Ο πλούτος δεν προσφέρει πραγματική χαρά

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής ΙΓ΄ Λουκά, 27 Νοεμβρίου 2022

(Λουκά ΙΗ΄ 18-27)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεριώτης

Κάθε άνθρωπος έχει βαθιά μέσα του τον πόθο της θέωσης, είτε το αντιλαμβάνεται είτε όχι. Όποια κοινωνική και οικονομική θέση και αν κατέχει, κάτι μέσα του παραμένει ανικανοποίητο. Ένα κενό υπάρχει που δεν γεμίζει.

Έτσι αισθανόταν ο πλούσιος της παραβολής. Υπήρξε ευνοημένος από την ζωή, με πλούτο πολύ, που του εξασφάλιζε μια άνετη ζωή, χωρίς μέριμνες βιοτικές και ανάγκες οικονομικές. Δεν ήταν αναγκασμένος να εργάζεται για να ζήσει, όπως άλλοι, ή πιθανώς να ζούσε μια πολυτελή ζωή με άφθονους ψεύτικους φίλους και κόλακες. Όμως, δεν ήταν, όπως φάνηκε, άνθρωπος τελείως κενός.

Είχε έναν στοιχειώδη σεβασμό στον Μωσαϊκό Νόμο και τις τότε θρησκευτικές παραδόσεις. Δεν έκλεβε, δεν σκότωνε, δεν μοίχευε, δεν ψευδομαρτυρούσε και τιμούσε τους γονείς του. Ήταν όμως όλα αυτά αρκετά για τον Θεό; Δυστυχώς, όπως αποδείχθηκε, όχι. Χρειαζόταν και κάτι άλλο, που μπορεί να φαινόταν αδύνατο να γίνει και ασήμαντο, στην ουσία όμως ήταν κεφαλαιώδες: η απαλλαγή από την λατρεία της ύλης.

Ο νέος της παραβολής δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι δεν ήταν δυνατόν να υπηρετεί δύο κυρίους: τον Θεό και τον Μαμωνά ταυτόχρονα. Όφειλε να διαλέξει πλευρά και αυτή η επιλογή ήταν το δυσκολότερο απ’ όλα. Δυο δρόμοι ανοίγονταν μπροστά του: ο ένας ήταν ο δρόμος της αγιότητας, της αποστολής και της θυσίας. Ο άλλος ήταν ο δρόμος των υλικών απολαύσεων και της προσκόλλησης στα γήινα. Ο πρώτος θα τον οδηγούσε στην αγιότητα, δίπλα στον Χριστό, μιμούμενος το παράδειγμα άλλων Αποστόλων, οι οποίοι άφησαν τα πλούτη και τις επιχειρήσεις τους για να γίνουν «αλιείς ανθρώπων». Ο δεύτερος θα τον οδηγούσε, τελικά, στην απώλεια, μετά το πέρας της σύντομης ζωής του.

Όμως αυτός προτίμησε τον δεύτερο δρόμο. Έγινε «περίλυπος», απογοητεύτηκε και καταπικράθηκε, διότι δεν άκουσε από τον Χριστό λόγια αρεστά στα αυτιά του. Ο Κύριος τον παρότρυνε να τα αφήσει όλα και να τον ακολουθήσει, αν θέλει να κερδίσει την αιώνια ζωή. Αυτός όμως δεν τόλμησε να πάρει τη γενναία απόφαση. Προτίμησε τα τετριμμένα και τα δεδομένα, τα οποία στο τέλος αποδείχθηκαν σκύβαλα και ματαιότητες, εφόσον ο άνθρωπος κάποτε πεθαίνει. Θέλησε να μείνει με έναν πλούτο, που ακόμη και εν ζωή, δεν του προσέφερε πραγματική χαρά.

Ας φροντίσουμε, λοιπόν, να μην επιλέξουμε τον δρόμο του πλούσιου νεανία, αλλά τον δρόμο του Θεού, που οδηγεί στην Σωτηρία.