Ας φροντίσουμε όλοι μας, εντός της Εκκλησίας, να αξιωθούμε της θείας χάριτος και σωτηρίας

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 

 της Κυριακής Β΄ Νηστειών 

 12 Μαρτίου 2017

(Μαρκ. β΄ 1-12 )

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Μέγιστο και αιώνιο παράδειγμα για όλους εμάς αποτελούν οι τέσσερις φιλάνθρωποι και ελεήμονες άνθρωποι της περικοπής. Αυτοί, βλέποντας την αγωνία του πάσχοντος συνανθρώπου τους και πονώντας βαθιά για την οικτρή κατάσταση της υγείας του, επινόησαν έναν πρωτοφανή τρόπο για να τον οδηγήσουν μπροστά στον Σωτήρα Χριστό. Άνοιξαν τη στέγη του σπιτιού, μέσα στο οποίο εκείνη τη στιγμή βρισκόταν ο Χριστός περιστοιχιζόμενος από πλήθος λαού και τον κατέβασαν με σχοινιά μπροστά στον Ιησού.

Πόσες φορές, όλοι μας, καθημερινά, ενώ μπορούμε να βοηθήσουμε έναν πάσχοντα συνάνθρωπό μας (πολλές φορές άκοπα και χωρίς ιδιαίτερες θυσίες), εμείς αδιαφορούμε πλήρως… Κλεισμένοι εγωιστικά μέσα ατομικιστικό περίβλημά μας, μεριμνώντας μόνο για τη δική μας καλοπέραση και τα υλικά μικροσυμφέροντά μας, εθελοτυφλούμε και γινόμαστε απάνθρωποι και ανηλεείς...

Ο Κύριος πάντοτε επιβραβεύει στον άνθρωπο την διάθεση φιλανθρωπίας και αλληλοβοήθειας, διότι μόνο με τα λόγια και άνευ έργων ουδείς μπορεί να θεωρηθεί αληθινός χριστιανός. Αντίθετα είναι τυπολάτρης και υποκριτής, ζώντας μακριά από το θείο φως και θέλημα.

Βλέποντας ο Ιησούς τη συγκινητική φιλανθρωπία των ανθρώπων αυτών και θαυμάζοντας τη βαθύτατη πίστη του ίδιου του παραλυτικού, του χορηγεί πλήρη ίαση προς θαυμασμό όλων των παρισταμένων. Όλων, πλην των πονηρών και μοχθηρών Γραμματέων και Φαρισαίων, οι οποίοι, όχι μόνο δεν βοήθησαν ποτέ ούτε αυτόν ούτε κανέναν άλλον συνάνθρωπό τους, αλλά ούτε καν εχάρηκαν -ανθρώπινα- για την ανακούφιση του πάσχοντος αδελφού τους. Αντίθετα, έριξαν το φιδίσιο δηλητήριό τους, αμφισβητώντας ευθέως την θεότητα του Χριστού και την αλήθεια του θαύματος που εκτυλίχτηκε μπροστά στα μάτια τους.

Όμως κατατροπώθηκαν από τον Ιησού, ο οποίος ζήτησε από τον παραλυτικό να περπατήσει ώς το σπίτι του, κουβαλώντας ο ίδιος το κρεβάτι του. Με αυτό φάνηκε περίτρανα η πλήρης θεραπεία και ολοκληρωτική ανάκτηση της σωματικής ρώμης του πάσχοντος, αλλά και το μεγαλείο και η απεραντοσύνη της δύναμης του Θεού. Αλλά φάνηκε και κάτι περισσότερο: η απαλλαγή του ανθρώπου από τις αμαρτίες του, που αποτελούν σχεδόν πάντα την αιτία κάθε ψυχικής αλλά και σωματικής νόσου.

Ας φροντίσουμε, λοιπόν, όλοι μας εντός της Εκκλησίας, να αξιωθούμε της θείας χάριτος και σωτηρίας, μετέχοντας στα ιερά Μυστήρια, αλλά και βοηθώντας τους πάσχοντες αδελφούς μας, μιμούμενοι την ευσέβεια και την πίστη του παραλυτικού και των συνοδών του και ας αποφύγουμε το εγωιστικό υλιστικό συμφέρον, την αδιαφορία και τις ενασχολήσεις της ματαιότητας. Τα παραδείγματα των Αγίων Συμεών του νέου Θεολόγου και Γρηγορίου του Παλαμά, τους οποίους μνημονεύουμε σήμερα, αλλά και των λοιπών Αγίων, ας μας εμπνέουν πάντοτε. Γένοιτο!