Βαδίζοντας πάνω στα κύματα

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής Θ΄ Ματθαίου 2^ας Αυγούστου 2015

(Ματθ. ιδ’ 22-34)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Μετά τον θαυματουργικό χορτασμό των 5000 ανθρώπων, τα πλήθη έκθαμβα σκέφτηκαν ότι θα έπρεπε ο Ιησούς να γίνει ο βασιλιάς τους! Και πάνω στον ενθουσιασμό τους θέλησαν να πραγματοποιήσουν την πρόθεσή τους αυτή. Ο Ιησούς όμως, αρνούμενος κάτι τέτοιο κατηγορηματικά, έδωσε εντολή να απέλθουν.

Έτσι, μπαίνοντας στο πλοίο, κατευθύνθηκαν στην Καπερναούμ. Τότε ξέσπασε αιφνιδίως θαλασσοταραχή και θύελλα σφοδρή. Η ζωή όλων κινδύνευε σοβαρά από τα ορμητικά κύματα, που έδερναν μανιωδώς το πλοιάριο. Όμως τις πρώτες πρωινές ώρες, μέσα στην αγωνία, το σκοτάδι και την απελπισία τους, είδαν την θεία μορφή του Ιησού να βαδίζει επί των κυμάτων και να έρχεται προς αυτούς. Σκοπός του, όχι να τους τρομάξει, αλλά να τους ενθαρρύνει «θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμί, μή φοβεῖσθε», τους λέει.

Οι μαθητές αναθάρρησαν, αλλά μόνο για μερικές στιγμές. Μετά, νέος μεγαλύτερος τρόμος τούς κατέλαβε και ιδιαίτερα τον ορμητικό Πέτρο. Αυτός επιχειρεί να βαδίσει όπως και ο Ιησούς επί των κυμάτων, αλλά η ολιγοπιστία του τον προδίδει και παρ’ ολίγο να βούλιαζε, αν δεν τον κρατούσε το χέρι του Ιησού. Μετά, τα πάντα ηρέμησαν και επανήλθαν στην κανονική τάξη τους κι έπαυσαν οι άνεμοι, οι θύελλες και τα κύματα, με την χάρη του Θεού!

Μέγιστο για όλους μας είναι το δίδαγμα αυτής της περικοπής! Η θάλασσα συμβολίζει την ανήσυχη και τρικυμισμένη ζωή μας, στην οποία τις στιγμές της θύελλας διαδέχονται οι στιγμές ψυχικής ανάτασης και ηρεμίας. Η καθημερινή πείρα μάς διδάσκει ότι πιο πολλές είναι οι θύελλες στη ζωή μας παρά οι ήσυχες μέρες. Μας μαστίζουν οι στεναχώριες από αγαπημένα πρόσωπα και φίλους, οι ασθένειες, τα καθημερινά οικονομικά και επαγγελματικά προβλήματά μας, η μοναξιά, η φιλονικία και η οργή, η συκοφαντία, η εκμετάλλευση των ανίσχυρων από τους ισχυρούς, αδίστακτους εκμεταλλευτές.

Όλα αυτά χρειάζονται, για να αντιμετωπιστούν, αστείρευτα αποθέματα δύναμης! Και αυτήν την δίνει μόνον η πίστη στον Σωτήρα Χριστό! Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι ο Θεός επιτρέπει τις θλίψεις, για να μας ασκήσει στην αρετή και να μας ωφελήσει. Στο τέλος του δρόμου όμως η ανταμοιβή μας είναι η ουράνια μακαριότητα! Ας ευχηθούμε, αγωνιζόμενοι όλοι να την αξιωθούμε. Γένοιτο!