Σήμερα (12.8.2024) η Ζάκυνθος μνημόνευσε τη χαμένη (ανεπιστρεπτί) αίγλη της, η οποία ολοκάηκε κατά τη Σεισμοπυρκαγιά της 12ης Αυγούστου 1953. Δηλαδή, 71 χρόνια προσπάθειας αποκατάστασης των κατεστραμμένων και αναδόμησης του προσώπου της, μάταια ωστόσο... Βέβαια, η ελπίδα χρειάζεται να μη σβήνει και συνήθως από τις στάχτες αναγεννάται ο πόθος για Ζωή!
Ο ζωγράφος και αγιογράφος Νίκος Μπιάζης, κατά την 50ή επέτειο από τους Σεισμούς (το 2003) ιστόρησε τρεις ελαιογραφίες, εμπνευσμένες από το ιστορικό εκείνο γεγονός, που χρησίμευσαν σε διάφορες εκδόσεις τότε. Οι δυο βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές και μια κατέχει ο ίδιος.
Σήμερα, λοιπόν, κατά την 71η επέτειο κι ενώ ο Μπιάζης εκθέτει αγιογραφημένα Επιγονάτια στην αίθουσα Βιβλιοθήκης του "Αληθώς", δηλ. του Μορφωτικού Κέντρου Λόγου και Τέχνης Ενορίας Βανάτου, θεώρησε πρέπον να εκθέσει και τον πίνακα για τους Σεισμούς που κατέχει. Έτσι, οι αποψινοί επισκέπτες του Μπιάζη στο "Αληθώς" είχαν την ευκαιρία -μαζί με τα Επιγονάτια- να θαυμάσουν και την ζωγραφική δυνατότητα του Καλλιτέχνη και -μέρα που είναι- να μνημονεύσουν (με τον τρόπο του ο καθένας) "περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις"!...
Σημειωτέον ότι ο ανωτέρω πίνακας θα εκτίθεται -συν τοις άλλοις- μέχρι την 18η Αυγούστου, οπότε θα ολοκληρωθεί η Έκθεση Μπιάζη στο "Αληθώς"! Όσοι φιλότεχνοι, σπεύσατε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου