 |
| Πώς ήταν!!! |
 |
| Πώς κατάντησε το 1953... |
 |
| Πώς αναστήθηκε!!! |
[Σήμερα παρουσιάζουμε ένα ποίημα της Ιωάννας Τσάτσου (αδελφής του Γιώργου Σεφέρη και συζύγου του Προέδρου της Δημοκρατίας και Φιλοσόφου Κωνσταντίνου Τσάτσου), που είναι γραμμένο ειδικά για τον ιστορικό και περιώνυμο Ναό της Φανερωμένης - κόσμημα της πόλης της Ζακύνθου, ο οποίος (ως γνωστόν) γονάτισε και πληγώθηκε θανάσιμα τον Αύγουστο του 1953, αλλά στις ημέρες μας στέκει ολόρθος και αναστημένος!!! Το εν λόγω ποίημα έχει δημοσιευθεί το 1979 στην ποιητική συλλογή της ΧΡΕΟΣ, (εκδόσεις Ίκαρος, με προμετωπίδα Γιάννη Μόραλη, σελ. 38)].
Ο ΤΑΓΙΑΔΟΡΟΣ
Θα ’θελα να ’μουν ο ταγιαδόρος ο Μανιός
και να υπόγραφα ντακόρδο,
τη δούλεψή μου στο ξύλο Σου να τάξω
Φανερωμένη μου Οδηγήτρα
το Τέμπλο Σου να πελεκώ.
Στην προσευχή μου να νιώθω τη Χάρη Σου
την κάθε πιθυμιά Σου
να ονειρεύομαι στις νύχτες την άκανθο,
το αμπέλι,
να τα σκαλίζω την αυγή.
Ο έρωτας της πίστης μου να είναι το έργο μου,
όμως και το δικό Σου.
Θα ‘θελα νά ’μουν ο ταγιαδόρος ο Μανιός
και να σε καμαρώνω
μεσ’ στα στολίδια που ο ίδιος Σού έχω στήσει
κι από το άπειρο που αγκαλιάζει η ματιά Σου
να σκύβεις προς εμένα και μυστικά να συναινείς
Φανερωμένη μου Χριστοβλεπούσα.
Θα ’θελα να ’μουν ο ταγιαδόρος ο Μανιός
και να υπόγραφα ντακόρδο,
τη δούλεψή μου στο ξύλο Σου να τάξω
Φανερωμένη μου Οδηγήτρα
το Τέμπλο Σου να πελεκώ.
Στην προσευχή μου να νιώθω τη Χάρη Σου
την κάθε πιθυμιά Σου
να ονειρεύομαι στις νύχτες την άκανθο,
το αμπέλι,
να τα σκαλίζω την αυγή.
Ο έρωτας της πίστης μου να είναι το έργο μου,
όμως και το δικό Σου.
Θα ‘θελα νά ’μουν ο ταγιαδόρος ο Μανιός
και να σε καμαρώνω
μεσ’ στα στολίδια που ο ίδιος Σού έχω στήσει
κι από το άπειρο που αγκαλιάζει η ματιά Σου
να σκύβεις προς εμένα και μυστικά να συναινείς
Φανερωμένη μου Χριστοβλεπούσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου