Η πίστη δεν είναι θέμα μόρφωσης, ούτε κοινωνικής θέσης

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 

 της Κυριακής Ζ΄ Ματθαίου 

 7 Αυγούστου 2016

(Ματθ. θ΄ 27-35)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Πλούσιες και ανεξάντλητες είναι οι δωρεές του Παντοδύναμου Θεού προς τους ανθρώπους. Ο Ιησούς Χριστός ήλθε στη γη για να λυτρώσει τον άνθρωπο από την τυραννία των παθών και από κάθε πνευματική και ψυχική νόσο.

Είναι γνωστόν ότι το ηθικό κακό είχε ως αναπόφευκτη συνέπεια και το σωματικό κακό. Γι’ αυτό τον λόγο ο Κύριος δεν περιφρόνησε ούτε αμέλησε -κατά την διάρκεια της επιγείου παρουσίας Του- και την θεραπεία του ανθρωπίνου σώματος από κάθε κίνδυνο και νόσο.

Ποικίλα και αξιοθαύμαστα είναι τα θαύματά Του, που περιγράφονται στα Ευαγγέλια. Ανάμεσά τους εξέχουσα θέση κατέχει η θεραπεία των δύο τυφλών. Οι δύο αυτοί άνθρωποι απέδειξαν ότι κι αν ακόμη δεν έβλεπαν με τα σωματικά μάτια τους, εντούτοις είχαν εντός τους μια σημαντικότερη και πιο σωτήρια όραση: τον φωτισμό της ψυχής και της καρδιάς. Είχαν μέσα τους βαθιά πίστη, έστω και αν δεν το συνειδητοποιούσαν απόλυτα.

Η πίστη δεν είναι θέμα μόρφωσης, ούτε κοινωνικής θέσης. Πολλές φορές απλοϊκοί, ταπεινοί και αγράμματοι άνθρωποι, φυλάσσουν βαθιά μέσα τους την αληθινή εν Χριστώ σοφία, ενώ, αντίθετα, πολλοί μορφωμένοι και διάσημοι άνθρωποι είναι πνευματικά αμαθείς και ψυχικά τυφλοί.

Οι τυφλοί, λοιπόν, της ευαγγελικής περικοπής ακολούθησαν τον Ιησού Χριστό, φωνάζοντας με αγωνία και μη αποθαρρυνόμενοι από το γεγονός ότι ο Κύριος προσποιείτο ότι δεν τους πρόσεχε. Τόση ήταν η αγωνία και η πίστη τους, ώστε ο Κύριος τους θεράπευσε, ακούγοντας από το ίδιο τους το στόμα την ομολογία πίστεώς τους.

Μεγάλη χαρά κατέλαβε τους ανθρώπους αυτούς, ψυχική αγαλλίαση και ευγνωμοσύνη βλέποντας την δύναμη και τη φιλανθρωπία του Θεού. Το ίδιο αισθάνθηκαν και όσοι υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες του γεγονότος και ένιωθαν στην καρδιά τους φόβο Θεού.

Δεν συνέβη όμως το ίδιο με τους Φαρισαίους, οι οποίοι δεν έχασαν την ευκαιρία να αμαυρώσουν το έργο του Κυρίου και να Τον συκοφαντήσουν. Η κακία συσκότισε την ορθοφροσύνη τους και τους οδήγησε στον παραλογισμό.

Ας μην μιμηθούμε τους ανθρώπους αυτούς, που ζουν πάντα χωρίς αγάπη για τους συνανθρώπους τους και πίστη στον Θεό. Αντίθετα, ας μιμηθούμε τους πιστούς, αγαθούς ανθρώπους και δίκαιους, οι οποίοι δια της αγάπης, της ταπείνωσης, της φιλανθρωπίας και της δυνάμεως της αδιάλειπτης προσευχής, βαδίζουν προς τον φωτισμό και την θέωση. Γένοιτο!