ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της Κυριακής Β΄ Ματθαίου
21 Ιουνίου 2020
(Μαρκ. δ΄ 18-23)
Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεριώτης
Ταπεινοί αλιείς ήταν οι μαθητές του Κυρίου. Άνθρωποι απλοϊκοί, αγνοί και αγράμματοι, αμέτοχοι της κοσμικής και θύραθεν σοφίας. Δεν κατείχαν φιλοσοφικές, φιλολογικές και θεολογικές γνώσεις. Περιφρονούνταν ακόμη και από το μορφωμένο ιουδαϊκό ιερατείο της εποχής τους, το οποίο απαξίωνε κάθε σωματικό κόπο.
Όμως, παρά ταύτα, η ηθική ανωτερότητά τους ήταν αδιαμφισβήτητη και αξεπέραστη. Με τον τίμιο ιδρώτα τους κέρδιζαν το καθημερινό ψωμί τους. Συντηρούσαν τους οικείους τους και από το υστέρημά τους ελεούσαν τους πάσχοντες συνανθρώπους τους. Ξυπόλυτοι, με ροζιασμένα χέρια, παλεύοντας με αντίξοες καιρικές συνθήκες, υπήρξαν άρχοντες στην ψυχή και αριστοκράτες του ήθους και της τιμιότητας.
Αυτούς τους κατά κόσμον περιθωριακούς και περιφρονημένους ψαράδες επέλεξε ο Κύριος για να τους κάνει αλιείς ανθρώπων, χειραγωγούς ψυχών και καρδιών στη νέα πραγματικότητα και πίστη, ατρόμητους μάρτυρες και ομολογητές της θείας Αλήθειας!
Το γεγονός ότι εργάζονταν χειρωνακτικά, δεν Τον έκανε να τους υποτιμήσει. Ο Θεός δεν θέλει τον άνθρωπο ανεπάγγελτο και φυγόπονο. Η εργασία –σωματική και πνευματική- είναι ευλογία Θεού. Ο άεργος άνθρωπος, πολλές φορές καταφεύγει στην παρανομία, την απάτη και την ματαιότητα.
Μεγάλοι άνδρες της ιεράς ιστορίας εργάζονταν. Ο Μέγας Απόστολος των Εθνών Παύλος, εργαζόταν χειρωνακτικά για τα προς το ζην. Όλοι ήταν «εν κόπω και μόχθω νύχτα και μέρα εργαζόμενοι». Ακόμη και οι πιο πλούσιοι οφείλουν να ασκούν την εν Χριστώ φιλανθρωπία, εργαζόμενοι για το κοινό καλό και όχι να μετέρχονται την κοσμική, επιδερμική και υποκριτική φιλανθρωπία, όπως συνήθως συμβαίνει. Όλοι αυτοί οι απλοϊκοί άνθρωποι έγιναν σοφοί, ρήτορες, κήρυκες ύψιστων αληθειών, μέγιστοι και δεινοί διαλεκτικοί. Αποτελούν περίτρανη απόδειξη της δύναμης του Θεού και του αγιοπνευματικού φωτισμού. Αυτούς καλούμαστε να μιμηθούμε! Γένοιτο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου