Ελλάδα παντού

Το επιβλητικό Μουσείο Καλών Τεχνών της Βοστώνης την κεντρική είσοδο του οποίου κοσμούν δύο γαλανόλευκες Ελληνικές σημαίες.

Ανάλυση του Θεοδώρου Καλμούκου | ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ, 26.3.2021

Και μονομιάς γέμισε η Αμερική απ’ άκρου σ’ άκρο της με Ελλάδα. Με τα χρώματά της, με τη σημαία της, με τις ιαχές της, με το πνεύμα της, με την ανδρεία της, με τους ήρωές της, με την ιστορία της, με τον πολιτισμό της, με τη δημοκρατία της, με την ελευθερία, με ό,τι έχει συγκροτήσει τη σύγχρονη ελεύθερη και δημοκρατική αμερικανική κοινωνία.

Δεν μπορούσε να ήταν κι αλλιώς γιατί η Ελλάδα είναι η πατρίδα των πατρίδων όλου του κόσμου και με αυτή την έννοια λοιπόν δεν είναι απλώς τόπος, αλλά τρόπος κι αυτό είναι το μεγαλείο της. Όλες οι γενιές των Ελληνοαμερικανών συμμετέχουν στο ιστορικό ορόσημο της 200ής επετείου από την κήρυξη της Επανάστασης του 1821 της οποίας το σύνθημα «Ελευθερία ή Θάνατος» άγγιξε τα μύχια των καρδιών των ηρώων του 1821, οι οποίοι, προσέξτε, είχαν έναν πολύ συγκεκριμένο στόχο, τον εξής: «Για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία».

Όπως έδειξαν για μία ακόμα φορά τα πράγματα, τα νανικά αναστήματα που έχουν θεσμικές θέσεις στη σημερινή Ελλάδα, ένθεν κακείθεν και παραπέρα, φαίνεται να ξεχνούν αυτή τη μεγάλη αλήθεια, τη δυναμική της Πίστης στον Χριστό που γινόταν δύναμη ψυχής, σθένος και τόλμη στις καρδιές των αγωνιστών και πρωτοπόρων της λευτεριάς. Μία φευγαλέα έστω ματιά στα ανιαρά μηνύματά τους, συμπεριλαμβανομένου και εκείνου της …προοδευτικής Προέδρου της Δημοκρατίας (είναι να απορεί κανείς με τις επιλογές του Μητσοτάκη πολλές φορές) είναι αρκετή για να διαπιστώσει τον παραμερισμό της Πίστης από τον Αγώνα της Απελευθέρωσης της Ελλάδας, κι ας υπάρχουν δεκάδες Νεομάρτυρες.

Κι όμως αυτοί παραδειγματίζουν τις σημερινές γενιές των νεοελλήνων γι’ αυτό μπερδεύουν πολλοί την 25η Μαρτίου του 1821 με την 28η Οκτωβρίου. Ο εθνομηδενισμός πλέον και η απροκάλυπτη αθεΐα από την Αριστερά του «εθνάρχη» Τσίπρα, του ουτοπικού Κουτσούμπα, του ανεκδιήγητου Γιάνη με ένα ν και τίποτε άλλο, και ο συγκεκαλυμμένος υποκριτικός θρησκευτισμός του Μητσοτάκη με κεριά και λαμπάδες στο χέρι και της ομήγυρής του, δηλαδή στάχτη στα μάτια, συγκροτούν τον σύγχρονο εσμό της «άπιστης» γραμμής μιας πατρίδας στην οποία «δεν υπάρχει σπιθαμή γης, δεν υπάρχει πέτρα που να μην ποτίσθηκε με δάκρυ και με αίμα ηρώων και μαρτύρων της Πίστης και του Γένους».

Χρόνια πολλά Ελλάδα. Αγάντα δυνατά!