ἦρθε τὸ Φῶς,
ἦρθ’ ἡ Ζωή,
ἦρθ’, Ἀλληλούϊα!,
ἡ Εἰρήνη κ’ ἡ Χαρὰ τοῦ κόσμου!
Σητεία, 27-7-2019
[Ευχαριστούμε ειλικρινά τον Ιεράρχη Ποιητή, Σεβ. Μητροπολίτη Προικοννήσου κ. Ιωσήφ, ότι εμπιστεύεται ανέκαθεν το πολυ-περιοδικό μας για πρώτη δημοσίευση των ποιητικών τολμημάτων του. Για μιαν ακόμη φορά, με τα αποσταλέντα ποιήματά του -"κανίσκιον ἀγάπης ἐκτενοῦς κι ἀνυποκρίτου"-, τέρπει ευφρόσυνα το νου και χειραγωγεί ευλογητικά τις καρδιές μας προς τα άνω!!! π. Π. Καποδίστριας]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου